Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe, jednakże z innych względów niż Pan wskazał

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż Pan wskazał.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 8 lipca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod adresem (...), numerze NIP (...) oraz numerze REGON (...). Przeważającym przedmiotem Pana działalności jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). Jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Obecnie wykonuje Pan swoją działalność zawodową w gabinecie zlokalizowanym w domu mieszkalnym. Z różnych względów organizacyjnych i technicznych dalsze prowadzenie pracy w tym miejscu nie będzie możliwe. W związku z tym planuje Pan zakup oraz postawienie na terenie posesji pawilonu biurowego o wymiarach 3 x 6 metrów, który będzie służył jako samodzielne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Pawilon zostanie odpowiednio przystosowany do pełnienia funkcji biura, planuje Pan wyposażenie go w instalację elektryczną oraz wodno-kanalizacyjną. W jego wnętrzu znajdzie się pomieszczenie sanitarne z toaletą (WC), co wymaga wykonania wyprowadzeń przyłączy wodociągowych, kanalizacyjnych oraz instalacji elektrycznej. Pawilon zostanie umiejscowiony na posesji w sposób umożliwiający komfortowe i bezpieczne korzystanie z niego jako przestrzeni biurowej, oddzielonej od części mieszkalnej domu.

Pawilon biurowy to nowoczesna, mobilna i modułowa konstrukcja. Wykorzystywane jako alternatywa dla standardowych budynków murowanych. Nie wymagają fundamentów, można je w każdej chwili przestawić w inne miejsce, a koszt tego przestawienia jest niski. Produkowane są w firmie, dowożone na miejsce na ciężarówce i ustawiane na działce przez dźwig. Dzięki izolacji mogą być używane cały rok.

Konstrukcja jest zrobiona ze stalowych belek, a ściany z ocieplonych płyt warstwowych. Ściany zewnętrzne (ściany, dach i podłoga) mają grubość 10 cm i składają się z płyt warstwowych poliuretanowych. Budynek posiada standardowe okna i drzwi wejściowe i postawiony zostanie na kostce brukowej.

Wydatki na nabycie i przystosowanie go do użytku wyniosą około 40 000 zł zatem przekroczą one 10 000 zł. Planuje Pan zakup w okolicach czerwca lub lipca bieżącego roku. Będzie posiadał Pan faktury zakupu oraz faktury za przystosowanie go do użytku.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku podaje Pan, że :

·Prowadzi działalność gospodarczą w ww. zakresie od 2 marca 2021 r.

·Wszelkie opisane we wnioski i zamierzone prace będą zrealizowane przez zewnętrze firmy. Prace zostaną wykonane przed oddaniem pawilonu do użytkowania.

·Wszystkie faktury dokumentujące wykonane prace mające na celi przystosowanie pawilonu do użytku oraz wydatki związane z jego nabyciem będą wystawione na Pana. Faktury będą wystawione na działalność gospodarczą z nr NIP firmy prowadzonej przez Pana.

·Faktury, które zamierza Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu będą dokumentowały prace takie jak usługi montażowe oraz zakup pawilonu biurowego.

·Pawilon biurowy w momencie oddania go do użytku będzie sklasyfikowany w KŚT 806 – „Kioski, budki, baraki, domki kempingowe – niezwiązane trwale z gruntem”.

·Pawilon biurowy w momencie oddania go do użytkowania będzie spełniał kryterium kompletności, tj. będzie wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem.

·Okres używania opisanego we wniosku pawilonu biurowego będzie przekraczał rok.

·Zaprezentowane w podatku dochodowym od osób fizycznych stanowisko we wniosku z 17 czerwca 2025 r. - w wyniku uzupełnienia nie ulega.

Pytania

1)Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) wydatki poniesione na zakup pawilonu biurowego i przystosowania go do użytku?

2)Czy Wnioskodawca posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem opisanej w stanie faktycznym usługi przystosowania pawilonu do użytku oraz wydatku związanego z nabyciem pawilonu zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT)?

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, będzie Pan mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na zakup pawilonu biurowego i przystosowania go do użytku.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodu podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodu, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Pawilon biurowy stanowi odrębny, samodzielny obiekt, przeznaczony wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej. Będzie wykorzystywany do wykonywania przez Pana usług zawodowych, obsługi klientów oraz prowadzenia czynności administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą.

Obecne warunki lokalowe w domu mieszkalnym przestały odpowiadać potrzebom organizacyjnym i technicznym działalności gospodarczej. Zakup pawilonu pozwoli kontynuować działalność w sposób komfortowy, zgodny z wymogami sanitarno-technicznymi, zapewniający odpowiednie warunki dla klientów i zwiększający efektywność pracy. Jest to więc wydatek poniesiony zarówno w celu osiągania przychodów, jak i zabezpieczenia źródła przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż Pan wskazał.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Koszty uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

–wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztami uzyskania mogą być natomiast w myśl art. 22 ust. 8 (zdanie pierwsze) omawianej ustawy:

(…) odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Środki trwałe

Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22a ust. 1 cytowanej na wstępie ustawy:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji nie podlegają:

1)grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2)budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3)dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4)wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5)składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

–zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ww. ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 omawianej ustawy:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

·w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia,

·w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Stosownie do ust. 3 i 4 powyższego artykułu:

·Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

·Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W sytuacji, gdy środek trwały, który został nabyty, ale do czasu oddania go do użytku poniesiono jeszcze koszty, które wiązały się z tym nabyciem lub były konieczne, aby środek mógł zacząć funkcjonować, należy doliczyć je do wartości początkowej.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja.

Art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22k ust. 15 ustawy o podatku dochodowym:

Przepis ust. 14 stosuje się, pod warunkiem że:

a.wartość początkowa jednego środka trwałego, o którym mowa w ust. 14, nabytego w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł lub

b.łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych, o których mowa w ust. 14, nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł, a wartość początkowa każdego z nich przekracza 3 500 zł.

Przepis art. 22k ust. 16 ww. ustawy stanowi, że:

Kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o wysokość zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s.

Przy czym jak stanowi art. 22k ust. 17 ww. ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 2, kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o kwotę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez podatnika od środków trwałych, o których mowa w ust. 14.

Zgodnie z art. 22k ust. 18 cytowanej ustawy:

Do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, o których mowa w ust. 14, stosuje się odpowiednio przepis ust. 8, z tym że suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Jak stanowi ust. 8 art. 22k omawianej ustawy:

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Z kolei art. 22 ust. 1s ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

W przypadku dokonania wpłaty na poczet nabycia fabrycznie nowego środka trwałego, o którym mowa w art. 22k ust. 14, spełniającego warunki określone w art. 22k ust. 15, którego dostawa zostanie wykonana w następnych okresach sprawozdawczych, podatnicy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dokonaną wpłatę do wysokości kwoty, o której mowa w art. 22k ust. 14.

Pana wniosek

Z treści wniosku wynika, że:

·Obecnie wykonuje Pan swoją działalność zawodową w gabinecie zlokalizowanym w domu mieszkalnym. Z różnych względów organizacyjnych i technicznych dalsze prowadzenie pracy w tym miejscu nie będzie możliwe. W związku z tym planuje Pan zakup w okolicach czerwca lub lipca bieżącego roku zakup oraz postawienie na terenie posesji pawilonu biurowego o wymiarach 3 x 6 metrów, który będzie służył jako samodzielne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

·Pawilon zostanie odpowiednio przystosowany do pełnienia funkcji biura, planuje Pan wyposażenie go w instalację elektryczną oraz wodno-kanalizacyjną. W jego wnętrzu znajdzie się pomieszczenie sanitarne z toaletą (WC), co wymaga wykonania wyprowadzeń przyłączy wodociągowych, kanalizacyjnych oraz instalacji elektrycznej.

·Wszelkie zamierzone prace będą zrealizowane przez zewnętrze firmy. Prace zostaną wykonane przed oddaniem pawilonu do użytkowania.

·Wydatki na nabycie i przystosowanie go do użytku wyniosą około 40 000 zł zatem przekroczą one 10 000 zł. Będzie posiadał Pan faktury zakupu oraz faktury za przystosowanie go do użytku. Faktury będą wystawione na działalność gospodarczą z nr NIP firmy prowadzonej przez Pana.

·Pawilon biurowy w momencie oddania go do użytku będzie sklasyfikowany w KŚT 806 – „Kioski, budki, baraki, domki kempingowe – niezwiązane trwale z gruntem”.

·Pawilon biurowy w momencie oddania go do użytkowania będzie spełniał kryterium kompletności, tj. będzie wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem.

·Okres używania opisanego we wniosku pawilonu biurowego będzie przekraczał rok.

W związku z powyższym wątpliwości Pana budzi kwestia, czy w sytuacji przedstawionej we wniosku będzie Pan mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na zakup pawilonu biurowego i przystosowania go do użytku.

Z treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów.

Niewątpliwie wydatki poniesione przez Pana na nabycie i przystosowanie pawilonu biurowego związane będą pośrednio z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Jak bowiem podał Pan w opisie sprawy, w pawilonie będzie Pana biuro (samodzielne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej). Zatem, wydatki poniesione przez Pana na nabycie i przystosowanie pawilonu biurowego spełnić będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże wydatki te nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, ponieważ w sytuacji opisanej we wniosku pomimo umiejscowienia pawilonu na Pana posesji, stanowić będzie on odrębny środek trwały podlegający amortyzacji. Spełnia on bowiem przesłanki wskazane w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak podał Pan w opisie sprawy pawilon biurowy stanowił będzie Pana własność, w momencie oddania go do użytkowania będzie spełniał kryterium kompletności, tj. będzie wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Okres używania pawilonu biurowego będzie przekraczał rok.

Przy czym z uwagi na fakt, że – jak Pan wskazał - pawilon biurowy w momencie oddania go do użytku będzie sklasyfikowany w KŚT 806 – „Kioski, budki, baraki, domki kempingowe – niezwiązane trwale z gruntem”, a wydatki na nabycie i przystosowanie go do użytku wyniosą około 40 000 zł zatem przekroczą one 10 000 zł, to w momencie ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, możliwym będzie dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem oczywiście wskazanego w tym przepisie limitu 100 000 zł, który dotyczy łącznej kwoty jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dokonanych w roku podatkowym.

Stanowisko Pana jest zatem co do zasady prawidłowe. Jak bowiem powyżej wskazałem wydatki poniesione przez Pana na nabycie i przystosowanie pawilonu biurowego spełniać będą przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże możliwość bezpośredniego do kosztów uzyskania przychodów (poprzez jednorazowy odpis amortyzacyjny) wynika z dyspozycji art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przeciwnym razie do kosztów uzyskania przychodów miałby Pan prawo zaliczyć wyłącznie odpisy amortyzacyjne według zasad określonych w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna jest wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikował Pan opisany we wniosku pawilon biurowy do odpowiedniego klasyfikowania KŚT. Interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości tej klasyfikacji (zasady formalnego przyporządkowania do grupowania statystycznego nie są przepisami prawa podatkowego).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.