Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z zawartą ugodą z bankiem i wypłatą kwoty z tego tytułu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 14 maja i 5 czerwca 2025 r. (daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 5 marca 2008 r. Pani rodzice A. A i B. A zawarli z Bankiem X S.A. umowę kredytu hipotecznego mieszkaniowego nr (...) (pierwotny nr (...)). Kredyt był denominowany do franka szwajcarskiego. Kredyt w całości był przeznaczony na zakup domu mieszkalnego. Kwota udzielonego kredytu wynosiła łącznie 264 315,78 PLN, tj. 120 587,52 CHF. Kredyt został zabezpieczony hipotecznie.

W dniu 18 maja 2016 zmarł Pani ojciec B. A, a spadek po nim z dobrodziejstwem inwentarza nabyła Pani wraz z matką A. A oraz braćmi C. A i D. A w udziale procentowym części. W dniu 10 grudnia 2020 r., po sprzedaży domu, kredyt został w całości spłacony w kwocie 221 303,79 PLN, tj. 53 793,52 CHF.

W kwietniu 2024 r. skierowała Pani wraz z matką i braćmi sprawę do Sądu przeciwko Bankowi X S.A. z siedzibą w V o zwrot nadpłaconego kredytu w związku z abuzywnymi zapisami umowy kredytu. Bank mając wyznaczony termin pierwszej rozprawy zaproponował ugodę, którą podpisała Pani wraz z pozostałymi członkami rodziny w dniu 2 grudnia 2024 r. na pierwszej sprawie przed Sądem Okręgowym w Y.

Na mocy ugody Bank wypłacił na Pani rzecz kwotę 11 596,23 PLN, stanowiącą zwrot nadpłaty kredytu oraz kwotę 14 778,76 PLN określoną przez Bank w ugodzie jako „kwota dodatkowa”. Dodatkowo Bank wskazał, że kwota dodatkowa podlega opodatkowaniu i zostanie na nią wystawiona informacja PIT-11 (dokument nie został do tej pory wystawiony). Określenie kwoty 14 778,76 PLN jako kwoty dodatkowej nie podlegało negocjacjom.

Łącznie na podstawie ugody Bank wypłacił na Pani rzecz kwotę 26 374,99 PLN, a kwota spłaconej przez Panią części należnego kredytu wynosiła 27 662,97 PLN.

Podpisała Pani wraz pozostałymi członkami rodziny z Bankiem X S.A. ugodę, gdyż uznana została za korzystną z punktu widzenia szybkości rozliczenia z Bankiem.

Uzupełnienie wniosku

Ugoda z Bankiem zawarta 2 grudnia 2024 r. miała zakończyć spór i uchylić stan niepewności co do roszczeń wynikających ze spłaconej umowy kredytowej (w dniu 10 grudnia 2020 r.).

W celu rozliczenia zakończonej umowy kredytowej dokonano zmiany w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej, tj. kredyt został udzielony w kwocie 262 913,88 PLN, oprocentowany stawką Wibor 3M + marża.

10 grudnia 2020 r. dokonana została przedterminowa spłata kredytu w kwocie 222 024,64 PLN.

Na dzień 10 grudnia 2020 r. kwota spłaconego kredytu wynosiła 564 372,45 PLN.

W celu zakończenia wszelkich sporów wynikających z klauzul abuzywnych umowy kredytowej Bank zobowiązał się do zwrotu na rzecz kredytobiorcy kwoty:

‒92 769,85 PLN tytułem „zwrotu kapitału” – na Pani rzecz przypadała kwota 11 596,23 PLN – wynika to z 1/8 udziału w umowie kredytowej (spadek nabyty po B.);

‒118 230,15 PLN tytułem wypłaty „kwoty dodatkowej” – na Pani rzecz przypadła kwota 14 778,77 PLN – wynika ona z 1/8 udziału w umowie kredytowej (spadek nabyty po B.).

W ugodzie nie jest wskazana podstawa otrzymania przez Panią kwoty 14 778,77 PLN, a jedynie stwierdzenie, że ją Pani otrzyma na wskazany rachunek bankowy.

Kwoty wypłacone przez Bank nie były z Panią negocjowane i kalkulacja kwot do wypłaty nie była przedstawiona.

Zwrócona kwota 14 778,77 PLN nie stanowi przysporzenia, gdyż spłacając przedterminowo kredyt kwota Pani części spłaty wynosiła 27 753,08 PLN.

Dodatkowo wskazała Pani, że kwota dodatkowa wynikająca z zawartej ugody w wysokości 14 778,76 PLN nie jest Pani przychodem, gdyż nie przynosi dodatkowego przysporzenia dla Pani. Jest to kwota, która w wyniku negocjacji z Bankiem jest zwrotem dokonanej wpłaty na poczet rat kredytowych. Jednocześnie kredyt wypełniał przesłanki definicji zawartej w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Pytanie

Czy kwota dodatkowa wskazana w ugodzie jest przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych i powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, kwota dodatkowa wynikająca z zawartej ugody w wysokości 14 778,77 PLN nie jest Pani przychodem, gdyż nie przynosi dodatkowego przysporzenia dla Pani. Jest to kwota, która w wyniku negocjacji z Bankiem jest zwrotem dokonanej wpłaty na poczet rat kredytowych. Jednocześnie kredyt wypełniał przesłanki definicji zawartej w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

–dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku

oraz

–dochodów, od których zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów Ordynacji  podatkowej.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

• zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·  świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·   nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym z nich są „inne źródła”, czyli źródła inne niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Przy czym, zgodnie z art. 20 ust. 1 komentowanej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Skutki podatkowe wypłaty przez bank kwoty tytułem zwrotu środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy kredytobiorcy przekazali na rzecz banku w ramach spłaty kredytu udzielonego na podstawie umowy.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny  (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W opisie sprawy wskazała Pani, że w dniu 5 marca 2008 r. Pani rodzice zawarli z Bankiem X S.A. umowę kredytu hipotecznego mieszkaniowego. Kredyt był denominowany do franka szwajcarskiego. Kredyt w całości był przeznaczony na zakup domu mieszkalnego. Kwota udzielonego kredytu wynosiła łącznie 264 315,78 PLN, tj. 120 587,52 CHF. Kredyt został zabezpieczony hipotecznie. W dniu 18 maja 2016 zmarł Pani ojciec, a spadek po nim z dobrodziejstwem inwentarza nabyła Pani wraz z matką oraz braćmi w udziale procentowym części.

W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

§ 1. Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

§ 2. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

§ 3. Do długów spadkowych należą także koszty pogrzebu spadkodawcy w takim zakresie, w jakim pogrzeb ten odpowiada zwyczajom przyjętym w danym środowisku, koszty postępowania spadkowego, obowiązek zaspokojenia roszczeń o zachowek oraz obowiązek wykonania zapisów zwykłych i poleceń, jak również inne obowiązki przewidziane w przepisach księgi niniejszej.

Stosownie do art. 924 tej ustawy:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Natomiast w myśl art. 925 wskazanej ustawy:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Artykuł 1012 Kodeksu cywilnego określa natomiast, że:

Spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

W myśl art. 1030 tej ustawy:

Do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku. Od chwili przyjęcia spadku ponosi odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku.

Zgodnie natomiast z art. 1031 § 1 Kodeksu cywilnego:

§ 1. W razie prostego przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczenia.

§ 2. W razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w wykazie inwentarza albo spisie inwentarza stanu czynnego spadku. Powyższe ograniczenie odpowiedzialności odpada, jeżeli spadkobierca podstępnie pominął w wykazie inwentarza lub podstępnie nie podał do spisu inwentarza przedmiotów należących do spadku lub przedmiotów zapisów windykacyjnych albo podstępnie uwzględnił w wykazie inwentarza lub podstępnie podał do spisu inwentarza nieistniejące długi.

Dodatkowo wskazała Pani, że w dniu 10 grudnia 2020 r., po sprzedaży domu, kredyt został w całości spłacony w kwocie 221 303,79 PLN, tj. 53 793,52 CHF. W kwietniu 2024 r. skierowała Pani wraz z matką i braćmi sprawę do Sądu przeciwko Bankowi X S.A. z siedzibą w V, o zwrot nadpłaconego kredytu w związku z abuzywnymi zapisami umowy kredytu. Bank, mając wyznaczony termin pierwszej rozprawy, zaproponował ugodę, którą podpisała Pani wraz z pozostałymi członkami rodziny w dniu 2 grudnia 2024 r. Na mocy ugody Bank wypłacił na Pani rzecz kwotę 11 596,23 PLN, stanowiącą zwrot nadpłaty kredytu oraz kwotę 14 778,77 PLN określoną przez Bank w ugodzie jako „kwota dodatkowa”. Zwrócona kwota 14 778,77 PLN nie stanowi przysporzenia, gdyż spłacając przedterminowo kredyt kwota Pani części spłaty wynosiła 27 753,08 PLN. Dodatkowo wskazała Pani, że „kwota dodatkowa” jest zwrotem dokonanej wpłaty na poczet rat kredytowych.

Powzięła Pani wątpliwość, czy „kwota dodatkowa” wynikająca z podpisanej w dniu 2 grudnia 2024 r. ugody, dotyczącej opisanego kredytu stanowi przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinna podlegać opodatkowaniu.

Z przytoczonej w niniejszej interpretacji definicji przychodu, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Zatem, jeśli faktycznie na podstawie opisanej ugody dotyczącej opisanego kredytu otrzymała Pani zwrot wpłaconych rat kredytu i kwota zwrotu – na co wskazują okoliczności sprawy – mieści się w kwocie spłaconych rat, to uznać trzeba, że nie uzyskała Pani faktycznie korzyści majątkowej, która mogłaby zostać potraktowana jako trwałe przysporzenie w Pani majątku, spełniając w ten sposób definicję przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z wypłatą przez Bank „kwoty dodatkowej” wynikającej z podpisanej w dniu 2 grudnia 2024 r. ugody, która to kwota nie stanowiła dla Pani przysporzenia i była jedynie zwrotem dokonanej wpłaty na poczet rat kredytowych, po Pani stronie nie powstał przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie wystąpił również obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.

Niniejsza interpretacja dotyczy Pani indywidualnej sprawy i rozstrzyga wyłącznie zagadnienie objęte pytaniem, tj. kwestię Pani praw i obowiązków w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z wypłatą przez bank na podstawie zawartej ugody „kwoty dodatkowej”, będącej zwrotem dokonanej wpłaty na poczet rat kredytowych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.