Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 4 czerwca 2025 r. (wpływ 4 czerwca 2025 r.) oraz z 11 czerwca 2025 r. (wpływ 11 czerwca 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego wraz z uzupełnieniem

24 listopada 2006 roku w (…) zawarł Pan z Bankiem A. z siedzibą w (…) (obecnie następcą prawnym jest Bank B. z siedzibą w (…)) umowę kredytu hipotecznego w walucie wymienialnej CHF na kwotę 128.304,15 CHF, wypłacając w rzeczywistości kwotę 299.872,46 zł.

Kredyt przeznaczony był na nabycie lokalu mieszkalnego (na cele własne w związku z koniecznością przeprowadzki rodziny do (…)) położonego w (…) przy ul. (…) i na refinansowanie poniesionych środków własnych.

Za spłatę kredytu wszyscy kredytobiorcy odpowiadali solidarnie (tj. Pan oraz Pana żona B.B.).

Kredyt został udzielony przez podmiot będący w dniu zawarcia umowy pod nadzorem Komisji Nadzoru Finansowego.

Bank celem zabezpieczenia spłaty kredytu ustanowił hipotekę na ww. nieruchomości w postaci hipoteki umownej zwykłej i hipoteki umownej kaucyjnej.

W 2023 roku, z pomocą profesjonalnego pełnomocnika, wraz z Pana małżonką B.B. złożył Pan pozew przeciwko Bank B. (Bank) o ustalenie nieważności umowy oraz o zapłatę kwoty 353.856,61 zł tytułem świadczenia nienależnego spełnionego przez Państwa na podstawie całkowicie nieważnej umowy kredytu hipotecznego w walucie CHF, w postaci uiszczonych na rzecz banku rat kapitałowo-odsetkowych w okresie od początku obowiązywania umowy do 10 listopada 2022 r.

W toku procesu doszli Państwo do porozumienia i 27 czerwca 2024 r. zawarli Państwo z pozwanym bankiem sądową ugodę, na mocy której bank dokonał zmiany waluty z CHF na złotówki oraz zwolnił Państwa jako kredytobiorców z długu.

Na kwotę umorzenia długu składała się kwota 115.369,86 PLN kapitału bieżącego (niewymagalnego).

Ponadto bank zobowiązał się dodatkowo wypłacić Państwu łącznie (Panu oraz Pana żonie) kwotę 41.000,00 zł w związku z rozliczeniem umowy kredytu.

Kwota dodatkowa była zwrotem środków pieniężnych, które wcześniej zostały przekazane na rzecz Banku w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych przez cały okres trwania umowy.

Bank dodatkowo zdecydował się przyjąć, że wypłacona Panu oraz Pana małżonce kwota jest przychodem podlegającym opodatkowaniu oraz wystawił Państwu PIT-11. Zarówno Panu, jak i Pana żonie bank wystawił PIT-11, każdy na kwotę po 20.500,00 zł.

Nigdy wcześniej nie korzystali Państwo w przeszłości z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Czy wypłata przez bank kwoty dodatkowej, o której mowa we wniosku stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Bank w ramach zawartej przez Pana ugody sądowej wypłacił Panu oraz Pana żonie łącznie kwotę 41.000,00 zł. Jest to kwota, która została przez Państwa jako kredytobiorców wpłacona w ramach spłaty rat kapitałowo odsetkowych, resztę zobowiązania bank umorzył w ramach ugody.

Bank powinien zwrócić Panu kwotę wyższą w przypadku, gdyby sąd wydał wyrok korzystny dla Pana, tj. unieważniający umowę kredytu.

Jednakże w celu szybkiego zakończenia sporu doszli Państwo z bankiem do porozumienia, w którym ten umarzał saldo zadłużenia na podstawie zawartej umowy kredytu, a także wypłacił część kwoty, która została przez Państwa wpłacona do banku ponad spłacony kapitał.

Zakończyło to spór z bankiem, jednak ten z uwagi na zakończenie sporu ugodą wystawił PIT-11 na kwotę 20.500,00 zł na Pana oraz PIT-11 na kwotę 20.500,00 zł na Pana żonę.

Bank uznał wypłacone przez siebie kwoty jako Państwa dochód, co nie jest zgodne z prawdą, gdyż jest to zwrot części środków, jakie uiścili Państwo do banku celem spłaty kredytu.

Uważa Pan, że nie jest to przychód oraz że nie podlega on podatkowi od osób fizycznych.

W Pana ocenie, kwota jaką uzyskał Pan od Banku w wyniku zawarcia ugody nie stanowi przychodu do opodatkowania. Wskazać należy, że wartość spłaconych rat kredytu znacznie przewyższyła wysokość kredytu udzielonego przez Bank. Na mocy ugody sądowej otrzymał Pan zwrot kwoty, którą spłacił Pan wcześniej do Banku. Zatem, zwrócona przez Bank kwota nie stanowi przysporzenia majątkowego, które w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji zwrot nienależnie pobranego świadczenia nie stanowi przychodu. Otrzymał Pan bowiem zwrot nienależnie zapłaconych Bankowi kwot.

Mając na uwadze art. 11 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024.226), przychód został zdefiniowany jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Tymczasem kwota zwrócona przez Bank nie spowodowała przyrostu Pana majątku. Otrzymany zwrot środków pieniężnych na mocy ugody sądowej stanowi bowiem jedynie kwotę wcześniej przekazaną do Banku w ramach spłaty kredytu hipotecznego.

Ponadto, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102), zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy kwot:

1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku, gdy: a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej,

b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;

2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

Zaniechanie poboru podatku dotyczy kredytów, spełniających łącznie trzy warunki:

1) zostały udzielone przed 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów,

2) zostały zabezpieczone w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości bądź prawie wieczystego użytkowania gruntu czy udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego bądź udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej bądź udziale w takim prawie,

3) zostały zaciągnięte na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT (m.in. nabycie budynku mieszkalnego, lokalu mieszkalnego, działki budowlanej, a także na budowę czy remont).

Ponadto zaniechanie poboru podatku ma zastosowanie do dochodów uzyskanych w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2024 r.

Z tych względów, kwota jaką otrzymał Pan od Banku w ramach zawartej ugody sądowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z wieloma przypadkami wystawiania PIT-11 przez banki działające na terenie Polski, tego typu interpretacje są wielokrotnie wystawiane na korzyść konsumentów.

Również orzecznictwo wymiaru sprawiedliwości wykazuje, że kwota wypłacana w ramach ugody nie stanowi przychodu.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 listopada 2019 roku sygn. akt II FSK 799/18:

Mimo, że nie wynika to wprost z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 sierpnia 2017 roku, sygn. akt II FSK 2253/15, Sąd stwierdził, że:

Opodatkowaniu podlega wyłącznie definitywne przysporzenie (art. 1, art. 9 ust. 1 i 2 u.p.d.o.f.), a w przypadku zwrotu już poniesionego wydatku nie dochodzi do zwiększenia aktywów (podatnik odzyskuje aktywa, które wcześniej posiadał). Nie ma więc przedmiotu opodatkowania.

Również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 3 marca 2022 roku, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.905.2021.5.MAP wskazał, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zatem dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy. (...) Wobec tego do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się kwot uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot (...).

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 listopada 2024 roku, 0112-KDIL2-1.4011.676.2024.2.TR:

Podkreślenia wymaga, że wypłata świadczenia z tytułu dodatkowej kwoty stanowi w rzeczywistości zwrot środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy umowy finansowania hipotecznego walutowego, klient przekazał na rzecz banku w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych od otrzymanego finansowania. Dodatkowa kwota - bez względu na to, jak jest określana w przepisach wewnętrznych banku, czy ugodzie - jest w swej istocie zwrotem wpłat dokonanych przez klienta, podobnie, jak takim zwrotem są świadczenia wynikające ze zmiany waluty zadłużenia. Potwierdzeniem tego jest to, że przyjęty w banku sposób ustalania wysokości wypłacanej klientowi dodatkowej kwoty nigdy nie doprowadzi do sytuacji, w której na skutek zawarcia ugody, klient uiściłby na rzecz banku kwotę niższą aniżeli otrzymana od banku kwota finansowania. Strony negocjując warunki ugody określają akceptowalne przez nich warunki, co nie zmienia faktu, że dopóki wypłacana kwota "mieści się w wartościach wpłat dokonanych uprzednio przez klienta, w ujęciu ekonomicznym i faktycznym stanowi dla tego Klienta zwrot kwot zapłaconych w związku z daną umową finansowania hipoteczne walutowego, która jest zmieniana Ugodą. W konsekwencji należy uznać, że w związku z wypłatą dodatkowej kwoty, klient otrzymuje środki będące ekwiwalentem części wydatków, które były uprzednio poniesione z jego własnych środków. Kwoty te nie powodują faktycznego przyrostu w jego majątku, a jedynie "wyrównanie" wcześniejszego zmniejszenia w jego majątku. W konsekwencji wypłata dodatkowej kwoty nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów, ani poprzez zmniejszenie jego pasywów.

W interpretacji z 14 października 2022 roku, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.699.2022.1.MKA, DKIS wskazał, że:

(...) w związku z zawarciem ugody kredytobiorca otrzymuje niejako ekwiwalent środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy klient przekazał na rzecz banku w ramach spłaty rat kapitałowo - odsetkowych od otrzymanego kredytu. Klient otrzymuje środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z jego własnych środków. Zatem kwoty te nie powodują faktycznego przyrostu w jego majątku, a jedynie "wyrównanie" wcześniejszego zmniejszenia w jego majątku. W konsekwencji, można uznać za Państwem, że taka operacja nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Zatem, należy zgodzić się z Państwem, że w związku z zawarciem ugody i otrzymaniem zwrotu, po stronie Kredytobiorcy nie powstaje przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT.

Tożsame stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych:

• z 21 lutego 2025 r. 0113-KDIPT2-2.4011.937.2024.2.DA;
• z 27 stycznia 2025 r. 0115-KDIT1.4011.830.2024.1.AS;
• z 1 sierpnia 2024 r. 0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika - tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika - tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że:

1.złożył Pan pozew przeciwko bankowi o uznanie umowy kredytowej za nieważną i o zapłatę kwoty tytułem świadczenia nienależnie spełnionego;

2.bank zaproponował zawarcie ugody i wypłatę „kwoty dodatkowej”.

Powziął Pan wątpliwość, czy kwota ta będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Skutki podatkowe wypłaty kwoty przez bank

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy,

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega - co do zasady - każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Skoro - otrzyma Pan od banku zwrot środków będących nadpłatą kredytu, to otrzymana przez Pana kwota będzie zatem stanowiła zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłacił Pan do banku.

Wobec powyższego, wypłata przez bank na Pana rzecz tej kwoty będzie dla Pana neutralna podatkowo. W wyniku tej wypłaty nie osiągnie Pan bowiem konkretnego przysporzenia majątkowego, a więc zwrot ten nie spowoduje po Pana stronie powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe - nie będzie Pan miał obowiązku rozliczenia tych środków dla celów podatkowych.

Pana stanowisko należało więc uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy wskazać, że powołane przez Pana we własnym stanowisku Rozporządzenie Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe nie znalazłoby zastosowania w Pana sprawie, ponieważ odnosi się ono do kwot umorzonych, a nie do kwot zwróconych/wypłaconych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

Wydając interpretacje indywidualną nie dokonuję wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Dlatego też, nie odniosłem się do kwot wskazanych we wniosku.

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych i wyroków sądu wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pan, to interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana żony.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.