Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 kwietnia 2025 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie − pismem złożonym 16 czerwca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W grudniu 2006 r. wraz ze swoimi rodzicami … i … zawarł Pan z bankiem ... (obecnie bank ...; dalej: „Bank”) umowę kredytu hipotecznego indeksowanego kursem CHF, zabezpieczonego hipoteką. Kredyt był przeznaczony na zakup nieruchomości − mieszkanie spółdzielcze własnościowe − na cele mieszkaniowe. W lokalu tym mieszka Pan od około 8 lat.

Nie prowadził i nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, ale lokal przez pewien czas był wynajmowany (rozliczał Pan ryczałtowo podatek w tym zakresie). Kredyt spłacał Pan z własnego rachunku bankowego.

W 2024 r. razem ze swoimi rodzicami zawarł Pan z Bankiem ugodę. W związku z ugodą Bank umorzył pozostałą do zapłaty kwotę kredytu i wypłacił na Pana rachunek kwotę 113 749,25 zł oraz zwrócił na Pana rachunek nadpłatę w kwocie 1 903,84 zł.

Bank nie wystawił Panu za 2024 r. dokumentu PIT-11.

Nie korzystał Pan z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej.

Kwota umorzenia kredytu podlega zwolnieniu z podatku zgodnie z paragrafem 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

Na pytanie Organu o treści: „czy zgodnie z zawartą w grudniu 2006 r. umową o kredyt hipoteczny, wszyscy kredytobiorcy (tj. Pan i Pana rodzice) odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie, a więc do pełnej wysokości”, wskazał Pan: „…, … i … w dniu … grudnia 2006 roku w oddziale przedsiębiorstwa przeciwnika − banku ... (obecnie bank ...) we … przy ul. … zawarli z Bankiem umowę o kredyt hipoteczny nr ... Kredyt był zawarty wspólnie, jako kredytobiorca zostały wskazane wszystkie trzy osoby zawierające kredyt, jednak był spłacany przeze mnie (…).”.

Kwotę kredytu określono na kwotę 283 562,40 zł, z czego do dyspozycji kredytobiorców przeznaczona była kwota 280 000 zł. Bank naliczył koszty opisane w § 1 pkt 1 umowy w kwocie 3 362,40 zł i 200 zł (koszty z tytułu ubezpieczenia od ryzyka utraty pracy oraz koszty z tytułu opłaty sądowej za wpis hipoteki). Kredyt został wypłacony transzami w złotych polskich w kwocie 279 930 zł, co wynika z ugody.

Zabezpieczenie hipoteczne ustanowiono na nieruchomości, tj. spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, położonej przy ul. …, ….

Data nabycia lokalu mieszkalnego sfinansowanego przez Pana ze środków uzyskanych z kredytu (umowa ustanowienia odrębnej własności na rzecz członka spółdzielni) to: 20 października 2009 r. (akt notarialny Rep. A nr …), położenie nieruchomości to: …, ul. ….

Jest Pan wyłącznym właścicielem nieruchomości, tj. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, na który został zaciągnięty kredyt.

Ugoda z Bankiem została zawarta na podstawie przepisów prawa polskiego.

W ramach ugody nie nastąpiło przewalutowanie zaciągniętego kredytu.

Tytułem ugody zostały wypłacone Panu dwie kwoty – jedna kwota to 113 749,25 zł, druga zaś kwota to 1 903,84 zł.

Na kwotę 113 749,25 zł składa się kwota wynegocjowana z Bankiem, tj. 110 000 zł oraz kwota 3 749,25 zł wynikająca z ustaleń poczynionych z Bankiem, że w wypadku zawarcia ugody zostaną Panu zwrócone raty poniesione na spłatę kredytu w okresie od rozpoczęcia negocjacji do daty wejścia w życie ugody. Z kolei na kwotę 3 749,25 zł składają się raty za czerwiec 2024 r. (1 879 zł ) i za lipiec 2024 r. (1 870,25 zł), co jest wskazane w piśmie przewodnim do ugody.

Kwota 1 903,84 zł odnosi się do zwrotu raty kredytu pobranej przez Bank w okresie od daty przesłania ugody do Banku, do czasu zaakceptowania i wdrożenia ugody przez Bank, co dotyczy raty za sierpień 2024 r., co jest wskazane w par. 3 pkt 7 ugody.

Na pytanie organu o treści: „dlaczego w ugodzie Bank wyodrębnił dwie kwoty, z których kwotę w wysokości 1 903,84 zł wypłacił Panu tytułem zwrotu, zaś kwotę w wysokości 113 749,25 zł wypłacił Panu jako dodatkową/odrębną kwotę”, wskazał Pan: „Kwota 1 903,84 zł została wyodrębniona jako zwrot kwoty pobranej przez Bank tytułem spłaty kredytu, co nastąpiło po dacie podpisania ugody przez kredytobiorców, a przed datą zaakceptowania i wdrożenia ugody przez Bank.”.

Ugoda nie określa w pełni charakteru świadczenia w kwocie 113 749,25 zł. Jednak − jak już wskazano wyżej − na kwotę tą składa się kwota 110 000 zł i kwota 3 749,25 zł, przy czym kwota 3 749,25 zł stanowi zwrot zapłaconych rat kredytu pobranych przez Bank w okresie negocjowania ugody. Jednocześnie wskazać należy, że w par. 3 pkt 8 ugody Bank poinformował Pana, że ewentualnym przychodem do opodatkowania jest jedynie kwota zwolnienia z długu w kwocie 86 555,08 zł, natomiast nie udzielił takiej informacji, że ewentualnym przychodem mogą być wypłacone kwoty 113 749,25 zł lub 1 903,84 zł.

Na pytanie organu o treści: „czy kwota 113 749,25 zł, którą Bank wypłacił Panu po podpisaniu ugody, jest zwrotem przez Bank kwot, które w wyniku ugody uznano Panu za nadpłatę ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu”, wskazał Pan: „Tak jak wskazałem wyżej na kwotę 113 749,25 zł składa się kwota 110 000 zł oraz kwota 3 749,25 zł wynikająca z wartości rat pobranych za okres od daty negocjowania ugody do daty jej zawarcia. Uważam, że skoro Bank zdecydował się zwrócić te kwoty i nie informował, że ich zwrot może spowodować przychód po mojej stronie, to znaczy, że stanowiły one nadpłatę ponad należną Bankowi spłatę kredytu.”

Uważa Pan, że zwrot kwoty 1 903,84 zł jest zwrotem kwoty nadpłaty ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu. W wyniku zawarcia ugody wynikający z umowy kredytu stosunek prawny między Panem a Bankiem został zakończony. Pobranie przez Bank kwoty raty w okresie między zaakceptowaniem a wdrożeniem w życie ugody byłoby niezasadne, bo kredyt został zakończony. Pobranie tej kwoty stanowi nadpłatę ponad należną spłatę kredytu.

Uważa Pan, że kwota 113 749,25 zł nie stanowi dodatkowego przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu, bo łącznie (kapitał kredytu + odsetki) zapłacił Pan Bankowi kwotę około 500 000 zł.

Uważa Pan, że zwrot kwoty 1 903,84 zł nie stanowi dodatkowego przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu, lecz jak wskazano wyżej jest zwrotem kwoty nadpłaty ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu.

Z ugody nie wynika, aby zapłata kwoty 113 749,25 zł stanowiła wynagrodzenie za odstąpienie od dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.

Zgodnie z treścią ugody na dzień sporządzenia ugody dokonał Pan spłaty rat kapitałowo-odsetkowych w łącznej kwocie 403 656,55 zł i 26 002,26 CHF. Kwota ta przewyższa wartość zaciągniętego w 2006 r. kredytu. Ponadto kwota 113 749,25 stanowi mniejszą kwotę niż prognozowany na dzień sporządzenia umowy kredytu koszt kredytu, który wówczas określono na kwotę 124 921,24 zł.

Pytanie

Czy w związku z zawarciem ugody pozasądowej z Bankiem, powinien Pan otrzymane od Banku kwoty wpisać w zeznaniu podatkowym PIT za 2024 r. jako inne przychody, co obejmuje: kwotę 113 749,25 zł oraz kwotę 1 903,84 zł, czy też środki te nie podlegają opodatkowaniu, bo nie stanowią dla Pana przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że takie kwoty nie stanowią dochodu, w szczególności, że podobne rozstrzygnięcie wynika z interpretacji nr 0115-KDIT1.4011.94.2025.1.DB.

Ponadto wskazał Pan, że Jego zdaniem, otrzymane kwoty: kwota 113 749,25 zł oraz kwota 1 903,84 zł nie stanowią Pana przychodu i nie podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do kwoty 113 749,25 zł wskazuje Pan co następuje.

Tytułem kredytu otrzymał Pan kwotę 279 930 zł, zaś spłacił kapitał i odsetki w kwocie 403 656,55 zł i 26 002,26 CHF, co daje łącznie kwotę około 500 000 zł. Wynika z tego, że tylko w złotówkach spłacił Pan nie miej niż 123 726,55 zł (bez uwzględnienia kwoty 26 002,26 CHF).

Uważa Pan, że nie stanowi przychodu zwrot przez Bank na Pana rzecz środków pieniężnych (nawet bez jednoznacznie sprecyzowanego powodu zwrotu), w kwocie mniejszej niż środki pieniężne wpłacone wcześniej przez Pana tytułem spłaty kapitału kredytu i odsetek. Łączna kwota poniesionych przez Pana spłat kapitału kredytu i odsetek (łącznie około 500 000 zł) przekracza znacząco kwotę otrzymaną z Banku tytułem ugody (113 749,25 zł). W konsekwencji kwota otrzymana z Banku nie spowodowała przyrostu w Pana majątku. Uważa Pan, że zwrot tych środków stanowi w części ekwiwalent poniesionych wcześniej wydatków i nie jest przychodem oraz nie podlega opodatkowaniu (art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Uważa Pan, że Pana stanowisko potwierdza również to, że Bank zdecydował się zwrócić tą kwotę i nie informował, że ich zwrot może spowodować przychód po Pana stronie, a co uczynił w przypadku umorzonej kwoty zadłużenia w kwocie 86 555,08 zł.

Odnosząc się do kwoty 1 903,84 zł wskazuje Pan co następuje.

Zwrot kwoty 1 903,84 zł jest zwrotem kwoty nadpłaty ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu. W wyniku zawarcia ugody, wynikający z umowy kredytu stosunek prawny między Panem a Bankiem został zakończony. Pobranie przez Bank raty w kwocie 1 903,84 zł w okresie między zaakceptowaniem a wdrożeniem w życie ugody było niezasadne, bo kredyt został zakończony, a zatem przysporzenie na rzecz Banku pozbawione byłoby podstawy faktycznej i prawnej. Pobranie tej kwoty stanowi nadpłatę ponad należną spłatę kredytu, a tym samym zwrot tej kwoty jest uzasadniony i nie stanowi Pana przychodu (art. 11 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

·dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

·dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Skutki podatkowe otrzymania kwoty 113 749,25 zł oraz kwoty 1 903,84 zł z tytułu zawarcia ugody z bankiem

Jak stanowi art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Z kolei instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się natomiast w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem, kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Odnosząc się do skutków podatkowych otrzymania ustalonych w ugodzie kwot wyjaśniam, że zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach zawartej w 2024 r. ugody z Bankiem nie nastąpiło przewalutowanie zaciągniętego przez Pana i Pana rodziców kredytu hipotecznego. Tytułem ugody zostały wypłacone Panu dwie kwoty, tj. kwota 113 749,25 zł oraz kwota 1 903,84 zł. Na kwotę 113 749,25 zł składa się kwota wynegocjowana z Bankiem w wysokości 110 000 zł oraz kwota 3 749,25 zł stanowiąca zwrot zapłaconych rat kredytu pobranych przez Bank w okresie negocjowania ugody, czyli raty kredytu za czerwiec i lipiec 2024 r. Natomiast wypłacona Panu kwota w wysokości 1 903,84 zł odnosi się do zwrotu raty kredytu pobranej przez Bank w okresie od daty przesłania ugody do Banku do czasu zaakceptowania i wdrożenia ugody przez Bank, tj. dotyczy raty za sierpień 2024 r. Wskazał Pan również, że wypłata przez Bank kwoty 1 903,84 zł jest zwrotem kwoty nadpłaconej ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu i nie stanowi dla Pana dodatkowego przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu. Pobranie tej kwoty stanowi nadpłatę ponad należną spłatę kredytu. Ponadto, wyjaśnił Pan, że kwota 113 749,25 zł nie stanowi dodatkowego przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu, gdyż łącznie (kapitał kredytu + odsetki) zapłacił Pan Bankowi w wysokości około 500 000 zł. Z ugody też nie wynika, aby wypłata kwoty 113 749,25 zł stanowiła wynagrodzenie za odstąpienie od dochodzenia roszczeń na drodze sądowej. Zgodnie z treścią ugody na dzień sporządzenia ugody dokonał Pan spłaty rat kapitałowo-odsetkowych w łącznej kwocie 403 656,55 zł i 26 002,26 CHF. Kwota ta przewyższa wartość zaciągniętego w 2006 r. kredytu. Ponadto kwota 113 749,25 zł stanowi mniejszą kwotę niż prognozowany na dzień sporządzenia umowy kredytu koszt kredytu, który wówczas określono na kwotę 124 921,24 zł. W wyniku zawarcia ugody wynikający z umowy kredytu stosunek prawny między Panem a Bankiem został zakończony.

Podsumowując, w analizowanej sprawie wypłata przez Bank kwoty 113 749,25 zł oraz kwoty 1 903,84 zł, o których mowa we wniosku, nie spowodowała u Pana powstania przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nie ma Pan obowiązku zapłaty podatku dochodowego od wypłaconych przez Bank kwot. Zatem, nie ma Pan obowiązku wykazania ww. kwot w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy 2024, w którym otrzymał Pan te kwoty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku (nie analizował załączonych dokumentów). Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § Ordynacji podatkowej.