Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 16 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podatnikiem, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) na terytorium Rzeczypospolitej Polski (posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2025 poz. 163, dalej: Ustawa o PIT).

Od dnia 5 lutego 2025 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej (CEiDG).

Do wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy zgodnie z CEiDG należy pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych (PKD: 62.90.Z) oraz Pozostała działalność w zakresie programowania (PKD: 62.10.B).

Wnioskodawca rozlicza się i będzie rozliczał się w ramach podatkowej księgi przychodów i rozchodów i opodatkowuje swoje dochody na zasadach podatku liniowego.

Umowa ze Spółką

Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę (dalej: Umowa) z X Sp. z o.o. z siedzibą w .... (dalej odpowiednio: również Usługodawca oraz Spółka lub Usługobiorca). Na podstawie Umowy, Wnioskodawca świadczy opisane niżej usługi programistyczne, jako Software Engineer / Programista (przy czym w umowie nie ma wskazanej wprost nazwy stanowiska). Przychody z czynności wykonywanych w ramach przywołanej współpracy ze Spółką stanowią aktualnie całość uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów. W przyszłości Wnioskodawca planuje rozszerzyć swoją działalność o nowych kontrahentów.

Przedmiotem Umowy jest określenie zasad współpracy stron (Spółki i Wnioskodawcy) w zakresie świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki usług z zakresu produkcji, rozwoju lub utrzymania oprogramowania, a w szczególności polegających na:

•   projektowaniu struktury i zapisu kodu komputerowego niezbędnego do zaprojektowania i rozwinięcia oprogramowania na życzenie klienta,
• programowaniu, wykonaniu oprogramowania na indywidualne zamówienie,
• łączeniu w całość, przystosowaniu (modyfikowanie, konfigurowanie itp.) i instalowaniu istniejącego oprogramowania tak, aby było funkcjonalne w środowisku informatycznym klienta Spółki,
• tworzeniu specyfikacji i skróconych dokumentacji technicznych i użytkowych dla systemów informatycznych,
• adaptacji i integracji systemów firm trzecich,
• testowaniu tworzonego oprogramowania,

- dalej łącznie: Usługi programistyczne.

Obecnie Wnioskodawca w ramach Umowy pracuje głównie nad stworzeniem inteligentnego asystenta korzystając z najnowszych technologii. Wnioskodawca programuje głównie w językach.

Wykonywane Usługi a prawa autorskie

W ramach umowy Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i innych utworów, za co otrzymuje wynagrodzenie (dalej: Utwory).

Prawa, o których mowa wyżej, przysługują Spółce na wszystkich polach eksploatacji utworu, w tym określonych w art. 50 oraz art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2025 poz. 24, dalej: Prawo Autorskie). Wnioskodawca tworzy i rozwija autorskie oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie Prawa Autorskiego.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na tworzeniu oprogramowania i jego części. Wnioskodawca tworzy, ulepsza oraz rozwija oprogramowanie, w tym skrypty i narzędzia automatyzujące, jako część swojej roli Programisty. Prawa autorskie do tworzonego oprogramowania są przenoszone na kontrahenta zgodnie z warunkami umowy. Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania, zmierzają do poprawy jego użyteczności, stabilności, bezpieczeństwa, albo funkcjonalności. Wnioskodawca prowadzi swoje prace na różnych platformach pozwalających systematycznie zapisywać ich postęp. W związku ze swoją działalnością prowadzi badania nad oprogramowaniem, czy infrastrukturą i stosownie je rozwija, odnotowując swoje postępy w dedykowanym repozytorium kodu (miejsce, w którym zachowuje się cała historia zmian kodu). Cała wykonywana praca opiera się na zastosowaniu nowoczesnych technologii, z naciskiem na automatyzację, skalowalność, bezpieczeństwo i niezawodność systemów. Wnioskodawca przeprowadza eksperymenty i wdraża rozwiązania, a także bezpieczeństwa, monitorowania oraz zarządzania konfiguracją. Dodatkowo, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca utrzymuje oraz stale ulepsza infrastrukturę i tworzone rozwiązania. W swojej domenie technicznej, monitoruje wydajność systemów, wykrywa i rozwiązuje problemy, dostosowuje poszczególne komponenty systemów, w celu zwiększenia ich stabilności i bezpieczeństwa oraz optymalizuje procesy. Wnioskodawca również rozszerza istniejący kod aplikacji, implementując funkcjonalności wspierające m. in. narzędzia monitorujące, w celu zapewnienia lepszej obserwowalności, niezawodności i skalowalności systemów. Poza wcześniej wymienionymi polami działalności wobec kontrahenta, Wnioskodawca wprowadza ulepszenia związane z architekturą systemów. Poza głównymi obszarami działalności, Wnioskodawca przyczynia się również do doskonalenia procesu rozwoju oprogramowania i środowisk wykorzystywanych przez kontrahenta.

Wśród przykładowych obszarów prowadzonych przez Wnioskodawcę prac można wyróżnić:

Wnioskodawca świadcząc Usługi programistyczne, wykonuje zatem pracę polegającą na rozwijaniu nowego oprogramowania lub na dodawaniu nowych funkcjonalności do oprogramowania.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług.

Tworzone przez Wnioskodawcę w ramach podejmowanych prac unikalne programy i kody komputerowe są programami komputerowymi podlegającymi ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy Prawa autorskiego.

Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian, a wynikają z potrzeby np. dodania nowych funkcji. W efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania powstają odrębne od niego programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 Prawa autorskiego.

Systematyczność prowadzonych prac

Omawiane oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny, w ramach codziennej pracy. Prace w tym zakresie nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Ponadto, w sposób systematyczny Wnioskodawca poszerza własną wiedzę i umiejętności z dziedziny informatyki oraz uczy się korzystać z nowych, wcześniej nieużywanych narzędzi.

Innymi słowy, tworzenie, ulepszanie i rozwijanie kodów i programów komputerowych (oprogramowania) ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, która (ta działalność) obejmuje prace rozwojowe.

Praca ma charakter systematyczny w tym rozumieniu, że nie ma charakteru działań incydentalnych, a celowy, zorganizowany i nakierowany na zwiększenie zasobów wiedzy i ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Jest to przy tym praca twórcza, jako iż przedmiotem pracy są zagadnienia i zadania wymagające innowacyjnych rozwiązań, bowiem każdorazowo rezultatem prac jest unikalny program lub kod komputerowy. Efekt prac stanowi przedmiot ochrony praw autorskich i Wnioskodawca posiada względem niego autorskie prawo do programu komputerowego.

Wnioskodawca wykonuje wyżej opisaną pracę osobiście, tj. nie korzysta z pomocy podwykonawców.

Odpowiedzialność Wnioskodawcy

Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie świadczonych usług ponosi również Spółka, ale odpowiedzialność Wnioskodawcy względem osób trzecich nie jest ograniczona w żaden sposób, w szczególności umownie, względem możliwej odpowiedzialności na podstawie powszechnie obowiązującego prawa.

Zlecone Wnioskodawcy czynności w ramach świadczenia usług na rzecz Spółki nie są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i w czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności, czyli Spółkę. Spółka zleca wykonanie czynności i weryfikuje ich efekt końcowy, tj. czy wykonane programy działają prawidłowo. Spółka nie narzuca konkretnego sposobu implementacji rozwiązania, sprawdza jedynie rezultat – Wnioskodawca ma dużą swobodę i sam musi znaleźć najbardziej optymalne i efektywne rozwiązanie danego zagadnienia.

Tym samym, jako wykonujący usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Opodatkowanie wynagrodzenia za przenoszone prawa autorskie

Z uwagi na fakt, że na podstawie Umowy zawartej ze Spółką, Wnioskodawca przenosił i przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do efektów swojej pracy, tj. głównie kodów i programów komputerowych (oprogramowania), opisanych we wniosku, w 2025 r. Wnioskodawca już osiąga i osiągnie dochody z tytułu sprzedaży programu komputerowego podlegającego ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy Prawa autorskiego.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami „IP Box”, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

Ewidencja

Jednocześnie, Wnioskodawca na potrzeby skorzystania z IP Box będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Ta szczegółowa ewidencja jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i umożliwi wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Ewidencja będzie zawierać będzie zapisy w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. spełniać będzie wymogi określone w art. 30cb ustawy o PIT.

Każdorazowo przed złożeniem deklaracji podatkowej Wnioskodawca przygotuje omawianą odrębną ewidencję, która umożliwi wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów (o ile będą to koszty bezpośrednie) i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Ewidencja obecnie nie jest prowadzona przez Wnioskodawcę na bieżąco, lecz zostanie sporządzona w odpowiednim terminie poprzedzającym złożenie deklaracji podatkowej, w tym w szczególności za rok podatkowy 2025. W kolejnych miesiącach 2025 r. oraz kolejnych latach Wnioskodawca planuje prowadzić ewidencję na bieżąco.

Koszty uzyskania przychodu

Nie wszystkie koszty, które Wnioskodawca ponosi na uzyskanie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej mają charakter bezpośredni – znaczna część ma charakter pośredni i Wnioskodawca nie jest w stanie określić ich bezpośrednio jako poniesionych na uzyskanie dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Celem alokacji tych kosztów pośrednich do kosztów uzyskania przychodu, w związku z obliczeniem dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, Wnioskodawca ma zamiar zastosować, w drodze analogii, zasadę wynikają z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o PIT tj. koszty związane z przychodami z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej ustalone zostaną w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł względem w ogólnej kwoty przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Innymi słowy, koszty pośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej do przychodów Wnioskodawcy ogółem, zostaną uznane za koszty, o które należy pomniejszyć przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w celu obliczenia kwalifikowanego dochodu.

Również ewidencja, o której mowa wyżej we wniosku posługiwać się będzie proporcją przychodu. W takim więc stopniu, w jakim przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostawać będzie w przychodzie ogółem, w takiej wysokości dany wydatek - koszt pośredni (którego przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe) - będzie stanowił koszt podlegający odliczeniu od przychodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Koszty IP Box

Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił również szereg kosztów funkcjonalnie związanych z tworzeniem i rozwojem Oprogramowania, tj. koszty:

1)sprzętu komputerowego (laptopy, komputery) i peryferii komputerowych (myszki, dyski, monitory), narzędzi programistycznych do tworzenia oprogramowania - do bezpośredniego tworzenia i rozwijania Utworów oraz ich testowania,

2)urządzeń i materiałów biurowych (materiały i sprzęty biurowe i eksploatacyjne) - dla tworzenia Utworów Wnioskodawca musi utrzymywać i rozwijać odpowiednie zaplecze techniczne i biurowe,

3)usług księgowych i doradztwa podatkowego - związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością programistyczną. Księgowość wskazuje jakie koszty są kosztami poniesionymi w danym okresie, wskazuje prawidłowość przyporządkowania ze strony księgowej danych kosztów do IP oraz umożliwia rozdział faktury za usługi, ponadto wskazuje, pod którą pozycją dany koszt znajduje się w KPiR. Doradztwo podatkowe związane jest z uzyskaniem niniejszego wniosku oraz ogólnym opodatkowaniem prowadzonej działalności,

4)podróży zawodowych (bilety, hotele, gastronomia) - niezbędne dla zapewnienia Wnioskodawcy możliwości bezpośredniego kontaktu ze Spółką, uczestnictwa w spotkaniach i konferencjach branżowych oraz szkoleniach zawodowych,

5)składek ZUS – wymaganych przez prawo w związku z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, że przychodów z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, które nie wynikają ze zbywania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nie ma zamiaru rozliczać z uwzględnieniem stawki preferencyjnej (5%).

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca tworzy, ulepsza oraz rozwija oprogramowanie, w tym skrypty i narzędzia automatyzujące. Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania, zmierzają do poprawy jego użyteczności, stabilności, bezpieczeństwa, albo funkcjonalności. Wnioskodawca prowadzi swoje prace na różnych platformach pozwalających systematycznie zapisywać ich postęp. W związku ze swoją działalnością prowadzi badania nad oprogramowaniem, infrastrukturą, czy orkiestracją i stosownie je rozwija, odnotowując swoje postępy w dedykowanym repozytorium kodu (miejsce, w którym zachowuje się cała historia zmian kodu). Cała wykonywana praca opiera się na zastosowaniu nowoczesnych technologii, z naciskiem na automatyzację, skalowalność, bezpieczeństwo i niezawodność systemów. Wnioskodawca przeprowadza eksperymenty i wdraża rozwiązania w zakresie infrastruktury jako kodu (IaC), ciągłej integracji i dostarczania (CI/CD), bezpieczeństwem, monitorowaniem, oraz zarządzania konfiguracją.

Przykłady wykonanych przez Wnioskodawcę konkretnych narzędzi, nowych koncepcji, rozwiązań niewystępujących w praktyce gospodarczej, które spowodowały, że wytworzony, rozwinięty/zmodyfikowany „program komputerowy” w znacznym stopniu różni się od rozwiązań już funkcjonujących wraz ze wskazaniem jakie usprawnienia odróżniają wytworzone/rozwinięte przez Wnioskodawcę oprogramowanie od już istniejących znajdują się poniżej.

Każdorazowo, realizując nowy projekt, Wnioskodawca stosował wymienione technologie w sposób zgodny z wymienionymi koncepcjami matematycznymi zaimplementowanymi do innego rodzaju danych, w celu rozwiązania innego rodzaju problemu gospodarczego.

Dzięki powyższym cechom oba projekty w znacznym stopniu różnią się od funkcjonujących obecnie rozwiązań, wprowadzając realne innowacje w obszarach rolnictwa precyzyjnego i obsługi klienta online, a także odpowiadając na konkretne potrzeby praktyki gospodarczej.

Działalność Wnioskodawcy, w ramach której tworzy Oprogramowanie ma charakter twórczy o indywidualnym charakterze, jest wyrazem własnej twórczości indywidualnej, posiada charakter kreatywny, nowatorski, oryginalny w pomyśle. Jest nastawiona na tworzenie nowych oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb Kontrahenta, z którym współpracuje. Każdy projekt (oprogramowanie) musi spełniać inne potrzeby biznesowe, inne, dedykowane pod Kontrahenta określone wymagania techniczne, co sprawia, że wytworzone nowe oprogramowanie lub usprawnione w znacznym stopniu cechuje wymagana w branży IT oryginalność. Wnioskodawca może stwierdzić, że tworzenie programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w ramach której Wnioskodawca prowadzi prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Niniejsze przesądza m.in. o elemencie „twórczym” owej działalności tzn. są to działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiadają cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia (Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box).

Tak jak Wnioskodawca wskazał w treści wniosku o interpretację, Wnioskodawca tworzy, ulepsza oraz rozwija oprogramowanie, w tym skrypty i narzędzia automatyzujące. Działania Wnioskodawcy polegające na ulepszaniu i modyfikacji oprogramowania, zmierzają do poprawy jego użyteczności, stabilności, bezpieczeństwa, albo funkcjonalności. Wnioskodawca prowadzi swoje prace na różnych platformach pozwalających systematycznie zapisywać ich postęp. W związku ze swoją działalnością prowadzi badania nad oprogramowaniem, infrastrukturą, czy orkiestracją i stosownie je rozwija, odnotowując swoje postępy w dedykowanym repozytorium kodu (miejsce, w którym zachowuje się cała historia zmian kodu). Cała wykonywana praca opiera się na zastosowaniu nowoczesnych technologii, z naciskiem na automatyzację, skalowalność, bezpieczeństwo i niezawodność systemów. Wnioskodawca przeprowadza eksperymenty i wdraża rozwiązania w zakresie infrastruktury jako kodu (IaC), ciągłej integracji i dostarczania (CI/CD), bezpieczeństwem, monitorowaniem, oraz zarządzania konfiguracją.

W celu rozwijania i modyfikowania tworzonych przez Wnioskodawcę programów komputerowych pisał Pan (…).

Każdorazowo, realizując nowy projekt, Wnioskodawca stosował wymienione technologie w sposób zgodny z wymienionymi koncepcjami matematycznymi zaimplementowanymi do innego rodzaju danych, w celu rozwiązania innego rodzaju problemu gospodarczego.

Wnioskodawca wskazuje, ze każde nowe oprogramowanie (dwa przykłady przytoczone wcześniej) budowane jest przeze mnie od zera. Polega na:

1)stworzeniu osobnego planu badania – w szczególności treningu, ewaluacji i testu modelu statystycznego (modelu sztucznej inteligencji),

2)przygotowaniu odpowiedniej formy danych wejściowych I przygotowaniu modelu do odebrania I przetworzenia danych w tej formie,

3)tworzeniu, w oparciu o istniejące rozwiązania technologiczne, bądź całkowicie autonomicznie, algorytmu uczenia maszynowego,

4)wytrenowaniu na osobnym zbiorze danych osobnego modelu działającego na osobnych zasadach matematycznych,

5)udostępnieniu możliwości interakcji z modelem – najczęściej przez stworzenie dedykowanej aplikacji serwerowej oraz przeglądarkowej.

W związku z tym, działalność Wnioskodawcy, w ramach której tworzy Oprogramowanie ma charakter twórczy - o indywidualnym charakterze, jest wyrazem własnej twórczości indywidualnej, posiada charakter kreatywny, nowatorski oryginalny w pomyśle (za każdym razem opiera się na autorskich pomysłach Wnioskodawcy), jest nastawiona na tworzenie nowych oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym. Powyższego nie zmienia fakt, że Wnioskodawca w ramach tworzenia Oprogramowania może opierać się na posiadanej już wiedzy.

W zakresie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zajmuje się i będzie zajmował się rozwijaniem swoich dwóch opisanych już wyżej projektów.

Co do opisu zdarzenia przyszłego, to Wnioskodawca zwraca uwagę, że z oczywistych względów Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie opisać wszystkie co będzie robił w przyszłości, bowiem nikt nie jest w stanie dokładnie przewidzieć jakie projekty będzie realizował przez kolejne kilkanaście / kilkadziesiąt lat. Niemniej projekty te będą pod względem innowacyjności, zastosowanych technologii i oryginalności prowadzone na identycznej zasadzie co dwa, opisane wyżej projekty. Innymi słowy Wnioskodawca wskazuje, że dochody w przyszłości będą uzyskiwane w takich samych okolicznościach faktycznych, jak w przedstawione we wniosku.

Wnioskodawca wskazuje, że cel za każdym razem jest ten sam - stworzenie oprogramowania, które będzie działało sprawnie, bezbłędnie i będzie zawierało wszelkie zaplanowane funkcjonalności. Innymi słowy celem Wnioskodawcy, w odniesieniu do każdego z podejmowanych projektów, jest stworzenie całkowicie nowego lub zaimplementowanie we wcześniej nie istniejącej formie i kontekście problemowym, modelu statystycznego (modelu sztucznej inteligencji) pozwalającego na osiągnięcie maksymalnie korzystnego dla klienta poziomu zasadności gospodarczej jego wykorzystania w praktyce.

Wnioskodawca wskazuje, że cele przy każdym oprogramowaniu są te same, czyli stworzenie oprogramowania spełniające ustalone wymagania. Wnioskodawca tworzy je samodzielnie, dysponując jedynie swoją wiedzą i doświadczeniem. Przykładowo pierwszymi celami, które udało się osiągnąć od początku tego roku są:

Zasoby ludzkie ograniczają się do pracy, zasoby rzeczowe to własne komputery. Poza kosztami utrzymania serwerów, zasadniczo nie angażowano żadnych większych zasobów finansowych.

Wnioskodawca wskazuje, że działalność, w ramach której tworzy Oprogramowanie podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Wnioskodawca zobowiązany jest do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Klienta i przedstawionym przez nich planem.

Wnioskodawca wskazuje, że każde oprogramowanie posiadało harmonogram prac, które zostały każdorazowo zrealizowane. Obecnie Wnioskodawca dopracowuje swoje metody czekając na dostarczenie większego zbioru danych.

W następnych latach Wnioskodawca będzie pracował nad różnymi rozwiązaniami pozwalającymi na obniżenie błędów estymacji.

W przypadku projektu dotyczącego inteligentnego asystenta, który rozpoczęto miesiąc temu, Wnioskodawca ocenia, że realnym celem na pierwszy rok jest osiągnięcie poziomu wstępnej, pełnej funkcjonalności. W kolejnych latach Wnioskodawca chciałby skalować i udoskonalać swoje rozwiązanie.

Programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony (podstawa planu, na podstawie którego tworzony jest harmonogram – zob. odpowiedź na pytania wyżej). Warto dodać, iż istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca programisty polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności.

Należy podkreślić, iż program stworzony przez Wnioskodawcę w ramach danego projektu ulepszył i rozwinął działanie starych programów, lub też powodował stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności.

Wnioskodawca tworzy programy komputerowe - utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wobec czego cechują się one oryginalnością i indywidualnością, co stanowczo przeczy wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Przed przystąpieniem do wykonania oprogramowania, Wnioskodawca każdorazowo musi wybrać odpowiednią technologię, co wiążę się z wykorzystaniem swoich zasobów wiedzy czy też ich zwiększeniem. Nie posiadając tej wiedzy, Wnioskodawca nie byłby w stanie go stworzyć. Wobec tego do stworzenia oprogramowania Wnioskodawca za każdym razem musi wykorzystać całą swoją wiedzę programistyczną oraz doświadczenie zawodowe.

Wnioskodawca nie jest podmiotem, który pełni wyłącznie proste funkcje produkcyjne, ponieważ ponosi ryzyko związane ze swoją działalnością wytwórczą, ponosi za nią pełne ryzyko, a w jej następstwie zdobywa prawa do stworzonego dzieła.

W swojej działalności Wnioskodawca zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności kontrahentów, tym samym zwiększając zasoby swojej wiedzy (sposób wykorzystania oraz selekcji tej wiedzy pod względem przydatności do realizacji każdego nowego, rozwiniętego/ulepszonego Oprogramowania).

Wnioskodawca podkreśla, że z wykorzystaniem wszystkich możliwych zasobów wiedzy, które posiada w swojej działalności, planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w branży w postaci ulepszonych produktów, procesów lub usług informatycznych. Przy czym podkreślenia wymaga, że ulepszenia są znaczące i pozwalają na np. zautomatyzowanie wielu procesów.

Przystępując do tworzenia oprogramowania Wnioskodawca planuje jego realizację w ten sposób, aby prace odbywały się w ramach harmonogramu.

Należy także pamiętać, że ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy, dlatego istotny jest element celowości, który Wnioskodawca uwzględnia w swojej działalności. Ponadto, warto wspomnieć, że twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu. Wytworzone oprogramowania stanowią nowość w działalności Wnioskodawcy, więc do momentu ich wytworzenia Wnioskodawca nie oferował podobnych rozwiązań.

Dodatkowo należy podkreślić, że fakt, że prace programistyczne Wnioskodawcy opierają się w części na posiadanej już wiedzy, nie oznacza, że w ich efekcie nie powstaje „nowa wiedza”.

Założenie, że za każdym razem, kiedy nabywamy wiedzę z zewnętrznych źródeł, to w istocie nie korzystamy z „własnej” wiedzy, należy uznać za pozbawione sensu i nielogiczne. Trudno wyobrazić sobie sytuację, kiedy dojście do nowych rozwiązań niepoparte byłoby jakąkolwiek wiedzą. Wręcz przeciwnie - polega ono na wykorzystywaniu nabytej już wcześniej wiedzy, doświadczenia i na tej podstawie opracowywaniu nowych rozwiązań czy ulepszaniu dotychczasowych.

W ramach odpowiedzi na to pytanie Wnioskodawca ponownie zwraca uwagę na opis projektów, które zaprezentował wyżej. Opis wskazuje jakimi zasobami wiedzy dysponował przed rozpoczęciem realizacji poszczególnego Oprogramowania (np. generalna umiejętność pracy w danym języku), jaki rodzaj wiedzy i umiejętności Wnioskodawca wykorzystuje i rozwija wraz ze wskazaniem technologii na bazie jakiej powstają poszczególne rozwiązania (np. generowanie nowych wersji aplikacji), jakie nowe zastosowania i usprawnienia odróżniają tworzone, rozwinięte/ulepszone Oprogramowanie od już istniejących (np. zupełnie nowa, nieistniejąca do tej pory wersja aplikacji, nowa aplikacja, nowe algorytmy, ulepszanie istniejących algorytmów), sposób wykorzystania posiadanej wiedzy, oferowanych dotychczas produktów, usług, na jakich rozwiązaniach Wnioskodawca się opierał oraz efekty działań i ich zastosowanie.

W związku z tym, działalność Wnioskodawcy, w ramach której tworzy Oprogramowanie ma charakter twórczy - o indywidualnym charakterze, jest wyrazem własnej twórczości indywidualnej, posiada charakter kreatywny, nowatorski oryginalny w pomyśle (za każdym razem opiera się na autorskich pomysłach Wnioskodawcy), jest nastawiona na tworzenie nowych oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym. Powyższe nie zmienia fakt, że Wnioskodawca w ramach tworzenia Oprogramowania może opierać się na posiadanej już wiedzy.

Abstrahując od powyższego, dla lepszego zrozumienia stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że w ramach swojej działalności wykorzystuje i rozwija swoją wiedzę z dziedzin statystyki, matematyki i informatyki. Dokładniej, uczy efektywnej budowy i implementacji algorytmów z dziedziny uczenia maszynowego. Uczenie maszynowe jest dziedziną skupiającą wiele innowacyjnych technologii – Wnioskodawca wykorzystuje w szczególności sieci neuronowe przetwarzające obrazy oraz język naturalny. Ich zastosowanie do przytoczonych problemów gospodarczych pozwala często osiągać korzystniejszy dla klienta stosunek efektów do kosztów zastosowania względem trakcyjnych algorytmów deterministycznych oraz metod wykorzystujących pracę ludzi.

Dalej, wykorzystanie wiedzy polega na poprawnym łączeniu identyfikacji problemów z odpowiadającymi im, możliwymi rozwiązaniami technologicznymi oraz na samej implementacji rozwiązań. W obu tych kwestiach, poza regularnym uzupełnianiem swojej wiedzy z dziedzin statystyki, matematyki i informatyki, przeglądem prac naukowych dotyczących badań innych autorów oraz dokumentacji technicznej opisującej najnowsze narzędzia techniczne, niezbędna jest również wiedza praktyczna, zdobywana na drodze realizacji własnych projektów technologicznych.

Wnioskodawca oferował dotychczas usługi polegające na projektowaniu planów badań, analizie danych, opracowywaniu algorytmów, trenowaniu modeli statystycznych oraz tworzeniu aplikacji serwerowych i przeglądarkowych.

Usługi Wnioskodawcy oparte były na rozwiązaniach wiedzowych poznanych na studiach oraz w procesie samodzielnego rozwoju i realizacji własnych projektów.

Wnioskodawca planuje powiększać swoją wiedzę poprzez uzupełnianie swojej wiedzy z dziedzin statystyki, matematyki i informatyki, przegląd prac naukowych dotyczących badań innych autorów oraz dokumentacji technicznej opisującej najnowsze narzędzia. Wnioskodawca będzie zdobywał wiedzę również na drodze realizacji własnych projektów technologicznych.

Wszystkie czynności, które realizował Wnioskodawca w zakresie wytwarzania i rozwijania programów komputerowych, prowadziły do powstania utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których przenoszone są prawa majątkowe.

Wnioskodawca oświadcza, że efektem prac, którymi są „oprogramowanie”, „kody”, „skrypty”, „narzędzia automatyzujące”, „infrastruktura”, „orkiestracja”, „systemy”, „komponenty systemów” zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej.

Ponadto nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny.

Nie są również jedynie techniczną, a twórczą realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahenta.

Należy dodatkowo wyjaśnić, że orkiestracja nie jest traktowana jako utwór gdyż w kontekście wytwarzania oprogramowania i odnosi się do procesu automatyzowania, zarządzania oraz koordynacji złożonych procesów i działań związanych z infrastrukturą oraz aplikacjami. Jest to sposób na kontrolowanie, w jaki sposób różne systemy, komponenty lub usługi współpracują ze sobą, aby dostarczyć konkretny wynik. Celem orkiestracji jest automatyzacja zadań, które tradycyjnie byłyby wykonywane ręcznie, aby przyspieszyć procesy i zmniejszyć ryzyko błędów.

Orkiestracja jest kluczowym elementem w nowoczesnych praktykach IT, gdzie celem jest osiągnięcie pełnej automatyzacji procesów wytwarzania i wdrażania oprogramowania.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że Jego praca zawsze jest „twórczą” realizacją. Należy rozróżnić specyfikację biznesową lub funkcjonalną otrzymywaną od kontrahenta (która określa cel – „co” ma zostać zrobione) od pracy Wnioskodawcy, która stanowi implementację techniczną i realizację tego celu (czyli „jak” ma to zostać zrobione).

Kontrahent zazwyczaj określa wymagania na poziomie bardzo ogólnym lub funkcjonalnym. Rola Wnioskodawcy polega na:

·przełożeniu tych wymagań na konkretne rozwiązania architektoniczne i algorytmiczne.

·zaprojektowaniu struktury kodu, interfejsów, klas i funkcji.

·napisaniu wydajnego, bezpiecznego i możliwego do utrzymania kodu źródłowego.

·samodzielnym rozwiązywaniu problemów technicznych napotkanych w trakcie implementacji.

Wnioskodawca nie jest zatem jedynie technicznym wykonawcą odtwarzającym z góry narzucony, szczegółowy projekt techniczny.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z umową zawartą z klientem dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów w całości, bez jakichkolwiek ograniczeń czasowych, terytorialnych lub innych. Umowa precyzuje, że wszelkie utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w tym w szczególności programy komputerowe, ich twórcze rozwinięcia, moduły, komponenty, skrypty i towarzysząca im dokumentacja, stworzone przez Wnioskodawcę w ramach realizacji umowy, stanowią przedmiot prawa autorskiego. Zgodnie z umową, z chwilą określoną w umowie, następuje przeniesienie na rzecz kontrahenta całości autorskich praw majątkowych do tych utworów.

Proces wyodrębnienia i przeniesienia praw ma charakter cykliczny i jest ściśle powiązany z okresami rozliczeniowymi (miesięcznymi). Przebiega on następująco:

a)Realizacja i ewidencja prac: W trakcie okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wykonuje zlecone zadania, tworząc lub rozwijając oprogramowanie. Prowadzi ewidencję wykonanych prac twórczych.

b)Wyodrębnienie i akceptacja utworu: Na koniec każdego okresu rozliczeniowego odbywa się spotykanie z kontrahentem, przedstawienie wyników pracy. Kontrahent, po weryfikacji, akceptuje wykonane prace.

c)Wynagrodzenie i moment przeniesienia praw: Po akceptacji prac Wnioskodawca wystawia fakturę VAT opiewającą na kwotę wynagrodzenia za dany okres, która w swojej treści odnosi się do przekazanych i zaakceptowanych utworów. Zgodnie z umową, przeniesienie całości autorskich praw majątkowych do utworów następuje w momencie przyjęcia przez klienta utworu, tj. uiszczenia przez kontrahenta pełnej kwoty wynagrodzenia określonego na fakturze.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów następuje na wszelkich polach eksploatacji istniejących w chwili zawarcia umowy oraz polach eksploatacji, które powstaną w przyszłości. W ramach ustaleń z klientem, w szczególności zawartej umowy, Wnioskodawca przenosi na klienta całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i innych utworów, za co otrzymuje wynagrodzenie.

W przypadku, gdy utwór stanowi program komputerowy, przeniesienie autorskich praw majątkowych obejmuje także uprawnienia wskazane w art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie autorskich praw majątkowych dotyczy wszelkich postaci ustalenia utworów, w tym zwłaszcza kodu źródłowego i wynikowego oprogramowania stanowiącego utwór.

Przekazanie utworu dokonywane jest poprzez przekazanie nośnika danych Kontrahentowi, na którym został utrwalony utwór. Natomiast w przypadku utworu będącego programem komputerowym, Wnioskodawca zobowiązuje się umieścić kod źródłowy w repozytorium stanowiącym własność Kontrahenta bądź też przekazać Kontrahentowi nośnik z kodem źródłowym, który zostanie przekazany w formie plików tekstowych lub w inny sposób wskazany przez Kontrahenta. Kod źródłowy staje się własnością Kontrahenta z chwilą jego utworzenia.

Wyodrębnienie konkretnego programu komputerowego i przeniesienie praw do tego efektu pracy na Kontrahenta jest również każdorazowo możliwe dzięki prowadzonej na bieżąco ewidencji.

Przeniesienie praw do konkretnych programów komputerowych jest potwierdzane przede wszystkim przez następujący zestaw komplementarnych dokumentów:

·Umowa o współpracy, stanowiąca ramową podstawę prawną przenoszenia praw;

·Wystawione faktury VAT, które określają wynagrodzenie za stworzenie i przeniesienie praw do konkretnych, zaakceptowanych utworów;

·Potwierdzenia dokonania zapłaty za faktury, co jest momentem prawnym, w którym prawa autorskie przechodzą na kontrahenta.

Sposób przenoszenia we wniosku praw każdorazowo spełnia warunki przewidziane w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności następuje to z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 tejże ustawy.

Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy za wykonane usługi najczęściej w całości stanowi zapłatę za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego. Jeżeli na fakturze rozliczeniowej lub innym dokumencie rozliczeniowym (np. zestawienia, załączniki do faktury) zawarta jest pozycja inna niżeli sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, Wnioskodawca nie zaliczy go do ulgi IP BOX i będzie ona wyodrębniona w osobnej pozycji oraz kwotowo.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że zgodnie z zawartą umową o współpracy, wynagrodzenie za dany okres rozliczeniowy (za miesiąc) jest kalkulowane na podstawie iloczynu ustalonej w umowie stawki godzinowej oraz liczby godzin poświęconych na realizację prac, udokumentowanych w ewidencji czasu pracy przedkładanej Kontrahentowi.

Model ten jest przyjętą przez strony metodą wyceny wartości prac twórczych i badawczo-rozwojowych, których efektem jest powstanie kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zasadniczo całość ewidencjonowanego czasu pracy jest w 100% poświęcona na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową, obejmującą projektowanie, tworzenie i rozwijanie oprogramowania, czyli czynności prowadzące bezpośrednio do powstania utworu w rozumieniu prawa autorskiego.

W konsekwencji, iloczyn stawki i liczby godzin nie stanowi zapłaty za sam czas, lecz jest ekwiwalentem pieniężnym wartości wytworzonych przez Wnioskodawcę w tym czasie kwalifikowanych praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych).

Zawarte przez Wnioskodawcę umowy o współpracy z klientami przewidują i opierają się na cyklicznych okresach rozliczeniowych. Okresy te są stałymi okresami czasowymi (okresy miesięczne). Zastosowanie stałych, miesięcznych okresów rozliczeniowych ma charakter organizacyjny i administracyjny. Umożliwia to regularne i systematyczne raportowanie postępu prac, cykliczne fakturowanie oraz płynne planowanie dalszych działań w ramach prowadzonego projektu.

Jednocześnie, zakończenie każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego jest momentem, w którym następuje spełnienie określonych w umowie warunków, tj. podsumowanie, odbiór i akceptacja prac wykonanych w tym okresie.

Wnioskodawca wskazuje, że na koszty urządzeń i materiałów biurowych (materiały i sprzęty biurowe i eksploatacyjne) będą składały się:

• Komputer stacjonarny lub przenośny (laptop) o wysokiej mocy obliczeniowej, niezbędny do prowadzenia prac programistycznych, kompilacji kodu i testowania oprogramowania.
• Podzespoły komputerowe służące do budowy lub modernizacji wyżej wymienionego sprzętu, w tym: procesor, płyta główna, pamięć operacyjna RAM, karta graficzna, dysk twardy (SSD lub HDD), zasilacz, obudowa komputerowa.
• Monitor lub monitory ekranowe, wykorzystywane jako podstawowe narzędzie do wyświetlania kodu i interfejsów tworzonego oprogramowania.
• Klawiatura komputerowa.
• Mysz komputerowa lub inne urządzenie wskazujące (np. tablet graficzny, trackball).
• Kamera internetowa oraz mikrofon, wykorzystywane do komunikacji w ramach zespołów projektowych w procesie tworzenia oprogramowania.
• Słuchawki, wykorzystywane do komunikacji oraz pracy w skupieniu.
• Systemy operacyjne
• Specjalistyczne oprogramowanie deweloperskie, w tym zintegrowane środowiska programistyczne (IDE), edytory kodu, oprogramowanie do wirtualizacji oraz narzędzia do debugowania i profilowania kodu.
• Licencje na oprogramowanie wykorzystywane w procesie twórczym (np. pakiety biurowe, programy graficzne do tworzenia interfejsów użytkownika).
• Router.
• Przełącznik sieciowy (switch).
• Karta sieciowa. (Wyjaśnienie: powyższy sprzęt jest niezbędny do zapewnienia stabilnego i wydajnego dostępu do sieci internetowej, co jest kluczowe dla pobierania bibliotek, pracy z repozytoriami kodu i komunikacji w zespole).
• Zewnętrzny dysk twardy (HDD lub SSD) do archiwizacji kodu źródłowego i tworzenia kopii zapasowych projektów.
• Pamięć przenośna typu pendrive.

Wnioskodawca prosi o potraktowanie powyższego katalogu jako katalogu zamkniętego.

Opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie zawiera się w kosztach usług księgowych i doradztwa podatkowego.

Przez koszty składek ZUS, o których mowa we wniosku, należy rozumieć opłacane przez Wnioskodawcę, jako osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, obowiązkowe i dobrowolne składki, na które składają się:

·Składki na ubezpieczenia społeczne, tj. składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz dobrowolne ubezpieczenie chorobowe.

·Składka na Fundusz Pracy.

Składki ZUS, które Wnioskodawca odlicza od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie należy traktować jako koszty uzyskania przychodów.

Wskazane w pytaniu nr 3 wydatki, poza składkami ZUS (zob. odp. powyżej) - stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki wskazane w pytaniu nr 4 wniosku stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, tj. koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową. Każdy z tych wydatków ma bezpośredni i funkcjonalny związek z poszczególnymi etapami procesu twórczego, który obejmuje takie działania jak: analiza problemu, projektowanie architektury i logiki, implementacja (pisanie kodu źródłowego), testowanie, debugowanie oraz tworzenie dokumentacji technicznej.

Poniżej przedstawiono powiązanie poszczególnych kategorii kosztów z konkretnymi działaniami w ramach procesu tworzenia oprogramowania:

1.Sprzęt komputerowy (jednostki centralne, np. komputer stacjonarny/laptop, podzespoły): Związek funkcjonalny: Jest to fundamentalne i podstawowe narzędzie pracy twórczej. Jest wykorzystywany na każdym etapie procesu deweloperskiego.

Konkretne działania:

•   Implementacja: Pisanie, edycja i kompilacja kodu źródłowego. Wysoka moc obliczeniowa jest niezbędna do skracania czasu kompilacji i budowania aplikacji.
• Testowanie i debugowanie: Uruchamianie tworzonego oprogramowania, w tym w środowiskach wirtualnych, oraz korzystanie z narzędzi deweloperskich do analizy i naprawy błędów.
• Projektowanie: Tworzenie diagramów, modeli i specyfikacji technicznych.

2.Urządzenia peryferyjne (np. monitory, klawiatura, mysz):

Związek funkcjonalny: Są to narzędzia bezpośrednio wpływające na wydajność, precyzję i ergonomię pracy twórczej.

Konkretne działania:

• Implementacja i debugowanie: Użycie wielu monitorów pozwala na jednoczesne wyświetlanie kodu źródłowego, okna działającej aplikacji, konsoli z logami oraz narzędzi deweloperskich, co radykalnie przyspiesza proces tworzenia i identyfikacji błędów.
• Projektowanie: Wysokiej jakości monitory umożliwiają precyzyjną pracę nad interfejsami graficznymi.

3.Oprogramowanie i licencje (np. systemy operacyjne, IDE, narzędzia deweloperskie):

Związek funkcjonalny: Stanowią cyfrowe środowisko i zbiór narzędzi niezbędnych do prowadzenia działalności B+R.

Konkretne działania:

• Implementacja: Zintegrowane środowiska programistyczne (IDE) są podstawowym narzędziem do pisania i zarządzania kodem.
• Debugowanie: Specjalistyczne oprogramowanie (debuggery, profilery) jest wykorzystywane do analizy i optymalizacji działania tworzonych programów.
• Wszystkie etapy: System operacyjny stanowi fundamentalną platformę, na której wszystkie prace są wykonywane.

4.Sprzęt sieciowy (np. router, switch):

Związek funkcjonalny: Zapewnia niezbędną łączność do prowadzenia nowoczesnego procesu tworzenia oprogramowania.

Konkretne działania:

• Implementacja: Pobieranie bibliotek i zależności programistycznych z repozytoriów.
• Zarządzanie kodem: Praca z systemami kontroli wersji hostowanymi w chmurze.
• Testowanie: Dostęp do zewnętrznych API oraz usług chmurowych, z którymi integruje się tworzone oprogramowanie.

5.Pamięć masowa i nośniki danych (np. dyski zewnętrzne, pendrive):

Związek funkcjonalny: Zapewnienie bezpieczeństwa, integralności oraz przenośności danych w procesie twórczym, a w szczególności ochrona wytwarzanego kodu źródłowego, który jest podstawą prawa własności intelektualnej.

Konkretne działania:

• Archiwizacja i tworzenie kopii zapasowych: Regularne tworzenie backupów kodu źródłowego, repozytoriów oraz całych środowisk deweloperskich w celu zabezpieczenia efektów pracy twórczej przed utratą danych.
• Przechowywanie i zarządzanie dużymi zasobami: Magazynowanie obrazów maszyn wirtualnych, dużych zbiorów danych testowych lub zasobów graficznych, które są niezbędne w procesie tworzenia i testowania oprogramowania.
• Przenoszenie danych między środowiskami: Używanie nośników do transferu projektów i danych pomiędzy różnymi komputerami (np. stacją roboczą a laptopem) lub do dedykowanych środowisk testowych.

Podsumowując, każdy z wymienionych wydatków stanowi niezbędny element warsztatu pracy Wnioskodawcy, bez którego prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej na wymaganym poziomie technicznym i jakościowym nie byłoby możliwe. Istnieje więc ścisły, funkcjonalny związek.

Wnioskodawca przyporządkowuje w dacie ich poniesienia względem tworzonych lub rozwijanych programów komputerowych rozdzielając je proporcjonalnie do przychodów IP Box (z przeniesienia praw majątkowych do programów komputerowych). Wnioskodawca zalicza do wskaźnika nexus wszystkie wydatki, jakie przypisuje do kosztów uzyskania przychodów z konkretnego „programu komputerowego”/”oprogramowania”.

Pytania

1.Czy przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego prace rozwojowe w zakresie oprogramowania komputerowego wykonywane przez Wnioskodawcę spełniają kryteria uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 ustawy o PIT?

2.Czy dochody ze sprzedaży praw autorskich do Utworów wytwarzanych przez Wnioskodawcę stanowią i stanowić będą dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca Ustawy o PIT?

3.W jaki sposób, na gruncie art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 Ustawy o PIT, należy przypisać koszty pośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej do przychodu z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej?

4.Czy wymienione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego koszty w rozdziale „Koszty IP Box” ponoszone przez Wnioskodawcę stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, zgodnie z którym jest to działalność twórcza obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ustawą z dnia 3 lipca 2018 r. - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1669), znowelizowano definicję „badań naukowych” oraz „prac rozwojowych” stanowiących łącznie „działalność badawczo-rozwojową” w myśl art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., „badania naukowe” to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W konsekwencji z dniem 1 października 2018 r., przepisy ustawy o PIT bezpośrednio referują do ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Jak stanowi art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce „badania naukowe” obejmują:

a)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei, stosownie do art. 5a pkt 40 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., „prace rozwojowe” to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl ww. regulacji „prace rozwojowe” są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Mając na uwadze przytoczone powyżej ramy prawne, o prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej można mówić, gdy realizowane prace:

·mają twórczy charakter,

·są prowadzone w systematyczny sposób,

·zostały zrealizowane w określonym celu - zwiększenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań,

·obejmują badania naukowe lub prace rozwojowe.

Pojęcie „twórczy” zgodnie z definicją słownikową oznacza - mający na celu tworzenie; będący wynikiem tworzenia. Zaś „tworzyć” - powodować powstawanie czegoś. Można zatem uznać, że działalność podejmowana przez podatnika musi mieć na celu opracowanie, wytworzenie, skonstruowanie czegoś. Ustawa nie precyzuje co ma być wynikiem owego procesu twórczego. Można zatem przyjąć, że może to być przykładowo produkt, materiał, usługa, narzędzie czy też program. Ponadto, wśród synonimów terminu „twórczy” można wymienić takie przymiotniki jak: „kreatywny” czy „konstruktywny”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca podkreśla, że jego działalność ma charakter twórczy/innowacyjny, gdyż jest nakierowana na wypracowanie lub wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy do tworzenia nowych lub istotnie zmodyfikowanych narzędzi na rzecz kontrahenta. Prace wykonywane przez Wnioskodawcę wymagają kreatywnego podejścia, nie są wykonywane na schematach, lecz każdorazowo wymagają dokonywania rozwiązań koncepcyjnych pozwalających na realizację danego projektu. Algorytmy rozwiązań proponowane kontrahentowi w ramach projektów nie powielają prostych i funkcjonujących na rynku typowych koncepcji. Klient otrzymuje zindywidualizowane, nowoczesne i innowacyjne produkty IT. Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy potwierdza również fakt, iż rezultatem Jego działań są subiektywnie nowe wytwory intelektu w postaci analiz, kodów źródłowych, dokumentacji, algorytmów itp.

Pojęcie „systematyczny” oznacza z kolei - robiący coś regularnie i starannie - oraz w przypadku działań - prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Wydaje się również, że należy przez to pojęcie rozumieć nie tylko bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych rozpoczętych w przeszłości, ale także rozpoczęcie działalności w tym zakresie przy założeniu, że podatnik w przyszłości planuje wykonywać tego rodzaju prace. Prace te zaś powinny charakteryzować się stosowną regularnością.

W opinii Wnioskodawcy, przesłanka ta oznacza wyłączenie czynności incydentalnych podatnika i konieczność poszukiwania takich przejawów jego aktywności, które prowadzone są w uporządkowany oraz regularny sposób. Należy wskazać, że prace jakie Wnioskodawca realizuje w ramach działalności nie mają incydentalnego charakteru, lecz wykonywane są w systematyczny sposób. Działania te stanowią istotę funkcjonowania Wnioskodawcy i podejmowane są w zaplanowany sposób poprzez odpowiadanie na zapotrzebowanie kontrahenta. Systematyczność realizowanych prac wynika również z funkcji pełnionych przez Wnioskodawcę wobec klienta, które dotyczą obsługi informatycznej, w tym realizacji na jego rzecz prac polegających na dostarczaniu nowych rozwiązań informatycznych lub ich istotnych modyfikacjach.

Działalność badawczo-rozwojowa musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca podkreśla, że podejmowane aktywności ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy, która w większości sytuacji jest niedostępna na rynku. Efektem zastosowania zasobów wiedzy jest ich wykorzystanie do tworzenia nowych lub istotnie zmodyfikowanych/ulepszonych produktów na rzecz kontrahenta. Głównym celem realizowanych przez Wnioskodawcę prac jest przede wszystkim tworzenie, rozwój oraz optymalizacja (modyfikacja) innowacyjnych i technologicznie zaawansowanych systemów, aplikacji, technologii dostępowych oraz innych narzędzi IT.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca, poprzez tworzenie nowego rozwiązania technicznego, wykorzystuje dotychczas istniejącą wiedzę oraz opracowuje nową wiedzę z dziedziny technologii i informatyki do tworzenia nowych lub ulepszonych produktów, technologii i rozwiązań.

Zdaniem Wnioskodawcy, zatem, Jego aktywność w ramach prowadzonych prac zasadniczo może zostać uznana za prace rozwojowe, gdyż polega m.in. na kształtowaniu i wykorzystywaniu wiedzy i umiejętności z dziedziny nauk i technologii do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, technologii i rozwiązań.

Wnioskodawca wskazuje również, że realizowane przez niego prace nie są prowadzone na schematach lub w sposób automatyczny, lecz mają zindywidualizowany charakter i są przygotowywane pod danego klienta.

Ponadto, charakter prac w istotny sposób odbiega od wprowadzania okresowych zmian do produktów. Nie polegają one na dostosowaniu produktów w związku z m.in. koniecznością aktualizacji oprogramowania lub usunięciu istniejących błędów, lecz polegają na opracowaniu nowych produktów lub istotnych modyfikacjach istniejących produktów w związku ze zgłoszeniem zapotrzebowania przez kontrahenta lub identyfikacją zapotrzebowania przez Wnioskodawcę, które jest zwykle związane z chęcią optymalizacji określonych segmentów prowadzonej działalności.

Oprócz tego, w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box - w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej, Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, OECD Publishing, Paris/GUS, Warsaw, .....). Według podręcznika działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe klienta. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu ustawy o PIT. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, opisane prace spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT.

Ad 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dochody ze sprzedaży autorskich praw do Utworów stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca sam wytwarza Utwory i przysługują mu względem nich prawa autorskie, które następnie przenosi na Spółkę za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8)autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, należy uznać, iż wytwarzane przez Wnioskodawcę Utwory są chronione autorskim prawem do programu komputerowego na podstawie przepisów Prawa autorskiego.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W celu prawidłowego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe oraz spełnienia pozostałych wymogów dotyczących m.in. prawidłowej ewidencji projektowej oraz kosztów, dochód generowany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży praw autorskich do Utworów wytworzonych w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu 5% stawką na zasadach określonych w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 3

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej, należy przypisać je do przychodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnych w proporcji, w jakiej przychód ze sprzedaży kwalifikowanych własności intelektualnych pozostaje w stosunku do przychodów ogółem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów dla ustalenia dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tak jak dla ogólnej działalności gospodarczej) należy uwzględnić zarówno koszty pośrednie, jak i bezpośrednio związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, konieczne jest odpowiednie przypisanie kosztów do przychodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz innych przychodów. Istnieją także wydatki, których przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe (tzn. koszty pośrednie) - np. składki ZUS, sprzęt komputerowy, itp.

Zdaniem Wnioskodawcy w tej sytuacji zasadnym jest posłużenie się proporcją przychodu. Innymi słowy, w takim stopniu, w jakim przychód ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej pozostaje w przychodzie ogółem, w takiej wysokości dany wydatek - koszt pośredni (którego przypisanie wprost do danego rodzaju przychodu nie jest możliwe) będzie stanowił koszt podlegający odliczeniu od przychodu ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Powyższy sposób przypisywania kosztów pośrednich wynika w sposób pośredni z art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, zgodnie z którym jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Mimo że przywołany przepis odnosi się przychodów, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz przychodów z innych źródeł, nic nie stoi na przeszkodzie, aby posiłkować się z nim przy obliczaniu stosunku kosztów dotyczących przychodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz pozostałych przychodów. Powyższe potwierdza akapit 136 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box – „konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, należy przypisać je do przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w proporcji, w jakiej przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostaje w stosunku do przychodów ogółem.

Ad 4

Istotne jest to, aby ze wskaźnika Nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik Nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik Nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Objaśnienia podatkowe wskazują na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wskaźnik Nexus „(...) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat”.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustalić należy jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% należy wyliczyć dwie podstawowe wartości:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

-wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Zdaniem Wnioskodawcy, informacje wskazane we wniosku potwierdzają istnienie przesłanek świadczących o bezpośrednim powiązaniu opisanych w sekcji „Koszty IP Box” wydatków z działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wobec tego, wszystkie z ponoszonych wydatków, opisanych we wniosku, wobec których wskazano przesłanki przemawiające za bezpośrednim ich powiązaniem z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, można uwzględnić przy ustalaniu wskaźnika/wskaźników Nexus (art. 30ca ust. 4 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w odpowiedniej części.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): 

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy:

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. 2024 r. poz. 1571 ze zm.).

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że:

Na podstawie art. 4 ust. 2 tej ustawy:

Natomiast zgodnie art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Z opisu sprawy wynika, że zawarł umowę o współpracę ze Sp. z o.o. Na podstawie Umowy, Wnioskodawca świadczy opisane niżej usługi programistyczne, jako Software Engineer/Programista (przy czym w umowie nie ma wskazanej wprost nazwy stanowiska). Przychody z czynności wykonywanych w ramach przywołanej współpracy ze Spółką stanowią aktualnie całość uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów. Przedmiotem Umowy jest określenie zasad współpracy stron (Spółki i Wnioskodawcy) w zakresie świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki usług z zakresu produkcji, rozwoju lub utrzymania oprogramowania, a w szczególności polegających na:

• projektowaniu struktury i zapisu kodu komputerowego niezbędnego do zaprojektowania i rozwinięcia oprogramowania na życzenie klienta,
• programowaniu, wykonaniu oprogramowania na indywidualne zamówienie,
• łączeniu w całość, przystosowaniu (modyfikowanie, konfigurowanie itp.) i instalowaniu istniejącego oprogramowania tak, aby było funkcjonalne w środowisku informatycznym klienta Spółki,
• tworzeniu specyfikacji i skróconych dokumentacji technicznych i użytkowych dla systemów informatycznych,
• adaptacji i integracji systemów firm trzecich,
• testowaniu tworzonego oprogramowania,

- dalej łącznie: Usługi programistyczne.

Przykładem Oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Pana są:

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że działalność, w ramach której tworzy Pan Oprogramowanie ma charakter twórczy o indywidualnym charakterze, jest wyrazem własnej twórczości indywidualnej, posiada charakter kreatywny, nowatorski, oryginalny w pomyśle. Jest nastawiona na tworzenie nowych oryginalnych rozwiązań o charakterze unikatowym. Tworzy Pan oprogramowanie w  zależności od potrzeb Kontrahenta, z którym współpracuje. Każdy projekt (oprogramowanie) musi spełniać inne potrzeby biznesowe, inne, dedykowane pod Kontrahenta określone wymagania techniczne, co sprawia, że wytworzone nowe oprogramowanie lub usprawnione w znacznym stopniu cechuje wymagana w branży IT oryginalność. W ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje Pan dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług. Tworzone przez Pana w ramach podejmowanych prac unikalne programy i kody komputerowe są programami komputerowymi podlegającymi ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy Prawa autorskiego. Zmiany wprowadzane przez Pana do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania nie mają charakteru rutynowych, okresowych zmian, a wynikają z potrzeby np. dodania nowych funkcji. W efekcie rozwijania i ulepszania przez Pana oprogramowania powstają odrębne od niego programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 Prawa autorskiego.

Zatem, prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wyjaśnił Pan, że omawiane oprogramowanie jest tworzone, rozwijane i ulepszane przez Pana w sposób systematyczny, w ramach codziennej pracy. Prace w tym zakresie nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Ponadto, w sposób systematyczny poszerza Pan własną wiedzę i umiejętności z dziedziny informatyki oraz uczy się korzystać z nowych, wcześniej nieużywanych narzędzi. Innymi słowy, tworzenie, ulepszanie i rozwijanie kodów i programów komputerowych (oprogramowania) ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, która (ta działalność) obejmuje prace rozwojowe. Praca ma charakter systematyczny w tym rozumieniu, że nie ma charakteru działań incydentalnych, a celowy, zorganizowany i nakierowany na zwiększenie zasobów wiedzy i ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Jest to przy tym praca twórcza, jako iż przedmiotem pracy są zagadnienia i zadania wymagające innowacyjnych rozwiązań, bowiem każdorazowo rezultatem prac jest unikalny program lub kod komputerowy. Efekt prac stanowi przedmiot ochrony praw autorskich.

Zatem, kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych, zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że przed przystąpieniem do wykonania oprogramowania, każdorazowo musi Pan wybrać odpowiednią technologię, co wiążę się z wykorzystaniem swoich zasobów wiedzy czy też ich zwiększeniem. Nie posiadając tej wiedzy, nie byłby Pan w stanie go stworzyć. Wobec tego do stworzenia oprogramowania za każdym razem musi Pan wykorzystać całą swoją wiedzę programistyczną oraz doświadczenie zawodowe. W swojej działalności zawsze stara się Pan dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności kontrahentów, tym samym zwiększając zasoby swojej wiedzy. Podkreśla Pan, że z wykorzystaniem wszystkich możliwych zasobów wiedzy, które posiada w swojej działalności, planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w branży w postaci ulepszonych produktów, procesów lub usług informatycznych. Przy czym podkreślenia wymaga, że ulepszenia są znaczące i pozwalają na np. zautomatyzowanie wielu procesów.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

• badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
• prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

• nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;
• wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

• nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;
• łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;
• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;
• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

• planowaniu produkcji oraz
• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług  – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak sam Pan wskazuje, w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje Pan dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych oprogramowania, oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów i usług. Tworzy Pan programy komputerowe - utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wobec czego cechują się one oryginalnością i indywidualnością, co stanowczo przeczy wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Tworzenie programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności gospodarczej, w ramach której prowadzi Pan prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Wykorzystuje Pan przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności.

Zatem, powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia, rozwijania  i ulepszania oprogramowania komputerowego spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu - takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i jego uzupełnieniu i w warunkach działalności wynikające z wniosku i jego uzupełnienia.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 ww. ustawy:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 30ca ust. 7 przywołanej ustawy:

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Prowadzenie odrębnej ewidencji w rozumieniu art. 30cb ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez podatnika osiągającego dochody w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej z kwalifikowanych praw własności intelektualnej oznacza jej prowadzenie w sposób umożliwiający prawidłowe sporządzenie zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, w przewidzianym dla tej czynności terminie, a także dokonanie jego korekty.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

• tworzy Pan wymienione w opisie programy komputerowe w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• wytwarzane przez Pana oprogramowanie, jak również jego nowe funkcjonalności, które mają na celu ulepszenie (rozwinięcie) danego oprogramowania, stanowią utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlegają ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy;
• dokonuje Pan odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania w zamian za stosowne wynagrodzenie;
• na potrzeby skorzystania z IP Box będzie Pan posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Każdorazowo przed złożeniem deklaracji podatkowej przygotuje Pan omawianą odrębną ewidencję, która umożliwi wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów (o ile będą to koszty bezpośrednie) i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja obecnie nie jest prowadzona przez Pana na bieżąco, lecz zostanie sporządzona w odpowiednim terminie poprzedzającym złożenie deklaracji podatkowej, w tym w szczególności za rok podatkowy 2025. W kolejnych latach planuje Pan prowadzić ewidencję na bieżąco.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy PAIPP:

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowanie) stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zeznaniu rocznym 2025 r. Jeśli Pana sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się, będzie Pan mógł skorzystać z omawianej preferencji także za kolejne lata podatkowe.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

-wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do kwestii – w jaki sposób, na gruncie art. 30ca ust. 7 w związku z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przypisać koszty pośrednio związane z wytworzeniem kwalifikowanych praw własności intelektualnej do przychodu z tytułu sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej wskazać należy, że z Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX wynika, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu.

Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Zauważyć przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie dotyczącym IP Box (tj. art. 30ca ust. 7 ustawy) określają zasady ustalania dochodu w przypadku podatników zamierzających korzystać z preferencyjnej 5% stawki podatku, o której mowa wyżej, przy czym dla potrzeb obliczania podstawy opodatkowania ww. stawką odwołują się do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, bowiem dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje szczegółowych uregulowań w zakresie kosztów, które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które należy brać pod uwagę przy obliczaniu dochodu z kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy, zatem w tym zakresie zastosowanie znajdą ogólne zasady kwalifikowalności kosztów.

W myśl art. 22 ust. 1 cyt. ustawy:

Z powyższego wynika zatem, że kosztami, o których mowa w przepisach odnoszących się do IP Box, w zakresie obliczenia dochodu, który zostanie następnie przemnożony przez wskaźnik nexus, będą wszelkiego rodzaju koszty – które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu, o ile koszty te stanowić będą mogły koszt podatkowy. Powyższe potwierdza również treść Objaśnień podatkowych wskazujących na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Objaśnienia, nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z pierwszą regulacją wskazaną w zdaniu poprzednim:

Stosownie do art. 22 ust. 3a ustawy:

Należy zatem zgodzić się z Panem, że w przypadku kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, należy przypisać je do przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w proporcji, w jakiej przychód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej pozostaje w stosunku do przychodów ogółem. Przy czym, to Pan zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Przechodząc do Pana wątpliwości czy wymienione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego koszty w rozdziale „Koszty IP Box” stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
• kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
• dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wydatki, które Pan ponosi na: sprzęt komputerowy i peryferia komputerowe, urządzenia i materiały biurowe, usługi księgowe i doradztwo podatkowe, podróże zawodowe, składki ZUS, przy zachowaniu właściwej proporcji, należy uznać za koszty, o których mowa w lit. a wzoru do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy :

• stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.