Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 23 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismami z: 16 czerwca 2025 r. (wpływ 16 czerwca 2025 r.) oraz 23 czerwca 2025 r. (wpływ 23 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

W 2017 roku zawarł Pan umowę przeniesienia własności na zabezpieczenie niespłaconej pożyczki z Panem X (dalej: Dłużnik). W wyniku zawartej umowy stał się Pan właścicielem nieruchomości, która była przedmiotem zabezpieczenia kredytu hipotecznego zawartego w 2015 roku przez Dłużnika z Bankiem (dalej: Bank).

Wskutek zaprzestania spłacania rat kredytu hipotecznego przez Dłużnika, Bank w 2019 roku wezwał Pana jako właściciela nieruchomości, przedsądowym wezwaniem do zapłaty do spłaty kredytu hipotecznego wraz z odsetkami. Z powodu braku możliwości finansowych Pan, który jest emerytem, nie zgodził się na spłatę kredytu oraz zaproponował Bankowi bezwarunkowe przekazanie nieruchomości na zaspokojenie roszczenia Banku. Bank nie odpowiedział na propozycję ani nie podjął innej form negocjacji z Panem.

30 września 2020 roku Bank skierował przeciwko Panu oraz Dłużnikowi pozew, w którym wniesiono o wydanie nakazu zapłaty kwoty (…) zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie na rzecz Banku. Strona powodowa wskazała, że powództwo skierowane jest również przeciwko drugiemu z pozwanych – Panu – ze względu na nabycie przez Pana prawa własności ww. nieruchomości (odpowiednio w całości i w części 6/54 w drodze wewnętrznej).

Sąd Okręgowy przychylił się do wniosku Banku i zasądził od pozwanych na rzecz strony powodowej kwotę (…) zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie naliczonymi za okres od dnia 8 października 2020 r. do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia z obowiązku spełnienia powyższego świadczenia drugiego z nich z zastrzeżeniem, że Panu – jako Dłużnikowi rzeczowemu – przysługuje prawo do powoływania się na ograniczenie odpowiedzialności jedynie do nieruchomości stanowiących Pana własność, a położonych w Polsce, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste, oraz do wysokości hipoteki umownej łącznej w kwocie (…) zł ustanowionej na rzecz powoda na tych nieruchomościach.

Po 2-letnim postępowaniu nastąpiła egzekucja komornicza zakończona licytacją i sprzedażą nieruchomości w 2024 roku.

Ze względu na fakt, iż pieniądze uzyskane z egzekucji nie zostały od razu przekazywane wierzycielowi, lecz przechowywane na specjalnym rachunku depozytowym powstały odsetki od sum depozytowych, które zostały przekazane na rzecz Banku.

Całkowicie iluzoryczne okazało się zawarte w wyroku Sądu o Pana odpowiedzialności jedynie rzeczowej, ponieważ musiał Pan zapłacić (…) zł kosztów sądowych oraz (…) zł kosztów komorniczych, a do tego w styczniu 2025 roku otrzymał Pan od komornika informację PIT-11, w której wykazano kwotę (…) zł podlegającą opodatkowaniu jako „przychód z odsetek od sum depozytowych”.

W uzupełnieniu wniosku podał Pan, co następuje.

Podstawa prawna naliczenia przedmiotowych odsetek od sumy depozytowej to przepis art. 808 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (dalej jako KPC) oraz art. 83a ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Art. 808 KPC stanowi, że jeżeli złożona w postępowaniu egzekucyjnym kwota pieniężna nie podlega natychmiastowemu wydaniu, powinna być złożona na rachunek depozytowy Ministra Finansów. Odsetki od sum złożonych na rachunek depozytowy Ministra Finansów tytułem nabycia przedmiotu egzekucji wchodzą w skład sumy uzyskanej w egzekucji. Odsetki należne za okres od dnia sporządzenia planu podziału sumy uzyskanej w egzekucji do dnia wykonania planu zwraca się osobie uprawnionej.

Natomiast art. 83a ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych stanowi, że środki złożone na rachunkach depozytowych Ministra Finansów są oprocentowane w wysokości:

1)stopy depozytowej Narodowego Banku Polskiego – w przypadku środków zgromadzonych w złotych;

2)oprocentowania wkładów wypłacanych w danej walucie na każde żądanie przez Bank Gospodarstwa Krajowego – w przypadku środków zgromadzonych w walutach obcych.

W analizowanym przypadku na gruncie cywilnoprawnym przedmiotowe odsetki od sumy depozytowej były własnością wierzyciela, tj. Banku.

Pytania

1)Czy odsetki od sumy depozytowej wykazane przez komornika w opisanym stanie faktycznym stanowią przychód dla Pana?

2)Jeżeli Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe, to czy odsetki od sumy depozytowej może Pan uznać za spłatę kwoty pożyczki udzielonej Dłużnikowi, a tym samym po Pana stronie nie powstanie przychód z innych źródeł, a ewentualnie przychód z kapitałów w pieniężnych w sytuacji, w której otrzymane środki będą przewyższać kwotę główną udzielonej pożyczki?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie:

1)Odsetki od sumy depozytowej wskazane przez komornika w opisanym stanie faktycznym nie stanowią przychodu dla Pana.

2)Jeżeli Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe, to w Pana ocenie odsetki od sumy depozytowej mogą zostać przez Pana uznane za spłatę kwoty pożyczki udzielonej Dłużnikowi, a tym samym po Pana stronie nie powstanie przychód z innych źródeł, a ewentualnie przychód z kapitałów pieniężnych w sytuacji, w której otrzymane środki będą przewyższać kwotę główną udzielonej pożyczki.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ustawa o PIT) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o PIT wprowadza zasadę, że przychód do opodatkowania powstaje w momencie otrzymania lub postawienia świadczenia do dyspozycji podatnika. Od tej zasady przepisy ustawy o PIT przewidują kilka wyjątków, które w analizowanej sytuacji w Pana ocenie nie mają zastosowania.

Stosownie do art. 808 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (dalej jako KPC) jeżeli złożona w postępowaniu egzekucyjnym kwota pieniężna nie podlega natychmiastowemu wydaniu, powinna być złożona na rachunek depozytowy Ministra Finansów.

Odsetki od sum złożonych na rachunek depozytowy Ministra Finansów tytułem nabycia przedmiotu egzekucji wchodzą w skład sumy uzyskane] w egzekucji. Odsetki należne za okres od dnia sporządzenia planu podziału sumy uzyskane] w egzekucji do dnia wykonania planu zwraca się osobie uprawnionej.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowe] Informacji Skarbowej z dnia 14 sierpnia 2019 r. nr 0113-KDIPT2-3.4011.375.2019.1.IS czytamy: „Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że komornik sądowy w myśl obowiązujących przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli istnieją przeszkody w przekazaniu wierzycielowi wyegzekwowanych należności, zobowiązany jest w terminie 4 dni złożyć je na rachunku depozytowym sądu rejonowego (art. 808 Kodeksu postępowania cywilnego). W okolicznościach ustania przeszkody w przekazaniu uprawnionemu wyegzekwowanych kwot, komornik sądowy występuje do właściwego prezesa sądu rejonowego o zwrot zdeponowanych kwot. Sądy na podstawie art. 808 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z art. 752 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego zobowiązane są do umieszczenia sum złożonych na rachunek depozytowy na wydzielonym, oprocentowanym rachunku bankowym. W związku z powyższym zwroty przekazanych przez komornika sądowego środków zwiększone są o naliczone odsetki. Tym samym, kwota wyegzekwowana od dłużnika zostaje zwiększona o odsetki. (...).

W niniejszej sprawie fakt przekazania przez komornika na rachunek depozytowy sądu wyegzekwowanych należności, które z kolei sąd umieszcza na wydzielonym, oprocentowanym rachunku bankowym nie można uznać za formę oszczędzania. Sądu nie można uznać za podmiot uprawniony do prowadzenia jakichkolwiek form oszczędzania czy inwestowania środków pieniężnych osób fizycznych. Ponadto środki pieniężne znajdujące się na przedmiotowym rachunku nie są własnością komornika ani sądu, tylko osób fizycznych, na rzecz których zostały wyegzekwowane”.

Należy podkreślić, że w przywołanej interpretacji to osoby fizyczne są wierzycielami.

Powyższe potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 grudnia 2009 r. nr IPPB2/415-556/09-4/LK zgodnie z którą: „Reasumując, stwierdzić należy, że w następstwie wypłaty przez komornika odsetek od wyegzekwowanych przez niego wierzytelności, dochodzi po stronie wierzyciela do powstania, podlegającego opodatkowaniu, przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wierzyciel jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, sumując dochody uzyskane z tego tytułu z innymi dochodami podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zeznaniu rocznym składanym za 2009 r.”.

Tym samym, w Pana ocenie od momentu umieszczenia wylicytowanej kwoty przez komornika na rachunku bankowym, przestał Pan być właścicielem tych środków pieniężnych. Od tego momentu przysługują one podmiotom na rzecz których zostały wyegzekwowane (z zastrzeżeniem, sytuacji w której wartość wyegzekwowanej kwoty przewyższa wartość wierzytelności). Uważa Pan, że logiczną konsekwencją takiej sytuacji jest fakt, iż również odsetki od sum depozytowych powinny stanowić przychód wierzyciela – nie dłużnika.

Podsumowując, stoi Pan na stanowisku, że odsetki od sumy depozytowej wskazane przez komornika w opisanym stanie faktycznym nie stanowią dla Pana przychodu.

Ad. 2.

Wyjaśnia Pan, że otrzymana przez Pana nieruchomość od Dłużnika miała stanowić co do zasady zabezpieczenie spłaty przysługującej Panu wierzytelności. Tym samym w przypadku, w którym wartość nieruchomości zostanie zwiększona o wartość odsetek od sumy depozytowej będzie to w Pana ocenie stanowić spłatę części długu Dłużnika. Tym samym jeżeli będzie to spłata kwoty głównej, wówczas po Pana stronie nie powstanie dochód podlegający opodatkowaniu. Nieruchomość została przekazana jako forma zabezpieczenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień ustawy bądź, od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Rodzaje źródeł przychodów zostały wyszczególnione w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 i 9 ww. ustawy:

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 omawianej ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Innymi słowy, przychody niemieszczące się w źródłach przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy i niewymienione w katalogu zwolnień przewidzianych w tej ustawie stanowią przychody z innych źródeł. Zatem o przychodzie podatkowym z innych źródeł mówi się w każdym przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe.

Zgodnie z art. 31a § 1 pkt 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 334 ze zm.)

W myśl art. 83a ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1530 ze zm.):

Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1575):

Stosownie natomiast do treści § 17 ust. 4 ww. rozporządzenia:

Sum depozytowych nie można uznać za formę oszczędzania, przechowywania lub inwestowania środków pieniężnych, albowiem celem wpłacenia kaucji, wadium itp. jest zabezpieczenie prawidłowego toku prowadzonego postępowania, a nie uzyskanie korzyści ekonomicznych przez wpłacającego. Ponadto środki pieniężne nie są w omawianym przypadku wpłacane na rachunek bankowy wpłacającego, lecz na rachunek bankowy państwowej jednostki budżetowej, a wpłacający nie jest w tym przypadku dysponentem zdeponowanych środków pieniężnych. Sądu nie można także uznać za podmiot uprawniony do prowadzenia jakichkolwiek form oszczędzania czy inwestowania środków pieniężnych osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, odsetki od sum depozytowych wpłaconych przez osoby fizyczne, prawne i inne jednostki organizacyjne nieposiadających osobowości prawnej, nie stanowią dla wypłacającego przychodu z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie powstały w związku z gromadzeniem przez podatnika środków pieniężnych na rachunku osobistym lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów.

Zauważam zatem, że przedmiotowe odsetki stanowią przychód z innych źródeł, mieszczą się bowiem w otwartym katalogu tych przychodów, zawartym w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak doprecyzował Pan w uzupełnieniu wniosku:

Skoro zatem w analizowanym przypadku właścicielem odsetek od sum depozytowych nie był Pan, to odsetki te nie stanowią Pana przysporzenia majątkowego.

W konsekwencji stwierdzam, że skoro na gruncie opisanego zdarzenia odsetki od sumy depozytowej wskazane przez komornika nie stanowią Pana przysporzenia majątkowego, to nie stanowią dla Pana przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, prawidłowe jest Pana stanowisko w odniesieniu do pytania nr 1, wobec czego pytanie nr 2 nie wymaga odpowiedzi.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.