Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem złożonym 6 lipca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Osoba z umiarkowanym orzeczeniem o niepełnosprawności korzysta z usług fizjoterapeuty w celu poratowania swojego zdrowia.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że wniosek o wydanie interpretacji dotyczy Jej sytuacji. Posiada Pani orzeczenie o niepełnosprawności wydane 13 listopada 2024 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (…), kod niepełnosprawności - 05-R, związany z obustronną (…) będącą wynikiem dysplazji. Niepełnosprawność istnieje od urodzenia oraz ustalono stopień niepełnosprawności od 17 września 2024 r. i orzeczenie wydano do 30 listopada 2027 r. Pani niepełnosprawność związana jest z dysfunkcją narządu ruchu - obu bioder. Choroba, która Panią dotknęła powoduje dolegliwości bólowe, doprowadziła do częściowego ograniczenia Pani sprawności ruchowej i utrudnia Jej wykonywanie codziennych czynności.
Wydatki na fizjoterapię ponosi Pani od wielu lat, ale orzeczenie posiada Pani dopiero od 13 listopada 2024 r. i wcześniej nie miała Pani zamiaru korzystać z ich odliczania, chciałaby Pani zacząć od 2025 r. Wydatki, które chce Pani odliczyć nie zostały sfinansowane z żadnych źródeł, ani też nie zostały zwrócone w żadnej formie. Wydatki nie zostały/zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, nie zostaną też odliczone od dochodów na zasadach określonych w art. 30c, ani też od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym i nie zostaną uwzględnione w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej. Uzyskuje Pani dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce z tytułu umowy o pracę.
Usługi rehabilitacyjne, z których Pani korzysta, wykonywane są w prywatnej placówce, są to indywidualne techniki manualne mające na celu:
-mobilizację stawów i tkanek miękkich oraz przywrócenie ich prawidłowej funkcji,
-mobilizacje stawowe i manipulacje,
-techniki mięśniowo-powięziowe mające na celu rozluźnianie punktów spustowych,
-terapia uciskowa oraz stretching tkanek miękkich.
Zabiegi wykonywane są przez magistra fizjoterapii. Przedmiotowe zabiegi pomagają Pani w poprawie ruchomości stawów, zmniejszają napięcie i dolegliwości bólowe wynikające z przeciążenia, ale przede wszystkim wspierają prawidłowe funkcjonowanie całego układu ruchu. Na posiadanych przez Panią fakturach wskazana została usługa rehabilitacyjna.
Na pytanie Organu o treści: „czy wskazana w opisie sprawy usługa fizjoterapeuty jest/była zabiegiem rehabilitacyjnym, leczniczo-rehabilitacyjnym czy medycznym/operacyjnym? Czy posiada Pani zaświadczenie wydane przez uprawnionego lekarza potwierdzające, że opisana we wniosku usługa jest zabiegiem rehabilitacyjnym lub leczniczo-rehabilitacyjnym?” wskazała Pani, że usługi rehabilitacyjne to dla Pani forma zabiegów rehabilitacyjnych, na które nie posiada zaświadczenia lekarskiego, dostała Pani jedynie skierowanie na zabiegi rehabilitacyjne.
Na pytanie Organu o treści: „czy posiada Pani dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków na usługę zawierające w szczególności Pani dane identyfikujące, jako kupującego (odbiorcę towaru i usługi) i dane sprzedającego (towar i usługę), rodzaj zakupionego towaru i usługi oraz kwotę zapłaty (np. faktury VAT); w przypadku posiadania paragonu fiskalnego, należy wskazać czy poza paragonem fiskalnym posiada Pani jakikolwiek dokument, który świadczy o poniesieniu wydatku (np. potwierdzenie przelewu)?” wskazała Pani, że posiada Pani faktury zawierające Jej dane osobowe, dane sprzedającego oraz rodzaj usługi i kwotę do zapłaty.
Pytanie
1.Czy usługi fizjoterapeutyczne można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej?
2.Czy dowodem potwierdzającym zakup takiej usługi może być paragon z wpisanym numerem PESEL, czy musi to być faktura?
Pani stanowisko w sprawie
Zdaniem Pani, usługa fizjoterapeuty powinna być traktowana jako usługa rehabilitacyjna, gdyż służy temu samemu celowi, czyli poratowaniu zdrowia osoby niepełnosprawnej i pomocy Jej w codziennym funkcjonowaniu.
Zdaniem Pani, paragon z wpisanym numerem PESEL może stanowić wystarczający dowód poniesienia wydatku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.
Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:
1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2a) zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 930) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych;
3) zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
3a) pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6) odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
6a) odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej;
6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne;
7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
8) utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10) opłacenie tłumacza języka migowego;
11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia;
12) leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 686) - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki;
13) odpłatny przewóz:
a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł;
15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11,
d) opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej.
Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 przywołanej ustawy:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Jak stanowi art. 26 ust. 7c ww. ustawy:
W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
1) wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2) okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.
W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy:
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b) znaczny stopień niepełnosprawności;
2) II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy albo
b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona.
Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że jest Pani osobą z umiarkowanym orzeczeniem o niepełnosprawności i korzysta z usług fizjoterapeuty w celu poratowania swojego zdrowia. Posiada Pani orzeczenie o niepełnosprawności wydane 13 listopada 2024 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności, kod niepełnosprawności - 05-R, związany z obustronną (…) będącą wynikiem dysplazji. Niepełnosprawność istnieje od urodzenia oraz ustalono stopień niepełnosprawności od 17 września 2024 r. i orzeczenie wydano do 30 listopada 2027 r. Pani niepełnosprawność związana jest z dysfunkcją narządu ruchu - obu bioder. Choroba, która Panią dotknęła powoduje dolegliwości bólowe, doprowadziła do częściowego ograniczenia Pani sprawności ruchowej i utrudnia wykonywanie codziennych czynności.
Wydatki na fizjoterapię ponosi Pani od wielu lat, ale orzeczenie posiada Pani dopiero od 13 listopada 2024 r. i wcześniej nie miała Pani zamiaru korzystać z ich odliczania, chciałaby Pani zacząć od 2025 r.
Usługi rehabilitacyjne, z których Pani korzysta, wykonywane są w prywatnej placówce, są to indywidualne techniki manualne mające na celu:
-mobilizację stawów i tkanek miękkich oraz przywrócenie ich prawidłowej funkcji,
-mobilizacje stawowe i manipulacje,
-techniki mięśniowo-powięziowe mające na celu rozluźnianie punktów spustowych,
-terapia uciskowa oraz stretching tkanek miękkich.
Zabiegi wykonywane są przez magistra fizjoterapii. Przedmiotowe zabiegi pomagają Pani w poprawie ruchomości stawów, zmniejszają napięcie i dolegliwości bólowe wynikające z przeciążenia, ale przede wszystkim wspierają prawidłowe funkcjonowanie całego układu ruchu. Usługi rehabilitacyjne to dla Pani forma zabiegów rehabilitacyjnych, na które nie posiada zaświadczenia lekarskiego, dostała Pani skierowanie na zabiegi rehabilitacyjne. Posiada Pani faktury zawierające Jej dane osobowe, dane sprzedającego oraz rodzaj usługi i kwotę do zapłaty. Ponadto, przedmiotem Pani wątpliwości jest kwestia czy dowodem potwierdzającym zakup takiej usługi może być paragon z wpisanym numerem PESEL.
Możliwość odliczenia przez Panią w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zabiegi fizjoterapeutyczne, należy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego odnieść do art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z powołanego wyżej przepisu wynika, że odliczeniu mogą podlegać wydatki poniesione na zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne.
Należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” i „rehabilitacja”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.
We wniosku wskazała Pani, że zabiegi fizjoterapeutyczne pomagają Pani w poprawie ruchomości stawów, zmniejszają napięcie i dolegliwości bólowe wynikające z przeciążenia, ale przede wszystkim wspierają prawidłowe funkcjonowanie całego układu ruchu. Posiada Pani skierowanie na te zabiegi rehabilitacyjne. Zatem stwierdzić należy, że poniesiona przez Panią odpłatność za zabiegi fizjoterapeutyczne będzie stanowić tytuł do odliczenia tych wydatków od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.
Natomiast, wysokość poniesionych wydatków – stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - można ustalić na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. W związku z tym musi to być dokument, który oprócz danych wystawcy i rodzaju zakupionego towaru/usługi oraz kwoty zapłaty musi zawierać dane identyfikujące kupującego. Takimi dokumentami mogą być np. faktura VAT, imienny rachunek potwierdzający zakup towaru lub usługi oraz dowód wpłaty lub pokwitowanie oraz paragon z numerem Pesel (pozwala zidentyfikować osobę, która dokonała zakupu), o ile w dokumentach tych zawarte zostaną wszystkie elementy wskazane w art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
W związku z tym, paragon z numerem PESEL, może stanowić dokument uprawniający do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, jeżeli zawiera elementy wskazane w art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy.
Reasumując, Pani wydatki na odpłatne zabiegi fizjoterapeutyczne związane z Pani niepełnosprawnością, udokumentowane w sposób spełniający wymogi określone art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą uprawniały do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej i ich odliczenia w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a pkt 6b w zw. z ust. 7 pkt 4 ww. ustawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu zdarzenia przyszłego, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.
Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretację Organ opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.