Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 26 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 28 kwietnia 2025 r. (wpływ) oraz pismem z 4 czerwca 2025 r. (wpływ) –w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani panną i przez wiele lat żyła w nieformalnym związku z partnerem – Panem A.D. Mieszkaliście w jego domu w E. Mają Państwo dwoje wspólnych dzieci – B.D. (pełnoletnia, studiuje) oraz C.D. – mającego 13 lat.

W trakcie 2024 r. rozstała się Pani z partnerem i zamieszkała wyłącznie z synem w F. przy ul. G. 1. Od tego czasu samotnie wychowuje Pani syna. Zapewnia mu Pani pełną opiekę materialną, bytową i emocjonalną.

Jest Pani odpowiedzialna w całości za jego wychowanie, szkołę, rozwój i wsparcie emocjonalne. Podejmuje Pani samodzielnie wszystkie decyzje, które dotyczą syna. Wyłącznie Pani chodzi na szkolne wywiadówki, pomaga w lekcjach, kupuje synowi ubrania i wozi do lekarzy. Z byłym partnerem nie ma Pani opieki naprzemiennej.

A.D. nie wykazuje inicjatywy, aby uczestniczyć w wychowywaniu syna i nie łoży finansowo na jego wychowanie. Pani były partner nigdy nie zbudował właściwej relacji emocjonalnej z synem. Nawet w czasie wspólnego zamieszkiwania nie wykazywał zainteresowania i nie angażował się w wychowanie syna. Po rozstaniu kontakty syna z ojcem mają charakter sporadyczny i krótkotrwały. Dochodzi do nich z inicjatywy syna.

Wasza wspólna córka studiuje na Uniwersytecie Ekonomicznym i mieszka z A.D.. Córka nie osiągnęła w 2024 r. żadnych dochodów.

Ani Pani, ani żadne z Pani dzieci w 2024 r. nie stosowało przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, nie podlegaliście też opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Od listopada 2024 r. pobiera Pani w całości świadczenie „800+” za syna. Wcześniej – w czasie wspólnego zamieszkiwania – otrzymywała Pani wraz z byłym partnerem po 50% tego świadczenia.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W okresie, którego dotyczy wniosek, tj. w 2024 r., podlegała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W 2024 r. uzyskała Pani dochody opodatkowane według skali podatkowej z tytułu umowy o pracę.

Daty urodzenia dzieci: B.D. – (...) 2005 r., C.D. – (...) 2011 r.

Nie została orzeczona przez Sąd opieka naprzemienna nad Pani małoletnim synem.

Nie zostało przedstawione Sądowi porozumienie rodziców zawierające zasady sprawowania pieczy naprzemiennej, tj. dotyczące sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej (i kontaktów z dzieckiem) oraz zgodności tego porozumienia z dobrem dziecka, uwarunkowanej istnieniem pozytywnej prognozy, iż oboje rodzice będą współdziałać w sprawach dziecka.

Całość opieki nad synem sprawuje Pani sama. Zapewnia mu Pani pełną opiekę materialną, bytową i emocjonalną. Jest Pani odpowiedzialna w całości za jego wychowanie, szkołę, rozwój i wsparcie emocjonalne. Podejmuje Pani samodzielnie wszystkie decyzje, które dotyczą syna.

Świadczenie „800+” na syna nie zostało ustalone na rzecz obydwojga rodziców na podstawie art. 5 ust. 2a ustawy z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Oprócz dzieci, o których mowa we wniosku, nie była Pani i nie jest matką dla innego dziecka.

Od momentu rozstania z ojcem dzieci, nie była Pani i nie jest w żadnym związku.

Od momentu rozstania z ojcem dzieci, córka B.D. jest utrzymywana przez ojca A.D., który troszczy się o jej byt materialny, pokrywa koszty codziennego życia, wydatki związane z nauką, jej potrzebami osobistymi i zainteresowaniami.

Ponadto, ojciec troszczy się o emocjonalny rozwój córki, będąc z nią w stałym kontakcie, wspierając ją i kształtując jej postawy.

Pytanie

Czy w zaistniałym stanie faktycznym ma Pani status „osoby samotnie wychowującej dziecko”, określony w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie – prawo do preferencyjnego rozliczenia przewidzianego dla osoby samotnie wychowującej dziecko, wyrażone w rocznym zeznaniu PIT-37 za 2024 r.?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, ma Pani status „osoby samotnie wychowującej dziecko” określony w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawo do preferencyjnego rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, wyrażone w rocznym zeznaniu PIT-37 – zgodnie z art. 6 ust. 4d ww. ustawy.

Spełnia Pani ustawowe przesłanki określone w art. 6 ust. 4c ww. ustawy bowiem podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, jest panną i samotnie wychowuje małoletniego syna C.D. Nie wychowuje Pani wspólnie z drugim rodzicem ani syna, ani córki. Żadne z Państwa dzieci nie jest pod opieką naprzemienną.

Sprawuje Pani faktyczną pieczę nad synem. Sporadyczne kontakty syna z ojcem, zawsze inicjowane przez syna, nie oznaczają, że syn jest wychowywany wspólnie z drugim rodzicem.

Wskazuje Pani, że prawo do preferencyjnego rozliczenia znajduje uzasadnienie w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów (podsekretarza stanu Jarosława Nenemana) z 15 maja 2024 r. w sprawie podatków osób samotnie wychowujących dzieci. Z tych wyjaśnień wynika, że rodzicem samotnie wychowującym dziecko jest ten, który w większym stopniu uczestniczy w procesie wychowawczym. Nie ulega wątpliwości, że zaangażowanie w wychowanie syna jest wielokrotnie większe, niż zaangażowanie ojca. Wkład Pani w wychowywanie syna jest trwały i zbliżony do 100%, ponieważ czynności wychowawcze ojca są ograniczone do sporadycznych i krótkich kontaktów z synem. Nie można zatem twierdzić, że A.D. (były partner) uczestniczy w porównywalnym stopniu z Panią w wychowaniu syna.

Zasadne jest zatem posłużenie się argumentacją zawartą w uzasadnieniu wyroku NSA z 7 lutego 2023 r. w sprawie sygn. akt II FSK 1766/20, w którym NSA wskazał, iż: (…) leksykalne znaczenie wyrazu „samotny” („samotność”) ukierunkowuje na odkodowanie sformułowania dotyczącego „rodzica samotnie wychowującego dzieci”, jako rodzica wychowującego dzieci (dziecko) w odosobnieniu od drugiego rodzica dzieci (dziecka) i bez jego udziału i przebywającego z dziećmi (dzieckiem) w innym miejscu niż rodzic. Nie oznacza to zaś braku jakiegokolwiek udziału drugiego z rodziców w procesie wychowawczym dzieci.

Wskazuje Pani, że Pani stanowisko potwierdzają także cytowane niżej wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych:

–Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 sierpnia 2024 r., III SA/Wa 1266/24: Jeżeli rozwiedziony rodzic nie wykonuje, w tym samym czasie i w tym samym miejscu czynności, przy współudziale drugiego rodzica, składających się na proces jego czynności wychowawczych nad dzieckiem, to nieuzasadnione jest twierdzenie, że dany rodzic czyni to wspólnie z drugim rodzicem i tym samym nie może korzystać z preferencji rozliczenia dochodów na gruncie regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedstawione twierdzenie znajduje również zastosowanie do regulacji obowiązujących od 1 stycznia 2022 r.

–Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 5 października 2023 r., I SA/Łd 589/23: Jeśli rozwiedziony rodzic nie wykonuje w tym samym czasie i w tym samym miejscu czynności, przy współudziale drugiego rodzica, składających się na proces wychowawczy, to wręcz nielogiczne jest twierdzenie, że czyni to wspólnie z drugim rodzicem.

Nowa redakcja ulgi nie modyfikuje ukształtowanego już w orzecznictwie rozumienia wyrażenia ustawowego dotyczącego „samotnego wychowywania dzieci”, zamieszczonego w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz (poza ograniczeniem wprost przewidzianym w tym przepisie dotyczącym dochodów jednego rodzica) w określonych sytuacjach wyklucza jedynie wspólne opodatkowanie w przypadku samotnego wychowywania dzieci np. w ramach wykonywania opieki naprzemiennej przez rodziców.

Potwierdza to także stanowisko Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 11 lipca 2023 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.448.2023.2.MN: Skoro w 2022 r. to Pani faktycznie wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do swojego dziecka, tj. uczestniczyła w jego wychowaniu, sprawowała nad nim pieczę, troszczyła się o rozwój fizyczny i duchowy, zabezpieczała potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, dostarczała niezbędnych dóbr materialnych, natomiast ojciec dziecka nie brał czynnego udziału w jego wychowaniu, a jedynie realizował zasądzone widzenia, to spełnia Pani warunki określone w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przysługuje Pani prawo do skorzystania za rok 2022 z preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Z jego treści wynika, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)pełnoletnie, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)pełnoletnie do ukończenia 25. roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w innym państwie

-podatek może być określony zgodnie z ust. 4d na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym.

Na podstawie art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 4c, podatek jest określany w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, przy czym do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

Art. 6 ust. 4e omawianej ustawy, stanowi, że:

Przepisu ust. 4c pkt 3 nie stosuje się, jeżeli dziecko, o którym mowa w tym przepisie, uzyskało w roku podatkowym:

1)dochody, z wyjątkiem renty rodzinnej, podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub

2)przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 i 152

-w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. z 2023 r. poz. 2194 oraz z 2024 r. poz. 1615), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego.

Stosownie do art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4d, nie ma zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U. z 2024 r. poz. 1576).

W świetle art. 6 ust. 8 ww. ustawy:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:

1)stosuje przepisy:

a)art. 30c lub

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy

-w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;

2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Uwzględniając cytowane uregulowania prawne wskazać należy, że przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie. Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje dla potrzeb jej wykładni i stosowania pojęcia „samotnego wychowywania”, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji.

Dla ustalenia znaczenia „samotnie” oraz „wychowywać” należy zatem odwołać się w pierwszej kolejności do językowych reguł interpretacyjnych.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN „wychować — wychowywać” to: (1) «zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności», (2) «przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie».

Zatem, „wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Natomiast, „samotny” to: (1) «żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół», (2) «znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam», (3) «spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa», (4) «znajdujący się na odludziu».

Przez osobę samotnie wychowującą dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy więc rozumieć osobę, która faktycznie w pojedynkę w pełni lub w przeważającej mierze wychowuje dziecko bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym, stale, na co dzień, troszcząc się nie tylko o byt materialny, ale także rozwój emocjonalny dziecka.

W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic, który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka. W sytuacji, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie, status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

Rodzic, o którym mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w pojedynkę troszczy się o zaspokojenie bieżących potrzeb dziecka, nie traci statusu osoby samotnie wychowującej dziecko z racji utrzymywania sporadycznych kontaktów z dzieckiem przez drugiego rodzica lub płacenia przez niego alimentów.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, że dla preferencyjnego opodatkowania dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2022 r. istotne znaczenie ma regulacja zawarta w treści art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że nie ma ono zastosowania do osoby, która wychowuje wspólnie z drugim rodzicem albo opiekunem prawnym co najmniej jedno dziecko, w tym również gdy dziecko jest pod opieką naprzemienną, w związku z którą obydwojgu rodzicom zostało ustalone świadczenie wychowawcze zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Zatem od 2022 r. osoba, która wspólnie z drugim rodzicem wychowuje co najmniej jedno dziecko, co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo, pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa, nie może skorzystać z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Co więcej, aby móc skorzystać z omawianej preferencji podatkowej nie jest konieczne posiadanie statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (określonej ww. przepisem) przez cały rok podatkowy. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Odnosząc przedstawione uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że spełniła Pani warunki określone w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, nie ma do Pani zastosowania art. 6 ust. 4f tej.

W opisie zdarzenia wskazała Pani bowiem, że całość opieki nad synem sprawuje sama. Zapewnia mu pełną opiekę materialną, bytową i emocjonalną. Jest odpowiedzialna w całości za jego wychowanie, szkołę, rozwój i wsparcie emocjonalne. Podejmuje Pani samodzielnie wszystkie decyzje, które dotyczą syna. Wyłącznie Pani chodzi na szkolne wywiadówki, pomaga w lekcjach, kupuje synowi ubrania i wozi do lekarzy. Ojciec dziecka nie wykazuje inicjatywy, aby uczestniczyć w wychowywaniu syna i nie łoży finansowo na jego wychowanie. Pani były partner nigdy nie zbudował właściwej relacji emocjonalnej z synem. Nie została orzeczona przez Sąd opieka naprzemienna nad Pani małoletnim dzieckiem. Nie zostało przedstawione Sądowi porozumienie rodziców zawierające zasady sprawowania pieczy naprzemiennej, tj. dotyczące sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej (i kontaktów z dzieckiem) oraz zgodności tego porozumienia z dobrem dziecka, uwarunkowanej istnieniem pozytywnej prognozy, iż oboje rodzice będą współdziałać w sprawach dziecka. Świadczenie „800+” na syna nie zostało ustalone na rzecz obydwojga rodziców na podstawie art. 5 ust. 2a ustawy z 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci. Oprócz dzieci, o których mowa we wniosku, nie była Pani i nie jest matką dla innego dziecka. Od momentu rozstania z ojcem dzieci, nie była i nie jest Pani w żadnym związku. Wasza córka, która studiuje na Uniwersytecie Ekonomicznym mieszka z ojcem. Wskazuje Pani również, że od momentu rozstania z ojcem dzieci, córka jest utrzymywana przez ojca, który troszczy się o jej byt materialny, pokrywa koszty codziennego życia, wydatki związane z nauką, jej potrzebami osobistymi i zainteresowaniami. To ojciec troszczy się o emocjonalny rozwój córki, pozostając z nią w stałym kontakcie, wspierając ją i kształtując jej postawy.

W konsekwencji, ma Pani prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia za 2024 r., jako osoba samotnie wychowująca dziecko, na zasadach określonych w art. 6 ust. 4c i ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.