Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 28 maja 2025 r. (data wpływu 2 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Posiada Pani orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym (II grupa inwalidzka). W corocznym rozliczeniu podatkowym korzysta Pani z ulgi rehabilitacyjnej, określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz art. 26 ust. 7a ustawy o PIT. Poniosła Pani wydatek na abonament medyczny jednej z prywatnych placówek, w którego skład wchodzą usługi takie jak fizjoterapia, rehabilitacja, konsultacje ortopedyczne i inne związane z Pani niepełnosprawnością.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o PIT, wydatki na zabiegi rehabilitacyjne można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej, ale przepisy nie precyzują, czy abonament medyczny obejmujący takie usługi również podlega odliczeniu. Faktura otrzymywana od placówki medycznej za każdy miesiąc abonamentu, nie wyszczególnia konkretnych usług wchodzących w zakres zabiegów i usług. Są one wskazane jedynie w umowie zawartej z placówką medyczną. W związku z powyższym, zwraca się Pani z prośbą o wydanie interpretacji, czy może odliczyć wydatki na abonament medyczny jako wydatek rehabilitacyjny w PIT.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że prosi o wydanie interpretacji indywidualnej za 2024 r. oraz za lata przyszłe.

Posiadane przez Panią orzeczenie o niepełnosprawności, wydane przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w X w dniu 25 lutego 2004 r., orzeka o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności o charakterze trwałym, wydanym na stałe od dnia 18 grudnia 2003 r. Niepełnosprawność datowana jest od urodzenia. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności obowiązywało przez cały rok podatkowy 2024, tj. również w okresie ponoszenia wydatków na abonament medyczny, uwzględniający usługi związane ze schorzeniem oraz obowiązywać będzie w latach przyszłych, z uwagi na stały charakter orzeczenia.

Zakres pakietu medycznego obejmuje kompleksową opiekę, niezbędną w związku z Pani niepełnosprawnością i schorzeniami o charakterze zwyrodnieniowym, a z wiekiem Pani stan zdrowia fizycznego znacznie się pogarsza. Pakiet w szczególności obejmuje wizyty u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i specjalistów (w tym ortopedy i reumatologa), diagnostykę laboratoryjną i obrazową (badania krwi, RTG, rezonans magnetyczny, tomografię komputerową, densytometrię), zabiegi rehabilitacyjne: fizykoterapię (w tym magnetoterapię) oraz kinezyterapię, zabiegi pielęgniarskie i coroczny przegląd stanu zdrowia.

Zabiegi rehabilitacyjne, zawarte w ramach abonamentu, są niezbędne do utrzymania Pani sprawności fizycznej i jakości życia, umożliwiając Pani samodzielne funkcjonowanie. Szybki dostęp do opieki zdrowotnej, w tym diagnostyki i rehabilitacji, pozwala na stałą kontrolę postępu schorzenia, co ma istotne znaczenie w przypadku Pani niepełnosprawności.

Wydatki w 2024 r. na abonament w placówce medycznej poniosła Pani w 12 ratach (wariant płatności miesięczny), dokładnie w dniach: 5 stycznia 2024 r., 29 stycznia 2024 r., 28 lutego 2024 r., 29 kwietnia 2024 r., 27 maja 2024 r., 1 lipca 2024 r., 30 lipca 2024 r., 2 września 2024 r., 25 września 2024 r., 1 listopada 2024 r., 27 listopada 2024 r. oraz 27 grudnia 2024 r. (wszystkie tytułem Opłata za usługi medyczne, wniosek nr …).

Wydatki poniesione na abonament, uwzględniający zabiegi rehabilitacyjne i wizyty u specjalistów kontrolujących Pani schorzenia, które chciałaby Pani zakwalifikować jako podlegające uwzględnieniu do ulgi rehabilitacyjnej, nie zostały i nie zostaną sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków NFZ, ZFŚS, czy też jakichkolwiek innych funduszy. Wydatki nie zostały Pani zwrócone w jakiejkolwiek formie, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, czy też od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te zostały poniesione wyłącznie z Pani prywatnych środków.

Z uwagi na brak wcześniejszej interpretacji indywidualnej, nie dokonywała Pani dotąd odliczeń wydatków na abonament medyczny w prywatnej placówce w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W 2024 r. uzyskała Pani dochody z tytułu umowy o pracę, umowy zlecenia oraz emerytury, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i umożliwiają skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej. W kolejnych latach przewiduje Pani kontynuację uzyskiwania dochodów z tych źródeł.

Pytanie (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej, określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 i art. 26 ust. 7a ustawy o PIT, może Pani odliczyć wydatki na abonament medyczny, który obejmuje świadczenia podstawowej opieki zdrowotnej i specjalistów (w tym ortopedy i reumatologa), diagnostykę laboratoryjną i obrazową (badania krwi, RTG, rezonans magnetyczny, tomografię komputerową, densytometrię), zabiegi rehabilitacyjne: fizykoterapię (w tym magnetoterapię) oraz kinezyterapię, zabiegi pielęgniarskie i coroczny przegląd stanu zdrowia?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, osoby z niepełnosprawnością mogą skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej poprzez odliczenie wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. W art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o PIT wskazano, że do katalogu wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należą wydatki poniesione na zabiegi rehabilitacyjne i leczniczo-rehabilitacyjne. Przepisy te nie precyzują jednak, czy dopuszczalne jest odliczenie wydatków na zabiegi rehabilitacyjne opłacane w ramach abonamentu medycznego, w którego skład wchodzą wszelakie usługi medyczne, zamiast jednorazowych wizyt. Pani zdaniem, abonament medyczny, który obejmuje wizyty lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i specjalistów (w tym ortopedy i reumatologa), diagnostykę laboratoryjną i obrazową (badania krwi, RTG, rezonans magnetyczny, tomografię komputerową, densytometrię), zabiegi rehabilitacyjne: fizykoterapię (w tym magnetoterapię) oraz kinezyterapię, zabiegi pielęgniarskie i coroczny przegląd stanu zdrowia, spełnia warunki wskazane w ustawie, gdyż te wizyty i zabiegi są częścią Pani rehabilitacji, którą to ustawa uznaje za kwalifikującą się do ulgi rehabilitacyjnej. W ramach abonamentu korzysta Pani z wizyt lekarskich i zabiegów ukierunkowanych na poprawę swojej sprawności fizycznej i jakości życia, umożliwiających Pani samodzielne funkcjonowanie.

Forma finansowania (abonament) nie powinna wykluczać prawa do odliczenia. Przepisy nie ograniczają ulgi wyłącznie do pojedynczych usług opłacanych oddzielnie, a więc opłacenie wizyt u specjalistów w formie abonamentowej powinno być traktowane analogicznie. Nie można uznać, że wydatki na ww. usługi tracą charakter odliczalnych tylko dlatego, że są uiszczane w ramach pakietu, a nie jako pojedyncze faktury. Cel poniesienia wydatków jest tożsamy z celem przewidzianym w ustawie. Ustawa nie określa konkretnych form organizacyjnych rehabilitacji – wskazuje jedynie, że wydatek musi mieć charakter rehabilitacyjny i być związany z niepełnosprawnością.

W Pani przypadku korzystanie z ww. wizyt i zabiegów w ramach abonamentu jest bardziej efektywne niż jednorazowe wizyty, ponieważ zapewnia ciągłość leczenia i umożliwia lepszą kontrolę nad stanem zdrowia.

Interpretacje organów podatkowych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych sugerują, że kluczowe znaczenie ma faktyczne korzystanie z usług, a nie sposób ich finansowania. W podobnych sprawach organy podatkowe uznawały, że istotne jest przeznaczenie wydatku, a nie to, czy usługa była świadczona w ramach pakietu czy pojedynczo. W wyrokach NSA wskazywano, że wątpliwości dotyczące interpretacji przepisów należy rozstrzygać na korzyść podatnika.

W związku z powyższym uważa Pani, że abonament medyczny, obejmujący wizyty u specjalistów, dodatkowe badania obrazowe i laboratoryjne, fizjoterapeutyczne i rehabilitacyjne, niezbędne do leczenia schorzeń wynikających z Pani niepełnosprawności, które nieleczone doprowadzą do braku sprawności fizycznej i samodzielności w poruszaniu się, powinien być traktowany jako wydatek podlegający odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Biorąc pod uwagę niejednoznaczność przepisów oraz brak jednoznacznych interpretacji podatkowych w tym zakresie, zwraca się Pani z wnioskiem o indywidualną interpretację w celu potwierdzenia prawidłowości swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 przywołanej ustawy:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy:

Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy:

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że posiada Pani orzeczenie o niepełnosprawności z 25 lutego 2004 r., wydane na stałe od 18 grudnia 2003 r. Niepełnosprawność datowana jest od urodzenia. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności obowiązywało przez cały rok podatkowy 2024 oraz obowiązywać będzie w latach przyszłych, z uwagi na stały charakter orzeczenia.

W 2024 r. poniosła Pani wydatek na abonament medyczny, w którego skład wchodzą usługi takie jak fizjoterapia, rehabilitacja, konsultacje ortopedyczne i inne związane z Pani niepełnosprawnością. Faktura otrzymywana od placówki medycznej za każdy miesiąc abonamentu, nie wyszczególnia konkretnych usług wchodzących w zakres zabiegów i usług. Są one wskazane jedynie w umowie zawartej z placówką medyczną.

Zakres pakietu medycznego obejmuje kompleksową opiekę, niezbędną w związku z Pani niepełnosprawnością i schorzeniami. Pakiet w szczególności obejmuje wizyty u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i specjalistów (w tym ortopedy i reumatologa), diagnostykę laboratoryjną i obrazową (badania krwi, RTG, rezonans magnetyczny, tomografię komputerową, densytometrię), zabiegi rehabilitacyjne: fizykoterapię (w tym magnetoterapię) oraz kinezyterapię, zabiegi pielęgniarskie i coroczny przegląd stanu zdrowia.

Zabiegi rehabilitacyjne, zawarte w ramach abonamentu, są niezbędne do utrzymania Pani sprawności fizycznej i jakości życia, umożliwiając Pani samodzielne funkcjonowanie. Szybki dostęp do opieki zdrowotnej, w tym diagnostyki i rehabilitacji, pozwala na stałą kontrolę postępu schorzenia, co ma istotne znaczenie w przypadku Pani niepełnosprawności.

Możliwość odliczenia przez Panią w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na abonament medyczny, w skład którego wchodzą m.in. zabiegi rehabilitacyjne i leczniczo-rehabilitacyjne, należy w przedstawionym opisie stanu faktycznego odnieść do art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że odliczeniu mogą podlegać wydatki poniesione na zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne.

Jednakże, z uregulowań zawartych w art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że, aby mogła Pani odliczyć poniesiony wydatek w ramach ulgi rehabilitacyjnej, powinna go Pani właściwie udokumentować. Taki dokument powinien zawierać w szczególności:

·dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego towar lub usługę,

·rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz,

·kwotę zapłaty.

Jak wskazała Pani we wniosku – zakres pakietu medycznego obejmuje kompleksową opiekę, niezbędną w związku z Pani niepełnosprawnością i schorzeniami o charakterze zwyrodnieniowym, a z wiekiem Pani stan zdrowia fizycznego znacznie się pogarsza. Zatem, zabiegi rehabilitacyjne, zawarte w ramach abonamentu, niewątpliwie przyczyniają się do przywracania Pani ogólnie pojętej sprawności. Jednak faktura, jaką otrzymała Pani od placówki medycznej za każdy miesiąc abonamentu, nie wyszczególnia konkretnych usług wchodzących w zakres tego abonamentu. W związku z tym, nie można wyodrębnić kosztów zabiegów rehabilitacyjnych i leczniczo-rehabilitacyjnych, przeprowadzonych dla Pani. Zatem, nie sposób uznać, że posiada/będzie Pani posiadała dokument, stwierdzający poniesienie wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak dokumentu potwierdzającego poniesienie przez Panią wydatku na zabiegi rehabilitacyjne i leczniczo-rehabilitacyjne, uniemożliwia skorzystanie z odliczenia tych wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej, stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Jak wskazano w opisie sprawy, abonament medyczny płatny przez Panią w miesięcznych ratach, obejmuje wizyty u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i specjalistów, diagnostykę laboratoryjną i obrazową, zabiegi rehabilitacyjne: fizykoterapię (w tym magnetoterapię) oraz kinezyterapię, zabiegi pielęgniarskie i coroczny przegląd stanu zdrowia. Zatem zapłata za ww. abonament medyczny, nie obejmuje wyłącznie odpłatności za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne, poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną, ale dotyczy także, m.in., wizyt u lekarzy specjalistów, których nie można utożsamiać z zabiegami rehabilitacyjnymi lub leczniczo-rehabilitacyjnymi, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na wizyty lekarskie nie zostały wymienione w żadnej innej kategorii wydatków zawartych w zamkniętym w katalogu wydatków rehabilitacyjnych zawartym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, pomimo faktu, że wizyty u specjalistów kontrolujących Pani schorzenia, zapewniają Pani kompleksową opiekę, niezbędną w Pani niepełnosprawności, to jednak wydatków tego rodzaju nie można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisany we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że wydatki, które Pani poniosła/poniesie na abonament medyczny, w skład którego wchodzą m.in. zabiegi rehabilitacyjne i leczniczo-rehabilitacyjne dla Pani, nie będą mogły zostać odliczone od podstawy opodatkowania na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe wynika z faktu, że nie posiada/nie będzie Pani posiadała dokumentu, z którego będzie jednoznacznie wynikało, jaka kwota została przez Panią zapłacona za zabiegi rehabilitacyjne i leczniczo-rehabilitacyjne. Jak zostało już bowiem wskazane, samo poniesienie przez Panią wydatku na odbyte zabiegi rehabilitacyjne i leczniczo-rehabilitacyjne, nie uprawnia do skorzystania z omawianego odliczenia, lecz niezbędne jest jeszcze jego właściwe udokumentowanie.

Tym samym Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), wskazuje, że:

Wobec powyższego, odnosząc się do zasady in dubio pro tributario – zawartej w art. 2a Ordynacji podatkowej – na którą powołuje się Pani we własnym stanowisku, stwierdzić należy, że nie może być ona rozumiana w ten sposób, że w przypadku wątpliwości interpretacyjnych organy podatkowe są zobowiązane zawsze przyjąć punkt widzenia podatnika. Zasada ta bowiem ma zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy wykładnia przepisu prawa nie daje zadowalających rezultatów. W analizowanym przypadku znaczenie przepisów znajdujących w nim zastosowanie jest jasne, niebudzące wątpliwości i wynikające z ich literalnego brzmienia. Dlatego też wskazana zasada w rozpatrywanej sprawie nie może znaleźć zastosowania. Podkreślić przy tym należy, że w przepisie art. 2a ustawy Ordynacja podatkowa chodzi o wątpliwości organu podatkowego, a nie wątpliwości podatnika oraz że podatnik nie może oczekiwać, aby ww. artykuł był stosowany w każdej sytuacji, gdy wynik wykładni przedstawiony przez organ podatkowy oznacza dla niego konsekwencje mniej korzystne niż zakładał.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.