Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 kwietnia 2025 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami złożonymi 30 czerwca 2025 r. i 8 lipca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zamierza Pani zawrzeć ugodę z bankiem (…) dotyczącą umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych waloryzowaną kursem CHF. Strony dokonałyby potrącenia swoich roszczeń. Na skutek tego potrącenia bank byłby zobowiązany do zapłaty na Pani rzecz przysługującej Jej kwoty w wysokości 77 568,05 zł. W związku z zawarciem ugody, bank zamknąłby kredyt hipoteczny. Bank w paragrafie 4 ugody zawarł informacje, że w związku z indywidualną interpretacją podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nie będzie po Pani stronie powstawał przychód podatkowy i w związku z tym bank nie przygotuje informacji PIT-11. Zaznacza Pani, że kredyt dotyczy jedynego mieszkania, jakie Pani posiada i w którym mieszka, przy ul. (…) w X.

W uzupełnieniu wniosku z 30 czerwca 2025 r. wskazała Pani, że 21 kwietnia 2006 r. zawarła z Bankiem (…) umowę nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych, waloryzowany kursem CHF na kwotę 403 572,09 PLN, na okres 360 miesięcy.

W umowie kredytowej cel został określony następująco: przeznaczenie środków z Kredytu: finansowanie przedpłat na poczet budowy i nabycia od developera lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem (…), usytuowanego na piętrze wielorodzinnego budynku mieszkalnego oraz udziału w prawie własności garażu wielostanowiskowego realizowanych przy ulicy (…) w X.

4 lipca 2006 r. podpisany zostaje Aneks numer 1 podnoszący kwotę kredytu do 414 922,65 PLN w związku z dokupieniem do mieszkania komórki lokatorskiej (ta sama księga wieczysta).

18 lipca 2007 r. zostaje podpisany Aneks numer 2: podwyższający kwotę kredytu do 469 922,65 PLN. Przeznaczenie środków z podwyższenia Kredytu Aneksem numer 2 jest finansowanie kosztów prac wykończeniowych w lokalu mieszkalnym położonym w X przy ulicy (…).

25 marca 2016 r., 29 marca 2018 r., 3 lipca 2019 r., 2 lipca 2021 r., 21 lipca 2022 r., 9 czerwca 2023 r. - podpisywane były Aneksy o wakacje kredytowe, które wydłużały czas trwania umowy o 2-3 miesiące oraz zawieszały na okres 2-3 miesięcy spłatę kapitału (odsetki były nadal spłacane). Kredyt jest zabezpieczony hipotecznie.

Była Pani jedynym kredytobiorcą, jednak 20 lipca 2008 r. zawarła związek małżeński i razem z mężem posiadacie wspólność majątkową. Jednak małżonek nie został nigdy dopisany do kredytu, mimo wspólnego spłacania rat.

Kredyt 469 922,65 PLN został w całości zaciągnięty na zakup lokalu mieszkalnego z komórką lokatorską, miejscem postojowym w garażu podziemnym oraz wykończeniem lokalu. Wartość miejsca postojowego: 34 160 PLN, w tym 22% VAT w kwocie 6 160 PLN. Kredyt został udzielony przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym i który był uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów.

Celem inwestycji mieszkaniowej, na którą zaciągnięty został kredyt hipoteczny, było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego: najpierw Kredytobiorcy, następnie od 20 lipca 2008 r., Kredytobiorcy wraz z małżonkiem, a w kolejnych latach również z dziećmi (3 dzieci).

Akt notarialny: „Umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowa sprzedaży oraz umowa warunkowej sprzedaży udziału w wielostanowiskowym garażu” lokalu mieszkalnego zlokalizowanego w X przy ulicy (…), numer mieszkania (…) wraz z przynależnym pomieszczeniem gospodarczym oraz udziałem w wielostanowiskowym garażu, został podpisany 28 grudnia 2006 r. 10 maja 2007 r. został podpisany akt notarialny o przeniesienie udziału w wielostanowiskowym garażu.

Kredyt został zabezpieczony hipoteką na zakupionym lokalu przy ulicy (…) mieszkanie nr (…), w X.

Kredyt hipoteczny, o którym mowa we wniosku to kredyt mieszkaniowy zaciągnięty na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.).

Ugoda z bankiem nie została jeszcze podpisana. Jednak został złożony pozew do Sądu przez Kredytobiorcę o stwierdzenie nieważności umowy (sygn. akt …) i bank wystosował propozycję ugody, która jest rozważana przez Kredytobiorcę. Ewentualna ugoda byłaby zawarta do końca 2026 r.

W tej chwili nie jest możliwe określenie czy ugoda będzie ugodą sądową lub pozasądową. Zamiarem banku jest dokonanie wzajemnych rozliczeń, a w konsekwencji zakończenie umowy oraz sporu w sposób definitywny i bez żadnych dalszych roszczeń którejkolwiek strony. Celem ugody jest potrącenie roszczeń stron. Na roszczenia Kredytobiorcy w stosunku do banku składają się: 535 621,62 PLN tytułem rat kapitałowo-odsetkowych, 8 236,93 PLN tytułem ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, 3 632,15 PLN tytułem opłat i prowizji związanych z kredytem, w sumie 547 490,70 PLN. Roszczenia banku w stosunku do Kredytobiorcy wynoszą 469 922,65 PLN (kapitał kredytu). Na skutek potracenia wzajemnych roszczeń, bank zobowiązany by był do zapłaty na rzecz Kredytobiorcy przysługującej Kredytobiorcy kwoty roszczenia w wysokości 77 568,05 PLN. Kwota ta jest zwrotem nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych uiszczonych przez Panią (Kredytobiorcę) tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku. Dodatkowo w ramach ugody bank zobowiązywałby się dokonać zwrotu na rzecz Kredytobiorcy kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 10 800,00 PLN (minimalna kwota określona przez prawo). Ugoda nie stwierdza, że bank stosował klauzule abuzywne, ani że umowa stanie się nieważna. Ugoda w całości ma wyczerpywać wszelkie roszczenia, w tym dochodzone przed sądem. Kredytobiorca w ciągu 14 dni od podpisania ugody zobowiązywałby się cofnąć pozew przeciwko bankowi w toczącej się sprawie przed Sądem Okręgowym (…) (sygn. Akt …). W związku z zawarciem ugody, bank zobowiązywałby się do wprowadzenia modyfikacji zamykając kredyt hipoteczny, poinformowałby Biuro Informacji Kredytowej (BIK) oraz przygotowałby zgodę banku na wykreślenie hipoteki stanowiącej zabezpieczenie umowy w terminie 30 dni od podpisania ugody. Jednocześnie w propozycji ugody bank informuje kredytobiorcę, że gdyby strony nie zawarły ugody, bank będzie dochodził swojego roszczenia na drodze odrębnego postępowania sądowego, a kredytobiorca musi potwierdzić, że pomimo zdawania sobie sprawy z przysługujących mu uprawnień z tytułu nieważności umowy, świadomie decyduje się zawrzeć ugodę. Dodatkowo bank w ugodzie zapisał paragraf 4, w którym zawarł następującą informację: „Klient przyjmuje do wiadomości, iż w związku z zawartą Ugodą Bank wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie stanu faktycznego powstałego w wyniku zawartej Ugody Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację podatkową i potwierdził, że po stronie Klienta nie powstaje przychód podatkowy, a w związku z tym na Banku nie ciąży obowiązek informacyjny, tj. obowiązek przygotowania informacji PIT-11”.

W przeszłości nie korzystała Pani z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 592) lub rozporządzeniu Ministra Finansów zmieniającym rozporządzenie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe z dnia 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. z 2024 r. poz. 1912).

W uzupełnieniu wniosku z 8 lipca 2025 r. na pytanie Organu o treści: „czy w akcie notarialnym na podstawie którego nabyła Pani od dewelopera lokal mieszkalny oraz udział w prawie własności garażu wielostanowiskowego została wyodrębniona osobno cena za udział w prawie własności garażu wielostanowiskowego”, wskazała Pani, że w akcie notarialnym, na podstawie którego nabyła Pani od dewelopera lokal mieszkalny oraz udział w prawie własności garażu wielostanowiskowego została wyodrębniona osobno cena za udział w prawie własności garażu wielostanowiskowego:

„§ 7.Cenę sprzedaży strony umówiły na łączną kwotę brutto 368.647,14 zł (trzysta sześćdziesiąt osiem tysięcy sześćset czterdzieści siedem złotych i 14/100), to jest kwotę netto 340.604,80 zł (trzysta czterdzieści tysięcy sześćset cztery złote i 80/100), na którą składają się: - cena sprzedaży lokalu i pomieszczenia gospodarczego oraz udziału we współwłasności części wspólnych budynku oraz w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu, na której usytuowany jest ten budynek, w kwocie brutto 334.487,14 zł (trzysta trzydzieści cztery tysiące czterysta osiemdziesiąt siedem złotych i 14/100) - w tym 7% podatku VAT w kwocie 21.882,34 zł (dwadzieścia jeden tysięcy osiemset osiemdziesiąt dwa złote i 34/100), - cena sprzedaży udziału w wielostanowiskowym garażu wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych budynku oraz w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu, na której usytuowany jest ten budynek w kwocie brutto 34.160,00 zł (trzydzieści cztery tysiące sto sześćdziesiąt złotych) - w tym 22% podatku VAT w kwocie 6.160,00 zł (sześć tysięcy sto sześćdziesiąt złotych)”.

Na pytanie Organu o treści: „czy wskazane we wniosku „miejsce postojowe w garażu podziemnym” jest przynależne do lokalu mieszkalnego, zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.)”, wskazała Pani, że miejsce postojowe w garażu wielostanowiskowym przynależało początkowo do lokalu mieszkalnego - zostało nabyte wspólnie z lokalem. Jednak 10 maja 2007 r. zawarta została przez Panią i podpisana Umowa przeniesienia udziału w wielostanowiskowym garażu z zobowiązaniem wyodrębnienia księgi wieczystej (umowa w formie aktu notarialnego). Tak więc, w Pani ocenie, obecnie miejsce postojowe nie jest przynależne do lokalu mieszkalnego, ponieważ została wyodrębniona osobna księga wieczysta.

Na pytanie Organu o treści: „na podstawie jakich przepisów prawa (np. kodeks cywilny) zostanie podpisana przez Panią we wniosku ugoda z bankiem?”, wskazała Pani, że 27 czerwca 2025 r. wpłynęła do sądu odpowiedź banku na pozew wraz z pozwem wzajemnym o zapłatę. Bank wystosował propozycję ugody pozasądowej opartej na kodeksie postępowania cywilnego (art. 204 § 1 k.p.c.).

§ 1. Powództwo wzajemne jest dopuszczalne, jeżeli roszczenie wzajemne jest w związku z roszczeniem powoda lub nadaje się do potrącenia. Powództwo wzajemne można wytoczyć nie później niż w odpowiedzi na pozew, a jeżeli jej nie złożono - w sprzeciwie od wyroku zaocznego albo przy rozpoczęciu pierwszego posiedzenia, o którym zawiadomiono, albo na które wezwano pozwanego.

Oferta ugodowa przewiduje zwrot na rzecz powoda kwoty 77 568,05 zł, która to kwota opiera się na kompensacji wzajemnych wierzytelności stron, tj. wierzytelności Klienta (w postaci spełnionych świadczeń) z wierzytelnością Banku o zwrot nominalnego kapitału. W propozycji Ugody nie ma mowy o umorzeniu pozostałej części kredytu, tylko jest potwierdzenie zamknięcia kredytu i wycofanie wzajemnych pozwów. Bank (…) w projekcie Ugody zapewnia, że ma indywidualną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej potwierdzającą fakt, że po stronie klienta nie powstaje zobowiązanie podatkowe, a co za tym idzie, na banku nie ciążyłby obowiązek przygotowania informacji PIT-11. Niestety na Pani prośbę, bank odmówił przedstawienia tej interpretacji. Ugoda, którą zaoferował Bank ma postać umowy kompensacyjnej, która jednocześnie zamyka umowę kredytu hipotecznego.

Na pytanie Organu o treści: „czy na skutek zawartej ugody z bankiem nastąpiło umorzenie Pani należności wobec banku?”, wskazała Pani, że ugoda proponowana przez bank, kompensuje wzajemne roszczenia i nie wskazuje na umorzenie, jedynie na zamknięcie umowy o kredyt hipoteczny, z którym związane są wzajemne pozwy. Pytanie zostało zadane w ten sposób przez Panią, gdyż była przekonana, że ta ugoda jednocześnie umarza pozostałą część kredytu. Jednak bank tylko odnosi się do wzajemnego potrącenia roszczeń i ich skompensowania z jednoczesnym zamknięciem umowy kredytowej. W żadnym miejscu nie przyznaje, że umowa mogłaby być nieważna. W pozwie wzajemnym zaznacza swoje odmienne stanowisko, ale jednocześnie wskazuje sądowi, że wyszedł z propozycją polubownego zakończenia sporu, poprzez przedstawienie tej propozycji ugody.

Na pytanie Organu o treści: „jakie ustalenia w sprawie umorzenia zobowiązania kredytowego będzie zawierała ugoda z bankiem?”, wskazała Pani, że projekt ugody nie przewiduje umorzenia. Znajdują się w niej jedynie zapisy o kompensacie wzajemnej:

„§1.[...]

3)Strony niniejszym dokonują potrącenia Roszczenia Klienta w wysokości 547 490,70 PLN z Roszczeniem Banku w wysokości 469 922,65 PLN, wobec czego wierzytelności te umarzają się nawzajem do wysokości niższej z tych wierzytelności, a więc do wysokości 469 922,65 PLN.

4)Na skutek dokonanego potrącenia, Bank zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Klienta pozostałej kwoty przysługującego mu roszczenia, tj. 77 568,05 PLN (słownie: siedemdziesiąt siedem tysięcy pięćset sześćdziesiąt osiem złotych, 05/100).

5)Bank dodatkowo w ramach Ugody zobowiązuje się dokonać zwrotu na rzecz Klienta kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 10 800 PLN (100 % stawki minimalnej), która to kwota nie przekracza maksymalnych kosztów zastępstwa procesowego możliwych do zasądzenia na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2023 poz. 1935, t. j. z dnia 20 września 2023 r.). Wskazana kwota stanowi górną granicę odpowiedzialności Banku i wyczerpuje w całości roszczenia Klienta z tego tytułu.

6)Bank zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Klienta kwoty, o której mowa w ust. 4, w terminie 30 dni od dnia zawarcia Ugody. Bank dokona zapłaty na rachunek o numerze;

7)Bank zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Klienta kwoty, o których mowa w ust. 5, w terminie 30 dni od dnia zawarcia Ugody. Bank dokona zapłaty na rachunek o numerze.

8)W przypadku braku zapłaty kwoty, o której mowa w ust. 4 oraz ust. 5, w terminie określonym w ust. 6 i 7, zostaną naliczone odsetki ustawowe za opóźnienie od następnego dnia po bezskutecznym upływie tego terminu.

9)W związku z zawarciem i wykonaniem Ugody, Strony zgodnie oświadczają, że nie będą występować w przyszłości względem siebie z żadnymi roszczeniami wywodzonymi z treści postanowień Umowy, w tym związanymi z zawarciem lub wykonywaniem Umowy, a Ugoda w całości wyczerpuje ich wszelkie roszczenia, w tym dochodzone przez klienta indywidualnie przeciwko Bankowi przed sądem Sąd Okręgowy w X [sygn. …].

10)Strony oświadczają, że przed zawarciem Ugody nie przeniosły ani nie zobowiązały się do przeniesienia na rzecz jakichkolwiek osób trzecich jakiegokolwiek roszczenia lub prawa dotyczącego Umowy lub związanego z Umową.

11)W związku z zawarciem niniejszej Ugody, w terminie 14 dni od dnia zapłaty przez Bank kwoty wskazanej w ust. 4 powyżej, Klient zobowiązuje się cofnąć pozew przeciwko Bankowi w sprawie indywidualnej toczącej się przed sądem Sąd Okręgowy w X (sygn.…) w całości ze zrzeczeniem się roszczenia wraz z żądaniem zasądzenia na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego (pismo stanowi załącznik do niniejszej Ugody).

12.W celu uniknięcia wątpliwości, każda ze Stron zrzeka się wszelkich roszczeń, jakie może mieć względem drugiej Strony w związku z powstałymi kosztami sadowymi w sprawie z powództwa Klienta, w tym kosztami zastępstwa procesowego, ponad kwoty uzgodnione w ust. 5 Ugody. Każda ze Stron zobowiązuje się nie dochodzić kosztów ponad uzgodnione w niniejszej Ugodzie od drugiej Strony, nawet w przypadku ich zasądzenia przez Sąd na rzecz którejkolwiek ze Stron.

13.W związku z zawarciem niniejszej Ugody, Bank wprowadzi modyfikacje w systemie transakcyjnym Klienta uwzględniające Ugodę, zamknie kredyt hipoteczny oraz poinformuje Biuro Informacji Kredytowej (BIK).

14.Strony zobowiązują się współdziałać w zakresie niezbędnym jaki będzie konieczny do realizacji Ugody. W szczególności Bank zobowiązuje się do sporządzenia i wydania w odpowiedniej formie oświadczenia stanowiącego zgodę Banku na wykreślenie hipoteki stanowiącej zabezpieczenie Umowy, w terminie 30 dni od dnia podpisania Ugody.

§ 2

Bank informuje Klienta o tym, że w przypadku, gdyby Strony nie zawarły niniejszej Ugody Bank dochodziłby Roszczenia Banku o zwrot wypłaconego kapitału na drodze odrębnego postępowania sądowego, to Klient, w ramach obrony przed tym roszczeniem, byłby uprawniony, między innymi, do podniesienia zarzutu przedawnienia roszczenia Banku, którego skuteczność należałaby do oceny sądu.

Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 15 czerwca 2023 r., C-520/21, Klient może wystąpić przeciwko Bankowi z żądaniem zapłaty dodatkowych kwot, przewyższających nominalną kwotę miesięcznych rat kapitałowo-odsetkowych i kosztów zapłaconych Bankowi z tytułu wykonania Umowy oraz kwotę ustawowych odsetek za zwłokę od dnia wezwania do zapłaty, pod warunkiem poszanowania celów dyrektywy 93/13 i zasady proporcjonalności, jednak ostateczna ocena zasadności takich roszczeń należałaby do Sądu polskiego.

Bank ponadto zobowiązuje się w terminie 30 dni od dnia zawarcia Ugody, zwrócić zapłacone raty kapitałowo-odsetkowe za okres od 28 marca 2025 r. do dnia zawarcia Ugody, na rachunek z którego zostały pobrane.

Na pytanie Organu o treści: w zakresie umorzenia Pani zobowiązania kredytowego (zwolnienia Pani z długu) proszę wskazać: co będzie składało się na kwotę objętą ugodą – kwotę, w stosunku do której zostanie Pani jako kredytobiorca zwolniona z długu, tj. czy będzie to kwota kapitału, kwota odsetek skapitalizowanych, kwota tzw. odsetek karnych (odsetek od zadłużenia przeterminowanego), opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń? Jeżeli w skład ww. kwoty będzie wchodziła kwota odsetek karnych (odsetek od zadłużenia przeterminowanego), to czy w zawartej umowie kredytu określone zostaną jednoznacznie, wiążące dla stron umowy, zasady naliczenia takich odsetek?” wskazała Pani, że dodanie zapisu o umorzeniu pozostałej kwoty kredytu pozostaje w gestii banku, jednak w tym momencie projekt ugody przewiduje jedynie zamknięcie kredytu po skompensowaniu wzajemnych roszczeń. Na chwilę obecną pozostaje do spłaty kwota kapitału z odsetkami, jednak w tym momencie spłata rat została wstrzymana przez Sąd w celu zabezpieczenia roszczenia podnoszonego przez Panią wobec banku.

Na pytanie Organu o treści: „czy kwota, którą wypłaci Pani bank (77 568,05 zł) będzie stanowić przysporzenie ponad kwoty uiszczane przez Panią tytułem spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego w banku, czy też będzie mieścić się w kwocie wpłacanej przez Panią do banku tytułem spłaty zadłużenia?” wskazała Pani, że nie, kwota 77 568,05 zł nie będzie stanowić przysporzenia. Jest jedynie zwrotem zapłaconych przez Panią rat powyżej kwoty kapitału. Każda kolejna kwota zapłaty rat powiększałaby kwotę zwrotu/roszczenia wobec banku.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Jeśli w zawartej ugodzie zostanie dodana informacja o umorzeniu pozostałej kwoty kredytu, czy przysługiwać będzie Pani zaniechanie poboru podatku dochodowego od umorzonej wierzytelności, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe?

Czy ewentualne zaniechanie dotyczyć będzie całej umorzonej kwoty, czy tylko proporcjonalnej części dotyczącej lokalu mieszkalnego i jego wykończenia, a od części umorzenia dotyczącej miejsca postojowego podatek powinien być zapłacony?

Czy otrzymany zwrot w wysokości 77 568,05 PLN nie będzie przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Czy wzajemna kompensata roszczeń z bankiem, z jednoczesnym zamknięciem kredytu, nie będzie skutkować powstaniem przychodu po Pani stronie (obecna treść propozycji ugody)?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm.):

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przychód podatkowy z innych źródeł występuje w każdym przypadku, kiedy u podatnika pojawiają się realne korzyści majątkowe. W przypadku dodania przez Bank zapisu o umorzeniu pozostałej kwoty kredytu hipotecznego (umorzenie zadłużenia) należy przeanalizować skutki podatkowe takiej czynności. Umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm.), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie). Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym, umorzoną kwotę wierzytelności z tytułu zaciągniętego kredytu należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 102):

Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

• umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku, gdy:
• kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz
• osoba będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;
• otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.
• Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:
• kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);
• odsetki, w tym odsetki skapitalizowane i prowizje;
• opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

W przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), zaniechanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy, pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.

Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:

• jednego gospodarstwa domowego albo
• więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku, gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia lokalu mieszkalnego, zatem dla zdefiniowania tego pojęcia należy odwołać się do przepisów ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Według Pani, w odniesieniu do pytania nr 1, spełnia Pani warunki do skorzystania z prawa do zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe w zakresie części kwoty umorzenia dotyczącej zakupu lokalu mieszkalnego oraz kwoty poniesionej na jego wykończenie, które musiało zapewnić/uzdatnić lokal ze stanu „deweloperskiego” do takiego, w którym można lokal mieszkalny użytkować.

Dla pozostałej kwoty umorzenia, w przypadku dodania przez bank takiego zapisu, (pytanie 2) dotyczącej proporcjonalnie zakupu miejsca postojowego, bank winien wystawić PIT-11 i od tej kwoty powinna Pani zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych. Jest to podyktowane tym, że mimo, iż miejsce w garażu było pierwotnie sprzedane z mieszkaniem i można je nazwać „pomieszczeniem przynależnym”, to około 5 miesięcy od zakupu została wyodrębniona księga wieczysta dla miejsca postojowego i nie jest ono powiązane ściśle z lokalem mieszkalnym oraz stanowi odrębną własność, mimo lokalizacji w podziemiu budynku na tej samej działce.

Pani zdaniem, w odniesieniu do pytania nr 3, otrzymany zwrot w wysokości 77 568,05 PLN nie będzie przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jest jedynie zwrotem nadpłaconych wcześniej rat kredytowych.

W przypadku pytania nr 4, obowiązek podatkowy nie powstanie, gdyż strony zwracają sobie wzajemnie wypłacone kwoty poprzez potrącenie wzajemnych roszczeń. Nie występuje dochód po żadnej ze stron.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Wskazała Pani, że na podstawie proponowanej ugody bank wypłaci Pani kwotę i strony umowy zrezygnują z roszczeń wynikających z umowy kredytowej.

Należy zatem przeanalizować skutki podatkowe powyższych czynności.

Wypłata kwoty dodatkowej

Ugoda – jako jeden z typów umów – regulowana jest przepisami Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 917 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Instytucja kredytu została natomiast uregulowana przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Pani skutki podatkowe z tytułu wypłaty kwoty określonej przez bank.

Jak wynika z opisu sprawy, Bank, na skutek potracenia wzajemnych roszczeń, zobowiązuje się do zapłaty na rzecz Pani kwoty w wysokości 77 568,05 zł. Kwota ta jest zwrotem nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych uiszczonych przez Panią tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku. Nie będzie stanowić przysporzenia, a jest jedynie zwrotem zapłaconych przez Panią rat powyżej kwoty kapitału.

W przypadku zwrotu wcześniej wpłacanych środków pieniężnych - taka operacja nie spełnia celu przychodu jakim jest zwiększenie majątku podatnika - ani poprzez zwiększenie aktywów, ani poprzez zmniejszenie jego pasywów. Po stronie kredytobiorcy nie dochodzi do powstania przysporzenia majątkowego, bowiem otrzymuje on z powrotem zwrot swoich własnych środków, które wcześniej wpłacił tytułem spłaty zaciągniętego kredytu. Taka wypłata będzie więc dla kredytobiorcy neutralna podatkowo – po jego stronie nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Skoro więc otrzyma Pani od banku zwrot dokonanych wpłat, które nie stanowią przysporzenia, to otrzymana przez Panią kwota nie będzie stanowiła przychodu. Tym samym - nie będzie na Pani ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

W związku z tym, Pani stanowisko w zakresie pytania nr 3 i nr 4 jest prawidłowe.

Umorzenie wierzytelności

Umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy Kodeks cywilny:

Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z treści wniosku wynika, że na podstawie zawartej ugody z Bankiem może zostać dokonane umorzenie pozostałej kwoty kredytu. Umorzoną Pani kwotę wierzytelności z tytułu zaciągniętego kredytu należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaniechanie poboru podatku

Jednakże zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102) w aktualnie obowiązującym brzmieniu zmienionym Rozporządzeniem Ministra Finansów z 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. 2024 poz. 1912):

Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:

Stosownie do § 4a tego rozporządzenia:

Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1)kredyt był zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej;

2)kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;

3)kredyt był zabezpieczony hipotecznie;

4)kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie.

Pani skutki podatkowe z tytułu umorzenia wierzytelności

Jedną z przesłanek do skorzystania z zaniechania poboru podatku jest przeznaczenie kredytu na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika, że kredyt został przeznaczony na nabycie i wykończenie lokalu mieszkalnego, nabycie komórki lokatorskiej oraz nabycie miejsca postojowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 omawianej ustawy, wydatkiem uznawanym za cel mieszkaniowy jest m.in. nabycie lokalu mieszkalnego. Ponadto, w artykule tym – jako jeden z wydatków na cele mieszkaniowe - został wymieniony również remont lokalu mieszkalnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje „remontu”. Dla wyjaśnienia tego pojęcia, należy odnieść się do jego znaczenia funkcjonującego w języku powszechnym. I tak, „remont” to „doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; naprawa, odnawianie (czegoś)”. Synonimami tego pojęcia są m.in. „naprawa, przebudowa, odrestaurowanie, modernizacja”.

Pojęcie remontu zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418), zgodnie z którym:

Niemniej jednak, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie odwołuje się do tego przepisu. Tym samym, definicja „remontu” funkcjonująca na gruncie Prawa budowlanego nie może być wprost przenoszona na grunt omawianej ustawy podatkowej. Może być natomiast uwzględniona jako jeden z elementów służących ustaleniu znaczenia pojęcia „remontu” dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za „remont” lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy więc uznać prace dotyczące tego lokalu jako nieruchomości i jego części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od budynku bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu lokalu we właściwym stanie, doprowadzeniu go do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jego elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie lokalu mieszkalnego, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej nowo nabytego lokalu mieszkalnego. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” lokalu mieszkalnego, a więc jego ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa, bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi lokalu mieszkalnego.

Zatem zarówno wydatkowanie środków z kredytu na zakup lokalu mieszkalnego, jak również na wykończenie tego lokalu należy uznać za wydatki na cele mieszkaniowe.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia lokalu mieszkalnego, zatem dla zdefiniowania tego pojęcia należy odwołać się do przepisów ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy:

Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy:

Z powyższego wynika, że do lokalu mieszkalnego mogą przynależeć inne pomieszczenia.

W sytuacji, gdy pomieszczenia typu miejsce postojowe, garaż czy np. komórka lokatorska są ściśle powiązane z lokalem mieszkalnym i nie stanowią odrębnej nieruchomości uregulowanej odrębną księgą wieczystą, wówczas można przyjąć, że jako całość stanowią lokal mieszkalny mieszczący się w katalogu wydatków, o którym mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego przez Panią opisu wynika, że miejsce postojowe – chociaż związane jest z zakupionym lokalem mieszkalnym – to stanowi odrębną nieruchomość posiadającą odrębną księgę wieczystą. Nie można więc uznać, że spełnia definicję „pomieszczenia przynależnego” nierozerwalnie związanego z zakupionym odrębnie lokalem mieszkalnym. Samo miejsce postojowe w żadnym wypadku nie jest lokalem mieszkalnym, a więc nie służy zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych.

Przedmiotem Pani wątpliwości jest kwestia czy zaniechanie dotyczyć będzie całej umorzonej kwoty, czy tylko proporcjonalnej części dotyczącej lokalu mieszkalnego i jego wykończenia, a od części umorzenia dotyczącej miejsca postojowego podatek powinien być zapłacony.

Wobec powyższego należy wskazać, że wydatkiem na cele mieszkaniowe jest wyłącznie ta część należności, która została zaciągnięta i przeznaczona na nabycie lokalu mieszkalnego i sfinansowanie prac wykończeniowych w związku z tym, tylko w tej części umorzona wierzytelność może podlegać zaniechaniu. Od tej części umorzenia nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast umorzenie kredytu w części, w jakiej został on zaciągnięty na zakup miejsca postojowego nie będzie korzystało z zaniechania poboru podatku i od tej części umorzenia będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z tym, Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania (pytań), natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu stanu faktycznego, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.