Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 maja 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani osobą z orzeczoną niepełnosprawnością w stopniu umiarkowanym. Ma Pani problemy z kręgosłupem (...). Pani stan zdrowia istotnie ogranicza codzienne funkcjonowanie, nie może Pani dźwigać ciężkich rzeczy, ma ograniczone możliwości schylania się jak i obrotu całego ciała. Musi Pani prowadzić oszczędny tryb życia. Zamieszkuje Pani sama w domu jednorodzinnym (rok budowy ok. 1970). Budynek jest ogrzewany starym kotłem na paliwo stałe – poniżej klasy 3 (na drewno kawałkowe i węgiel). Kocioł jest zamontowany w pomieszczeniu piwnicznym, o wysokości ok. 1,30 m. Opał z wielkim trudem nosi Pani samodzielnie do piwnicy, w małych ilościach z garażu, umiejscowionego poza domem mieszkalnym. Aktualnie ma pani 52 lata, jest Pani panną, przynoszenie opału sprawia Pani coraz większe kłopoty, tak samo jest z codziennym czyszczeniem pieca i wynoszeniem popiołu. Codziennie, kilka razy dziennie schodzi Pani do niskiego pomieszczenia, aby dołożyć opał do pieca. Sukcesywnie budynek przechodzi modernizację. W 2023 r. podjęła Pani decyzję o przystosowaniu domu jednorodzinnego, w którym mieszka, do zmiany systemu ogrzewania, co wiąże się adaptacją i dostosowaniem ponad 50-letniego budynku do wymogów nowego systemu ogrzewania.

W 2023 r. zaczęła Pani również pierwszy etap adaptacji i modernizacji budynku. Podpisała Pani nową umowę z operatorem energii o przyłączenie do sieci, przebudowując przyłącze (wzrost mocy o 20kW). Dotychczas budynek miał tylko 3kW. Wiązało się to z następującymi kosztami: opłata przyłączeniowa – 2.690, 31 zł (Faktura VAT nr P(...) z dnia 19.09.2023 r), kable i przewody – 1.624,47 zł + 828, 02 zł (F-ra VAT nr (...) z dnia 26.09.2023 r. i Faktura VAT nr (...) z dnia 24.08.2023 r., montaż i podłączenie WLZ do budynku mieszkalnego 1.000, 00 zł (Faktura VAT nr (...) z dnia 19.09.2023 r.). Łącznie – 6.142,80 zł.

Omawiana adaptacja i modernizacja została zaplanowana stosownie do Pani osobistych potrzeb wynikających z niepełnosprawności (symbol niepełnosprawności 05-R). Wszystkie prace i ponoszone koszty przyczynią się do instalacji nowego źródła ogrzewania i wpłynie to na Pani bezpieczeństwo i ułatwi funkcjonowanie. Pracuje Pani zawodowo, otrzymuje wynagrodzenie i nie korzysta i nigdy nie korzystała z żadnych programów dotacyjnych związanych z remontem czy adaptacją tego budynku. Oświadcza Pani, iż koszty adaptacji i modernizacji domu są w całości pokryte z Pani dochodów. W 2025 r. planuje Pani kolejny etap adaptacji i modernizacji budynku (przyłącze gazowe - zakup i montaż kotła na gaz wraz z niezbędną modernizacją pomieszczeń).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Uzupełniając złożony wniosek wskazuje Pani, że:

1.Orzeczenie wydane jest przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności nr (...) z dnia 25.05.2011 r. Zaliczono Panią do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności – symbol przyczyny niepełnosprawności – 05R. Orzeczenie wydane jest na stałe.

2.Niepełnosprawność istnieje przed 16 rokiem życia. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 31.10.2002 r.

3.Faktury są wystawione imiennie na Pani nazwisko. Jest Pani jedynym właścicielem tej nieruchomości. Umowa z X również zawarta jest na Pani nazwisko.

Pytanie

Czy może Pani w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w korekcie zeznania rocznego za 2023 r. odliczyć od dochodu ww. koszty?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej dokonując korekty zeznania rocznego za 2023 r. i odliczyć od dochodu wskazane koszty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b-7g i 13a tego artykułu.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z cytowanych powyżej przepisów w szczególności wynika, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne – stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest natomiast katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Jednocześnie podkreślić należy, że przepis ten nie określa szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie lokalu/budynku mieszkalnego podlegają odliczeniu ani też nie zawiera żadnego wyłączenia konkretnego rodzaju wydatków. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, jest to by adaptacja (wyposażenie) lokalu/budynku mieszkalnego odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Dlatego też istotne są okoliczności danej sprawy, tzn. czy konkretne elementy adaptacji czy wyposażenia budynku spełniają dla osoby niepełnosprawnej tę funkcję.

Dokonując wykładni zawartego w przytoczonym na wstępie art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że: „przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej” (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II). Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej - wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu – „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej – wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11.

Adaptacją mieszkania/budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem, adaptacja i wyposażenie budynku mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym budynku, biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też, w przypadku każdej osoby niepełnosprawnej wydatki na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Wskazać również należy, że przy spełnieniu warunków określonych we wskazanych wyżej przepisach osoba niepełnosprawna lub osoba posiadająca na utrzymaniu osobę niepełnosprawną może odliczyć poniesiony wydatek niezależnie od tego jakie schorzenie jest podstawą wydania orzeczenia o niepełnosprawności. Warunkiem jest wykazanie związku pomiędzy tym wydatkiem a niepełnosprawnością w taki sposób, by organy podatkowe mogły uznać, że został on poniesiony w związku z potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności oraz, że pomiędzy rodzajem poniesionego wydatku a niepełnosprawnością istnieje ścisły związek, np. okazując się zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej.

Z opisu zdarzenia wynika, że jest Pani osobą z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (symbol niepełnosprawności -05R). Mieszka Pani sama w domu jednorodzinnym z lat 70, który jest ogrzewany starym kotłem na paliwo stałe (drewno kawałkowe i węgiel). Opał nosi Pani samodzielnie do piwnicy, w małych ilościach z garażu umiejscowionego poza domem. Codziennie, kilka razy dziennie schodzi Pani do niskiego pomieszczenia, aby dołożyć opał do pieca. Sukcesywnie w budynku tym dokonuje Pani adaptacji i modernizacji, aby przystosować go do zmiany systemu ogrzewania. Podpisała Pani umowę z operatorem energii o przyłączenie do sieci, przebudowując przyłącze (wzrost mocy kW). Wiązało się to z poniesionymi kosztami: opłata przyłączeniowa – 2.690,31 zł, kable i przewody -1.624, 47 zł + 828, 02 zł, montaż i podłączenie WLZ do budynku mieszkalnego – 1.000,00 zł. W 2025 r. planuje Pani kolejny etap adaptacji i modernizacji budynku (przyłącze gazowe - zakup i montaż kotła na gaz wraz z niezbędną modernizacją pomieszczeń). Wszystkie faktury są wystawione imiennie na Pani nazwisko.

Omawiana adaptacja i modernizacja została zaplanowana stosownie do Pani osobistych potrzeb wynikających z niepełnosprawności (symbol niepełnosprawności 05-R). Wszystkie prace i ponoszone koszty przyczynią się do instalacji nowego źródła ogrzewania i wpłynie to na Pani bezpieczeństwo i ułatwi funkcjonowanie.

W opisanej sytuacji poniesiony przez Panią wydatek na przyłączenie do sieci elektrycznej, stanowiące pierwszy etap prac związanych ze zmianą sposobu ogrzewania domu – z węglowego na gazowe – należy uznać za wydatek na adaptację domu i jego wyposażenie, stosownie do Pani potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zatem, w oparciu o przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Panią w 2023 r. na adaptację budynku mieszkalnego można uznać za wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym może Pani dokonać korekty zeznania rocznego za ten rok.

Odnosząc się do kwestii korekty rozliczeń lat poprzednich należy wskazać, że zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do art. 81 § 2 ww. ustawy:

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej:

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Korekta deklaracji może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć kwot odliczeń od dochodu z tytułu ulgi podatkowej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Podatnik, który dokonuje korekty zeznania podatkowego, aby odzyskać nadpłacony lub nienależnie uiszczony podatek dochodowy albo zaniżoną lub niewykazaną nadpłatę podatku dochodowego, musi także przedłożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Obliguje do tego art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej. We wniosku o stwierdzenie nadpłaty należy wskazać rodzaj zobowiązania podatkowego, w którym występuje nadpłata, jej wysokość oraz okoliczności powstania.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.