Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

-nieprawidłowe w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu świadczonych Usług R&D polegających na prowadzeniu prac badawczo-rozwojowych,

-prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan 5 czerwca 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o PIT.

Od 1 października 2020 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej [dalej: CEIDG], której przedmiotem jest między innymi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawca w lipcu 2024 r. zawarł Umowę o świadczenie usług ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będącą polskim rezydentem podatkowym [dalej: Spółka].

Na podstawie Umowy, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zobowiązał się do świadczenia na rzecz Spółki następujących usług:

1. Usług R&D, tj. usług badawczo-rozwojowych, w tym między innymi: działania kreatywne obejmujące badania naukowe lub prace rozwojowe realizowane w sposób systematyczny dla poszerzenia zasobów wiedzy i wypracowywania nowych zastosowań dla posiadanego już zasobu wiedzy, polegające na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu programów komputerowych lub ich elementów poprzez tworzenie kodów komputerowych w języku wskazanym przez Spółkę, tworzenie opisu procedur operacyjnych, zestawień danych, informacji konwersacyjnych i dialogowych, kodów wynikowych i interfejsu, prowadzących do stworzenia praw autorskich do programów komputerowych w związku z Innymi Usługami [dalej: Prawa autorskie].

2. Innych Usług, tj. uczestnictwo w misjach zespołu deweloperskiego (rozwój, przeglądy kodu, monitorowanie wydań, wsparcie poziomu); udzielanie wsparcia w kwestiach technicznych w zespole; współpraca z zespołami ds. kontroli jakości i produktami (nowe funkcje, podejście do jakości); proponowanie i wdrażanie ulepszeń technicznych i/lub organizacyjnych; uczestnictwo w życiu technologicznym firmy (obserwacje, spotkania, wzajemna pomoc, prezentacje).

Zgodnie z postanowieniami Umowy, usługi świadczone na rzecz Spółki wykonywane są w proporcji:

-usługi R&D opisane w pkt 1 powyżej – 90%;

-inne Usługi opisane w pkt 2 powyżej – 10%.

W ramach stosunku umownego Usługodawca przenosi na Spółkę wszelkie prawa własności intelektualnej do Utworów [dalej również: Prawa Własności Intelektualnej], w szczególności prawa autorskie do Utworów zdefiniowanych jako utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Tekst jednolity Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.) [dalej: Ustawa o prawie autorskim].

Zasady przenoszenia Praw Własności Intelektualnej zostały w sposób szczegółowy uregulowane w treści Umowy.

W szczególności:

1. Wnioskodawca oświadczył, że:

a)będzie uprawniony do dysponowania autorskimi prawami majątkowymi w całości do utworów będących Utworami w rozumieniu art. 1 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim;

b)korzystanie z Utworów przez Spółkę nie narusza żadnych praw, w tym w szczególności praw autorskich osób trzecich;

c)zwalnia Spółkę z odpowiedzialności wobec osób trzecich, w przypadku wystąpienia wobec Spółki z roszczeniami związanymi z naruszeniem praw osób trzecich, o których mowa w punkcie b) powyżej (postanowienie odnosi się do art. 392 Kodeksu Cywilnego).

2. Wnioskodawca i Spółka uzgodniły, że Prawa Własności Intelektualnej obejmują w szczególności wszystkie prawa Usługodawcy do Utworów: prawa własności (w tym do programów komputerowych), prawa sui generis do baz danych, prawa do wynalazków, patenty, prawa ochronne na wzory użytkowe, prawa do rejestracji wzorów przemysłowych, prawa ochronne na znaki towarowe, prawa do nazw handlowych, prawo do uzyskania praw wyłącznych, prawo pierwszeństwa związane z prawami wyłącznymi, oraz wszelkie inne prawa, które przysługują Wnioskodawcy do wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego lub znaku towarowego (w tym praw, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej – Tekst jednolity Dz. U. z 2023 r. poz. 1170 ze zm.; [dalej: Prawo własności przemysłowej]). Wnioskodawca wyraził również zgodę na zarządzanie i opracowywanie Utworu na wszystkich polach eksploatacji (zezwolenie, o którym mowa w art. 2 ust. 2. Ustawy o prawie autorskim).

Ponadto Wnioskodawca przeniósł na Spółkę wyłączne prawo do udzielania zezwolenia na rozporządzanie i wykorzystywanie Utworu (upoważnienie, o którym mowa w art. 2 ust. 2 Ustawy o prawie autorskim).

3. Wszelkie prawa majątkowe do Utworu przeniesione na Spółkę przez Wnioskodawcę obejmują korzystanie z Utworów na wszystkich polach eksploatacji.

W szczególności na polach eksploatacji określonych w art. 50 ustawy o prawie autorskim, w tym obejmują prawo do: (i) zachowania i zwielokrotniania Utworu, w tym m.in. wykonywania kopii Utworu za pomocą określonej techniki drukarskiej, stolarskiej, reprograficznej, magnetycznej lub cyfrowej, w tym na wszelkich elektronicznych nośnikach danych (ii) obrotu oryginałem lub kopiami Utworów lub ich opracowań, w tym wprowadzania do obrotu, użyczania lub wynajmowania oryginału lub kopii Utworów lub ich opracowywania; (iii) publicznego wykonywania, wyświetlania, zwielokrotniania lub nadawania i reemitowania Utworu lub jego opracowania, a także rozpowszechniania Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie (w tym za pośrednictwem sieci Internet, na dowolnym urządzeniu lub nośniku danych, również w ramach interfejsu użytkownika używanego przez Spółkę).

W przypadku wystąpienia nowych pól eksploatacji, nieznanych w dniu zawarcia Umowy, Wnioskodawca zobowiązał się do prowadzenia w dobrej wierze negocjacji w celu zawarcia umowy przenoszącej autorskie prawa majątkowe do Utworów również na tych polach eksploatacji. Przeniesienie autorskich praw majątkowych do Utworów obejmuje również – w przypadku algorytmów, kodów źródłowych i programów komputerowych – ich aktualizację.

4. Wnioskodawca i Spółka uzgodniły, że Spółka będzie miała wyłączne prawo do:

a)dokonywania zmian, modyfikowania i rozwijania Utworów zgodnie z uznaniem Spółki;

b)korzystania z Utworów w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej;

c)zgłaszania przedmiotów własności przemysłowej, w celu uzyskania ochrony oraz uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa ochronnego na znak towarowy, a także prawa z rejestracji wzoru przemysłowego (art. 11 ust. 4 ustawy Prawo własności przemysłowej).

5. Wnioskodawca zobowiązał się dostarczyć Utwory Spółce niezwłocznie po ich ustaleniu. Spółka nabywa Prawa Własności Intelektualnej do Utworu z chwilą jego otrzymania. Z chwilą otrzymania kopii oryginału Utworu, Spółka nabywa własność kopii. Przepisy art. 13 ustawy o prawie autorskim stosuje się odpowiednio.

6. Wnioskodawca zobowiązał się do:

a)Niezwłocznego przekazania Spółce wszelkich dokumentów, materiałów i informacji oraz dokonania wszelkich innych czynności prawnych lub faktycznych niezbędnych do zachowania zgodności z prawem (w szczególności przepisami ustawy o prawie autorskim i ustawy Prawo własności przemysłowej) oraz postanowień Umowy o eksploatacji Utworów przez Spółkę, w tym czynności niezbędnych do uzyskania przez Spółkę patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, prawa ochronnego do znaku towarowego. W szczególności Wnioskodawca zobowiązał się dostarczyć Spółce wszystkie kody źródłowe dla całości lub części Utworu, który stanowi program komputerowy.

b)Niewykonywania jakichkolwiek osobistych praw autorskich do Utworów, a w każdym przypadku wykonywania ich w dobrej wierze i wyłącznie w sposób zgodny z interesem Spółki. W szczególności Wnioskodawca zobowiązał się nie wykonywać uprawnień, o których mowa w art. art. 49, art. 56, art. 58 i art. 60 ustawy o prawie autorskim. Ponadto Wnioskodawca upoważnił Spółkę do wykonywania w jej imieniu wszelkich osobistych praw autorskich do Utworów, w szczególności prawa do pierwszej publikacji Utworów oraz prawa do integralności Utworów.

c)Powstrzymania się od podejmowania jakichkolwiek czynności prawnych lub faktycznych, które mogą utrudnić lub uniemożliwić Spółce wykonywanie Praw Własności Intelektualnej, w szczególności powstrzymania się od podejmowania działań, które mogą utrudnić lub uniemożliwić Spółce uzyskanie patentu na Utwory jako wynalazki, prawa do Utworu jako wzoru użytkowego, prawa do rejestracji Utworu jako wzoru przemysłowego lub prawa ochronnego do Utworów jako znaku towarowego.

Podsumowując, rezultatem świadczonych przez Wnioskodawcę usług – w szczególności Usług R&D – będą Prawa Własności Intelektualnej, które zostaną przeniesione na Spółkę i za które Wnioskodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie.

Poza roszczeniem o Wynagrodzenie, Wnioskodawcy nie przysługują żadne inne roszczenia wobec Spółki z tytułu przeniesienia Praw Własności Intelektualnej oraz wykonywania przez Spółkę innych praw, o których mowa w niniejszej Umowie.

W szczególności: (i) Wynagrodzenie obejmuje wynagrodzenie Wnioskodawcy za przeniesienie Praw Własności Intelektualnej we wszystkich polach eksploatacji wymienionych w niniejszej Umowie, (ii) Usługodawcy nie przysługuje dodatkowe Wynagrodzenie za korzystanie z Utworu jako wynalazku, wzoru użytkowego, znaku towarowego lub wzoru przemysłowego.

Część prac przeprowadzanych przez Wnioskodawcę polega na świadczeniu Innych Usług. Stąd też, jak wynika z treści Umowy, wynagrodzenie należne Wnioskodawcy będzie w 90% przypisane do Usług R&D opisanych powyżej, a w pozostałych 10% do Innych Usług. Zasady ustalania przychodu Wnioskodawcy zostały oparte na stosunku w jakim pozostają względem siebie Usługi R&D oraz Inne Usługi świadczone przez Wnioskodawcę.

Konsekwentnie, Wnioskodawca, na podstawie umowy zawartej ze Spółką, rozdziela uzyskiwane wynagrodzenie (przychód) na: przychód ze świadczonych usług R&D i przeniesienia Praw Własności Intelektualnej, oraz pozostały przychód z tytułu świadczenia Innych Usług.

Podział kwoty wynagrodzenia zostaje wyszczególniony na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę.

Działalność Wnioskodawcy, zgodnie z zapisami umowy, polega na tworzeniu, rozwijaniu i tworzeniu kolejnych wersji programów komputerowych lub ich części poprzez tworzenie kodów źródłowych w języku wskazanym przez Spółkę, tworzeniu opisu procedur operacyjnych, kompilacji danych w rozmowach i informacjach dialogowych, kodów wynikowych i interfejsu.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Usług R&D są wykonywane w sposób ciągły i polegają na realizacji zgłaszanych przez Spółkę potrzeb – opracowywane rozwiązania nie mogą zostać nabyte na rynku i są dopasowane do zapotrzebowania Spółki.

Poniżej przedstawiono przykładowe efekty prac związanych z wytwarzaniem oprogramowania prowadzonych przez Wnioskodawcę:

(...)

Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest rezultatem indywidualnej oraz twórczej działalności intelektualnej co powoduje, że stanowi ono utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Wnioskodawca wykonuje usługi samodzielnie (nie zatrudnia pracowników ani nie zleca wykonania prac wynikających z Umowy zawartej ze Spółką podwykonawcom).

Działalność Wnioskodawcy w ramach Usług R&D polegającą na wytwarzaniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania należy uznać za działalność twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność ta spełnia cechy przewidziane przez art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (tekst jednolity Dz. U. z 2024 r. poz. 1571 ze zm.) [dalej: Prawo o szkolnictwie wyższym], zgodnie z którym za prace rozwojowe uznaje działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w jego praktyce gospodarczej oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących. Wnioskodawca poza wytwarzaniem również ulepsza lub rozwija oprogramowanie już istniejące. Tworzenie oprogramowania wymaga od Wnioskodawcy zarówno wykorzystania dostępnych zasobów wiedzy, jak i zastosowania innowacyjnych rozwiązań specyficznych dla obsługi rynku, dla którego tworzone jest oprogramowanie.

Czynności badawczo-rozwojowe podejmowane przez Wnioskodawcę nie dotyczą prac rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do już istniejących produktów. W szczególności, jego prace nie polegają na prowadzeniu czynności wdrożeniowych w zakresie opracowywanych już produktów i usług czy czynnościach serwisowych.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach rozwijania i ulepszania oprogramowania prowadzą do stworzenia zupełnie nowych funkcji, odpowiadającej potrzebom Spółki, wypełniającej niszę, jak również cechującej się innowacyjnością oraz wykorzystaniem nowych technologii. W efekcie wykonywanych czynności opisanych we wniosku powstają odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim. W wyniku zbycia rezultatów usług w postaci Praw Własności Intelektualnej Wnioskodawca uzyskuje przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

Wnioskodawca planuje skorzystanie z ulgi IP Box w odniesieniu do tych przychodów.

Ponadto, Wnioskodawca do kosztów pośrednio związanych z Usługami R&D ma zamiar zaliczać wydatki na materiały biurowe i wyposażenie biura, wydatki na sprzęt elektroniczny do pracy (laptop, telefon, akcesoria), leasing samochodu (używanego w firmie oraz prywatnie) i koszty (benzyna, etc.) z nim związane, koszty obsługi księgowej, prowizje, usługi prawne, opłaty telekomunikacyjne, najem biura, koszty energii elektrycznej, koszty licencji oprogramowania, wydatki na środowisko chmurowe.

W opinii Wnioskodawcy, wydatki te są kosztami uzyskania przychodu funkcjonalnie związanymi z przychodami osiąganymi z tytułu świadczenia Usług R&D oraz zbyciem poszczególnych kwalifikowanych Praw Własności Intelektualnej, które w sposób bezpośredni lub pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz dodatkową ewidencję zgodnie z wymogami przewidzianymi przez art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT, tj. m.in: prowadzi księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane Prawo Własności Intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu/straty.

Dodatkowa ewidencja prowadzona jest na bieżąco od momentu rozpoczęcia świadczenia Usług R&D. Zawiera comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat wykonywanych przez siebie prac wskazanych w opisie stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze w związku z wykonywaną działalnością.

Wnioskodawca nie realizuje wskazanych w opisie stanu faktycznego wniosku prac pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez Spółkę.

Uzupełnienie

Wnioskodawca wskazuje, że w związku ze świadczeniem Usług R&D wytworzył:

(...)

Wytworzone w ramach świadczenia Usług R&D programy komputerowe służą do:

(...).

Rezultatem wykonywanych Usług R&D jest oprogramowanie komputerowe/ulepszenie oprogramowania. Prace te – stosownie do zamieszczonego we wniosku o interpretację indywidualną opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – są wykonane na podstawie zleceń Usługobiorcy.

Również w przyszłości działania podejmowane przez Wnioskodawcę będą prowadziły do stworzenia nowych: kodów źródłowych, kodów wynikowych, dokumentacji komponentów kolejnych wersji oprogramowania, modelów architektury, poprzez które zostaną nadane zupełnie nowe funkcje oprogramowaniu, odpowiadające potrzebom Spółki (Usługobiorcy). Proces tworzenia oprogramowania nie jest i nie będzie w żadnym stopniu mechaniczny czy zrutynizowany, ale wymagał i będzie wymagał określonej działalności twórczej.

Stosownie do zapisów Umowy Usługi R&D są to usługi badawczo-rozwojowe, w tym, między innymi: działania kreatywne obejmujące badania naukowe lub prace rozwojowe realizowane w sposób systematyczny dla poszerzenia zasobów wiedzy i wypracowywania nowych zastosowań dla posiadanego już zasobu wiedzy, polegające na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu programów komputerowych lub ich elementów poprzez tworzenie kodów komputerowych w języku wskazanym przez Spółkę, tworzenie opisu procedur operacyjnych, zestawień danych, informacji konwersacyjnych i dialogowych, kodów wynikowych i interfejsu, prowadzące do stworzenia praw autorskich do programów komputerowych w związku z Innymi Usługami [dalej: Prawa autorskie].

W niniejszym zakresie Wnioskodawca wyjaśnia, że: (1) świadczenie Usług R&D oraz (2) sprzedaż kwalifikowanych praw własności intelektualnej, są ze sobą immanentnie związane. Cykliczne, metodyczne oraz systematyczne świadczenie Usług R&D prowadzi w efekcie do stworzenia/udoskonalenia oprogramowania (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej), które z perspektywy Wnioskodawcy jest komercjalizowane.

Zgodnie z postanowieniami Umowy wynagrodzenie za świadczone usługi jest dzielone w stosunku 90% (Usługi R&D) do 10% (Inne Usługi).

Wynagrodzenie w wysokości 90% przypisane do Usług R&D (zgodnie z opisem przedstawionym we Wniosku) obejmuje swoim zakresem zarówno świadczenie Usług R&D, jak i sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej powstałego w wyniku świadczenia Usług R&D.

Odnosząc się do podpunktów sposobu kalkulowania wynagrodzenia za świadczone usługi w ramach których powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz za sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawca wyjaśnia, iż takie wyodrębnienie nie jest dokonywane – za całość, tj. za świadczenie Usług R&D i sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – Wnioskodawcy należne jest wynagrodzenie w wysokości 90% kwoty wskazanej na fakturze.

Ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prowadzona przez Wnioskodawcę w sposób ciągły aż do chwili obecnej. Pierwszym rokiem, za który Wnioskodawca prowadził ewidencję był rok 2020.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisana w stanie faktycznym działalność prowadzona przez Wnioskodawcę – w szczególności, działania kreatywne obejmujące badania naukowe lub prace rozwojowe realizowane w sposób systematyczny dla poszerzenia zasobów wiedzy i wypracowywania nowych zastosowań dla posiadanego już zasobu wiedzy, polegające na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu programów komputerowych lub ich elementów poprzez tworzenie kodów komputerowych w języku wskazanym przez Spółkę, tworzenie opisu procedur operacyjnych, zestawień danych, informacji konwersacyjnych i dialogowych, kodów wynikowych i interfejsu, prowadzące do stworzenia praw autorskich do programów komputerowych – wpisuje się w definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, a tym samym Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania z ulgi IP Box, o której mowa w art. 30ca tej ustawy, przy spełnieniu wszystkich dodatkowych wymogów nałożonych przez przepisy prawa podatkowego?

2. Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę Usług R&D polegających na prowadzeniu prac badawczo-rozwojowych na rzecz Spółki?

3. Czy w opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanie faktycznym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% od dochodu kwalifikowanego ze sprzedaży kwalifikowanych Praw Własności Intelektualnej, tj. dochodu ze sprzedaży oprogramowania na rzecz Spółki?

4. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca może zaliczać w koszty wydatki pośrednio związane z Usługami R&D i Prawami Własności Intelektualnej w taki sposób, że w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego wydatku, który Wnioskodawca poniósł w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przychodów z tytułu świadczenia Usług R&D i zbycia Praw Własności Intelektualnej, może przyporządkować wydatki do przychodów według ustalonej proporcji jako stosunek przychodów ze zbycia Usług R&D i Praw Własności Intelektualnej do przychodów ogółem z prowadzonej działalności w danym okresie?

Pana stanowisko w sprawie

W zakresie Pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przytoczona w opisie stanu faktycznego działalność w zakresie Usług R&D wpisuje się w definicję działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 5a pkt 36 ustawy o PIT, w szczególności stanowi prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 40 tej ustawy.

W zakresie Pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze spełnieniem przez Usługi R&D cech działalności prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawca będzie mógł skorzystać (po spełnieniu dodatkowych kryteriów przewidzianych przez art. 30ca ustawy o PIT) z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę Usług R&D.

W zakresie Pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mógł skorzystać (po spełnieniu dodatkowych kryteriów przewidzianych przez art. 30ca ustawy o PIT) z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przeniesienia na Spółkę Prawa Własności Intelektualnej.

W zakresie Pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł przyporządkować wydatki do przychodów według ustalonej proporcji jako stosunek przychodów ze zbycia Usług R&D i Praw Własności Intelektualnej do przychodów ogółem z prowadzonej działalności w danym okresie, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego wydatku, który Wnioskodawca poniósł w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przychodów z tytułu świadczenia Usług R&D i zbycia Praw Własności Intelektualnej.

W zakresie Pytania nr 1

Od 1 stycznia 2019 r. przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w Ustawie o PIT dodano art. 30ca i art. 30cb.

Do ustawy o PIT wprowadzono rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej tzw. IP BOX.

Jak wynika z uzasadnienia nowelizacji rozwiązanie to polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego [dalej: kwalifikowane prawa własności intelektualnej].

Dochodem kwalifikującym się do ulgi IP BOX jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady NEXUS.

Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 Ustawa o PIT pozarolnicza działalność gospodarcza została zdefiniowana jako zarobkowa działalność:

1)wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

2)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

3)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych osobnych przepisach.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ustawy o PIT:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei, w myśl art. 5a pkt 39 ustawy o PIT przez badania naukowe rozumie się:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 Prawa o szkolnictwie wyższym;

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 Prawie o szkolnictwie wyższym.

Natomiast pracami rozwojowymi na potrzeby ustawy o PIT (art. 5a pkt 40 tejże ustawy) są prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym.

Odwołując się do przepisów Prawa o szkolnictwie wyższym należy wskazać, że badania naukowe (art. 4 ust. 2 tejże ustawy) są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei, w art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym zostały zdefiniowane prace rozwojowe – prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Oznacza to, że działalność badawczo-rozwojowa musi być działalnością twórczą. Przez termin „twórczy” należy rozumieć „mający na celu tworzenie”. Synonimami pojęcia twórczy (pomysł, praca) są pojęcia „konstruktywny, kreatywny, kreacyjny, kreatorski, koncepcyjny”.

Należy podkreślić w tym zakresie różnicę znaczeniową pojęcia „tworzyć” – określające czynność, której istotą jest element kreacyjny i „wytwarzać”, czyli „zrobić, wyprodukować coś”. Wytwarzanie także prowadzi do powstania rzeczy lub praw, ale nie ma w sobie indywidualnego elementu kreacyjnego – jest to proces wymagający wiedzy i umiejętności, ale nie prowadzi do powstania efektów niepowtarzalnych.

Jak Wnioskodawca wskazał powyżej działalność badawczo-rozwojowa może przybrać formę: (1) badań aplikacyjnych, (2) badań aplikacyjnych lub (3) prac rozwojowych.

Badania podstawowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym to: prace empiryczne – czyli prace doświadczalne; lub prace teoretyczne – czyli oparte na teorii naukowej, a nie na doświadczeniu; mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne.

Status badań podstawowych wymaga prowadzenia ich z zachowaniem zakreślonych standardów. Prace empiryczne muszą być prowadzone w odpowiednich warunkach (w odpowiednim środowisku), w oparciu o określoną metodę działań. Powinny być przeprowadzone w odpowiedniej próbie, uwzględniać stopień powtarzalności wyników. Z kolei, prace teoretyczne w rozumieniu tej ustawy także muszą spełniać określone standardy, w tym dotyczące metodologii badań naukowych, komparatystyki, zasad wnioskowania.

Badania aplikacyjne są to prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Przez aplikację należy rozumieć „zastosowanie czegoś w praktyce”. Przedmiotem badań aplikacyjnych jest więc pozyskanie nowej wiedzy i umiejętności (opartych na wiedzy i doświadczeniu) dla potrzeb praktyki produkcyjnej lub usługowej w określonym zakresie.

W ramach prac aplikacyjnych podejmowana jest działalność badawcza, której celem jest zdobycie nowej wiedzy i umiejętności po to, aby: opracować nowe produkty, procesy lub usługi lub wprowadzić znaczące ulepszenia do istniejących produktów, procesów lub usług.

Termin „nowy” oznacza „niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony”, „taki, który zajął miejsce poprzedniego”, „spotykany po raz pierwszy, dopiero co poznany lub będący od niedawna w jakimś środowisku”, „od niedawna istniejący, właśnie wynaleziony”.

Celem prac aplikacyjnych jest zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności – czyli takiej wiedzy i takich umiejętności, których podmiot prowadzący prace (pomimo bycia specjalistą w danej dziedzinie) wcześniej nie posiadał.

Nowym produktem, procesem lub usługą może być:

-produkt, proces lub usługa, które nie istniały wcześniej, czyli takie, które zostały opracowane po raz pierwszy w wyniku badan aplikacyjnych;

-produkt, proces lub usługa, które istniały już jako rodzaj produktu, procesu lub usługi, ale w wyniku badań aplikacyjnych opracowano ich nową koncepcję.

Ulepszenie powinno być rozumiane jako „to, co usprawniło funkcjonowanie czegoś”. Ulepszać to „zmienić coś tak, żeby stało się bardziej użyteczne lub funkcjonalne”. Celem prac aplikacyjnych dotyczących istniejących produktów, procesów lub usług nie są jakiekolwiek ulepszenia, ale ulepszenia znaczące – czyli mające duże znaczenie, dużą wagę, istotne z punktu widzenia funkcji i dotychczasowych cech ulepszanych produktów, procesów lub usług.

Jednocześnie skala zmian wprowadzonych do produktu, procesu lub usługi nie powoduje, że mówimy o nowym produkcie, procesie lub usłudze, ale o produkcie, procesie lub usłudze znacząco ulepszonych.

Analogicznie jak w przypadku badań podstawowych, także badania aplikacyjne muszą być prowadzone z zachowaniem odpowiednich standardów.

Ponadto, pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym.

Prace rozwojowe w rozumieniu tej ustawy polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, tj. obejmują: nabycie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; łączenie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; kształtowanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; wykorzystanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

W pracach rozwojowych wykorzystuje się dostępną wiedzę. Łącznie ww. czynności służą planowaniu i produkcji oraz projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Z definicji prac rozwojowych została wyłączona działalność obejmująca rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Idąc dalej, należy wskazać, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana:

-w sposób systematyczny,

-w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pojęcie „systematyczny” w odniesieniu do procesów oznacza „zachodzący stale od dłuższego czasu”. Z kolei, w odniesieniu do działań oznacza „prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; planowy, metodyczny”.

Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie stanowiskiem pojęcia systematyczności działań nie należy ograniczać wyłącznie do ich zwykłego organizacyjnego uporządkowania i częstotliwości podejmowanych czynności. Znaczenie pojęcia „systematyczności” będzie także wynikową przedmiotu prowadzonych działań (badań naukowych lub prac rozwojowych) – musi uwzględniać specyfikę podejmowanych badań lub prac.

Celem działalności badawczo-rozwojowej jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Punktem wyjścia dla działalności badawczo-rozwojowej jest więc posiadanie pewnego poziomu (określonych zasobów) wiedzy w konkretnym temacie.

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że głównym celem Usług R&D realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki są działania kreatywne obejmujące badania naukowe lub prace rozwojowe realizowane w sposób systematyczny dla poszerzenia zasobów wiedzy i wypracowywania nowych zastosowań dla posiadanego już zasobu wiedzy, polegające na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu programów komputerowych lub ich elementów poprzez tworzenie kodów komputerowych w języku wskazanym przez Spółkę, tworzenie opisu procedur operacyjnych, zestawień danych, informacji konwersacyjnych i dialogowych, kodów wynikowych i interfejsu, prowadzące do stworzenia praw autorskich do programów komputerowych.

Wnioskodawca niewątpliwie poprzez tworzenie nowych oraz rozwijanie dotychczas znanych rozwiązań łączy dostępną dla Wnioskodawcy wiedzę oraz poszerza ją, w celu stworzenia oprogramowania dotychczas niedostępnego na rynku tworzonego na zlecenie Spółki, a także ulepszenia stworzonego oprogramowania, w sposób polegający na wniesieniu znaczących ulepszeń do tego oprogramowania.

Czynności badawczo-rozwojowe podejmowane przez Wnioskodawcę nie dotyczą prac rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do już istniejących produktów. W szczególności, jego prace nie polegają na prowadzeniu czynności wdrożeniowych w zakresie opracowywanych już produktów i usług czy czynnościach serwisowych.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę prowadzą do stworzenia zupełnie nowych funkcji, odpowiadających potrzebom Spółki. Proces tworzenia oprogramowania nie jest w żadnym stopniu mechaniczny czy zrutynizowany, ale wymaga określonej działalności twórczej.

W zakresie działalności badawczo-rozwojowym konieczne jest odniesienie się do Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box [dalej: Objaśnienia].

Zgodnie z brzmieniem Objaśnień, w definiowaniu działalności B+R podatnik może posługiwać się także kryteriami z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS, Warszawa) [dalej: Podręcznik Frascati].

Jak podaje Podręcznik Frascati, twórczość w działalności badawczo-rozwojowej związana jest z kreatywnością mającą swe źródło we wkładzie człowieka. Z zakresu działalności badawczo- rozwojowej należy więc wyłączyć działalność o charakterze rutynowym, można natomiast włączyć do niej nowe metody opracowane w celu wykonywania pospolitych zadań.

Zgodnie z literalnym brzmieniem Podręcznika Frascati, działalność B+R, która może mieć na celu osiągnięcie celów szczegółowych lub ogólnych, definiuje zbiór wspólnych cech, nawet jeśli jest ona podejmowana przez różne podmioty. Aby dana działalność mogła zostać uznana za działalność B+R, musi ona spełniać pięć podstawowych kryteriów. Działalność taka musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Zgodnie z Podręcznikiem Frascati 2015, celem projektu B+R muszą być nowe koncepcje lub pomysły, które wzbogacają istniejącą wiedzę. Wyklucza to z działalności B+R wszelkie rutynowe zmiany w produktach lub procesach, a zatem z kreatywnością w sferze B+R nieodłącznie związany jest wkład człowieka. Z zakresu działalności B+R wyłączono działalność o charakterze rutynowym, natomiast włączono do niej nowe metody opracowane w celu wykonywania pospolitych zadań. Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając przedstawiony stan faktyczny oraz kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową na gruncie zarówno ustawy o PIT, jak i Podręcznika Frascati, prowadzona przez niego działalność spełnia cechy działalności B+R z uwagi na spełnienie następujących przesłanek:

–prowadzone przez Wnioskodawcę prace polegają na tworzeniu oprogramowania od podstaw lub zmianie jego określonych funkcjonalności w zależności od potrzeb zgłaszanych przez Spółkę, w efekcie czego działalność tę można uznać za nowatorską i twórczą;

–proces tworzenia takiego oprogramowania spełnia cechę nieprzewidywalności;

–prace nad oprogramowaniem prowadzone są przez Wnioskodawcę w sposób zaplanowany i systematyczny, należycie udokumentowany zgodnie z potrzebami Spółki i wykonywane zgodnie z jej oczekiwaniami, zatem cechuje je metodyczność;

–Prawa Własności Intelektualnej są przez Wnioskodawcę przenoszone na Spółkę, co świadczy o spełnieniu cechy możliwości przeniesienia lub odtworzenia takich prac.

W zakresie Pytania nr 2, Pytania nr 3 i Pytania nr 4:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 ustawy o PIT stanowi, że kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim.

Z treści art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim wynika, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Przyjmuje się, że oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim.

W myśl tego przepisu przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Natomiast stosownie do ust. 2 pkt 1 art. 1 ustawy o prawie autorskim – w szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo – rozwojowych. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT). Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru zawartego w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Poniżej wzór na kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej:

(a + b) x 1,3/a + b + c + d

Poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4, d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Z kolei, art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT stanowi, że do kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W powołanym przepisie art. 30ca ust. 7 ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wśród nich wymienił sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (pkt 2). W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się zatem jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika NEXUS obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP.

Ustalając wskaźnik NEXUS należy pamiętać, aby istniał związek między: wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Do podstawy opodatkowania stosuje się preferencyjną stawkę opodatkowania w wysokości 5%. Suma ustalonych we wskazany sposób kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym jest podstawą opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5% (art. 30ca ust. 3 ustawy).

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o PIT podatnicy korzystający z preferencyjnego opodatkowania są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Konsekwentnie podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto, podatnik, który chce skorzystać z ulgi IP Box musi również spełnić obowiązki ewidencyjne, o których mowa w art. 30cb ustawy o PIT.

W szczególności, podatnik, zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o PIT, podatnik ma obowiązek prowadzić – zgodnie z art. 30cb ust. 2 tejże ustawy– odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż spełnia wszelkie wymogi przewidziane przez art. 30cb ustawy o PIT.

Autorskie prawo do programu komputerowego zostało przewidziane w katalogu uregulowanym w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Tym samym, można uznać, że tworzenie przez niego oprogramowania (działania kreatywne obejmujące badania naukowe lub prace rozwojowe realizowane w sposób systematyczny dla poszerzenia zasobów wiedzy i wypracowywania nowych zastosowań dla posiadanego już zasobu wiedzy, polegające na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu programów komputerowych lub ich elementów poprzez tworzenie kodów komputerowych w języku wskazanym przez Spółkę, tworzenie opisu procedur operacyjnych, zestawień danych, informacji konwersacyjnych i dialogowych, kodów wynikowych i interfejsu, prowadzące do stworzenia praw autorskich do programów komputerowych) spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte zarówno w Podręczniku Frascati, jak i w art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też Wnioskodawca, jako że spełnia wszystkie przesłanki określone w przepisach ustawy o PIT i innych ww. aktów prawnych, jest uprawniony do korzystania z ulgi IP Box, o której mowa w art. 30ca ustawy o PIT, w związku ze świadczeniem Usług R&D oraz zbyciem Praw Własności Intelektualnej. Innymi słowy, Wnioskodawca może opodatkować sumę kwalifikowanych dochodów osiągniętych z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną 5% stawką podatkową.

Część ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków można wprost przypisać do przychodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Z kolei, w zakresie przypisania kosztów pośrednio związanych z przychodami z tytułu świadczenia Usług R&D oraz zbycia Praw Własności Intelektualnej Wnioskodawca uważa, iż ma on prawo zaliczać wydatki na materiały biurowe i wyposażenie biura, wydatki na sprzęt elektroniczny do pracy (laptop, telefon, akcesoria), leasing samochodu (używanego w firmie oraz prywatnie) i koszty (benzyna, etc.) z nim związane, koszty obsługi księgowej, prowizje, usługi prawne, opłaty telekomunikacyjne, najem biura, koszty energii elektrycznej, koszty licencji oprogramowania, wydatki na środowisko chmurowe, w taki sposób, że alokuje on konkretny koszt poniesiony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej według ustalonej proporcji jako stosunek przychodów z usług R&D oraz zbycia Praw Własności Intelektualnej do przychodów ogółem z prowadzonej działalności w danym okresie.

Reasumując, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki, które ponosi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu właściwej proporcji, są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Podsumowanie:

Wnioskodawca wskazuje, iż zaprezentowane przez niego stanowiska w odniesieniu do Pytań nr 1 – 4 znajdują potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach indywidualnych wydanych w analogicznych sprawach, w tym w stosunku do Wnioskodawcy:

− Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 marca 2024 r. znak:

0115-KDIT2.4011.36.2021.18.HD;

− Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 marca 2024 r. znak:

0115-KDIT2.4011.37.2021.16.HD;

− Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 marca 2025 r.

znak: 0115-KDST2-1.4011.27.2025.3.AW;

− Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 marca 2025 r.

znak: 0113-KDIPT2-3.4011.46.2025.2.PR;

− Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2024 r.

znak: 0115-KDIT1.4011.267.2022.12.MR;

− Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2023 r. sygn. II FSK 25/23.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.)

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571, 1871 i 1897),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zobowiązał się Pan do świadczenia na rzecz Spółki następujących usług:

1. Usług R&D, tj. usług badawczo-rozwojowych, w tym, między innymi: działań kreatywnych obejmujących badania naukowe lub prace rozwojowe realizowane w sposób systematyczny dla poszerzenia zasobów wiedzy i wypracowywania nowych zastosowań dla posiadanego już zasobu wiedzy, polegające na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu programów komputerowych lub ich elementów poprzez tworzenie kodów komputerowych w języku wskazanym przez Spółkę, tworzenie opisu procedur operacyjnych, zestawień danych, informacji konwersacyjnych i dialogowych, kodów wynikowych i interfejsu, prowadzących do stworzenia praw autorskich do programów komputerowych w związku z Innymi Usługami [dalej: Prawa autorskie];

2. Innych Usług, tj. uczestnictwo w misjach zespołu deweloperskiego (rozwój, przeglądy kodu, monitorowanie wydań, wsparcie poziomu); udzielanie wsparcia w kwestiach technicznych w zespole; współpraca z zespołami ds. kontroli jakości i produktami (nowe funkcje, podejście do jakości); proponowanie i wdrażanie ulepszeń technicznych i/lub organizacyjnych; uczestnictwo w życiu technologicznym firmy (obserwacje, spotkania, wzajemna pomoc, prezentacje).

Wskazał Pan, że w związku ze świadczeniem Usług R&D wytworzył:

(...)

Wytworzone w ramach świadczenia Usług R&D programy komputerowe służą do:

(...)

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Z treści wniosku wynika, że Pana działalność, zgodnie z zapisami umowy, polega na tworzeniu, rozwijaniu i tworzeniu kolejnych wersji programów komputerowych lub ich części poprzez tworzenie kodów źródłowych w języku wskazanym przez Spółkę, tworzeniu opisu procedur operacyjnych, kompilacji danych w rozmowach i informacjach dialogowych, kodów wynikowych i interfejsu.

Wskazał Pan, że Pana działalność w ramach Usług R&D polegającą na wytwarzaniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania należy uznać za działalność twórczą. Opracowuje Pan nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w Pana praktyce gospodarczej oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących.

W kwestii innowacyjności wytworzonych/udoskonalonych programów komputerowych wyjaśnił Pan, że polega ona (innowacyjność) na dostarczaniu użytkownikom jednych z pierwszych na świecie rozwiązań umożliwiających (...).

Działania podejmowane przez Pana w ramach rozwijania i ulepszania oprogramowania prowadzą do stworzenia zupełnie nowych funkcji, odpowiadającej potrzebom Spółki, wypełniającej niszę, jak również cechującej się innowacyjnością oraz wykorzystaniem nowych technologii. W efekcie wykonywanych czynności opisanych we wniosku powstają odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w ramach Usług R&D ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Z treści wniosku wynika, że działalność, w ramach Usług R&D polegająca na wytwarzaniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania podejmowana jest w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Czynności wykonywane przez Pana w ramach Usług R&D są wykonywane w sposób ciągły i polegają na realizacji zgłaszanych przez Spółkę potrzeb – opracowywane rozwiązania nie mogą zostać nabyte na rynku i są dopasowane do zapotrzebowania Spółki. Cykliczne, metodyczne oraz systematyczne świadczenie Usług R&D prowadzi w efekcie do stworzenia/udoskonalenia oprogramowania (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej), które jest komercjalizowane.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana prac jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej opracowuje Pan nowe lub ulepszone produkty niewystępujące dotychczas w Pana praktyce gospodarczej oraz na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u Pana funkcjonujących. Poza wytwarzaniem również ulepsza Pan lub rozwija oprogramowanie już istniejące. Tworzenie oprogramowania wymaga od Pana zarówno wykorzystania dostępnych zasobów wiedzy, jak i zastosowania innowacyjnych rozwiązań specyficznych dla obsługi rynku, dla którego tworzone jest oprogramowanie.

Podejmowane przez Pana czynności nie dotyczą prac rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do już istniejących produktów. W szczególności prace nie polegają na prowadzeniu czynności wdrożeniowych w zakresie opracowywanych już produktów i usług czy czynnościach serwisowych.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

W treści wniosku wskazał Pan, że Pana działalność spełnia cechy przewidziane przez art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, zgodnie z którym za prace rozwojowe uznaje działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

Jak wcześniej wskazano, Pana działalność w ramach Usług R&D jest działalnością o charakterze twórczym, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność w ramach Usług R&D spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści wniosku wynika, że tworzy Pan programy komputerowe, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiąga Pan m.in. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego każdorazowo następuje to zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Ponadto z treści wniosku wynika, że dokonał Pan stosownych wyodrębnień w prowadzonej oddzielnie od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, spełniając tym samym wymóg wynikający z art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja taka prowadzona jest od 2020 r.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm., dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego, wytwarzane przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskiwane przez Pana przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy), które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP.

Tym samym, skoro prowadzi Pan ewidencję w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu/straty, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w zakresie zaistniałego stanu faktycznego, począwszy od roku 2020 oraz w latach kolejnych, przy założeniu, że nie ulegną zmianie okoliczności faktyczne sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że ustawodawca w art. 30ca ust. 7 ustawy wskazał zamknięty katalog rodzajów dochodów, które stanowić mogą dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W katalogu tym nie wymieniono dochodów z tytułu świadczenia usług badawczo-rozwojowych.

W tym kontekście należy stwierdzić, że uzyskiwane przez Pana dochody stanowiące wynagrodzenie za świadczenie Usług R&D nie wypełniają ustawowej definicji dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i same w sobie, zgodnie z literalnym brzmieniem ww. przepisu, nie mogą korzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5%.

Zatem uznając Pana prawo do zastosowania stawki opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w tym zakresie stanowisko przedstawione we wniosku uznano za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z objaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX wynika bowiem, że:

„Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów

Do powołanej w zdaniu poprzednim regulacji odwołuje się również art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

W celu określenia kosztów uzyskania przychodów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Z powyższego wynika zatem, że kosztami, o których mowa w przepisach odnoszących się do IP Box, w zakresie obliczenia dochodu, który zostanie następnie przemnożony przez wskaźnik nexus, będą wszelkiego rodzaju koszty – które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu, o ile koszty te stanowić będą mogły koszt podatkowy.

Powyższe potwierdza również treść Objaśnień podatkowych wskazujących na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Objaśnienia, nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Zatem, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Pana w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, możliwe jest ustalenie faktycznego kosztu poniesionego w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Przy czym, to Pan zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Istotne jest przy tym, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

•wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

•kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

•dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

W opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wymienił Pan wydatki, które ponosi w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, wykazując jednocześnie, że wydatki te są kosztami uzyskania przychodu funkcjonalnie związanymi z przychodami osiąganymi z tytułu świadczenia Usług R&D oraz zbyciem poszczególnych kwalifikowanych Praw Własności Intelektualnej, które w sposób bezpośredni lub pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu.

Zatem, poniesione przez Pana następujące koszty:

-materiały biurowe i wyposażenie biura,

-wydatki na sprzęt elektroniczny do pracy (laptop, telefon, akcesoria),

-leasing samochodu (używanego w firmie oraz prywatnie) i koszty (benzyna, etc.) z nim związane,

-koszty obsługi księgowej,

-prowizje,

-usługi prawne,

-opłaty telekomunikacyjne,

-najem biura,

-koszty energii elektrycznej,

-koszty licencji oprogramowania,

-wydatki na środowisko chmurowe

przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, można uznać za koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Zaznaczyć jednak należy, że w przedstawionej we wniosku sytuacji dochód, o którym mowa art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT ustalany będzie wyłącznie dla przychodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, bowiem przychód uzyskany ze świadczenia usług badawczo-rozwojowych – jak już wcześniej rozstrzygnięto – nie mieści się w katalogu dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wymienionych art. 30ca ust. 7 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie objętym pytaniami, a zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie były przedmiotem zapytania, nie odnosi się również do zagadnień związanych z obliczeniem wskaźnika nexus.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Odnosząc się do powołanych interpretacji wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników, dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.