Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 7 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 23 maja 2025 r. i 25 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

26 sierpnia 2013 r. – na postawie aktu notarialnego Repertorium (...) Pani mąż, będąc wtedy jeszcze kawalerem, zakupił niezabudowane działki nr 1 oraz 2, położone w miejscowości A, gmina B, województwo C. Termin płatności został odroczony do 30 sierpnia 2013 r.

By sfinansować zakup nieruchomości, 28 sierpnia 2013 r. rodzice Pani męża, na podstawie umowy darowizny, darowali mu środki pieniężne na zakup nieruchomości. 11 stycznia 2014 r. zawarli Państwo związek małżeński, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

Na działce rozpoczęli Państwo budowę wspólnego domu.

27 czerwca 2023 r. – na podstawie aktu notarialnego Repertorium (...) mąż darował Pani nieruchomość składającą się z działek nr 1 oraz nr 2, z przeznaczeniem do Państwa majątku wspólnego, na co się Pani zgodziła.

4 września 2024 r. – działając w imieniu własnym oraz męża, będąc jego pełnomocnikiem, sprzedała Pani nieruchomość składającą się z działek nr 1 oraz 2, objęte księgą wieczystą (...), na których wybudowała Pani z mężem do stanu surowego zamkniętego murowany budynek mieszkalny.

24 marca 2025 r. – zawarła Pani z mężem umowę majątkową małżeńską (Rep (…)), na podstawie której w Państwa małżeństwie zaczął obowiązywać ustrój umownej rozdzielności majątkowej. Obecnie przygotowują się Państwo do rozwodu.

Zastanawiała się Pani, czy należy złożyć zeznanie PIT-39 w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości. Po sprzedaży nieruchomości uzyskiwała Pani w tym temacie sprzeczne informacje. Finalnie nabrała Pani przekonania, że nie jest zobowiązana do deklarowania sprzedaży i odprowadzenia podatku. Wcześniej o wątpliwościach w tym temacie rozmawiała Pani ze swoją księgową, która z ostrożności postanowiła złożyć zeznanie PIT-39. Poprosiła ją Pani jednak o złożenie korekty zerującej tamto zeznanie.

Obecnie jest Pani przekonana, że złożenie zeznania Pani nie dotyczy, ponieważ z chwilą podarowania nieruchomości przez Pani męża do Państwa majątku wspólnego, nie doszło do nowego nabycia, tak więc pięcioletni termin zobowiązujący do podatkowego rozliczenia sprzedaży nieruchomości nie liczy się od daty 27 czerwca 2023 r., a od daty pierwotnego nabycia nieruchomości przez Pani męża, tj. od końca 2013 r.

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy

Jest Pani polską rezydentką podatkową. Nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej ani nie rejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Nie miała Pani do czynienia z jakimikolwiek czynnościami z zakresu obrotu nieruchomościami, ani nie zamierza Pani w przyszłości prowadzić działalności w tym zakresie. Pani mąż jest Polakiem, prowadzi działalność gospodarczą w Wielkiej Brytanii (jest brytyjskim rezydentem podatkowym), są to (...).

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości położonej w A była zarówno Pani, jak i męża pierwszą sprzedażą na rynku nieruchomości. Nigdy wcześniej nie sprzedawali Państwo żadnych gruntów, domów czy mieszkań. Na chwilę obecną ani Pani, ani mąż nie posiadają innych nieruchomości, które chcieliby sprzedać w przyszłości.

Począwszy od dnia nabycia przedmiotowych działek przez Pani męża nie były one w żaden sposób wynajmowane ani dzierżawione innym osobom czy podmiotom, ani w sposób odpłatny czy nieodpłatny. Początkowo mąż (jako kawaler) użytkował je samodzielnie, a później po ślubie użytkowali je Państwo wspólnie. Nie zostały one nabyte w celach inwestycyjnych, chcieli Państwo w budowanym tam domu zrealizować własne cele mieszkaniowe, ponieważ wraz z dwójką dzieci mieszkali u teściów korzystając z ich gościnności, co jednak bywało uciążliwe dla obu stron. Nabywczyni, która kupiła od Państwa nieruchomość składającą się z działek nr 1 oraz 2 (ich łączna powierzchnia to 950 m²), przed dokonaniem sprzedaży w żaden sposób nie korzystała z przedmiotowej nieruchomości. Nie udzielili Państwo też jej, ani nikomu innemu, wcześniej zgody na dysponowanie nią na cele budowlane. Nie podejmowali Państwo działań marketingowych w celu sprzedaży tego domu, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Dom budowali Państwo na cele prywatne z myślą, że się do tego domu wprowadzą. Cały proces budowlany trwał ponad dziesięć lat (rozpoczęli Państwo budowę w 2014 r.). Sprzedaż domu wynikała z braku budżetu na wykończenie i wyposażenie domu.

Pytanie

Czy odpłatne zbycie nieruchomości dokonane w 2024 r. powoduje powstanie obowiązku podatkowego (opodatkowanie podatkiem dochodowym) i konieczności złożenia PIT-39?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższe przepisy, wskazują, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości oraz praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. przepisu, następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ważną z punktu widzenia Pani sytuacji jest więc kwestia ustalenia, kiedy tak naprawdę doszło do nabycia nieruchomości, której dotyczy zadane we wniosku pytanie. Istotne jest tutaj także nawiązanie do przepisów które regulują stosunki majątkowe wewnątrzmałżeńskie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy - Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Art. 33 ustawy - Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podaje przykłady elementów majątku osobistego każdego z małżonków. Są to m.in.:

–przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

–przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Jak stanowi art. 43 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy: oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy: małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Stosownie natomiast do art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610): przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, darowizna zostaje skutecznie dokonana poprzez umowę, w której darczyńca jednostronnie zobowiązuje się do nieodpłatnego przekazania określonego świadczenia na rzecz obdarowanego. Umowa ta obejmuje zarówno zobowiązanie darczyńcy do przeniesienia własności i wydania przedmiotu darowizny, jak i akceptację darowizny przez obdarowanego. W przypadku, gdy darowizna dotyczy nieruchomości, dla jej ważności konieczne jest zawarcie umowy w formie aktu notarialnego. Co też Pani wraz z mężem uczyniła stawiając się u notariusza 27 czerwca 2023 r.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, gdy dochodzi do rozszerzenia małżeńskiej wspólności majątkowej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości, która wcześniej należała do majątku osobistego jednego z małżonków, za datę nabycia tej nieruchomości przez każdego z małżonków uznaje się moment, w którym nabył ją ten z małżonków, który włączył ją do majątku wspólnego. W odróżnieniu od klasycznie rozumianej darowizny, której celem jest przysporzenie majątkowe obdarowanego, co skutkuje wejściem tejże darowizny do majątku odrębnego i utożsamiane jest z nowym nabyciem.

NSA rozpatrując sprawę dotyczącą darowizny nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majątku objętego wspólnością ustawową, w wyroku z 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 933/18, stwierdził, że:

Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) u.p.d.o.f. od daty czy to ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej, czy też przeniesienia pojedynczego składnika z majątku osobistego jednego z nich do wspólnego majątku małżonków. Nie ma zatem podstaw prawnych […] aby […] termin nabycia […] nieruchomości liczyć od daty zawarcia umowy darowizny, a należy przyjąć jako datę nabycia przez Skarżącą nieruchomości datę jej nabycia przez męża, skoro została na mocy umowy darowizny objęta wspólnością małżeńską.

Zdaniem Sądu przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. W ocenie Sądu skutki podatkowe darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego powinny być tożsame z tymi, które występują w przypadku umownego rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej na podstawie art. 48 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzącego uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Podobne stanowiska zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozpatrujący wnioski o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, które dotyczyły tak jak w Pani przypadku darowizny nieruchomości do majątku wspólnego:

Pismo z 29 stycznia 2025 r. nr 0115-KDIT3.4011.904.2024.2.RS - organ podatkowy potwierdził, że sprzedaż nieruchomości, która została włączona do majątku wspólnego małżonków w drodze darowizny, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego, jeżeli od daty nabycia nieruchomości przez małżonka, który ją włączył do majątku wspólnego, upłynęło więcej niż pięć lat.

Pismo z 30 sierpnia 2024 r. nr 0115-KDIT3.4011.581.2024.2.RS – w której DKIS stwierdził, że sprzedaż nieruchomości w 2023 r., która została wcześniej przeniesiona z majątku osobistego małżonka do majątku wspólnego, nie powoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Fundamentalnym elementem było ustalenie, że data nabycia nieruchomości przez małżonka (tj. 2015 r.) jest również datą nabycia nieruchomości przez wnioskodawczynię, co oznacza, że upłynął wymagany pięcioletni okres od nabycia do sprzedaży.

Pismo z 23 września 2024 r. nr 0115-KDIT3.4011.622.2024.2.JS - organ potwierdził, że sprzedaż nieruchomości w 2024 r. nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ nieruchomość została nabyta przez męża w 2009 r., a przeniesienie jej do wspólności majątkowej małżeńskiej w 2020 r. nie stanowi nowego nabycia przez wnioskodawczynię.

W związku z tym uważa Pani, że nie jest zobowiązana do złożenia PIT-39 ani do rozliczenia sprzedaży nieruchomości, która miała miejsce 4 września 2024 r., ponieważ od daty jej nabycia upłynął już pięcioletni okres, liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie — zarówno w odniesieniu do Pani męża, jak i do Pani.

Uzupełnienie własnego stanowiska w sprawie

Jak podaje art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nastąpiło w ciągu pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie, i jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej znajduje się w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Jest to działalność zarobkowa, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Pani zdaniem, sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w żaden sposób nie można powiązać z pojęciem działalności gospodarczej. Sama budowa domu trwała bardzo długo, o czym świadczy fakt, że od momentu jej rozpoczęcia do sprzedaży upłynęło 10 lat. W związku z czym nie mieli Państwo na celu szybkiego wybudowania i sprzedaży, co jest charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu gospodarczego nieruchomościami. Decyzję o sprzedaży działki zabudowanej domem podjęli Państwo z uwagi na brak środków na jego wykończenie.

W związku z tym zdecydowali się Państwo w tamtym czasie na zakup mieszkania. Zawarli Państwo nawet w tym celu umowę deweloperską oraz przedwstępną umowę sprzedaży (...), którą jednak ze względu na trwającą sprawę rozwodową musieli Państwo rozwiązać.

Jeżeli transakcji nie można przypisać znamion działalności gospodarczej – zbycie nieruchomości stanowi jedynie wyraz zarządu majątkiem prywatnym. Opisywana nieruchomość nigdy nie stanowiła składnika majątku w działalności gospodarczej, nigdy też nie była wykorzystywana w takiej działalności. W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, w Pani ocenie nie występuje także cały ciąg zdarzeń, które wskazywałyby, że sprzedaż nieruchomości mieszkalnej wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

Jak zauważył DKIS w interpretacji z 4 czerwca 2019 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.87.2019.4.DS:

(...) działalność gospodarcza powinna cechować się stałością i powtarzalnością jej wykonywania, bowiem jest związana z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dodać należy, iż sprzedaż majątku własnego - zwłaszcza podyktowana w jakiejś mierze okolicznościami losowymi (...) – nie jest działaniem tworzącym przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy i zorganizowany, polega jedynie na wykorzystaniu posiadanych składników majątku osobistego w sposób pozwalający na korzystne ich upłynnienie.

Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w prawomocnym wyroku z 7 czerwca 2017 r., I SA/Go 156/17:

O ile zatem w związku z nieruchomością nie były podejmowane przez podatnika czynności o charakterze kwalifikowanym (charakterystyczne np. dla działalności deweloperskiej czy też z zakresu obrotu nieruchomościami), z pojęciem działalności gospodarczej nie powinny być identyfikowane zwykłe transakcje odpłatnego zbycia nieruchomości.

Istotne znaczenie ma wyłączenie z opodatkowania przewidziane w art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine, a związane z upływem pięciu lat między nabyciem, a sprzedażą nieruchomości. Wymieniony okres traktować można jako przyjętą przez ustawodawcę klauzulę czasową, której ziszczenie powoduje brak możliwości kwalifikowania dokonanej sprzedaży nieruchomości (co do której oczywiście nie były podejmowane czynności przekraczające zwykły zarząd) do transakcji opodatkowanych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest:

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane

w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie;

w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości oraz praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. przepisu, następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne jest zatem ustalenie, kiedy doszło do nabycia (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych) przez Panią nieruchomości sprzedanej w 2024 r.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy konieczne jest także powołanie przepisów ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.), normujących stosunki majątkowe między małżonkami.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków, stosownie do art. 33 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy należą między innymi:

·przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,

·przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Jak stanowi art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa.

Stosownie natomiast do art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia  pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

Zgodnie z ukształtowaną linią orzeczniczą, w przypadku rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego. Konkluzja ta nie wynika z jednoznacznego brzmienia przepisów i w istocie dla celów prawnopodatkowych wprowadza fikcję prawną, bowiem oznacza, że małżonek nabywa nieruchomość wcześniej niż ta została włączona do majątku wspólnego, a więc w czasie,  gdy stanowiła składnik majątku odrębnego.

Analogiczne stanowisko zaprezentował NSA w wyroku z 12 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 933/18 dotyczącym darowizny nieruchomości z majątku osobistego jednego z małżonków do majątku objętego wspólnością ustawową. Zdaniem Sądu:

Skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) u.p.d.o.f. od daty czy to ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej, czy też przeniesienia pojedynczego składnika z majątku osobistego jednego z nich do wspólnego majątku małżonków. Nie ma zatem podstaw prawnych, aby termin nabycia przez Skarżącą nieruchomości liczyć od daty zawarcia umowy darowizny, a należy przyjąć jako datę nabycia przez Skarżącą nieruchomości datę jej nabycia przez męża, skoro została na mocy umowy darowizny objęta wspólnością małżeńską. (…)

Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku osobistego jednego z nich do majątku wspólnego obojga małżonków jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nieruchomości i innych praw majątkowych przez drugiego małżonka. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej. W ocenie Sądu konsekwencje podatkowe darowizny z majątku odrębnego do majątku wspólnego winny być identyczne, jak w przypadku umownego rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej w trybie art. 48 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

W oparciu o powyższe stwierdzić należy, że zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołuje takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Z treści wniosku wynika, że jest Pani polską rezydentką podatkową. 26 sierpnia 2013 r. Pani mąż, będąc wtedy jeszcze kawalerem, zakupił niezabudowane działki nr 1 oraz 2, położone w miejscowości A, gmina B, województwo C. 11 stycznia 2014 r. zawarli Państwo związek małżeński, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Na działce rozpoczęli Państwo budowę wspólnego domu. 27 czerwca 2023 r. na podstawie aktu notarialnego mąż darował Pani nieruchomość składającą się z działek nr 1 oraz nr 2, z przeznaczeniem do Państwa majątku wspólnego. 4 września 2024 r. działając w imieniu własnym oraz męża, będąc jego pełnomocnikiem, sprzedała Pani nieruchomość składającą się z działek nr 1 oraz 2, na których wybudowała Pani z mężem do stanu surowego zamkniętego murowany budynek mieszkalny. 24 marca 2025 r. zawarła Pani z mężem umowę majątkową małżeńską, na podstawie której w Państwa małżeństwie zaczął obowiązywać ustrój umownej rozdzielności majątkowej. Obecnie przygotowują się Państwo do rozwodu. Podkreśla Pani, że nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej ani nie rejestrowała się jako czynny podatnik VAT. Nie miała Pani do czynienia z jakimikolwiek czynnościami z zakresu obrotu nieruchomościami, ani nie zamierza Pani w przyszłości prowadzić działalności w tym zakresie. Pani mąż jest Polakiem, prowadzi działalność gospodarczą w Wielkiej Brytanii (jest brytyjskim rezydentem podatkowym), są to (...). Nieruchomość nie była wykorzystywana nigdy w jego działalności gospodarczej. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości była zarówno Pani, jak i męża pierwszą sprzedażą na rynku nieruchomości. Nigdy wcześniej nie sprzedawali Państwo żadnych gruntów, domów czy mieszkań. Na chwilę obecną ani Pani ani mąż nie posiadają innych nieruchomości, które chcieliby sprzedać w przyszłości. Począwszy od dnia nabycia przedmiotowych działek przez Pani męża nie były one w żaden sposób wynajmowane ani dzierżawione innym osobom czy podmiotom, ani to w sposób odpłatny czy nieodpłatny. Początkowo mąż (jako kawaler) użytkował je samodzielnie, a później po ślubie użytkowali je Państwo wspólnie. Nie zostały one nabyte w celach inwestycyjnych, chcieli Państwo w budowanym tam domu zrealizować własne cele mieszkaniowe. Nie podejmowali Państwo działań marketingowych w celu sprzedaży tego domu, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Mając na uwadze przeanalizowane uprzednio przepisy uznać należy, że włączenie w 2023 r. do majątku wspólnego małżonków nieruchomości (grunty z wybudowanym budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym), stanowiącej uprzednio majątek osobisty Pani męża, nie stanowiło nabycia nieruchomości przez Panią w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć dla Pani od końca roku kalendarzowego, w którym małżonek nabył nieruchomości gruntowe. Skoro – jak Pani wskazała – Pani mąż zakupił działki nr 1 oraz nr 2 w 2013 r., to okres ten niewątpliwie już upłynął.

W konsekwencji, odpłatne zbycie w 2024 r. ww. nieruchomości, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie rodzi dla Pani obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie musi Pani składać zeznania rocznego PIT-39 w związku ze sprzedażą opisanej we wniosku nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności,  które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.