Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 14 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 22 kwietnia 2025 r. (wpływ 28 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W 2021 roku prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: (…). Obecnie już nie prowadzi Pani JDG i pełni Pani funkcję członka zarządu w spółce z o.o.
Wniosek dotyczy obowiązku zapłaty podatku dochodowego (PIT) w związku ze sprzedażą samochodu osobowego, który otrzymała Pani w darowiźnie od Pani mamy.
Szczegóły dotyczące pojazdu: (…).
Historia użytkowania pojazdu:
1.W marcu 2021 r., prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą, chciała Pani nabyć samochód na potrzeby Pani firmy. Niestety, nie miała Pani jeszcze zdolności leasingowej, aby samodzielnie podpisać umowę leasingu.
2.W tej sytuacji Pani mama, (…), prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: (…) zdecydowała się wziąć leasing na siebie, aby Pani pomóc. Auto od początku było przeznaczone dla Pani i to Pani faktycznie go użytkowała.
3.Od marca 2021 r. do marca 2024 r. samochód znajdował się w Pani użytkowaniu przez 3 lata. Była Pani stroną umowy najmu zawartej między Pani JDG a JDG Pani mamy, na podstawie której regularnie opłacała Pani czynsz za użytkowanie pojazdu. Opłaty były dokonywane zarówno przelewami bankowymi, jak i gotówką:
−umowa najmu była realna i zgodnie wykonywana, wszystkie płatności były odnotowywane, a rozliczenie odbywało się poprzez księgową,
−między Pani JDG a JDG Pani mamy były wystawiane faktury z tytułu najmu pojazdu, a odpowiednie podatki były odprowadzane zgodnie z przepisami podatkowymi.
4.W marcu 2024 r., po zakończeniu leasingu, Pani mama wykupiła samochód na swoją działalność gospodarczą.
5.W tym samym miesiącu (marzec 2024 r.) Pani mama przekazała Pani ten samochód w formie darowizny jako osobie fizycznej. Darowizna została zgłoszona do urzędu skarbowego na formularzu SD-Z2, co skutkowało zwolnieniem podatkowym.
6.W kwietniu 2024 r. sprzedała Pani ten pojazd, a uzyskane środki przeznaczyła Pani na zakup nowego auta.
Samochód był w Pani faktycznym użytkowaniu przez 3 lata, mimo że leasing formalnie należał do Pani mamy. Umowa najmu była realna i zgodnie wykonywana – opłaty za najem były uiszczane zarówno przelewami bankowymi, jak i w formie gotówkowej, co znajduje odzwierciedlenie w posiadanych dokumentach i ustaleniach między stronami. Auto nie było kupione na handel, ale służyło do celów zawodowych i było niezbędnym narzędziem pracy. Pani mama nie wykupiła samochodu z zamiarem jego sprzedaży, lecz w celu przekazania go Pani, co było naturalnym skutkiem wcześniejszego użytkowania pojazdu przez Panią. Darowizna nie miała charakteru optymalizacji podatkowej, lecz była konsekwencją zakończenia leasingu. Samochód był w Pani faktycznym użytkowaniu nieprzerwanie przez 3 lata na podstawie umowy najmu, a następnie został Pani przekazany w darowiźnie. Jego sprzedaż nie wynikała z zamiaru osiągnięcia korzyści podatkowej, lecz była naturalną konsekwencją jego dotychczasowego użytkowania oraz konieczności zakupu nowego pojazdu. Przepisy dotyczące opodatkowania sprzedaży rzeczy ruchomych mają na celu ograniczenie spekulacyjnego obrotu majątkiem, co w Pani przypadku nie miało miejsca. W przypadku pojazdów wykupionych z leasingu, organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych często uznają, że ich sprzedaż nie powinna być traktowana jako opodatkowany przychód, jeśli pojazd był użytkowany długoterminowo w sposób ciągły. Biorąc pod uwagę, że użytkowała Pani samochód przez 3 lata, jego sprzedaż nie może być traktowana jako krótkoterminowy obrót majątkiem, lecz jako kontynuacja procesu zarządzania Pani aktywami, który rozpoczął się jeszcze przed jego wykupem.
Zwraca się Pani o interpretację przepisów podatkowych w kontekście sprzedaży pojazdu otrzymanego w darowiźnie, w szczególności w zakresie ustalenia, czy w Pani sytuacji sprzedaż pojazdu po jego wieloletnim użytkowaniu i darowiźnie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT).
Uzupełnienie
Czy w marcu 2024 r. prowadziła Pani jeszcze działalność gospodarczą (proszę wskazać datę zakończenia działalności gospodarczej); jeżeli darowizna miała miejsce, kiedy prowadziła Pani działalność gospodarczą, proszę wskazać, czy samochód, który był przedmiotem tej darowizny, stanowił środek trwały w Pani działalności gospodarczej, czy też stanowił składnik Pani majątku prywatnego?
W dniu (…) lutego 2024 r. zawiesiła Pani wykonywanie jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą „(…)”. Z kolei w dniu (…) marca 2024 r. została Pani powołana do pełnienia funkcji członka zarządu w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością działającej pod firmą „(…)”. Od chwili zawieszenia działalności gospodarczej nie wykonuje Pani działalności jako osoba fizyczna.
W marcu 2024 r. otrzymała Pani od Pani mamy darowiznę w postaci samochodu osobowego marki (…). Pojazd ten nie był nigdy ujęty w ewidencji środków trwałych Pani działalności gospodarczej, nie był amortyzowany ani wykorzystywany jako składnik majątku firmowego. W chwili dokonania darowizny działalność gospodarcza pozostawała zawieszona.
Pojazd nie został również wniesiony do spółki z o.o., nie był przez nią użytkowany ani nie stanowił jej majątku.
Od marca 2021 r. do marca 2024 r. samochód był faktycznie i nieprzerwanie użytkowany przez Panią na podstawie zawartej umowy najmu pomiędzy Pani działalnością gospodarczą a działalnością gospodarczą Pani mamy. Umowa była realizowana zgodnie z ustaleniami stron – czynsz był regulowany zarówno przelewami bankowymi, jak i gotówką, a rozliczenia odbywały się przy udziale biura rachunkowego.
Darowizna pojazdu miała charakter formalny i stanowiła jedynie potwierdzenie utrwalonego przez lata stanu faktycznego. Została ona zgłoszona do właściwego urzędu skarbowego na formularzu SD-Z2.
W kwietniu 2024 r. dokonała Pani sprzedaży pojazdu jako osoba fizyczna, a uzyskane środki przeznaczyła Pani na zakup nowego samochodu. Transakcja ta miała charakter prywatny, incydentalny i nie była związana z prowadzoną uprzednio działalnością gospodarczą ani działalnością prowadzoną przez spółkę z o.o.
Pytanie
Czy w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż samochodu osobowego, który był wykorzystywany przez Panią przez okres ponad trzech lat, a następnie przekazany w drodze darowizny i sprzedany w miesiąc po jej otrzymaniu, skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT)?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, w opisanym stanie faktycznym nie dochodzi do powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podlegałby opodatkowaniu. Sprzedaż pojazdu miała charakter wyłącznie prywatny, niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą ani z działalnością o charakterze zarobkowym.
Samochód był wykorzystywany przez Panią nieprzerwanie przez ponad trzy lata na podstawie odpłatnej umowy najmu zawartej z Pani mamą. Jego darowizna miała wyłącznie charakter formalny i stanowiła potwierdzenie trwającego od lat stanu faktycznego. Pojazd nie był składnikiem majątku Pani działalności gospodarczej, nie został ujęty w ewidencji środków trwałych, nie był amortyzowany ani wykorzystywany w działalności spółki z o.o.
W konsekwencji sprzedaż samochodu miała charakter racjonalnego zarządzania majątkiem osobistym i nie skutkowała powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Transakcja nie miała na celu osiągnięcia korzyści finansowej, a jedynie zamknięcie wieloletniego cyklu użytkowania pojazdu. Podkreśla Pani, że nie doszło do realnego wzbogacenia, lecz do formalnego zakończenia stanu faktycznego trwającego od 2021 roku.
Warto również wskazać, że w podobnych stanach faktycznych organy podatkowe uznają, iż sprzedaż rzeczy, która była faktycznie użytkowana przez podatnika przez długi czas, a której nabycie miało jedynie charakter formalny, nie prowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tego rodzaju transakcje nie skutkują powstaniem przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podlegałby opodatkowaniu. Organy podatkowe uznają, iż sprzedaż rzeczy, która była faktycznie użytkowana przez podatnika przez długi czas, a której nabycie miało jedynie charakter formalny, nie prowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Nie dochodzi wówczas do powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podlegałby opodatkowaniu. Sprzedaż pojazdu miała bowiem charakter wyłącznie prywatny i nie była związana z prowadzoną działalnością gospodarczą ani nie nosiła znamion działalności zarobkowej, organy podatkowe uznają, iż sprzedaż rzeczy, która była faktycznie użytkowana przez podatnika przez długi czas, a której nabycie miało jedynie charakter formalny, nie prowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie dochodzi do powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podlegałby opodatkowaniu.
Sprzedaż pojazdu miała bowiem charakter wyłącznie prywatny i nie była związana z prowadzoną działalnością gospodarczą ani nie nosiła znamion działalności zarobkowej.
Pojazd był wykorzystywany przez Panią nieprzerwanie przez okres ponad trzech lat, a jego formalne przekazanie w drodze darowizny od Pani mamy stanowiło wyłącznie potwierdzenie istniejącego stanu faktycznego. Samochód nie był składnikiem majątku Pani działalności gospodarczej, nie został ujęty w ewidencji środków trwałych, nie był amortyzowany, nie został również wniesiony do spółki z o.o. ani wykorzystywany w ramach jej działalności operacyjnej.
W świetle powyższego należy uznać, że dokonana przez Panią sprzedaż pojazdu stanowiła wyłącznie element zarządzania majątkiem osobistym, niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Charakter transakcji, kontekst jej przeprowadzenia oraz historia użytkowania pojazdu jednoznacznie przemawiają za tym, że nie doszło do powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Zatem źródłem przychodów, w rozumieniu przywołanego przepisu, jest taka sprzedaż rzeczy ruchomych, która nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tych rzeczy.
Ponadto zgodnie z art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od marca 2021 r. do marca 2024 r. użytkowała Pani samochód na podstawie zawartej umowy najmu pomiędzy Pani działalnością gospodarczą a działalnością gospodarczą Pani mamy. Samochód ten był w leasingu w działalności gospodarczej Pani mamy. W marcu 2024 r., po zakończeniu leasingu, Pani mama wykupiła samochód na swoją działalność gospodarczą i w tym samym miesiącu Pani mama przekazała Pani ten samochód w formie darowizny jako osobie fizycznej. W kwietniu 2024 r. sprzedała Pani ten samochód.
Wątpliwości Pani dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sprzedaży samochodu otrzymanego przez Panią w drodze darowizny od Pani mamy.
We wniosku wskazała Pani, że samochód nie był nigdy ujęty w ewidencji środków trwałych Pani działalności gospodarczej, nie był amortyzowany ani wykorzystywany jako składnik majątku firmowego. W chwili dokonania darowizny Pani działalność gospodarcza pozostawała zawieszona. Samochód ten nie został również wniesiony do spółki z o.o., nie był przez nią użytkowany ani nie stanowił jej majątku.
Jak wskazała Pani we wniosku, transakcja sprzedaży samochodu miała charakter prywatny, incydentalny i nie miała związku z prowadzoną uprzednio działalnością gospodarczą. Zatem nie skutkuje ona powstaniem przychodu z działalności gospodarczej.
Skutki podatkowe tej sprzedaży należy rozpatrywać na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Skoro sprzedaż samochodu, o którym mowa we wniosku, nastąpiła w kwietniu 2024 r., a samochód ten otrzymała Pani darowizną od Pani matki w marcu 2024 r., to wskazuję, że sprzedaż ta nastąpiła przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego samochodu przez Panią. W konsekwencji uzyskany przez Panią przychód ze sprzedaży wskazanego we wniosku samochodu osobowego jest przychodem ze źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego uzyskanie powoduje powstanie obowiązku zapłaty podatku dochodowego na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej, wskazanej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym miejscu wyjaśniam, że właścicielem samochodu stała się Pani w marcu 2024 r. w drodze darowizny od Pani mamy. Natomiast wcześniejsza umowa najmu samochodu między Panią a Pani mamą nie przeniosła tytułu własności do tego samochodu. Zatem okres pół roku, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego samochodu (tutaj: nabycie w drodze darowizny).
Ponadto stosownie do art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Istotą umowy darowizny jest więc dokonanie świadczenia na rzecz innego podmiotu nieodpłatnie, tj. tytułem darmym. Darowizna to czynność, której skutkiem darczyńca dokonuje przysporzenia majątkowego na rzecz obdarowanego, nie otrzymując za to ekwiwalentu gospodarczego dokonanej czynności. Celem tej czynności jest zazwyczaj realizacja wyższych uczuć i postaw darczyńcy (J. Jezioro, w: E. Gniewek, P. Machnikowski, Komentarz KC, 2021, art. 888, Nb 1).
W przypadku darowizny mamy zatem do czynienia z nieodpłatnym, jednostronnym świadczeniem. W związku z umową darowizny darczyńca nie otrzymuje żadnych wartości pieniężnych ani innego przysporzenia majątkowego.
Na podstawie powyższych wskazań stwierdzam, że sprzedaż samochodu, o którym mowa we wniosku, należy rozpatrywać przez pryzmat uregulowań powołanego wyżej przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro sprzedała Pani samochód przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (w drodze darowizny) samochodu, sprzedaż skutkuje powstaniem przychodu na podstawie tego przepisu.
Podsumowanie: sprzedaż samochodu osobowego, który był wykorzystywany przez Panią przez okres ponad trzech lat na podstawie umowy najmu, a następnie otrzymany przez Panią w drodze darowizny i sprzedany w miesiąc po jej otrzymaniu, skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.