Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Odzież wodzireja do pracy jako koszt uzyskania przychodu
Podatnik, który zwrócił się do KIS z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej prowadził działalność gospodarczą w branży eventowej. Zajmował się obsługą muzyczną imprez jako DJ i wodzirej oraz wykonywaniem dekoracji balonowych dla klientów. Charakter jego pracy wymagał profesjonalnego ubioru, eleganckiego w przypadku wesel i eventów oraz w stylu smart casual przy dekoracjach realizowanych dla firm. Strój był uzależniony od oczekiwań klientów i niejednokrotnie musiał odpowiadać wskazanemu przez nich dress code’owi lub identyfikacji wizualnej marki.
Wnioskodawca wskazał, że stroje te nie są używane prywatnie, a jedynie w pracy. Ponadto profesjonalny wygląd wpływa na postrzeganie jego usług, zwiększa szanse na zdobywanie zleceń oraz stanowi element działań promocyjnych, ponieważ zdjęcia z realizacji w danym stroju publikowane są w mediach społecznościowych i na stronie internetowej.
Zainteresowany chciał się dowiedzieć czy wydatki na zakup takiej odzieży, zarówno eleganckiej, jak i w stylu smart casual, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Uznał, że wydatki te mogą być zaliczone do kosztów podatkowych ze względu na to, że mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Stanowisko organu podatkowego
Krajowa Informacja Skarbowa uznała stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. W uzasadnieniu interpretacji organ podatkowy wskazał, że chociaż wydatki na ubrania nie zostały wyraźnie wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 23 ustawy o PIT, nie oznacza to automatycznie możliwości ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem organu, elegancki czy schludny wygląd nie jest specyficzny wyłącznie dla branży eventowej, lecz jest przejawem kultury osobistej, wymaganej również w innych zawodach, takich jak nauczyciel, prawnik czy urzędnik.
Zakup takiej odzieży został więc uznany za spełnienie zwykłych, osobistych potrzeb człowieka, a nie wydatek, który traci charakter osobisty i staje się narzędziem pracy w sensie podatkowym. Brak jest również obowiązku prawnego noszenia określonego ubioru w tej profesji, co mogłoby uzasadniać inne podejście.
Podsumowując, wydatki na zakup eleganckiej odzieży, takiej jak garnitury, koszule, krawaty, eleganckie buty oraz ubrań w stylu smart casual, takich jak marynarki, T-shirty, chinosy, buty codzienne nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Wydatki te mają charakter osobisty i nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.