Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 20 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismami z 4 i 5 czerwca 2025 r. (wpływ 4 i 5 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w branży eventowej od września 2020 roku. Pana działalność ma dwa główne filary:

-obsługa muzyczna imprez okolicznościowych i firmowych – jako DJ i wodzirej specjalizuje się Pan w prowadzeniu wesel, eventów i wydarzeń firmowych;

-dekoracje balonowe dla firm i klientów korporacyjnych (…). Pracuje Pan głównie z firmami z sektora B2B, obsługując otwarcia lokali, eventy promocyjne, konferencje, targi, jubileusze oraz inne wydarzenia komercyjne.

Charakter obydwu działalności wymaga od Pana odpowiedniego, profesjonalnego ubioru – zarówno podczas pracy z klientem indywidualnym (np. wesela), jak i z firmami (np. w galeriach handlowych, hotelach, biurach itp.)

W przypadku działalności DJ-skiej strój elegancki (garnitur, biała koszula, krawat, eleganckie buty) jest absolutnie nieodzowny. Natomiast w działalności dekoratorskiej – przy obsłudze eventów firmowych – klienci często oczekują od Pana schludnego, spójnego z charakterem wydarzenia wyglądu, najczęściej w stylu smart casual.

Przykłady strojów wymaganych przy dekoracjach eventowych to:

-marynarka + t-shirt lub luźniejsza koszula (np. jeansowa),

-schludne spodnie (np. chinosy),

-czyste sportowe lub eleganckie buty.

Wielu event managerów i koordynatorów projektów wyraźnie komunikuje swoje oczekiwania dotyczące wyglądu całego zespołu realizacyjnego. W niektórych przypadkach musi Pan dopasować styl ubioru do identyfikacji wizualnej marki (np. biały t-shirt z granatową koszulą jeansową). W obu obszarach działalności zdjęcia z realizacji (zarówno dekoracji, jak i prowadzenia imprez) stanowią istotny element działań marketingowych – są publikowane w mediach społecznościowych, na stronie internetowej oraz w portfolio dla potencjalnych klientów. Profesjonalny i spójny wizualnie wizerunek ma więc bezpośredni wpływ na postrzeganie Pana marki i zdobywanie nowych kontraktów.

Uzupełnienie wniosku

Pana forma opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu działalności gospodarczej to podatek liniowy 19%.

Poinformował Pan również, że Pana zapytanie dotyczy ubrań bez logo. Jest to spowodowane tym, że wielu klientów (event managerów i agencji marketingowych) podejmuje z Panem współpracę jako podwykonawcą i nie chce, aby podczas trwania eventu każda z osób posiadała „koszulkę z innym logotypem”, tym bardziej że nie jest to logo agencji. Najczęściej klient, który zatrudnia agencję marketingową, nie wie, z jakich firm są podwykonawcy, gdyż jest to tajemnicą agencji, dlatego Pan jako podwykonawca nie może posiadać ubrań z logo. Podczas trwania wielu wydarzeń ubrania z logo nie są dobrze widziane gdyż spotkał się już Pan z uwagą, że „event to nie miejsce na reklamę”. Najlepszym wyborem, w przypadku stroju smart casual, jest klasyczna jednokolorowa, gładka koszulka lub schludna koszula (również bez logo). To samo tyczy się samochodu. Jako podwykonawca bardzo często jest Pan pytany i proszony, żeby samochód którym przyjeżdża Pan na wydarzenie, nie posiadał żadnej reklamy marketingowej.

Pytanie

Czy w związku z charakterem prowadzonej działalności gospodarczej w branży eventowej – jako DJ i wodzirej oraz wykonawca dekoracji balonowych dla firm – może Pan uznać za koszt uzyskania przychodu wydatki na zakup odzieży:

-eleganckiej (garnitury, białe koszule, krawaty, eleganckie buty),

-smart casual (marynarki, schludne koszule, t-shirty, chinosy, obuwie w stylu casual),

biorąc pod uwagę, że:

-ubiór jest bezpośrednio związany z charakterem świadczonych usług, a jego brak mógłby wpłynąć na postrzeganie Pana usługi jako mniej profesjonalnej i ograniczyć pozyskiwanie nowych klientów,

-klienci korporacyjni często narzucają określony dress code,

-od stroju zależy postrzeganie Pana marki i poziom profesjonalizmu (szczególnie na weselach),

-zdjęcia z realizacji w danym stroju są elementem promocji i marketingu,

-ubrania te nie są wykorzystywane w życiu prywatnym,

-posiadanie zapasowej odzieży (np. białych koszul) jest konieczne ze względu na możliwość ich zabrudzenia/uszkodzenia podczas wielogodzinnych zleceń?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – wydatki na zakup zarówno eleganckiej odzieży, jak i ubrań typu smart casual powinny zostać uznane za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obie grupy ubrań są wykorzystywane wyłącznie w ramach działalności gospodarczej i mają bezpośredni związek z generowaniem przychodu oraz utrzymaniem źródła dochodu. Odzież ta pełni funkcję narzędzia pracy – wpływa na:

-postrzeganie usługi jako profesjonalnej,

-możliwość realizowania zleceń zgodnie z oczekiwaniami klientów,

-spełnianie wymogów dotyczących dress code’u (często formalnie wskazywanych przez klientów),

-budowanie marki i marketingu (poprzez zdjęcia z realizacji),

-uniknięcie strat wizerunkowych (np. przez nieodpowiedni lub zniszczony ubiór).

W związku z powyższym zakup tej odzieży nie ma charakteru osobistego, a wyłącznie zawodowy.

Nie służy zaspokajaniu potrzeb osobistych, lecz umożliwia prawidłowe wykonywanie działalności, co spełnia przesłanki uznania wydatków za koszt uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Przy czym zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. A zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnymi przychodami, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, podkreślam, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku między poniesionym kosztem a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

Na podstawie kryterium stopnia powiązania istniejącego między kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów podatkowych jest uzależniona m.in. od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

-wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

-został właściwie udokumentowany;

-wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślam, że o tym, co jest celowe i potrzebne w ramach prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Wskazane przez Pana wydatki nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w tej regulacji, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 3526/16:

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że:

Skoro jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan od września 2020 roku działalność gospodarczą w branży eventowej. Pana działalność ma dwa główne filary:

-obsługa muzyczna imprez okolicznościowych i firmowych – jako DJ i wodzirej specjalizuje się Pan w prowadzeniu wesel, eventów i wydarzeń firmowych;

-dekoracje balonowe dla firm i klientów korporacyjnych (…); pracuje Pan głównie z firmami z sektora B2B, obsługując otwarcia lokali, eventy promocyjne, konferencje, targi, jubileusze oraz inne wydarzenia komercyjne.

Charakter obydwu działalności wymaga od Pana odpowiedniego, profesjonalnego ubioru – zarówno podczas pracy z klientem indywidualnym (np. wesela), jak i z firmami (np. w galeriach handlowych, hotelach, biurach itp.) W przypadku działalności DJ-skiej strój elegancki (garnitur, biała koszula, krawat, eleganckie buty) jest absolutnie nieodzowny. Natomiast w działalności dekoratorskiej – przy obsłudze eventów firmowych – klienci często oczekują od Pana schludnego, spójnego z charakterem wydarzenia wyglądu, najczęściej w stylu smart casual. W obu obszarach działalności zdjęcia z realizacji (zarówno dekoracji, jak i prowadzenia imprez) stanowią istotny element działań marketingowych – publikuje je Pan w mediach społecznościowych, na stronie internetowej oraz w portfolio dla potencjalnych klientów. Profesjonalny i spójny wizualnie wizerunek ma więc bezpośredni wpływ na postrzeganie Pana marki i zdobywanie nowych kontraktów.

Pana forma opodatkowania to podatek liniowy 19%. Poinformował Pan również, że Pana zapytanie dotyczy ubrań bez logo. Zakupy odpowiedniej odzieży, tj. eleganckiej (garnitury, białe koszule, krawaty, eleganckie buty), smart casual (marynarki, schludne koszule, t-shirty, chinosy, obuwie w stylu casual) pod kątem wykonywania działalności gospodarczej należy oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Generalnie zakupy tego rodzaju stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Dlatego też zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia, w sytuacji gdy rzeczy te utraciły charakter osobisty, na przykład z uwagi na dostosowanie tych do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów.

Schludny i estetyczny wygląd świadczy o kulturze osobistej i nie jest zależny od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast obowiązujące zasady współżycia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą posiadały wygląd adekwatny do wykonywanego zawodu, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach, np. nauczyciele, urzędnicy, prawnicy itp. Niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież. Z tej też przyczyny zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej.

Niewątpliwie w wykonywanym przez Pana zawodzie dbałość o wizerunek zewnętrzny jest bardzo istotny, jednak nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych. Wydatki związane z zakupem eleganckiej odzieży (garnitury, białe koszule, krawaty, eleganckie buty) czy smart casual (marynarki, schludne koszule, t-shirty, chinosy, obuwie w stylu casual) mają charakter wydatków osobistych związanych z poprawą wizerunku i w konsekwencji nie można ich uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą.

Wprawdzie wydatki te nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, jednak nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Jak już wskazałem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej każda osoba może nabywać elegancką odzież czy obuwie. Z tej też przyczyny zakup tych rzeczy stanowi spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Ponadto schludny i estetyczny wygląd świadczy o kulturze osobistej.

Stąd, na podstawie opisu sprawy przedstawionego we wniosku oraz przytoczonych przepisów prawa stwierdzam, że poniesione przez Pana wydatki na elegancką odzież (garnitury, białe koszule, krawaty, eleganckie buty) czy smart casual (marynarki, schludne koszule, t-shirty, chinosy, obuwie w stylu casual) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, gdyż wydatki te mają charakter wydatków osobistych.

Podsumowanie: w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Pana wydatki na zakup eleganckiej odzieży (garnitury, białe koszule, krawaty, eleganckie buty) czy smart casual (marynarki, schludne koszule, t-shirty, chinosy, obuwie w stylu casual) nie mogą być zaliczone przez Pana do kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.