Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – na wezwanie organu – pismem z 18 czerwca 2025 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu)

Od dnia narodzin (...) 1982 r. do 17 września 2022 r. Pani miejscem zamieszkania była Polska i posiada Pani obywatelstwo polskie.

17 września 2022 r. wraz z mężem i córką wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii, gdzie przebywała Pani przez 3 lata, do 2025 r. zachowując obywatelstwo polskie. Przez wskazany okres, zameldowana była Pani w polskim mieszkaniu, którego jest Pani właścicielem, wyłącznie w celach otrzymywania korespondencji.

W latach 2022-2025 uzyskiwała Pani dochody z pracy w Wielkiej Brytanii, najmu (posiadane dwa mieszkania w Polsce), oraz oszczędności ulokowanych w Polsce i Wielkiej Brytanii (odsetki).

Podatki były odprowadzone zgodnie z posiadaną rezydencją podatkową – tj. polskie dochody rozliczane były w Polsce (najem i odsetki), a wszystkie dochody były rozliczane z brytyjskim urzędem podatkowym.

Podsumowując, w tym okresie posiadała Pani status rezydenta podatkowego w Wielkiej Brytanii (miejsce zamieszkania w (...)), natomiast w Polsce nadal posiadała Pani ograniczony obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 3 ust. 2a.

Podczas pobytu w Wielkiej Brytanii, mieszkała Pani z mężem i córką w wynajmowanym mieszkaniu, ponieważ córka uczęszczała do brytyjskiej szkoły, a Pani wraz z mężem pracowaliście w (...).

Mieszkając w Wielkiej Brytanii, płaciła Pani z mężem podatek krajowy, lokalny (komunalny) oraz wszelkie rachunki i opłaty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa domowego, aż do końca pobytu.

Na początku sierpnia 2025 r. przyjechała Pani do Polski, ponieważ mężowi skończył się kontrakt w Wielkiej Brytanii. Z tego wynika, iż w roku 2025 przebywała Pani na terytorium Wielkiej Brytanii przez 212 dni, wobec czego zgodnie z art. 3 ust. 1a Pani miejscem zamieszkania do celów podatkowych w 2025 r. była Wielka Brytania.

W okresie od 17 września 2022 r. do 31 grudnia 2025 r. nie ma Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co potwierdza m.in. certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Taki certyfikat uzyska Pani od brytyjskiego urzędu podatkowego, gdy rozliczy Pani podatek za okres od 6 kwietnia 2025 r. do 5 kwietnia 2026 r. Certyfikat, taki będzie Pani mogła przedstawić najwcześniej w drugiej połowie 2026 r. i najpóźniej w pierwszej połowie 2027 r.

Odnosząc się do ustawy o „PIT art. 3 ust. 1a” uznaje się, że osoba ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada ośrodek interesów życiowych (osobistych lub gospodarczych) lub przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wobec powyższego, Pani miejscem zamieszkania od 17 września 2022 r. do 31 grudnia 2025 r. była Wielka Brytania oraz była Pani rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii w tymże okresie.

Chciałaby Pani skorzystać z „ulgi na powrót” od roku podatkowego 2026.

2 sierpnia 2025 r. powróci Pani do Polski. 2 sierpnia 2025 r. wraca Pani do kraju wraz z Pani mężem i córką do Państwa mieszkania w Polsce. Pani córka wraca do polskiej szkoły od 1 września 2025 r. Pani mąż podejmie pracę w Polsce od 22 sierpnia 2025 r. Pani stosunek pracy w UK ulega rozwiązaniu 31 lipca 2025 r. Powrót do Polski nastąpi z zamiarem pozostania w Polsce.

Na początku sierpnia 2025 r. powróci Pani do Polski, a razem z Panią powrócą również inni członkowie Pani rodziny.

Na pytanie z wezwania dotyczące tego czy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegać Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu wyjaśniła Pani, że nie, przy założeniu, że nie podejmie Pani pracy przed końcem 2025 r.

Wielka Brytania traktowała Panią od 17 września 2022 r. do 31 grudnia 2025 r. jako osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych – zgodnie z wewnętrznym prawem tego państwa.

Na pytanie czy w którymkolwiek roku podatkowym 2022, 2023, 2024 oraz przez okres od początku roku 2025 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przebywała/będzie przebywała Pani na terytorium Polski dłużej niż 183 dni wyjaśniła Pani, że dotyczy to tylko roku 2022, gdzie przebywała Pani na terytorium Polski do 17 września 2022 r. W latach 2023 – 2025 przebywała Pani w Polsce krócej niż 183 dni w roku.

Od 1 stycznia 2022 r. do 17 września 2022 r. miała Pani stałe miejsce zamieszkania w Polsce. Po 17 września 2022 r., Pani miejsce stałego zamieszkania to Wielka Brytania.

Odnoszą się do swoich powiązań osobistych i majątkowych wyjaśniła Pani, że od 17 września 2022 r. Pani powiązania z Polską to:

­rachunki bankowe i oszczędności,

­rodzice mieszkający w Polsce,

­dwa mieszkania, które są obecnie wynajmowane.

Natomiast Pani powiązania z Wielką Brytanią to:

­rachunki bankowe i oszczędności,

­wspólnie wynajmowane mieszkanie w (...), wraz z mężem,

­praca w Wielkiej Brytanii,

­córka (ur. 2012) w Państwa gospodarstwie domowym, uczęszczająca do brytyjskiej szkoły.

Ponadto wskazała Pani, że od 17 września 2022 r., w Polsce uzyskiwała Pani dochód z dwóch wynajmowanych mieszkań, odsetki od rachunków w banku i obligacji skarbowych, zaś w Wielkiej Brytanii dochód z pracy i dochód z odsetek od rachunków bankowych.

Od 17 września 2022 r. prowadziła Pani gospodarstwo domowe wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Zarządzała Pani swoim majątkiem z Wielkiej Brytanii. Pani działalność społeczna, kulturalna i obywatelska (w latach 2022-2024 oraz w okresie od stycznia 2025 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) miała miejsce wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Od 17 września 2022 r. do 2 sierpnia 2025 r., zazwyczaj przebywała Pani w Wielkiej Brytanii.

Wyjaśniła Pani, że przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii w dniu 17 września 2022 r. Pani miejsce zamieszkania było wyłącznie w Polsce i trwało dłużej niż 3 lata kalendarzowe.

W związku z tym, że przeprowadziła się Pani do Wielkiej Brytanii 17 września 2022 r. może Pani przedstawić dokumenty, które potwierdzają Pani pobyt w tym okresie, przykładowo:

­bilet lotniczy (w jedną stronę) z (...) do (...) na dzień 17 września 2022 r.,

­umowę o najem mieszkania i płacenie lokalnego podatku,

­rachunki za media na Pani brytyjski adres,

­umowy o pracę i paski wynagrodzeń,

­wyciąg z rachunku bankowego,

­zeznania podatkowe.

Nie korzystała Pani uprzednio, w całości lub w części, ze zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulgi na powrót).

W okresie, w którym zamierza Pan skorzystać z ulgi na powrót, będzie Pani uzyskiwała dochody ze stosunku pracy, od 2026 r. Nie jest Pani pewna jak szybko znajdzie Pani pracę po powrocie do Polski, istnieją dwa warianty zdarzenia przyszłego. Prosi Pani o odpowiedź do każdego wariantu, tj.:

-podejmie Pani pracę w Polsce (umowa o pracę, pełen etat) w ostatnim kwartale 2025 r.,

-podejmie Pani pracę w Polsce (umowa o pracę, pełen etat) dopiero w 2026 r.

Pytanie

Czy kwalifikuje się Pani do skorzystania z „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, zgodnie z art. 3 ust. 1a posiadała Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce do 17 września 2022 r. oraz od 1 stycznia 2026 r., co ma potwierdzenie w certyfikacji rezydencji podatkowej z Wielkiej Brytanii.

Oznacza to, że przez pełne 3 lata kalendarzowe (2023-2025) była Pani rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii, tym samym spełnia Pani wszystkie warunki „Ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1.Od 1 stycznia 2026 r. podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce,

2.Nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Polski od 17 września 2022 r. do 31 grudnia 2025 r., zgodnie z ustawą PIT art. 3 ust. 1a (przebywa Pani w Polsce krócej niż 183 dni w roku 2025),

3.Posiada Pani obywatelstwo polskie od urodzenia i przebywała Pani na terenie Polski przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających trzyletni okres,

4.Posiada Pani certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający miejsce zamieszkania do celów, podatkowych za okres 17 września 2022 r. – 31 grudnia 2025 r.,

5.Nie korzystała Pani poprzednio z tego zwolnienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót”, spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie zaś do art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przy czym z Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wynika także, że zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego. W takim przypadku, w okresie w którym podatnik jest polskim rezydentem podatkowym rozlicza się w Polsce na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Natomiast po przeniesieniu miejsca zamieszkania za granicę, podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

Z opisu zdarzenia wynika, że jest Pani obywatelką Polski. W okresie od 1 stycznia do 17 września 2022 r. mieszkała Pani w Polsce i posiadała tam stałe miejsce zamieszkania. Wskazała Pani również, że przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii, który nastąpił 17 września 2022 r., Pani miejscem zamieszkania była wyłącznie Polska. Od dnia urodzenia, tj. 14 czerwca 1982 r., do dnia wyjazdu z kraju, Pani miejscem zamieszkania była nieprzerwanie Polska.

Zatem, w tym okresie posiadała Pani nieograniczony obowiązek w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast 17 września 2022 r. wraz z mężem i córką wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii, gdzie przebywała Pani i będzie Pani przebywać do 2 sierpnia 2025 r. Od 17 września 2022 r. Pani miejsce stałego zamieszkania to Wielka Brytania. Od 17 września 2022 r. prowadziła Pani gospodarstwo domowe wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Zarządzała Pani swoim majątkiem z Wielkiej Brytanii. Pani działalność społeczna, kulturalna i obywatelska (w latach 2022-2024 oraz w okresie od stycznia 2025 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) miała miejsce wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Od 17 września 2022 r. do 2 sierpnia 2025 r. mieszka Pani i będzie mieszkać w Wielkiej Brytanii, gdzie – zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju – posiada Pani i będzie posiadać miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. 2 sierpnia 2025 r. powróci Pani do Polski, wraz z Pani mężem i córką, do Państwa mieszkania. Powrót do Polski nastąpi z zamiarem pozostania w Polsce. Od 17 września 2022 do 2 sierpnia 2025 r., zazwyczaj przebywała Pani w Wielkiej Brytanii. Wyjaśniła Pani także, że w okresie od 17 września 2022 r. do 31 grudnia 2025 r. nie miała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, co potwierdza m. in. certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Taki certyfikat uzyska Pani od brytyjskiego urzędu podatkowego, gdy rozliczy Pani podatek za okres od 6 kwietnia 2025 r. do 5 kwietnia 2026 r. Certyfikat, taki będzie Pani mogła przedstawić najwcześniej w drugiej połowie 2026 r. i najpóźniej w pierwszej połowie 2027 r.

Mając na uwadze, że – jak Pani wskazała – Wielka Brytania od 17 września 2022 r. traktuje Panią jako osobę mającą miejsce zamieszkania w tym kraju, ustalając Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy odnieść się również do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie ,,osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie'' oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się więc bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, należy zaznaczyć, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania należy rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby. W przypadku, zaś jeżeli osoba jest obywatelem obydwu państw lub nie jest obywatelem żadnego z tych państw, właściwe organy tych państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Wobec powyższego od 17 września 2022 r. do 2 sierpnia 2025 r. Pani miejscem zamieszkania jest Wielka Brytania. Tym samym, w tym okresie posiadała i będzie Pani posiadała w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w związku z Pani powrotem do Polski od 2 sierpnia 2025 r. Pani miejscem zamieszkania ustalonym w oparciu o art. 4 ust. 2 ww. Konwencji będzie Polska. 2 sierpnia 2025 r. wraca Pani do kraju wraz z mężem i córką, do Państwa mieszkania w Polsce. Powrót do Polski nastąpi z zamiarem pozostania w Polsce. Zatem od tego momentu Pani stałe miejsce zamieszkania oraz centrum Pani interesów osobistych i gospodarczych będzie znajdowało się w Polsce, niezależnie od tego, czy osiąganie dochodów z umowy o pracę rozpocznie się jeszcze w ostatnim kwartale 2025 r., czy dopiero w 2026 r.

Zatem od 2 sierpnia 2025 r., będzie Pani podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powracając natomiast do warunków skorzystania z ulgi na powrót, podkreślić należy, że jak wynika z art. 21 ust. 43 pkt 2 ww. ustawy, jednym z warunków zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest okoliczność, że podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

­trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

­okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeśli więc podatnik powróci do Polski w sierpniu 2025 r., istotne jest również aby nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok powrotu, tj. w latach 2022, 2023, 2024.

Tymczasem z analizy przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że od 1 stycznia do 17 września 2022 r. spełniała Pani przesłanki pozwalające na uznanie Pani za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Oznacza to, że nie został spełniony warunek braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres obejmujący trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok 2025, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek, nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuję, że jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia. Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem zdarzenia podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.