Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

30 kwietnia 2025 r wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 28 maja 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w… 2024 r. wyjechał do Zjednoczonych Emiratów Arabskich (dalej: ZEA) z zamiarem stałego pobytu. Decyzja ta była podjęta w związku z otrzymaniem oferty pracy w ZEA w sektorze prywatnym (full time contratct). W ZEA zdecydował się na najem nieruchomości i stworzenia samodzielnego gospodarstwa domowego. W dniu wyjazdu Wnioskodawca zgłosił swoją zmianę miejsca pobytu w polskim systemie ewidencji ludności. Mimo, że formalnie nie został wymeldowany z polskiego adresu, nie przebywa już na stałe w Polsce. Tak jak zostało powyżej wskazane, w ZEA wynajął mieszkanie, co wskazuje na Jego zamiar długoterminowego pobytu w tym kraju.

Od momentu wyjazdu do ZEA, Wnioskodawca wykonuje prace, której miejsce wykonywania jest poza granicami Polski. Wynagrodzenie z tytułu tej pracy jest przekazywane na konto bankowe w ZEA. Wnioskodawca reguluje wszystkie swoje zobowiązania finansowe w ZEA. Posiada On również akcje pracownicze, które otrzymał od swojego pracodawcy.

W ZEA Wnioskodawcy zależało na asymilacji w nowym miejscu zamieszkania, co doprowadziło do nawiązania relacji przyjacielskich oraz czynnego udziału w życiu społecznym w ZEA.

W momencie podjęcia decyzji o zmianie miejsca zamieszkania, utracił On powiązania z Polską. Wnioskodawca posiada w Polsce jedynie konto bankowe oraz współwłasność w lokalu mieszkalnym. Nie posiada On ani żony, ani dzieci.

W 2024 r. od momentu wyjazdu Wnioskodawca spędził w ZEA ponad 183 dni, do Polski wracał jedynie w celu odwiedzenia rodziny, tj. w celach rekreacyjnych. W 2025 r. nadal przebywa na stałe w ZEA, natomiast Wnioskodawca rozważa powrót do kraju.

Uzupełnienie wniosku

28 maja 2025 r. udzielił Pan odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu:

a)W okresie którego dotyczy wniosek, w którym kraju uzyskiwał Pan dochody?

Odpowiedź: Wnioskodawca uzyskiwał dochody wyłącznie w ZEA (Zjednoczone Emiraty Arabskie).

b)Jakiego kraju obywatelstwo Pan posiada?

Odpowiedź: Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie.

c)Czy w okresie, którego dotyczy wniosek, zgodnie z wewnętrznym prawem ZEA, jest Pan osobą o nieograniczonym obowiązku podatkowym w ZEA (tj. osobą fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w ZEA i jest obywatelem ZEA)?

Odpowiedź: Tak, w okresie obejmującym wniosek, Wnioskodawca posiadał stałe miejsce zamieszkania w ZEA. Posiada On dokumenty dotyczące rezydencji (Emirates ID, wiza pracownicza), które uregulowały Jego status prawny w ZEA. Wnioskodawca nie jest obywatelem ZEA.

d)Czy posiada Pan dokumenty potwierdzające miejsce Pana zamieszkania w ZEA w okresie obejmującym wniosek? Jeśli tak, jakie są to dokumenty?

Odpowiedź: Wnioskodawca posiada dokument Ejari– oficjalny rządowy dokument potwierdzający umowę najmu mieszkania w….. Dodatkowo posiada rachunki za prąd i wodę … i chłodzenie … w wynajmowanym mieszkaniu. Po przyjeździe do ZEA korzystał również z wynajmu krótkoterminowego, w związku z czym posiada faktury oraz umowy za krótkoterminowy najem.

e)Czy w ZEA prowadzi Pan aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską? Czy należy Pan do organizacji, klubów, itp.?

Odpowiedź: Tak, Wnioskodawca brał udział w spotkaniach i konferencjach dla programistów. Uczestniczył również w lokalnych wydarzeniach, takich jak rodzinne pikniki organizowane z przyjaciółmi i znajomymi, festiwale kulturalne organizowane przez ….. A także brał udział w wydarzeniach sportowych, w tym meczach piłkarskich organizowanych przez lokalny klub sportowy ….

f)Czy korzysta Pan ze świadczeń zdrowotnych lub społecznych w ZEA?

Odpowiedź: Wnioskodawca korzystał ze świadczeń zdrowotnych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich – kilkukrotnie korzystał z usług medycznych oraz świadczeń profilaktycznych.

g)Jakie były Pana powiązania gospodarcze z ZEA w okresie, którego dotyczy wniosek? Czy miał Pan w ZEA konta bankowe, oszczędności, kredyty, ubezpieczenia, inne umowy o świadczenie dla Pana usług (np. telefonia komórkowa, internet)?

Odpowiedź: W okresie objętym wnioskiem Wnioskodawca posiadał w ZEA główne konto bankowe, na które otrzymywał wynagrodzenie z pracy wykonywanej w ZEA i z którego korzystał na co dzień. Posiadał również konto oszczędnościowe. Miał dodatkowo wykupione ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie na życie oraz ubezpieczenie na wypadek utraty pracy. Zawierał także umowy z lokalnym operatorem na świadczenie usług telefonicznych oraz umowę na internet w wynajmowanym mieszkaniu.

h)Jakie były Pana powiązania osobiste i rodzinne z ZEA w ww. okresie (w szczególności czy ww. okresie miał Pan w ZEA członków najbliższej rodziny)?

Odpowiedź: Przede wszystkim należy wskazać, ze Wnioskodawca nie posiada najbliższej rodziny takiej jak żona czy dzieci. Najbliższą rodzinę stanowią rodzice, którzy pozostali w Polsce. W ZEA posiadał On grono przyjaciół oraz bliskich znajomych, które zdobył podczas pobytu. Ze względu na pierwotny zamiar osiedlenia się w ZEA budował on lokalne powiązania osobiste.

i)Czy w okresie, którego dotyczy wniosek posiadał Pan w ZEA stałe ognisko domowe, które urządził i zastrzegł dla swojego trwałego użytkowania?

Odpowiedź: Tak, Wnioskodawca posiadał w ZEA stałe ognisko domowe, które urządził i przeznaczył do trwałego użytkowania. Wynajmował mieszkanie, w którym prowadził gospodarstwo domowe. Mieszkanie było przygotowane do stałego zamieszkania i wykorzystywane przeze Niego w sposób ciągły, a nie tylko tymczasowy.

j)Czy w Polsce prowadzi Pan aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską? Czy należy Pan do organizacji, klubów, itp.?

Odpowiedź: Nie, Wnioskodawca nie prowadził działalności społecznej, politycznej, kulturalnej i obywatelskiej w Polsce, ani nie należał do żadnych organizacji, stowarzyszeń oraz klubów. W Polsce bywał sporadycznie w przedmiotowym okresie.

k)Czy korzysta Pan ze świadczeń zdrowotnych lub społecznych w Polsce?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie korzystał ze świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych – z dniem wyjazdu do ZEA został wyrejestrowany z systemu NFZ. Nie Korzystał również z żadnych świadczeń społecznych. Miał natomiast pojedyncze prywatne wizyty u lekarza w Polsce, związane z kontynuacją leczenia rozpoczętego jeszcze przed wyjazdem z kraju, które odbywały się podczas jego sporadycznych wizyt w kraju.

l)Jakie były Pana powiązania gospodarcze z Polską w okresie, którego dotyczy wniosek? Czy miał Pan w Polsce konta bankowe, oszczędności, kredyty, ubezpieczenia, inne umowy o świadczenie dla Pana usług (np. telefonia komórkowa, internet)?

Odpowiedź: W okresie objętym wnioskiem, Wnioskodawca posiadał w Polsce konto bankowe, z którego korzystał przed wyjazdem z kraju, jednak w trakcie tego okresu, którego dotyczy wniosek nie było ono aktywnie używane. Nie posiadał On ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce, a Jego ubezpieczenie na życie zostało wcześniej anulowane. Dokonał On również cesji umowy na internet, tak, aby nie być jej stroną. Wnioskodawca posiadał polski numer telefonu komórkowego w systemie prepaid. Dodatkowo, w tym okresie posiadał pozostałości po kredycie konsumenckim, który został zaciągnięty przed wyjazdem z Polski.

m)Jakie były Pana powiązania osobiste i rodzinne z Polską w ww. okresie (w szczególności czy ww. okresie miał Pan w Polsce członków najbliższej rodziny)?

Odpowiedź: Przede wszystkim należy wskazać, ze Wnioskodawca nie posiada najbliższej rodziny takiej jak żona czy dzieci. W okresie objętym wnioskiem, Wnioskodawca w Polsce miał członków najbliższej rodziny – rodziców oraz dalszą rodzinę. Warto wskazać, że Wnioskodawca jest osobą dorosłą i niezależną, a więzi rodzinne w tym zakresie nie są aż tak ścisłe.

Pytanie

1.Czy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, Wnioskodawca będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce jako polski rezydent podatkowy w okresie od lutego 2024 r. do dnia powrotu do kraju?

2.Czy w przypadku podjęcia decyzji o powrocie do kraju w trakcie roku, dojdzie do zmiany miejsca zamieszkania dla celów podatkowych od dnia powrotu więc w 2025 r. Wnioskodawca będzie miał tzw. łamaną rezydencję podatkową?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na przeniesienie ośrodka interesów życiowych, społecznych i gospodarczych w momencie wyjazdu do ZEA (luty 2024 r.) utracił On polską rezydencję podatkową.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 26 lipca 1991 r. (dalej: ustawa PIT), osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, obejmującemu całość ich dochodów, niezależnie od miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy PIT, uznanie osoby fizycznej za mająca miejsce zamieszkania w Polsce uzależnione jest od spełnienia jednej z dwóch przesłanek:

1.posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych), lub

2.przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy PIT, osoby fizyczne niemające miejsca zamieszkania w Polsce podlegają jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, obejmującemu dochody osiągane na terytorium RP.

Na mocy art. 4a ustawy PIT, powyższe regulacje podlegają modyfikacji zgodnie z postanowieniami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Kwestie interpretacji pojęcia miejsce zamieszkania reguluje także umowa miedzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 31 stycznia 1993 r. (dalej: UPO PL-ZEA).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 UPO PL-ZEA, określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie oznacza:

a)w przypadku Polski, osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również Polskę, jej jednostki terytorialne lub organy lokalne,

b)w przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich:

(i)osobę fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i jest obywatelem Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz

(ii)spółkę, która została utworzona w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i ma tam miejsce faktycznego zarządu, pod warunkiem, że spółka może przedstawić dowód na to, że wyłącznym właścicielem jej kapitału są Zjednoczone Emiraty Arabskie i/lub instytucja rządowa Zjednoczonych Emiratów Arabskich i/lub federalny lub lokalny rząd i/lub osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i spółka jest kontrolowana przez powyżej wymienione osoby mające miejsce zamieszkania lub faktyczny zarząd w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 UPO PL-ZEA, jeżeli osoba może być uznana za rezydenta obu państw, stosuje się następujące zasady:

i)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mająca miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

ii)jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

iii)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

iv)jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od lutego 2024 r. przebywa w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdzie podjął zatrudnienie na podstawie umowy o prace w sektorze prywatnym. Jego wynagrodzenie przekazywane jest na konto bankowe w ZEA, a wszelkie zobowiązania finansowe regulowane są w tym państwie. Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie na terytorium ZEA i prowadzi tam samodzielne gospodarstwo domowe, co wskazuje na Jego intencje długoterminowego pobytu.

Powiązania Wnioskodawcy z Polską mają jedynie charakter formalny i ograniczają się do współwłasności nieruchomości oraz posiadania konta bankowego. Pobyt Wnioskodawcy w Polsce w 2024 r. jest sporadyczny i nie przekracza 183 dni w roku podatkowym, co jednoznacznie wyklucza możliwość uznania Go za polskiego rezydenta podatkowego na podstawie kryterium długości pobytu.

W świetle powyższych okoliczności, zgodnie z art. 4 ust. 3 UPO PL-ZEA, ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w ZEA. Tam koncentruje On swoje życie osobiste i zawodowe, reguluje zobowiązania finansowe oraz posiada kluczowe dokumenty związane z pobytem i zatrudnieniem, takie jak Emirates Resident ID, elektroniczna wiza rezydencka oraz umowa rachunku bankowego z podmiotem mającym siedzibę w ZEA.

W konsekwencji, Wnioskodawca spełnia warunki uznania go za rezydenta podatkowego Zjednoczonych Emiratów Arabskich, a tym samym podlega w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Mając na uwadze powyższe regulacje oraz przedstawione okoliczności faktyczne, Wnioskodawca nie spełnia kryteriów określonych w art. 3 ust. 1a ustawy PIT, które pozwalałyby uznać Go za polskiego rezydenta podatkowego. Z tego względu, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy PIT, Wnioskodawca podlega w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, obejmującemu wyłącznie dochody uzyskane na terytorium RP, których Wnioskodawca nie osiąga.

W świetle art. 4 ust. 3 UPO PL-ZEA oraz postanowień Modelowej Konwencji OECD, rezydencja podatkowa Wnioskodawcy, w ocenie Wnioskodawcy, powinna zostać przypisana Zjednoczonym Emiratom Arabskim, co oznacza brak obowiązku rozliczania w Polsce dochodów uzyskanych poza jej terytorium.

Ad. 2 (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, nie posiada On obecnie nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce (jest rezydentem podatkowym w ZEA, gdzie posiada ośrodek interesów społecznych i gospodarczych), stąd w momencie podjęcia decyzji o zmianie miejsca zamieszkania i powrocie do kraju stanie się On rezydentem podatkowym od dnia powrotu. W konsekwencji tego, w 2025 r. będzie On posiadał tzw. łamana rezydencję podatkową (część roku będzie rezydentem ZEA, część roku będzie rezydentem w Polsce).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Z art. 4a powołanej ustawy wynika, że:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wyżej zacytowany przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Natomiast „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Należy również podkreślić, że zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego. W takim przypadku, do dnia pozostawania polskim rezydentem podatkowym podatnik rozlicza się w Polsce na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Natomiast po przeniesieniu miejsca zamieszkania za granicę, podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski. Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą odpowiednie uregulowania Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81 poz. 373 ze zm.; dalej: „Umowa”) zmienionej Protokołem podpisanym w Abu Zabi dnia 11 grudnia 2013 r. (dalej: „Protokół zmieniający”), zmodyfikowanej zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę dnia 7 czerwca 2017 r. oraz przez Zjednoczone Emiraty Arabskie dnia 27 czerwca r. (dalej: „Konwencja MLI”).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 4 ust. 3 ww. Umowy:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, której głównym celem jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 306l ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Polskie przepisy prawa podatkowego nie zawierają regulacji, które w sposób jednoznaczny określałyby tryb postępowania w przypadku ustalania rezydencji podatkowej danej osoby. Nie jest zatem możliwe uzyskanie od organów podatkowych decyzji podatkowej określającej gdzie znajduje się rezydencja podatkowa danego podatnika. W tym przypadku ciężar dowodowy spoczywa na osobie fizycznej, która wskazując, że jej rezydencja znajduje się w innym niż Polska kraju, musi przedstawić wiarygodne i udokumentowane przesłanki potwierdzające konkretne miejsce zamieszkania.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej:

Powyższe oznacza, że dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania i jednocześnie rezydencję podatkową poza Polską mogą być m.in. zagraniczny certyfikat rezydencji, zagraniczne zeznania podatkowe, umowa o pracę, historia zatrudnienia, paski wynagrodzeń, zagraniczne potwierdzenie zameldowania, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, wyciągi bankowe czy też formularz ZAP-3 z nowym adresem zamieszkania. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w lutym 2024 r. wyjechał Pan do jednoczonych Emiratów Arabskich z zamiarem stałego pobytu. Wynajął Pan tam mieszkanie. Od momentu wyjazdu do ZEA, wykonuje Pan prace, której miejsce wykonywania jest poza granicami Polski. Wynagrodzenie z tytułu tej pracy jest przekazywane na konto bankowe w ZEA. Reguluje Pan wszystkie swoje zobowiązania finansowe w ZEA. Posiada Pan również akcje pracownicze, które otrzymał od swojego pracodawcy. W ZEA nawiązał Pan relacje przyjacielskie oraz brał Pan czynny udziału w życiu społecznym w ZEA. W momencie podjęcia decyzji o zmianie miejsca zamieszkania, utracił Pan powiązania z Polską. Posiada Pan w Polsce jedynie konto bankowe oraz współwłasność w lokalu mieszkalnym. Nie posiada Pan ani żony, ani dzieci. W 2024 r. od momentu wyjazdu spędził Pan w ZEA ponad 183 dni, wracał do Polski jedynie w celu odwiedzenia rodziny, tj. w celach rekreacyjnych. W 2025 r. nadal przebywa Pan na stałe w ZEA, natomiast rozważa powrót do kraju.

W uzupełnieniu wniosku dodał Pan, że posiada stałe miejsce zamieszkania w ZEA i posiada Pan dokumenty dotyczące rezydencji (Emirates ID, wiza pracownicza). Brał Pan udział w spotkaniach i konferencjach dla programistów. Uczestniczył również w lokalnych wydarzeniach, takich jak rodzinne pikniki organizowane z przyjaciółmi i znajomymi, festiwale kulturalne organizowane przez miasto…, a także brał udział w wydarzeniach sportowych. Korzystał Pan ze świadczeń zdrowotnych w ZEA. Miał Pan wykupione ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie na życie oraz ubezpieczenie na wypadek utraty pracy.

Dodatkowo wskazał Pan, że posiadał w ZEA stałe ognisko domowe, które urządził i przeznaczył do trwałego użytkowania. Wynajmował mieszkanie, w którym prowadził gospodarstwo domowe. Mieszkanie było przygotowane do stałego zamieszkania i wykorzystywane przez Pana w sposób ciągły, a nie tylko tymczasowy.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w okresie od lutego 2024 r., tj. od momentu Pana wyjazdu do ZEA do momentu powrotu do Polski, nie spełnia Pan przesłanki wskazanej w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalającej uznać Pana za osobę posiadającą ośrodek interesów życiowych w Polsce. Jak sam Pan podał we wniosku – w lutym 2024 r. przeprowadził się Pan do ZEA z zamiarem stałego pobytu. Tam mieszka Pan i pracuje. Nie posiada Pan ani żony, ani dzieci. Analizując zatem stopień Pana powiązań osobistych i gospodarczych od momentu wyjazdu do ZEA do momentu powrotu do Polski uznać należy, że w tym okresie ściślejsze związki osobiste i gospodarcze łączyć będą Pana z ZEA.

W analizowanej sprawie nie zostanie również spełniony warunek wskazany w art. 3 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy, ponieważ jak Pan wyjaśnił w 2024 r. od momentu wyjazdu spędził Pan w ZEA ponad 183 dni, wracał do Polski jedynie w celu odwiedzenia rodziny, tj. w celach rekreacyjnych.

W związku z powyższym, w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w okresie od lutego 2024 r. do dnia powrotu do kraju nie będzie Pan posiadał w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. W konsekwencji, będzie Pan podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Sytuacja zmieni się w przypadku powrotu do Polski, bowiem w momencie powrotnego Pana przesiedlenia, zostanie przeniesiony na terytorium Polski Pana ośrodek interesów życiowych. W tej sytuacji, będzie Pan spełniał warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalający uznać, że od momentu powrotu do Polski, będzie Pan posiadał w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem centrum interesów osobistych i gospodarczych w tym kraju, a zatem będzie Pan podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Od momentu powrotu do Polski, będzie Pan więc podlegał opodatkowaniu na terytorium Polski od wszystkich osiągniętych przez Pana dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wobec tego, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego…. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.