Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
-nieprawidłowe – w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i nr 2;
-prawidłowe – w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
W dniu 14 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 7 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 12 czerwca 2025 r. (wpływ 16 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych i działy specjalne produkcji rolnej również opodatkowane na zasadach ogólnych. W obydwóch przypadkach jest Pan podatnikiem podatku VAT i w ramach działalności gospodarczej rozlicza się Pan PIT-36L w pozycji pozarolnicza działalność gospodarcza, natomiast w ramach działów specjalnych rozlicza się Pan w PIT-36L w pozycji działy specjalne produkcji rolnej.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada Pan środek trwały. Środek trwały jest Panu zbędny w działalności gospodarczej i planuje go Pan wykorzystywać w działach specjalnych produkcji rolnej.
Uzupełnienie wniosku
Jako przepisy mające być przedmiotem interpretacji indywidualnej wskazał Pan: art. 23 ust. 1 pkt 1 i art. 14 ust. 2 pkt 1.
Wątpliwość Pana budzi fakt, że w działalności gospodarczej prowadzonej w formie ksiąg rachunkowych ujmie Pan koszt niezamortyzowanej części środka trwałego.
Natomiast w działach specjalnych produkcji rolnej zakupiony środek trwały na podstawie faktury wewnętrznej ujmie Pan w ewidencji środków trwałych i będzie Pan amortyzował.
W jakiej formie prowadzi Pan działalność gospodarczą (np. jednoosobowa działalność gospodarcza, spółka – jaka jest forma prawna tej spółki)?
Działalność gospodarczą prowadzi Pan jako jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną w CEIDG.
Jaka jest forma opodatkowania Pana działalności gospodarczej (np. skala podatkowa, podatek liniowy)?
Forma opodatkowania: podatek liniowy.
Jaka jest forma opodatkowania Pana działów specjalnych produkcji rolnej (np. skala podatkowa, podatek liniowy)?
Forma opodatkowania działów specjalnych to podatek liniowy.
O jaki konkretnie środek trwały chodzi – proszę dokładnie wskazać co to za środek trwały i wskazać do jakiego rodzaju środków trwałych wg Klasyfikacji Środków Trwałych został on zakwalifikowany?
Sprawa dotyczy środków trwałych będących pojazdami ciężarowymi KŚT 742.
Czy środek trwały jest ujęty w ewidencji środków trwałych i czy dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej?
Środek jest amortyzowany i dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych.
Pytania
1.Czy może Pan w działalności gospodarczej ująć w koszty część niezamortyzowaną środka trwałego?
2.Czy może Pan w działalności gospodarczej ująć w przychody przychód ze sprzedaży środka trwałego?
3.Czy może Pan w działach specjalnych ująć w ewidencji środków trwałych wartość zakupionego środka trwałego i amortyzować ten środek i ujmować w koszty podatkowe wartość amortyzacji co miesiąc?
Pana stanowisko w sprawie
Czy może Pan w działalności gospodarczej ująć w koszty część niezamortyzowaną środka trwałego?
W Pana ocenie może Pan.
Czy może Pan w działalności gospodarczej ująć w przychody przychód ze sprzedaży środka trwałego?
W Pana ocenie może Pan.
Czy może Pan w działach specjalnych ująć w ewidencji środków trwałych wartość zakupionego środka trwałego i amortyzować ten środek i ujmować w koszty podatkowe wartość amortyzacji co miesiąc?
W Pana ocenie może Pan.
Pytania oraz własne stanowisko wynikają z uzupełnienia wniosku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:
-nieprawidłowe – w odniesieniu do pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i nr 2;
-prawidłowe – w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
1)pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
2)działy specjalne produkcji rolnej (art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Kryteria przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały uregulowane w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących: środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
W tym kontekście pojęcie odpłatnego zbycia składników majątku należy rozumieć jako przekazanie własności lub innych praw majątkowych w zamian za uzyskanie korzyści majątkowej.
Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego. Podobnie jest w przypadku majątku osoby fizycznej prowadzącej działy specjalne produkcji rolnej. Dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby prowadzonych przez tę osobę działów specjalnych produkcji rolnej nie powoduje powstania przychodu po jej stronie. Poprzez tę czynność osoba fizyczna nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego. Nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku związanego z prowadzonymi działami specjalnymi produkcji rolnej.
Przesunięcie środków trwałych (pojazdów ciężarowych), które są Pana własnością, z Pana działalności gospodarczej do prowadzonych przez Pana działów specjalnych produkcji rolnej będzie miało charakter nieodpłatny i taka operacja będzie neutralna podatkowo w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – nie wygeneruje przychodu podatkowego dla Pana w tym zakresie.
W opisanej sytuacji nastąpi wyłącznie przesunięcie Pana prawa własności do środków trwałych z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku związanego z działami specjalnymi produkcji rolnej prowadzonych przez Pana. Nie zmienia to faktu, że Pan będzie nadal właścicielem tych składników majątku. Zmieni się jedynie ich wykorzystanie, tj. będą wykorzystywane w ramach Pana aktywności generującej przychód z innego (niż przez planowaną zmianą wykorzystanie tych składników majątku) źródła przychodów. Nieodpłatne przekazanie tych środków trwałych nie będzie związane ze zbyciem składników majątku. Czynność ta spowoduje, że nie uzyska Pan żadnych korzyści majątkowych.
Zatem z tytułu opisanych we wniosku zdarzeń po Pana stronie nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże – co do zasady – powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności. Natomiast w Pana przypadku taka sytuacja nie wystąpi.
Podsumowanie: w związku z opisaną sytuacją w Pana sprawie nie powstanie przychód z działalności gospodarczej z tytułu sprzedaży środka trwałego.
W odniesieniu natomiast do kwestii kosztów uzyskania przychodów wskazuję na art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
-pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
-nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
-być właściwie udokumentowany.
Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.
Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszty uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętych przychodów.
W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Dodatkowo zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Podkreślam, że w świetle powołanego powyżej przepisu, amortyzacji podlega taki składnik majątku, który:
§jest własnością (współwłasnością) podatnika, oraz
§jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, oraz
§jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, oraz
§jego przewidywany okres używania przekracza rok, oraz
§jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo jest oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Na podstawie powyższego przepisu wskazuję, że za moment zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych u danego podatnika należy uznać moment, w którym dany składnik całkowicie zostanie zamortyzowany lub też gdy faktycznie przestanie być składnikiem majątku podatnika wykorzystywanym w danej działalności gospodarczej (w związku z jego likwidacją, zbyciem, czy też przesunięciem składnika). W Pana sprawie dojdzie do przesunięcia środków trwałych wykorzystywanych dotychczas przez Pana w działalności gospodarczej do prowadzonych przez Pana działów specjalnych produkcji rolnej. Zatem w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych przez Pana w działalności gospodarczej ustanie obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Wyjaśniam bowiem, że jeśli wycofywany z działalności środek trwały jest w trakcie amortyzacji, to podatnik ma obowiązek zaprzestać dokonywania od niego odpisów amortyzacyjnych w ramach tej działalności i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Ostatni odpis amortyzacyjny powinien zostać dokonany za miesiąc, w którym nastąpi wycofanie środka trwałego z działalności gospodarczej.
W związku z tym, że zmieni Pan przeznaczenie środków trwałych, nie będzie Pan upoważniony do dalszego zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności gospodarczej.
W konsekwencji niezamortyzowana część wartości początkowej środków trwałych nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.
Zwracam uwagę, że w związku z dalszym wykorzystywaniem środków trwałych w ramach działów specjalnych produkcji rolnej może Pan kontynuować odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów, ale już nie w ramach działalności gospodarczej, tylko w ramach działów specjalnych produkcji rolnej. W związku z tym powinien Pan w dalszym ciągu stosować metodę amortyzacji wybraną przed rozpoczęciem amortyzacji tych środków trwałych, tj. metodę stosowaną podczas wykorzystywania tych środków trwałych w ramach działalności gospodarczej.
Oznacza to, że ta część wartości początkowej środków trwałych, która nie została zamortyzowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zaliczona – przez miesięczne odpisy amortyzacyjne – do kosztów uzyskania przychodów w ramach działów specjalnych produkcji rolnej.
Podsumowanie: w działach specjalnych produkcji rolnej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych może Pan ująć wartość przekazanych środków trwałych i kontynuować zaliczanie comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.