Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 4 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej z tytułu zawarcia ugody z bankiem. Uzupełniła go Pani pismem złożonym 5 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu … sierpnia 2006 r. wraz z mężem zawarła Pani z bankiem … obecnie … (dalej: „Bank”) umowę kredytu hipotecznego nr … (dalej: „Umowa”) w walucie wymienialnej. Przedmiotowa umowa jest umową kredytu hipotecznego, denominowanego (waloryzowanego) kursem waluty CHF. Kwotę kredytu wyrażono w Umowie jako 53 436,98 CHF. Zgodnie z Umową celem kredytu było nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w … przy ul. …, na własne cele mieszkaniowe. Wypłacona kwota kredytu wyniosła 126 121,85 PLN. Kwota kredytu wyrażona we frankach szwajcarskich stała się następnie podstawą ustalenia harmonogramu spłaty kredytu. Kredyt podlegał spłacie w polskich złotych, poprzez każdorazowe przeliczenie przez Bank kwot wyrażonych w harmonogramie przez bieżący kurs sprzedaży franka szwajcarskiego obowiązujący w Banku. Od daty zawarcia Umowy do dnia 20 października 2021 r. (złożenie skargi do Banku i pobranie z Banku zaświadczeń o spłaconych ratach kredytu i odsetkach) uiściła Pani wraz z mężem na rzecz Banku łącznie kwotę 67 373,99 PLN oraz 28 403,28 CHF.

Od dnia 20 października 2021 r. do dnia zawarcia Ugody z Bankiem, tj. 15 października 2024 r. spłaciła Pani wraz z mężem kwotę 12 615,55 CHF x kurs przyjęty do Ugody 4,5779 = 57 752,73 PLN. Łączna wartość wpłacona za kredyt to około 254 165 PLN.

Ugoda z Bankiem została zawarta w dniu 15 października 2024 r. na podstawie art. 917 Kodeksu cywilnego. Stronami Ugody jest Pani, Pani mąż oraz Bank. Istotą Ugody jest całkowite rozliczenie umowy, zmiana waluty oraz salda kredytu. Zgodnie z pkt 2 Ugody, kwota zadłużenia wynosząca 6 191,16 CHF została przeliczona na walutę polską. Zgodnie z pkt 3.1 Ugody, Bank zwolnił Panią i Pani męża z długu po przewalutowaniu i umorzył zadłużenia w kwocie 28 286,17 PLN. Zgodnie pkt 3.2 Ugody, Bank dodatkowo wypłacił Pani i Pani mężowi kwotę 90 500 PLN w związku z rozliczeniem Umowy kredytowej i właśnie tę kwotę, podzieloną na równe 2 części dla Pani i Pani męża, którą otrzymali Państwo w PIT-11 z Banku. Według pkt. 6.1 Ugody, łączna kwota zwolnienia z długu (umorzenia) z tytułu zadłużenia to 28 286,17 PLN oraz 90 500 PLN wypłacona w związku z rozliczeniem umowy − jako nadpłata Pani i Pani męża wpłaconych rat kredytu oraz odsetek.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot: umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej.

Spełniła Pani wraz z mężem te kryteria, pod podpisaną Ugodą do Banku złożyli Państwo stosowne oświadczenie. Mimo złożonego oświadczenia o skorzystaniu z prawa zwolnienia zgodnie ze wskazanym rozporządzeniem Bank, wystawił PIT-11.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

Kredyt hipoteczny z … sierpnia 2006 r. został udzielony przez bank ... obecnie bank ..., których działalność podlegała i podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym.

Zgodnie z umową o kredyt hipoteczny, wszyscy kredytobiorcy, tj. Pani i Pani mąż odpowiadają za spłatę kredytu solidarnie.

Bank ustalił wysokość kwoty, którą dodatkowo wypłacił na podstawie pozwu złożonego do Sądu jako unieważnienie umowy kredytowej i wskazanie wszystkich Pani i Pani męża wpłaconych rat i odsetek od kredytu (na podstawie zaświadczeń z Banku o dokonanych przez Państwa wpłatach).

Dokonane przez Panią i Pani męża spłaty rat kapitałowo-odsetkowych przewyższają wysokość kredytu zaciągniętego w 2006 r.

Wypłacona przez Bank na podstawie Ugody kwota, o której mowa we wniosku, nie stanowi zwrotu nadpłaconej ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu, lecz zwrot Pani i Pani męża nadpłaconych rat kredytu i odsetek.

Wypłacona przez Bank przedmiotowa kwota nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczone tytułem spłaty kredytu.

Ww. kwota nie jest wynagrodzeniem za odstąpienie od dochodzenia roszczeń wobec Banku na drodze sądowej.

Pytanie

Czy wypłacona przez Bank kwota 40 250 PLN, stanowi dla Pani przychód i czy w związku z tym ma Pani obowiązek zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647)?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty 40 250 PLN, którą otrzymała Pani w wyniku zawartej Ugody z Bankiem.

Kwota ta nie stanowi Pani przychodu. Ustawodawca w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „u.p.d.o.f”) wymienia źródła przychodu, z których przychód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze fakt, że w Ugodzie nie została wskazana podstawa, na jakiej Bank zwrócił Pani kwotę 40 250 PLN, kwota ta tym bardziej nie powinna podlegać opodatkowaniu, jako że zgodnie z treścią Ugody otrzymała Pani tę kwotę w związku z rozliczeniem Umowy jako zwrot Pani nadpłaconych rat kredytu i odsetek.

Bank na podstawie Umowy udzielił Pani i Pani mężowi kredytu na łączną kwotę 126 121,85 zł. W wyniku zawarcia w Umowie przez Bank klauzul abuzywnych pozwalających Bankowi na dowolność ustalania kursu CHF, ostatecznie dokonała Pani wraz z mężem na rzecz Banku spłat w łącznej wysokości około 254 165 zł. Tym samym, Bank pobrał od Pani i Pani męża bezpodstawnie świadczenie nienależne w łącznej kwocie 128 043,15 zł, a otrzymana przez Panią i Pani męża w wyniku Ugody kwota 90 500 zł i umorzenie zadłużenia w kwocie 28 286,17 PLN stanowi jedynie zwrot części kosztu, jaki ponieśli Państwo w związku z zawarciem Umowy z Bankiem. Otrzymanie zwrotu nie stanowi dla Pani żadnej dodatkowej korzyści, a jedynie prowadzi do stanu rozliczeń, który jest zgodny z prawem, tj. stanowi następstwo pozbawienia umowy kredytu jej abuzywnych postanowień.

Z uwagi na to, że nie ma możliwości przyporządkowania danego świadczenia do jakiegokolwiek źródła przychodu (w tym również do „innych źródeł przychodu”, o których mowa w art. 20 u.p.d.o.f.), to nie można go uznać za przychód podatkowy, choćby nawet odpowiadał ogólnej definicji przychodu zawartego w przepisach art. 11 u.p.d.o.f.

Otrzymanego zwrotu nie może Pani traktować w kategorii przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 u.p.d.o.f., ponieważ w tej sytuacji nie następuje po Pani stronie żadne przysporzenie majątkowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

·dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

·dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił – w punkcie 9 ww. przepisu – „inne źródła”.

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Skutki podatkowe otrzymania kwoty z tytułu zawarcia ugody z bankiem

Jak stanowi art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Z kolei instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się natomiast w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem, kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Odnosząc się do skutków podatkowych otrzymania ustalonej w ugodzie kwoty wyjaśniam, że zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Z opisu sprawy wynika, że w wyniku ugody zawartej z Bankiem w dniu 15 października 2024 r., kredyt hipoteczny został całkowicie rozliczony. W Ugodzie określono, że:

-kwota zadłużenia wynosząca 6 191,16 CHF została przeliczona na walutę polską;

-Bank zwolnił Panią i Pani męża z długu po przewalutowaniu i umorzył zadłużenia w kwocie 28 286,17 PLN;

-Bank dodatkowo wypłacił kwotę 90 500 PLN (podzieloną na równe 2 części dla Pani i Pani męża) w związku z rozliczeniem Umowy kredytowej;

-łączna kwota zwolnienia z długu (umorzenia) z tytułu zadłużenia to: 28 286,17 PLN oraz 90 500 PLN wypłacona w związku z rozliczeniem umowy − jako nadpłata Pani i Pani męża wpłaconych rat kredytu oraz odsetek.

Bank ustalił wysokość kwoty, którą dodatkowo wypłacił na podstawie pozwu złożonego do Sądu jako unieważnienie umowy kredytowej i wskazanie wszystkich Pani i Pani męża wpłaconych rat i odsetek od kredytu (na podstawie zaświadczeń z Banku o dokonanych wpłatach). Ponadto wskazała Pani, że dokonane przez Panią i Pani męża spłaty rat kapitałowo-odsetkowych przewyższają wysokość kredytu zaciągniętego w 2006 r. Wypłacona przez Bank na podstawie Ugody kwota, o której mowa we wniosku, nie stanowi zwrotu nadpłaconej ponad należną Bankowi spłatę zadłużenia kredytu, lecz zwrot nadpłaconych rat kredytu i odsetek. Kwota ta nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczone tytułem spłaty kredytu. Przedmiotowa kwota nie jest wynagrodzeniem za odstąpienie od dochodzenia roszczeń wobec Banku na drodze sądowej.

Podsumowując, w analizowanej sprawie wypłata przez Bank przedmiotowej kwoty, o której mowa we wniosku, nie spowodowała u Pani powstania przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nie ma Pani obowiązku zapłaty podatku dochodowego od wypłaconej przez Bank kwoty. Zatem, nie ma Pani obowiązku wykazania ww. kwoty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy 2024, w którym otrzymała Pani tę kwotę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego i nie odnosi się do podanych we wniosku kwot i wyliczeń. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Ponadto, wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. współkredytobiorcy – Pani męża).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.