Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 11 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 25 czerwca 2025 r. (wpływ 27 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wraz z żoną (…), pozostając ówcześnie w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, obecnie w ustroju rozdzielności majątkowej, zawarli z Bankiem … (obecnie … Bank …) umowę nr … kredytu hipotecznego w walucie wymienialnej, zawartej w dniu 29 grudnia 2006 r. Bank udzielił kredytu w kwocie 138 359,05 CHF na okres do dnia 15 lutego 2036 r., według zmiennej stopy procentowej. Faktycznie wypłacona Kredytobiorcom kwota to 320 000 zł.

Kredyt został przeznaczony na nabycie nieruchomości przy …, wyłącznie celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny Kredytobiorcy. W kredytowanej nieruchomości nie była prowadzona działalność gospodarcza. Nieruchomość ta nie była również wynajmowana.

W dniu 3 sierpnia 2012 r. Kredytobiorcy ustanowili rozdzielność majątkową. Od chwili ustanowienia rozdzielności majątkowej, raty kapitałowo-odsetkowe były spłacane wyłącznie przez Wnioskodawcę.

Kredytobiorcy zapłacili na rzecz Banku od dnia zawarcia umowy kredytu do dnia 17 września 2024 r. kwotę 99 429,54 zł oraz 69 080,16 CHF tytułem rat kapitałowo-odsetkowych. Kredytobiorcy wpłacili już na rzecz Banku kwotę przekraczającą wypłacony kapitał. Przeliczając wpłaty dokonane w CHF według kursu średniego NBP z dnia wymagalności roszczenia, tj. 15 listopada 2024 r., łącznie wpłacili kwotę 417 481,51 zł (99 429,54 zł + 69 080,16 CHF * 4,6041).

Nawet przeliczając wpłaty dokonane w CHF według kursu średniego NBP z dnia 15 maja 2012 r.,  tj. od dnia rozpoczęcia spłaty kredytu w walucie waloryzacji łącznie wpłacono kwotę 347 648,37 zł (99 429,54 zł + 69 080,16 CHF *3,5932).

Kredytobiorcy zakwestionowali prawidłowość postanowień umowy odnoszących się do waloryzacji, w szczególności w zakresie zastosowania do przeliczenia kwoty kredytu oraz kolejnych rat kapitałowo-odsetkowych, tabeli kursów walut ustalanej w sposób samowolny przez Bank, finalnie kierując sprawę na drogę postępowania sądowego.

Sprawa o ustalenie, że pomiędzy Kredytobiorcami oraz Bankiem nie istnieje stosunek prawny wynikający z ww. Umowy kredytu, na skutek nieważności tej umowy w całości, została zarejestrowana w Sądzie …. we ……. pod sygnaturą akt ……. Kredytobiorcy domagają się w tym postępowaniu ustalenia nieważności umowy kredytu oraz zwrotu na Ich rzecz rat kapitałowo-odsetkowych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wymagalności do dnia zapłaty.

Jednocześnie w wyniku prowadzonych negocjacji Bank zaproponował Kredytobiorcom ugodę na warunkach przewidujących przeliczenie kredytu od początku tak jakby był kredytem złotówkowym, oprocentowanym stopą procentową właściwą dla kredytów PLN (Wibor + marża).

W wyniku przeliczenia saldo pozostałe do spłaty wyniosłoby 271 884,66 zł. Natomiast w ramach ugody Bank proponuje umorzenie tego salda kredytu do 0 zł oraz zwrot na rzecz Kredytobiorców dodatkowo kwoty 93 000 zł tytułem rozliczenia kredytu. W wyniku zawartej ugody na ww. warunkach proponowanych przez Bank, po stronie Kredytobiorców powstaje przychód w odniesieniu do kwoty umorzonej pozostałego salda zadłużenia, tj. kwoty 271 884,66 zł.

Jednocześnie w ocenie Kredytobiorców do ww. przychodu zastosowanie będzie miała regulacja rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, bowiem Kredytobiorcy spełniają warunki określone w tym rozporządzeniu w par. 1 ust. 1 lit. a i b.

Natomiast w ocenie Banku, również w zakresie kwoty 93 000 zł tytułem rozliczenia kredytu, którą Bank dodatkowo zwraca Kredytobiorcom powstaje przychód i kwota ta jako dodatkowe świadczenia wypłacane w ramach ugody jest traktowana na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 UPDOF, jako przychody z innych źródeł, za które uznaje się m in. nieodpłatne świadczenia niemieszczące się w innych źródłach. W związku z tym, na Banku ciąży obowiązek przygotowania informacji PIT-11  co do kwoty wypłacanej w wysokości 93 000 zł tytułem rozliczenia kredytu.

W ocenie Kredytobiorców, jednak po Ich stronie nie powstaje obowiązek podatkowy, bowiem kwota, którą Bank wypłaca Kredytobiorcom nie przekracza ani kwoty jaką Kredytobiorcy wpłacili w PLN na rzecz Banku tytułem rat kredytowych, ani nawet kwoty nadpłaconej powyżej kapitał.

Uzupełnienie wniosku

Kwota dodatkowa nie została jeszcze wypłacona, ani ugoda nie została jeszcze podpisana.  W zależności od interpretacji podatkowej, Kredytobiorca dopiero podejmie decyzję czy podpisać ugodę. Z treści projektu ugody wynika, że strony dokonują przewalutowania Umowy kredytu waloryzowanego do CHF na walutę polską po kursie średnim, ogłaszanym przez NBP ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zawarcia ugody. Po przewalutowaniu, Strony zgodnie postanawiają, że zostanie dokonane umorzenie salda zadłużenia w całości i dodatkowo Bank wypłaci Kredytobiorcy kwotę 93 000 zł. Dokładnie w projekcie ugody jest wskazane, że: „Strony postanawiają, że Bank dodatkowo wypłaci Kredytobiorcy kwotę - kwota PLN - w związku  z rozliczeniem Umowy na rachunek bankowy nr … w terminie miesiąca od dnia zawarcia Ugody.”

Bank nie wskazuje w jaki sposób określił kwotę zwracaną Kredytobiorcy. Natomiast niewątpliwie Kredytobiorca wpłacił do Banku tytułem spłaconych rat kredytowych kwotę wyższą niż kwota, którą Bank wypłaca. Pytanie zatem, czy dla skutków podatkowych ma znaczenie na jakiej podstawie Bank określił kwotę wypłacaną Kredytobiorcom, czy jednak znaczenie ma czy kwota ta mieści się w kwocie spłaconych rat. Kwota spłacona do dnia 17 września 2024 r. wynosiła 99 429,54 zł oraz 69 080,16 CHF.

W projekcie ugody nie jest wskazane na podstawie jakich wartości Bank ustalił kwotę wypłacaną  w wysokości 93 000 zł. Kwota 93 000 zł jest wypłacana tytułem dodatkowej kwoty, którą Bank wypłaca w związku z rozliczeniem Umowy. Bank dokonuje przewalutowania umowy kredytu na PLN, a następnie pozostałe saldo zadłużenia umarza w całości. Kwota wypłacana nie wynika zatem  z samego przewalutowania ani z zastosowania ujemnego oprocentowania. Z pewnością wysokość kwoty łącznie wpłaconej przez Kredytobiorcę dla Banku miała znaczenie dla określenia wysokości kwoty 93 000 zł i jest to kwota znacznie mniejsza niż kwota spłaconych rat łącznie, jak i mniejsza niż kwota nadpłacona powyżej, kwota wypłaconego kredytu. Jednak z treści projektu ugody nie wynika w oparciu o jakie wartości Bank ustalił kwotę 93 000 zł.

Kwota spłacona do dnia 17 września 2024 r. wynosiła 99 429,54 zł oraz 69 080,16 CHF. Przeliczając wpłaty dokonane w CHF według kursu średniego NBP z dnia wymagalności roszczenia, tj. 15 listopada 2024 r., łącznie Kredytobiorca wpłacił kwotę 417 481,51 zł (99 429,54 zł + 69 080,16 CHF * 4,6041). Bank wypłacił kwotę kredytu w wysokości 320 000 zł - wobec czego kwota nadpłacona powyżej kapitału na dzień 17 września 2024 r. wynosiła około 97 481,51 zł. Jeśli Bank wypłaci w ramach ugody kwotę 93 000 zł, będzie to kwota niższa niż kwota nadpłacona powyżej kapitału.

Kwota ww. nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczone tytułem spłaty kredytu. Z treści ugody nie wynika, że kwota wypłacana jest zwrotem środków wypłacanych na rzecz Kredytobiorcy, którą wcześniej uiścił. W projekcie ugody jest określona jako kwota dodatkowa, którą Bank wypłaci Kredytobiorcy, w związku z rozliczeniem Umowy. Kredytobiorca nie wie na jakiej podstawie Bank określił ww. kwotę.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1.Czy kwota 93 000 zł, którą Bank dodatkowo wypłaca Kredytobiorcy w ramach ugody, stanowi Jego przychód i kwota ta jako dodatkowe świadczenia wypłacane w ramach ugody jest traktowana  na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 UPDOF jako przychody z innych źródeł, za które uznaje się m.in. nieodpłatne świadczenia niemieszczące się w innych źródłach?

Drugie pytanie, o charakterze warunkowym - Wnioskodawca oczekuje na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania, że kwota 93 000 zł stanowi przychód Kredytobiorcy.

2.Czy w ww. stanie faktycznym, co do kwoty 93 000 zł, którą Bank dodatkowo wypłaca Kredytobiorcy w ramach ugody, zastosowanie będzie miała regulacja rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym  na cele mieszkaniowe, jeśli Kredytobiorca spełnia warunki określone w tym rozporządzeniu w par. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a i b.?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W ocenie Kredytobiorcy, po Jego stronie nie powstaje obowiązek podatkowy, bowiem kwota, którą Bank wypłaca Kredytobiorcy w ramach rozliczenia kredytu nie przekracza ani kwoty jaką Kredytobiorcy wpłacili w PLN na rzecz Banku tytułem rat kredytowych, ani nawet kwoty nadpłaconej powyżej kapitału.

Kredytobiorca do dnia 17 września 2024 r. łącznie wpłacił na rzecz Banku kwotę 417 481,51 zł  (99 429,54 zł + 69 080,16 CHF * 4 6041). Przeliczając wpłaty dokonane w CHF, według kursu średniego z dnia wymagalności roszczenia. Kredytobiorca zatem wpłacił na rzecz Banku na dzień  17 września 2024 r. kwotę o 97 481,51 zł wyższą niż kwota wypłaconego kapitału.

Natomiast bank w ramach ugody proponuje wypłatę kwoty 93 000 zł - kwota ta jest niższa niż kwota łącznie wpłacona na rzecz Banku (łącznie wpłacono 417 481,51 zł). Gdyby nawet powstała wątpliwość po jakim kursie przeliczać spłaty dokonane w CHF - to wpłaty dokonane bezpośrednio  w PLN również stanowią kwotę wyższą tj. 99 429,54 zł - niż kwota 93 000 zł, którą Bank proponuje  w ramach ugody wypłacić Kredytobiorcom. Nie mamy zatem do czynienia z żadnym przysporzeniem majątkowym po stronie Kredytobiorcy, dlatego nie powstaje po Jego stronie obowiązek podatkowy.

W ocenie Wnioskodawcy, nie ma również znaczenia czy z treści ugody wynika jednoznacznie  z jakiego tytułu Bank wypłaca dodatkową kwotę. Istotne powinno być czy powstaje przysporzenie majątkowe po stronie Kredytobiorcy, czy nie. Tutaj nie „nazwa czy jednostronny sposób sformułowania tej kwoty przez Bank” powinien mieć znaczenie, ale to czy kwota, którą Bank zwraca faktycznie mieści się w ramach kwoty wpłaconej wcześniej do Banku.

Z pisma w przedmiocie wezwania do uzupełnienia braków formalnych wynika, że istotne jest dla Organu podatkowego ustalenie, na jakiej podstawie Bank wypłaca kwotę 93 000 zł, na podstawie jakich parametrów, jaki status ma ta kwota - tego Kredytobiorca nie wie. Bank, po długich rozmowach ugodowych, zaproponował w ramach ugody umorzenie salda w całości i wypłatę dodatkowej kwoty 93 000 zł. Treść sformułowanej ugody ma - z informacji przekazanej przez Bank - standardowy charakter, nie ma możliwości zmiany treści tych postanowień - wobec czego Bank przygotował projekt ugody, a z jego treści wynika, że kwota 93 000 zł jest „dodatkową kwotą, którą Bank wypłaca w ramach rozliczenia kredytu.”

Ponownie wskazać jednak należy, że w ocenie Wnioskodawcy nie powinno mieć znaczenia w jaki sposób Bank nazywa kwotę wypłacaną, ale czy faktycznie jest to kwota, która mieści się  we wcześniejszych dokonanych spłatach na rzecz Banku. Bank w wydanym zaświadczeniu potwierdził, że Kredytobiorca wpłacił do Banku do dnia 17 września 2025 r. kwotę 99 429,54 zł oraz 69 080,16 CHF - ta okoliczność nie budzi wątpliwości, ale nie ma tej informacji w projekcie ugody.

Wnioskodawca wskazuje również, że z informacji przedstawionej przez Bank, co do kwoty 93 000 zł powinien powstać obowiązek podatkowy na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o PIT – zgodnie,  z którym przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego w ocenie Banku, kwota wypłacana przez Bank tytułem rozliczenia umowy wina być opodatkowana podatkiem dochodowym od przychodu osób fizycznych.

To jest stanowisko Banku, z którym Kredytobiorca się nie zgadza - wpłacił bowiem na rzecz Banku łącznie kwotę około 417 000 zł, Bank miałby zwrócić w ramach ugody jedynie 93 000 zł i wyłącznie  z uwagi na obowiązujące w Banku procedury i standardy co do treści ugód - Bank nie wskazuje wprost, że jest to kwota stanowiąca część spłaconych rat - chociaż w rzeczywistości tak jest.

Wnioskodawca - konsument, nie powinien z tego powodu ponosić negatywnych konsekwencji podatkowych.

Jeśli obowiązek podatkowy jednak by powstał, Kredytobiorca zrezygnuje z zawarcia takiej ugody.

Ponadto Wnioskodawca, informuje, że Kredytobiorca nie korzystał nigdy ze zwolnienia z zaniechania poboru podatku w związku z umorzeniem wierzytelności z tytułu innego kredytu mieszkaniowego. Kredyt został w całości przeznaczony na nabycie jednej nieruchomości, tj. mieszkanie  przy …. we ….., na własne cele mieszkaniowe Kredytobiorcy, który do dzisiaj mieszka w kredytowanej nieruchomości. Nie była tam prowadzona działalność gospodarcza. Nieruchomość ta nie była też wynajmowana.

Odpowiadając natomiast na pytanie nr 2, uznając, że kwota ww. stanowi przychód - w ocenie Wnioskodawcy będzie miała zastosowanie regulacja rozporządzenia Ministra Finansów z dnia  11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. W ocenie Wnioskodawcy, w takim wypadku nie powstanie obowiązek podatkowy po stronie Kredytobiorcy, spełnia bowiem wszystkie wymogi wskazane w ww. Rozporządzeniu.

Na marginesie Wnioskodawca zaznacza również, że w ocenie Wnioskodawcy tzw. ulga podatkowa dla frankowiczów wynikająca z ww. rozporządzenia, miała początkowo obowiązywać do końca 2022 r., jednak z uwagi na dalszą potrzebę wsparcia kredytobiorców walutowych, została przedłużona najpierw do 31 grudnia 2024 r., obecnie do 2026 r. Powyższe miało zachęcić kredytobiorców  do ugodowego zakończenia sporu z Bankiem.

Wobec czego ulga ta powinna obejmować wszelkie korzyści Kredytobiorcy z ugody, tj. nie tylko kwotę umorzonego zadłużenia ale również dodatkowo wypłacone świadczenie przez Bank, jeśli kwota ta mieści się w kwocie wpłaconej wcześniej przez Kredytobiorcę na rzecz Banku - niezależnie od tego w jaki sposób Bank określi/nazwie te kwotę w ugodzie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych  (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

•dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

•dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

•pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

•pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika

– tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze  w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności  i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów  i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem:

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane  w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Na mocy art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Skutki podatkowe zwrotu przez Bank należności stanowiącej zwrot uiszczonych kwot zadłużenia  na rzecz banku

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Wobec powyższego, skoro jak Pan wskazał – w Pana przekonaniu wypłacona kwota dodatkowa 93 000 zł nie przekroczy kwoty, którą Pan wpłacił do Banku tytułem rat kredytowych, ani nie przekroczy kwoty nadpłaconej powyżej kapitału, to należy uznać, że wypłata tej kwoty nie będzie stanowiła dla Pana przychodu. Do Banku wpłacił Pan kwotę niewątpliwie wyższą, niż Bank Panu wypłaci. Kwota 93 000 zł jest wypłacana tytułem dodatkowej kwoty, którą Bank wypłaca w związku z rozliczeniem Umowy. Wypłacana kwota nie wynika z samego przewalutowania ani z zastosowania ujemnego oprocentowania. Kwota zwrotu (kwota dodatkowa) nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczone tytułem spłaty kredytu.

Czynność ta nie spowoduje uzyskania przez Pana przysporzenia majątkowego, wzrostu Pana majątku. Otrzymana przez Pana kwota będzie stanowiła zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłacił Pan wcześniej do Banku.

Pieniądze te nie są Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie, nie skutkuje po Pana stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

W świetle powyższego Pana stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Wobec braku przychodu podlegającego opodatkowaniu w związku z wypłatą kwoty dodatkowej  stwierdzam, że postawione przez Pana pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania nr 1 i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Wyjaśnić również należy, że wydając interpretacje w trybie ww. przepisu nie odnoszę się do kwot  i nie dokonuję wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy  w postępowaniu podatkowym.

Wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast „zainteresowanym” w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jest osoba, która występuje z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej i będąca wnioskodawcą. W związku z tym, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana, nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego kredytobiorcy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia  29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ..., ul. ……., …... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.