Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Odpowiadając na wezwania uzupełniła go Pani 19 i 25 maja 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od maja 2022 r. mieszka i pracuje Pani za granicą, jednak nie posiada Pani tam stałego adresu ani meldunku. Pracuje Pani sezonowo na umowy na czas określony.

(...) lutego 2024 r. rozpoczęła Pani pracę zawodową w Norwegii, która zakończyła się (...) kwietnia. Następnie, (...) maja rozpoczęła Pani pracę w Islandii, gdzie oficjalna data rozpoczęcia pracy – zgodnie z dokumentem „payslip” – to (...) maja. Zatrudnienie w Islandii trwało do (...) października, a ostatni dzień pracy – według „payslipa” – to (..) października 2024 r. Po zakończeniu pracy w Islandii podjęła Pani pracę w Finlandii zaczynając ją (...) listopada i kończąc (...) grudnia 2024 r. Posiada Pani numery podatkowe w Islandii (kennitala), Norwegii oraz Finlandii i w każdym z tych krajów regularnie płaci Pani podatek od uzyskiwanych dochodów.

W 2024 r. nie uzyskała Pani żadnych dochodów w Polsce. W 2023 r. prawdopodobnie była Pani rezydentem Norwegii, gdyż większość tego roku spędziła Pani w Norwegii i uzyskała tam dochody. Pani dochody pochodzą w całości z pracy wykonywanej za granicą. W Polsce ma Pani adres zameldowania, jednak nie mieszka tam Pani na stałe. W 2024 r. spędziła Pani w Polsce mniej niż 183 dni, nie prowadziła Pani działalności gospodarczej ani nie uzyskiwała dochodów z Polski.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że wyjechała z zamiarem opuszczenia Polski nie wiedząc jeszcze czy kraj, do którego się udaje, stanie się stałym miejscem pobytu. Od tego czasu Polska stała się dla Pani raczej miejscem odwiedzin niż stałego zamieszkania. W 2024 r. spędziła Pani na terytorium Polski około 40 dni. Podczas pobytów w Polsce mieszkała Pani u taty. Nie posiada Pani męża, partnera ani dzieci. W Polsce ma Pani rodziców oraz znajomych. W Polsce posiada Pani obligacje skarbowe. W Polsce nie posiada Pani nieruchomości, nie wynajmuje mieszkań, nie posiada ubezpieczeń ani innych źródeł dochodu.

W 2024 r. prowadziła Pani swoje gospodarstwo domowe głównie w Islandii, ponieważ tam przebywała Pani najdłużej. Jako osoba sezonowo pracująca i podróżująca, prowadzi Pani gospodarstwo tam, gdzie aktualnie mieszka i pracuje. W zależności od miejsca pobytu, zarządzała Pani swoim majątkiem z Norwegii, Islandii i Finlandii. W 2024 r. podejmowała Pani aktywność społeczną, kulturalną i towarzyską w Norwegii, Islandii oraz Finlandii – w zależności od miejsca przebywania.

W 2024 r. przez około 3 miesiące przebywała Pani w Norwegii i w tym czasie miała tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i płaciła Pani podatki. W tym czasie miała Pani stałe miejsce zamieszkania w Norwegii. Tam posiadała Pani źródło dochodu (z pracy najemnej) oraz konto bankowe.

Przebywała Pani w Norwegii łącznie nie więcej niż 183 dni w każdym 12-miesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym się w 2024 r. Wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę mającego siedzibę w Norwegii. Wynagrodzenie było ponoszone przez zakład pracodawcy w Norwegii. Praca nie stanowiła przypadku wynajmu siły roboczej, nie była wykonywana na statku morskim ani statku powietrznym, nie była związana z działalnością w morskiej strefie przybrzeżnej, i nie była związana z pełnieniem funkcji publicznych. W okresie pracy w Norwegii przebywała Pani głównie w tym kraju. Następnie wyprowadziła się Pani z Norwegii na stałe. Obecnie nie ma Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Norwegii.

Potwierdziła Pani, że miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Islandii, zgodnie z wewnętrznym prawem tego państwa. Od maja do października 2024 r. przebywała i pracowała Pani na Islandii. Posiadała tam Pani źródło dochodu (z pracy najemnej) oraz konto bankowe.

Przebywała Pani na Islandii przez mniej niż 183 dni w 12-miesięcznym okresie (166 dni). Wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę mającego siedzibę na Islandii. Wynagrodzenie było ponoszone przez zakład lub stałą placówkę pracodawcy na Islandii. Praca nie była wykonywana na pokładzie statku morskiego ani statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym, nie była związana z pełnieniem funkcji publicznych. W tym okresie miała Pani tam stałe miejsce zamieszkania i głównie Pani tam przebywała. W Polsce nie mieszka Pani od 2023 r.

Po wyprowadzce z Islandii, szukała Pani pracy w Polsce, jednak nie znalazła odpowiedniego zatrudnienia. W związku z tym wyjechała Pani do Finlandii, gdzie pracowała Pani sezonowo. Przebywała tam Pani od (..) listopada do (..) grudnia 2024 r. Tam posiadała Pani źródło dochodu (z pracy najemnej) i przebywała Pani tylko w Finlandii.

Przebywała Pani w Finlandii przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie przypadającym na 2024 r. Wynagrodzenie było wypłacane przez pracodawcę mającego siedzibę w Finlandii. Wynagrodzenie było ponoszone przez zakład pracodawcy w Finlandii. Praca nie stanowiła przypadku wynajmu siły roboczej, nie była wykonywana na statku morskim ani statku powietrznym eksploatowanym w transporcie międzynarodowym, nie była związana z pełnieniem funkcji publicznych.

Prawdopodobnie nie osiągnęła Pani w Finlandii progu dochodu wymaganego do opodatkowania. W związku z tym, nie ma Pani ustalonego stałego miejsca zamieszkania w Finlandii ani w Polsce.

W 2024 r. nie posiadała Pani centrum interesów osobistych lub gospodarczych w Polsce. Posiada Pani obywatelstwo polskie.

Pytanie

Czy w przedstawionej sytuacji powinna Pani rozliczyć swoje dochody uzyskane za granicą (Norwegia, Islandia, Finlandia) w Polsce, pomimo że jest Pani rezydentem podatkowym tych krajów i uzyskuje tam dochody, a także spędziła Pani w Polsce mniej niż 183 dni w 2024 r., nie prowadziła Pani działalności gospodarczej ani nie uzyskiwała dochodów w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, nie jest Pani rezydentem podatkowym w Polsce w 2024 r., ponieważ nie spędziła Pani w Polsce więcej niż 183 dni. Pani dochody pochodzą w całości z pracy za granicą (Norwegia, Islandia, Finlandia). W każdym z tych krajów jest Pani zarejestrowana do celów podatkowych i odprowadza tam podatek. W Polsce nie uzyskała Pani żadnych dochodów, nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, ani nie jest zobowiązana do rozliczenia dochodów uzyskanych za granicą w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w oparciu o treść art. 3 ust. 2b ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

5a) umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Katalog dochodów (przychodów) wymienionych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym; wymienia jedynie przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące.

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Mając zatem na uwadze, że w 2024 r. przebywała Pani w Polsce około 40 dni, Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych w ww. okresie nie znajdowało się w Polsce, bowiem nie posiadała Pani w Polsce męża, partnera, dzieci, majątku (poza obligacjami) ani źródła dochodu, a ponadto – jak Pani wskazała – w 2024 r. zarządzała Pani swoim majątkiem, prowadziła swoje gospodarstwo domowe i podejmowała aktywność społeczną, kulturalną i towarzyską tam, gdzie aktualnie mieszkała i pracowała, tj. w zależności od miejsca przebywania w Norwegii, Islandii oraz Finlandii, stwierdzam, że w 2024 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowi, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W 2024 r. nie spełniała Pani bowiem przesłanek pozwalających na uznanie Pani za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej.

Oznacza to, że dochody osiągnięte w 2024 r. z pracy wykonywanej odpowiednio w Norwegii, na Islandii i w Finlandii dla tamtejszych pracodawców nie podlegały opodatkowaniu w Polsce i nie powinna ich Pani wykazywać w składanym zeznaniu podatkowym.

Wobec powyższego Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.