Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych planowanej sprzedaży budynku magazynowego nabytego w drodze darowizny. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 czerwca 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 1994 roku Pana rodzice, pozostający w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej - nabyli wspólnie nieruchomość zabudowaną budynkiem magazynowym (zwaną dalej budynek) na własność w drodze zakupu. Od momentu nabycia budynek ten był wykorzystywany w prowadzonej przez Pana ojca jednoosobowej działalności gospodarczej i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W okresie użytkowania w działalności gospodarczej budynek podlegał amortyzacji zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi. W 2023 roku Pana ojciec podjął decyzję o wycofaniu budynku z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i przekazał go na cele prywatne do majątku wspólnego rodziców. Następnie, w tym samym roku (2023), Pana rodzice dokonali darowizny tego budynku na Pana rzecz (syna), co zostało potwierdzone aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza. Darowizna została zgłoszona do właściwego urzędu skarbowego przez notariusza, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi podatku od spadków i darowizn. W 2025 roku budynek otrzymany w darowiźnie wynajmuje Pan jako osoba prywatna, traktując przychody z najmu jako przychód z najmu prywatnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, rozliczany na zasadach ryczałtu. Budynek nie jest przez Pana wykorzystywany w działalności gospodarczej ani nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Planuje Pan sprzedać przedmiotowy budynek w 2025 roku. W związku z powyższym ma Pan wątpliwość, czy sprzedaż budynku w 2025 roku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT), biorąc pod uwagę fakt, że nieruchomość była amortyzowana w ramach działalności gospodarczej Pana ojca, została wycofana z tej działalności przed dokonaniem darowizny, a obecnie jest przez Pana wynajmowana jako osobę prywatną. Chciałby Pan potwierdzić, czy pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, liczony jest od daty nabycia budynku przez rodziców (1994 rok), oraz czy wynajem prywatny wpływa na obowiązek podatkowy przy sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśnił Pan, że:

1.Po otrzymaniu budynku w darowiźnie w 2023 roku od Pana rodziców (ojca i matki, pozostających ustroju wspólności majątkowej) do końca 2024 roku użyczał go Pan nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, której jest Pan współwłaścicielem. Użyczenie miało charakter nieodpłatny zgodnie z przepisami art. 710 Kodeksu cywilnego i nie generowało przychodu podatkowego. Od stycznia 2025 roku zawarł Pan jako osoba prywatna z tą samą spółką umowę najmu, na podstawie której budynek jest wynajmowany. Przychody z najmu rozlicza Pan jako przychód z najmu prywatnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2647, z późn. zm.), na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego w stawce 8,5% w zeznaniu PIT-28. W okresie od darowizny (2023) do chwili obecnej (czerwiec 2025) budynek nie był wykorzystywany w inny sposób, w szczególności nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponieważ nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Nie świadczy Pan żadnych dodatkowych usług w ramach najmu, takich jak sprzątanie, konserwacja czy zarządzanie nieruchomością, a wszelkie koszty eksploatacyjne (np. media) ponosi najemca zgodnie z umową najmu.

Tak, darczyńca zaprzestał wykorzystywania budynku w działalności gospodarczej przed dokonaniem darowizny. W 2023 roku ojciec wycofał budynek z ewidencji środków trwałych prowadzonej w ramach jego jednoosobowej działalności gospodarczej i przekazał go na cele prywatne do majątku wspólnego rodziców. Następnie, w 2023 roku, Pana ojciec zakończył swoją działalność gospodarczą.

2.Prowadził Pan indywidualną działalność gospodarczą w okresie od 2012 roku do 31 marca 2017 roku w zakresie (...). Działalność gospodarcza została zakończona 31 marca 2017 roku i wykreślona z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) z dniem 1 kwietnia 2017 roku. Od tamtej pory nie prowadził Pan i nie prowadzi działalności gospodarczej. Budynek otrzymany w darowiźnie w 2023 roku nie był i nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponieważ nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Przychody z jego najmu od stycznia 2025 roku rozlicza Pan jako najem prywatny w zeznaniu PIT-28.

3.Nie sprzedawał Pan żadnych nieruchomości, ani zabudowanych, ani niezabudowanych. Przedmiotowy budynek, otrzymany w darowiźnie w 2023 roku, jest jedyną nieruchomością, którą Pan posiada.

Pytania

1.Czy sprzedaż przez Pana budynku w 2025 roku będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, biorąc pod uwagę, że budynek został nabyty wspólnie przez darczyńców (Pana rodziców - ojca i matkę, pozostających w ustroju wspólności majątkowej) w 1994 roku, wycofany z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej ojca i przekazany na cele prywatne do majątku wspólnego rodziców w 2023 roku, a następnie przekazany Panu w darowiźnie przez oboje rodziców w 2023 roku?

2.Czy fakt, że budynek był amortyzowany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana ojca przed jego wycofaniem z ewidencji środków trwałych w 2023 roku, oraz że wynajmuje Pan ten budynek jako osoba prywatna, traktując przychody z najmu jako przychód z najmu prywatnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, wpływa na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT przy sprzedaży budynku w 2025 roku?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem w zakresie pytania pierwszego, sprzedaż budynku w 2025 roku powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzasadnieniem jest fakt, że budynek został nabyty wspólnie przez darczyńców (Pana rodziców, pozostających w ustroju wspólności majątkowej) w 1994 roku, a pięcioletni okres, o którym mowa w ww. przepisie, liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, czyli od 31 grudnia 1994 roku. Okres ten upłynął w 1999 roku, co oznacza, że minęło znacznie więcej niż 5 lat od nabycia. Wycofanie budynku z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej Pana ojca w 2023 roku oraz przekazanie go na cele prywatne do majątku wspólnego rodziców, a następnie darowizna na Pana rzecz dokonana przez oboje rodziców w 2023 roku, nie zmieniają momentu nabycia w rozumieniu tego przepisu, ponieważ w przypadku darowizny okres pięcioletni liczony jest od nabycia przez darczyńców. W związku z tym uważa Pan, że planowana sprzedaż w 2025 roku nie będzie podlegała opodatkowaniu PIT.

Pana zdaniem w zakresie pytania drugiego, ani amortyzacja budynku w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana ojca, ani wynajem budynku przez Pana jako osobę prywatną nie powinny wpływać na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy sprzedaży w 2025 roku, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Amortyzacja dokonana przez Pana ojca dotyczyła okresu użytkowania budynku w działalności gospodarczej i zakończyła się wraz z wycofaniem budynku z ewidencji środków trwałych w 2023 roku, co nie zmienia faktu, że pierwotne nabycie miało miejsce w 1994 roku przez oboje rodziców w ramach wspólności majątkowej. Ponadto wynajem budynku przez Pana jako osobę prywatną, rozliczany jako przychód z najmu prywatnego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, nie powoduje wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych ani nie resetuje pięcioletniego okresu liczonego od nabycia przez darczyńców. Niemniej jednak ma Pan wątpliwości, czy organy podatkowe nie uznają, że amortyzacja lub wynajem mogą wpłynąć na kwalifikację podatkową sprzedaży i dlatego zwraca się o potwierdzenie swojego stanowiska w tej kwestii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody,  z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest:

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przy czym, zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

W myśl art. 10 ust. 7 ww. ustawy:

Nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w spadku i dziale spadku istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę oraz czy w wyniku dokonania działu spadku nie nastąpiło nabycie majątku ponad pierwotnie posiadany udział w spadku.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane  z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu,  w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

‒nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

‒nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 tejżej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Powyższą definicję uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Na podstawie art. 5a pkt 6 ustawy można stwierdzić, że działalność gospodarcza to taka działalność, która:

-jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

-wykonywana jest w sposób ciągły, jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy, istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu, np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter;

-prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciuw ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udziałw takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

–wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zatem przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku  (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że w 1994 roku Pana rodzice nabyli wspólnie nieruchomość zabudowaną budynkiem magazynowym. Od momentu nabycia budynek ten był wykorzystywany w prowadzonej przez Pana ojca jednoosobowej działalności gospodarczej i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W 2023 roku Pana ojciec podjął decyzję o wycofaniu budynku z ewidencji środków trwałych i przekazał go na cele prywatne. Następnie, w 2023 roku ojciec zakończył swoją działalność gospodarczą. W tym samym roku rodzice dokonali darowizny tego budynku na Pana rzecz, co zostało potwierdzone aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza. Po otrzymaniu nieruchomości w darowiźnie od rodziców w 2023 roku do końca 2024 roku użyczał Pan budynek nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia spółce z o.o., której jest Pan wspólnikiem. Od 2025 roku zawarł Pan z tą samą spółką umowę najmu prywatnego. W okresie od darowizny w 2023 roku do chwili obecnej budynek nie był wykorzystywany w inny sposób, w szczególności nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, ponieważ nie prowadzi Pan działalności gospodarczej (tj. od 31 marca 2017 roku). Nie świadczy Pan żadnych dodatkowych usług w ramach najmu, takich jak sprzątanie, konserwacja czy zarządzanie nieruchomością, a wszelkie koszty eksploatacyjne (np. media) ponosi najemca zgodnie z umową najmu. W treści wniosku wskazał Pan także, że nie sprzedawał żadnych nieruchomości ani zabudowanych ani niezabudowanych a przedmiotowy budynek jest jedyną nieruchomością jaką Pan posiada.

Zatem opisane we wniosku czynności, jakie podejmował Pan w okresie posiadania przedmiotowej nieruchomości, w szczególności wynajęcie jej w ramach najmu prywatnego należy uznać wyłącznie za zarząd majątkiem prywatnym. Planowana przez Pana sprzedaż przedmiotowego budynku będzie miała charakter incydentalny. W związku z tym, nie można przypisać jej cech zorganizowania i ciągłości, które zgodnie z ustawową definicję wyznaczają zakres pojęcia działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej. Ponadto, w okresie, w którym był w Pana posiadaniu budynek ten nie był składnikiem majątku wykorzystywanym przez Pana w działalności gospodarczej. Natomiast fakt wykorzystywania powyższej nieruchomości i jej amortyzacja w działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana ojca w czasie, kiedy był on jej właścicielem, pozostaje bez znaczenia dla określenia skutków podatkowych w zakresie planowanej przez Pana sprzedaży jako jej nowego właściciela.

Odnosząc przywołane przepisy prawne do przedmiotowej sprawy wskazać należy, że jeżeli sprzedaż nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej, wówczas skutki podatkowe należy oceniać w oparciu o kryteria wynikające z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem art. 10 ust. 5.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Dlatego też nabyciem w rozumieniu tego przepisu jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę – przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny. Natomiast moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Uwzględniając powyższe należy więc stwierdzić, że nabycie, przez Pana nieruchomości nastąpiło z datą dokonanej w 2023 roku darowizny budynku magazynowego na Pana rzecz. Zatem upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2023 roku. Wyjaśnić jednocześnie należy, że wyjątek od tej zasady liczenia okresu pięcioletniego określony został w art. 10 ust. 5 ww. ustawy. Przepis ten odnosi się jednak do odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku i wyznacza bieg pięcioletniego okresu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie przez spadkodawcę. Tym samym, nie ma on zastosowania w przedmiotowej sytuacji, ponieważ do nabycia nieruchomości doszło w formie darowizny.

W konsekwencji, planowana sprzedaż przedmiotowego budynku w 2025 roku tj. przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabył Pan nieruchomość w drodze darowizny od rodziców, stanowić będzie dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, jest wyłącznie ocena Pana stanowiska w zakresie wyznaczonym zawartymi we wniosku pytaniami.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.