Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
-w zakresie opodatkowania odszkodowania oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej wydatków poniesionych na leczenie i utraconą część dochodów – nieprawidłowe i
-w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej wydatków poniesionych na usługi prawnika – prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 lipca 2025 r. wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej przekazany zgodnie z właściwością Pani wniosek z 29 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 14 lipca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Była Pani zatrudniona od (...) maja 2018 roku w firmie A, w lutym 2023 roku doszło do zmiany przełożonego Pani zespołu. Nowy przełożony stosował wobec Pani działania mające znamiona mobbingu (nie ma wyroku sądu z tym zakresie, ponieważ podpisali Państwo ugodę) co spowodowało długotrwały uszczerbek na Pani zdrowiu. W okresie od czerwca 2023 do grudnia 2023 przebywała Pani na zwolnieniu lekarskim, leczyła się Pani (leki i terapia). Po powrocie do pracy, pracodawca zwolnił Panią bezpodstawnie, co skutkowało złożeniem przez Panią pozwu do Sądu Pracy za bezpodstawne zwolnienie. Do rozprawy nie doszło ponieważ Pracodawca zaproponował Pani odszkodowanie z tytułu rozwiązania stosunku pracy w kwocie (...) zł.
W uzupełnieniu do wniosku wskazała Pani, że posiada dokumentację imienną poniesionych kosztów związanych z zaistniałą sytuacją — w tym faktury za leczenie, zakup leków oraz zaświadczenia o przebywaniu na zwolnieniu lekarskim (ZUS). Przebywanie na zwolnieniu lekarskim, skutkowało utratą 20% mojego wynagrodzenia, co bezpośrednio wpłynęło na Pani sytuację życiową.
Pytania
Czy w tym przypadku odszkodowanie za rozwiązanie stosunku pracy na podstawie ugody pozasądowej może być zwolnione z podatku od osób fizycznych?
Jeśli nie, to czy poniesione koszty związane z tą sytuacją – leczenie, utracona część dochodów na zwolnieniu lekarskim, koszty prawnika może stanowić pomniejszenie podstawy opodatkowania?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, otrzymane odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania stosunku pracy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych („ustawa o PIT”).
Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu: „Wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość i zasady ich ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na ich podstawie”. Choć literalna wykładnia tego przepisu może sugerować, że wyłączenie dotyczy jedynie świadczeń przewidzianych wprost w przepisach prawa (np. Kodeksu pracy, ustawy o zakazie konkurencji), to liczne orzeczenia sądów administracyjnych – w tym wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. II FSK 656/14, II FSK 2400/15) – wskazują na konieczność stosowania wykładni celowościowej i funkcjonalnej.
Sądy te podkreślają, że o kwalifikacji danego świadczenia decyduje nie tylko jego źródło formalne, ale przede wszystkim jego charakter i funkcja. Jeżeli odszkodowanie pełni funkcję rekompensującą realną stratę majątkową (np. utracone dochody w wyniku nagłego zakończenia stosunku pracy), a nie stanowi ukrytej formy wynagrodzenia, to może korzystać ze zwolnienia podatkowego.
Dodatkowo, należy odwołać się do Uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2020 r. (sygn. akt II FPS 1/20), w której NSA dokonał pogłębionej analizy warunków, w jakich odszkodowanie nie podlega PIT; Linii orzeczniczej prezentującej stanowisko, że porozumienie stron, mimo że nie jest „odrębną ustawą”, może regulować zasady i wysokość odszkodowania w sposób „wynikający” z przepisów prawa pracy (na podstawie art. 300 Kodeksu pracy, w zw. z przepisami Kodeksu cywilnego o swobodzie umów).
W analizowanej sprawie wypłacone odszkodowanie zostało ukształtowane w ramach porozumienia stron jako zadośćuczynienie za wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy, co potwierdza jego majątkowy, rekompensacyjny charakter. Brak jego związku ze świadczeniem pracy eliminuje możliwość uznania go za przychód z tytułu zatrudnienia (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT).
W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że otrzymane odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ustawy o PIT.
W uzupełnieniu wskazała Pani, że:
Otrzymane odszkodowanie nie stanowi w Pani ocenie dochodu, lecz rekompensatę za rzeczywiste, udokumentowane straty zdrowotne, finansowe, a także utratę dobrej pracy. Jego celem nie było wzbogacenie, lecz złagodzenie skutków tego negatywnego dla Pani zdarzenia, które wywołało trwałe i wieloletnie konsekwencje dla Pani zdrowia, sytuacji rodzinnej i zawodowej. Odszkodowanie to nie spełnia cech przysporzenia majątkowego, które w ujęciu ustawowym powinno podlegać opodatkowaniu. Podkreśla Pani, że opodatkowanie takiej rekompensaty byłoby sprzeczne z zasadą sprawiedliwości podatkowej, a także mogłoby rodzić niepożądany precedens — zniechęcający obywateli do dochodzenia odszkodowań, które niejednokrotnie są jedynym środkiem wsparcia w sytuacjach kryzysowych. Jeżeli jednak wydana przez organ interpretacja będzie niekorzystna dla Pani i otrzymana kwota odszkodowania zostanie uznana za przychód podlegający opodatkowaniu, wskazuje Pani, że w jej ocenie zasadne byłoby pomniejszenie podstawy opodatkowania o rzeczywiście poniesione i udokumentowane koszty związane z zaistniałą sytuacją. Ma Pani na myśli koszty, które da się jednoznacznie wyliczyć i zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodu, a wymienione w punkcie 1 uzupełnienia do wniosku, tj. kosztów związanych z zaistniałą sytuacją — w tym faktury za leczenie, zakup leków oraz zaświadczenia o przebywaniu na zwolnieniu lekarskim (ZUS). Przebywanie na zwolnieniu lekarskim, skutkowało utratą 20% Pani wynagrodzenia, co bezpośrednio wpłynęło na moją sytuację życiową.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest:
-w zakresie opodatkowania odszkodowania oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej wydatków poniesionych na leczenie i utraconą część dochodów – nieprawidłowe i
-w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej wydatków poniesionych na usługi prawnika – prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których minister właściwy ds. finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia, przy czym – co istotne – musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Źródłami przychodów są inne źródła.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w danym przepisie.
Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2023 r. poz. 1465 oraz z 2024 r. poz. 878, 1222, 1871 i 1965), z wyjątkiem:
a)określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
b)odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
d)odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
g)odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż sądowe.
Przywołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, że nie wszystkie odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego.
Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, objęte są tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii świadczeń.
Ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji, gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:
a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
W tym miejscu wskazać należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia zadośćuczynienia/odszkodowania, podobnie jak wielu innych pojęć z katalogu zwolnień przedmiotowych. Nie oznacza to jednak dowolności w ich rozumieniu.
Konieczne staje się zatem zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i odwołanie się do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
Odwołując się zatem do prawa cywilnego stwierdzić należy, że o odszkodowaniu możemy mówić wyłącznie w przypadku powstania konkretnej szkody, która wywołana została określonym działaniem lub zaniechaniem drugiej strony, której można przypisać odpowiedzialność za jej powstanie.
Odszkodowanie to rodzaj świadczenia, które należy się za wyrządzenie szkody (odpowiednio zadośćuczynienie za doznane krzywdy) od podmiotu, który szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność.
Szkodą jest uszczerbek jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem „krzywda”. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin „zadośćuczynienie”, natomiast „odszkodowanie” wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego.
W Kodeksie cywilnym świadczenie odszkodowawcze wynika głównie z tytułu odpowiedzialności deliktowej (art. 415 i następne) lub odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 i następne), a co za tym idzie jest następstwem czynu niedozwolonego lub niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania.
Powyższe regulacje mają również zastosowanie do przepisów prawa pracy, choć w ograniczonym zakresie.
Wskazać należy, że zgodnie z art. 917 ustawy Kodeks cywilny:
Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.
Powyższe oznacza, że przepisy Kodeksu cywilnego wybrane do zastosowania w prawie pracy (stosunku pracy) nie mogą się sprzeciwiać ogólnym normom prawa pracy, mającym podstawowe znaczenie dla regulacji stosunków pracy.
Jak stanowi art. 300 ustawy z 26 czerwca 1974 r. (Dz. U. z 2025 r. poz. 277):
W sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.
Wskazać należy, że regulacje prawne dotyczące mobbingu zawarte zostały w ustawie Kodeks pracy. I tak:
W myśl art. 943 § 3 Kodeksu pracy:
Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Zgodnie z art. 943 § 4 Kodeksu pracy:
Pracownik, który doznał mobbingu lub wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.
Jak stanowi art. 943 § 5 Kodeksu pracy:
Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie z podaniem przyczyny, o której mowa w § 2, uzasadniającej rozwiązanie umowy.
Z treści wniosku wynika, że przełożony stosował wobec Pani działania mające znamiona mobbingu. Pracodawca zwolnił Panią bezpodstawnie, co skutkowało złożeniem przez Panią pozwu do Sądu Pracy za bezpodstawne zwolnienie. Do rozprawy nie doszło ponieważ Pracodawca zaproponował Pani odszkodowanie z tytułu rozwiązania stosunku pracy. Wskazała Pani również, że nie ma wyroku sądu z tym zakresie, ponieważ podpisali Państwo ugodę.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy również przypomnieć, że zadośćuczynienie jak i odszkodowanie, nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g oraz pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli wynika ono z umowy lub ugody innej niż ugoda sądowa.
Zatem już sama okoliczność zawarcia ugody pozasądowej – stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wyklucza zwolnienie od opodatkowania otrzymanej kwoty. Ponadto wysokość odszkodowania, które Pani otrzymała nie wynika z żadnej ustawy, ani aktu wykonawczego tylko z porozumienia stron sporu.
Zatem, skoro przedmiotowa kwota, którą Pani uzyskała, nie stanowi odszkodowania/zadośćuczynienia, którego wysokość lub zasady wynikają z przepisów odrębnych ustaw, natomiast podstawą jej przyznania jest zawarta polubownie ugoda pozasądowa, wówczas takie świadczenie nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ani 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Otrzymując przedmiotowe świadczenie, uzyskała Pani przysporzenie majątkowe, skutkujące powstaniem przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego należy odprowadzić podatek dochodowy.
Tym samym, Pani stanowisko w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.
Natomiast w zakresie zaliczenia wydatków na prawnika, leczenie i utraconej części dochodów do kosztów uzyskania przychodów należy wskazać następująco.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z tego przepisu.
Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanymi przychodami. Z oceny związku z uzyskanym przychodem powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.
Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
Koszty poniesione w celu uzyskania przychodów to te, które zostały poniesione z zamiarem uzyskania przychodu. Ten zamiar (cel) musi być, po pierwsze – obiektywnie realny, po drugie – istniejące okoliczności faktyczne muszą wskazywać na to, że dany wydatek w istocie mógł podatnikowi pozwolić na przewidywanie osiągnięcia przychodu. Natomiast koszty ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, to wydatki mające na celu ochronę źródła przychodu tak, by źródło to istniało w stanie niepogorszonym.
Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów. Aby bowiem w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar) związany ze zdarzeniem prawnym mającym wpływ na uzyskanie przychodu lub zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodu.
Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże, ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.
To oznacza, że w świetle powołanych przepisów, do kosztów uzyskania przychodów z tytułu wypłaconego odszkodowania w drodze umowy pozasądowej, nie może zostać zaliczona kwota wydatkowana na leczenie i utracona część dochodów – nie były to wydatki, które musiała Pani ponieść w celu uzyskania odszkodowania.
Podkreślić bowiem należy, że koszty uzyskania przychodów od odszkodowania są tylko takie wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania tego odszkodowania, a nie wszystkie które mają jakikolwiek związek z otrzymanym odszkodowaniem.
Do kosztów uzyskania przychodów może zostać zaliczona wyłącznie kwota wydatkowana na prawnika, o ile wydatek ten był poniesiony w celu uzyskania odszkodowania podlegającego opodatkowaniu.
Reasumując, może Pani stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, poniesione wydatki na prawnika.
W tej części Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.
Natomiast, nie może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na leczenie również nie może Pani ująć w kosztach uzyskania przychodu utraconej części dochodów.
W tej części Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenia sądu administracyjnego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionej przez Państwa kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.