Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka (dalej określany także jako Bank) jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 t.j.). Podstawowym przedmiotem Państwa działalności jest świadczenie usług bankowych. W portfelu wierzytelności kredytowych Spółki są m.in. zawarte w przeszłości z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej (dalej: Klient, Klienci, Kredytobiorca, Kredytobiorcy) przez Bank lub przez poprzednika prawnego Banku umowy o kredyt waloryzowany kursem waluty obcej (tj. kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż polska, art. 69 ust. 2 pkt 4a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe), w tym kursem franka szwajcarskiego, czy też umowy pożyczki pieniężnej waloryzowane w ten sposób (dalej łącznie: Kredyt lub Kredyty). W dacie zawarcia umów stosowanie ww. klauzul waloryzacyjnych było powszechną praktyką rynkową, zgodną z ówczesnymi poglądami prawnymi, nie budziło zastrzeżeń, a umowy te były przez wiele lat wykonywane zgodnie z ich treścią, nie były kwestionowane. Jednakże po pewnym czasie, ze względu na zawarte w umowach Kredytu (dalej: Umowa, Umowy) ww. klauzule waloryzacyjne i postępującą deprecjację złotego, w szczególności względem franka szwajcarskiego, która pogorszyła sytuację kredytobiorców, pomiędzy bankami a częścią kredytobiorców powstały spory prawne w sprawie ustalenia, czy zawarte w Umowach postanowienia umowne, w szczególności ww. klauzule, są postanowieniami abuzywnymi w rozumieniu art. 385(1) § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061, t. j., dalej: K.c.). Roszczenia Kredytobiorców mogą dotyczyć w szczególności: a) uznania postanowień Umów za bezskuteczne na podstawie art. 385(1) § 1 i nast. K.c., w tym postanowień w zakresie: zasad ustalania kursu waluty, zasad waloryzacji do waluty obcej (tj. denominacji lub indeksacji), klauzuli ryzyka walutowego, b) stwierdzenia czy ustalenia bezskuteczności lub nieważności całej Umowy, c) zapłaty środków na rzecz Kredytobiorcy w związku z uznaniem za bezskuteczne postanowień Umów lub stwierdzeniem bezskuteczności czy nieważności całej Umowy – są to kwoty wpłacane przez Kredytobiorców w przeszłości tytułem spłat kredytu, spłat odsetek, czy tytułem prowizji lub składek ubezpieczeniowych (jeśli umowa Kredytu przewidywała obowiązek utrzymywania określonego ubezpieczenia). Roszczenia Kredytobiorców z reguły obejmują także żądanie zwrotu poniesionych przez nich kosztów postępowania sądowego. W związku z toczącymi się postępowaniami sądowymi, w których Kredytobiorcy podnoszą ww. roszczenia, Bank zawiera z Klientami ugody w celu polubownego rozstrzygnięcia sporów o ważność i skuteczność Umów oraz ich poszczególnych postanowień, a także uchylenie niepewności w odniesieniu do roszczeń stron (dalej: Ugoda, Ugody). W Ugodzie strony, tj. Bank i Kredytobiorcy (dalej: Strony) przyjmują sposób ustalenia wysokości zadłużenia w PLN, względnie potwierdzają (w tym w następstwie ustalenia wartości zadłużenia w PLN), że Kredyt już został spłacony. W konsekwencji Strony przyjmują w Ugodzie sposób rozliczenia dotychczas spłaconych przez Klienta rat kredytu (w tym także kwot odsetek, prowizji, lub innych płatności przewidzianych umową Kredytu, np. składek na ubezpieczenie), które przekraczają przyjętą w ugodzie wartość długu z tytułu Kredytu (Nadpłata). Bank uzyskał interpretację indywidualną (z 28 kwietnia 2023 r., 0114-KDIP3-2.4011.243.2023.1.MN), w której potwierdzono, że kwoty zwracanych Nadpłat nie stanowią dla Kredytobiorców przychodu, a zatem na Banku nie ciąży obowiązek z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT. Natomiast oprócz wypłacenia Nadpłaty Ugoda może przewidywać dodatkowe postanowienia dot. wypłaty Klientom: 1/odsetek ustawowych za opóźnienie, jeżeli Klienci zgłaszali przed zawarciem Ugody żądanie zwrotu określonych kwot jako zwrotu świadczenia nienależnego (Odsetki); 2/ zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w przypadku, gdy Klienci korzystali z pomocy profesjonalnych pełnomocników (Koszty procesu), i domagali się zasądzenia zwrotu tych kosztów. Te postanowienia Ugód zostały opisane poniżej.

Ad. 1 Odsetki - Z uwagi na to, że Klienci przed zawarciem ugody, zgłaszali już wobec Banku żądanie zwrotu określonych kwot (w typowym przypadku jest to żądanie zgłaszane w wytaczanym powództwie) jako świadczeń nienależnie wpłacanych przez Klientów na rzecz Banku, oraz domagali się odsetek za opóźnienie od tych ww. kwot, Ugoda zawierać będzie także postanowienia dot. wypłaty określonej kwoty odsetek ustawowych za opóźnienie (art. 481 § 1 K.c.). Kwota odsetek przyznana w Ugodzie może być zgodna ze zgłoszonym przez Klientów żądaniem, względnie – w następstwie przyjęcia przez Strony takiego uzgodnienia w Ugodzie - może to być jakaś część żądanej kwoty odsetek, np. połowa kwoty odsetek za opóźnienie.

Ad. 2 Koszty procesu - Zgodnie z przepisami postępowania cywilnego Kredytobiorcy mogą otrzymać zwrot poniesionych przez nich kosztów procesu obejmujących: a/ zwrot poniesionych przez Kredytobiorców kosztów sądowych, tj. kosztów opłaty wskazanej w art. 13a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (wynoszącej w dacie składania niniejszego wniosku 1000 zł); b/ zwrot kosztów zastępstwa procesowego, tj. kwotę, której wysokość ustalana jest zgodnie z art. 98 par. 3 i art. 99 kodeksu postępowania cywilnego, tj. zwrot poniesionych przez stronę kosztów wynagrodzenia pełnomocnika, ustalonych według stawek ustalonych w odrębnych przepisach; Ugoda może przewidywać wypłatę dla Klienta ww. kwot ad lit a/ i/lub kwot ad lit. b/, względnie części tych kwot – np. ugoda może przewidywać wypłatę Klientowi połowy kwoty ad lit. a/. i/lub połowę kwoty ad lit. b/. Ugoda może zawierać jeszcze inne postanowienia konieczne dla uregulowania stosunku prawnego pomiędzy Stronami.

Pytania

1.Czy w związku z dokonaniem płatności Odsetek Bank ma obowiązek wystawienia informacji z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT ?

2.Czy w związku z dokonaniem płatności Kosztów procesu Banku ma obowiązek wystawienia informacji z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT ?

Państwa stanowisko w sprawie

Bank stoi na stanowisku, iż w razie dokonania płatności Odsetek lub Kosztów procesu nie ciąży na Banku obowiązek z art. 42a ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem: „Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.” Zatem aby zaktualizował się obowiązek sporządzenia i przekazania informacji konieczne jest, aby po stronie podatnika otrzymywane świadczenie stanowiło dochód (przychód) podlegający opodatkowaniu. Tymczasem zarówno w przypadku wypłaty Odsetek jak i wypłaty Kosztów procesu nie ma to miejsca, z powodów wskazanych poniżej. Odsetki - W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że zwrot uprzednio poniesionych przez podatnika świadczeń, nie stanowi przychodu. W takiej sytuacji podatnik otrzymuje jedynie zwrot kwoty, którą w przeszłości wpłacił na rachunek banku. Czyli podatnik nie uzyskuje nowego przysporzenia majątkowego, lecz odzyskuje wpłacone wcześniej środki. Taki zwrot nie generuje zatem przysporzenia po stronie podatnika, nie stanowi więc dla niego przychodu. Zatem zwrot świadczenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są: odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty należności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, wolnych od podatku dochodowego lub od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem ww. przepis zwalnia z opodatkowania wszelkie odsetki za opóźnienie wypłacone w związku ze świadczeniami, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Takimi kwotami, tj. nie podlegającymi opodatkowaniu, są kwoty których Kredytobiorcy domagali się jako zwrotu świadczenia nienależnego. Zatem odsetki od tych kwot, są objęte zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy o PIT.

Z kolei art. 42a ust. 1 ustawy o PIT wprost wyłącza z obowiązku przekazania informacji m.in. „dochody (przychody) wymienione w art. 21 ust. 1”. W konsekwencji stanowisko Banku w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Koszty procesu - Zgodnie z art. 98 § 1-4 ustawy Kodeks postępowania cywilnego:

„§1. Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). §2. Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego. §3. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. §4. Wysokość kosztów sądowych, zasady zwrotu utraconego zarobku lub dochodu oraz kosztów stawiennictwa strony w sądzie, a także wynagrodzenie adwokata, radcy prawnego i rzecznika patentowego regulują odrębne przepisy.” Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez stronę procesu (Kredytobiorcę). Zatem przewidziane w ugodzie dokonanie zwrotu Kosztów procesu stanowi jedynie wyrównanie uszczerbku w majątku Kredytobiorcy. Nie dochodzi zatem do powstania jakiegokolwiek dochodu (przychodu) po stronie Kredytobiorcy, co z kolei powoduje, że nie znajduje zastosowania art. 42a ust. 1 ustawy PIT. W konsekwencji stanowisko Banku w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Analogiczne stanowisko dot. wypłat odsetek ustawowych za opóźnienie i/lub zwrotu kosztów procesu zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej

Informacji Skarbowej, np. w interpretacjach: - z 27 marca 2025 r., 0114-KDIP3-2.4011.84.2025.2.BM; - z 28 marca 2025 r., 0114-KDIP3-2.4011.149.2025.2.AC; - z 21 marca 2025 r., 0113-KDIPT2-2.4011.183.2025.1.ACZ; - z 15 kwietnia 2025 r., 0114-KDIP3-2.4011.152.2025.2.MN; - z 3 marca 2025 r., 0112-KDIL2-1.4011.94.2025.2.MKA; - z 3 marca 2025 r., 0112-KDIL2-1.4011.62.2025.1.KF; - z 3 marca 2025 r., 0115-KDIT1.4011.32.2025.1.ASZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Katalog źródeł przychodów jest katalogiem zamkniętym. Ustawodawca „zamknął” ten katalog dzięki wprowadzeniu kategorii „innych źródeł”, czyli źródeł przychodów innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b. W sytuacji, gdy dane przysporzenie podatnika ma charakter przychodu i nie mieści się w żadnej z kategorii wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy, jest przypisywane do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 9. Rozwiązanie to jest jednym z elementów gwarantujących realizację zasady powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast na podstawie art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Z informacji przedstawionych przez Państwa wynika, że:

1. zawierają Państwo z klientami umowy kredytów;

2. powstały spory prawne w sprawie ustalenia, czy zawarte w Umowach postanowienia umowne, są postanowieniami abuzywnymi;

3. w związku z toczącymi się postępowaniami sądowymi, w których Kredytobiorcy podnoszą ww. roszczenia, Bank zawiera z Klientami ugody w celu polubownego rozstrzygnięcia sporów o ważność i skuteczność Umów oraz ich poszczególnych postanowień, a także uchylenie niepewności w odniesieniu do roszczeń stron;

4. w wyniku zawartych ugód może ciążyć na Państwu obowiązek zwrotu kosztów procesu i wypłaty należnych odsetek.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy w związku z tym zwrotem będą na Państwu ciążyły obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwrot odsetek

Odnosząc się do kwestii odsetek wskazać należy, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

Nie każde odsetki otrzymane przez osoby fizyczne podlegają opodatkowaniu. Ustawodawca przewidział w niektórych sytuacjach, w odniesieniu do odsetek, możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Takie zwolnienie przysługuje wyłącznie wówczas, gdy przepis omawianej ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne postanowienie.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono art. 21 ust. 1 pkt 95b, który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.

Zgodnie z ww. przepisem:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 95b ustawy PIT zwalnia z opodatkowania wszelkie odsetki za opóźnienie wypłacone w związku ze świadczeniami, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zwrot kwot, których Kredytobiorcy domagali się jako zwrotu świadczenia nienależnego na rzecz klienta nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to wypłacone z tego tytułu odsetki również nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 95b. W tej sytuacji również nie są Państwo zobowiązani do sporządzenia informacji o wysokości przychodów, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii odsetek Państwa stanowisko należało więc uznać za prawidłowe.

Zwrot kosztów procesu

Przechodząc do Państwa wątpliwości dotyczących zwrotu kosztów procesu wskazać należy, że zgodnie z art. 98 § 1 ustawy Kodeks postępowania cywilnego:

Stosownie do art. 98 § 2 cytowanej ustawy:

Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy:

Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego:

Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda.

Mając zatem na uwadze zwrotny charakter kosztów procesu należy uznać, że zwrot ten nie rodzi obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższała faktycznie poniesionych przez powoda wydatków.

Wynika to z tego, że koszty te w pierwszej kolejności zostały sfinansowane z własnych środków powoda, a następnie na podstawie ugody zostały mu zwrócone. W takim wypadku kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej nakładów - nie jest więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego jest obojętna podatkowo.

Skoro w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zwrotem przez bank poniesionych przez klienta kosztów postępowania sądowego, to należy uznać, że zwrot ten (do wysokości poniesionych przez klienta wydatków) nie będzie stanowił dla klienta przychodu.

W konsekwencji, skoro w związku z dokonywaniem zwrotów kosztów procesu po stronie klienta nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, to również nie są Państwo zobowiązani do sporządzenia informacji o wysokości przychodów, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Państwa stanowisko w powyższym zakresie również należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych i wyroków sądów stwierdzam, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko spraw konkretnych podatników i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.