Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe - Interpretacja - 0112-KDSL1-2.4011.235.2025.2.PR

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 5 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDSL1-2.4011.235.2025.2.PR

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowy od osób fizycznych:

-    nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po C, który nabył uprzednio ten udział w spadku po swojej matce,

-    prawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 1 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem 8 maja 2025 r. (wpływ 13 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) 1972 r. małżonkowie A i B otrzymali przydział na lokal mieszkalny położony w (…), znajdujący się w zasobach (…).

(…) 1990 r. prawo do tego lokalu zostało przekształcone na własnościowe prawo do lokalu (przydział nr (…)); stanowiło ono majątek wspólny małżonków A i B.

A zmarł (…) 2005 r. Spadek po nim nabyli: żona B i syn C - po połowie, w wyniku czego wdowa stała się właścicielką mieszkania w 3/4, a syn C - w 1/4 (postanowienie Sądu Rejonowego w (…)).

B zmarła (…) 2022 r. Spadek po niej odziedziczył w całości syn C (akt poświadczenia dziedziczenia z (…)).

C zmarł (…) 2023 r. Spadek po nim odziedziczyły D (Wnioskodawczyni) i E po 1/2 części (akt poświadczenia dziedziczenia z (…)). Decyzją z (…) Naczelnik Urzędu Skarbowego w (…) ustalił:

-   łączną wartość odziedziczonych przez E praw majątkowych -(…) zł

-   obciążające ww. udział długi -(…) zł

-   czysta wartość dziedziczonego spadku -(…) zł.

(…) 2024 r. Wnioskodawczyni i E sprzedały spółdzielcze własnościowe prawo do ww. lokalu za łączną kwotę (…) zł (po (…) dla każdej z nich) (nr Rep. (…)).

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia w przedstawionym stanie faktycznym?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż odziedziczonego przez nią udziału we wchodzącym w skład spadku po C lokalu mieszkalnym nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskany z tego tytułu dochód nie podlega opodatkowaniu, albowiem sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat od nabycia prawa przez „pierwszych” spadkodawców - rodziców ostatniego spadkodawcy C.

Wnioskodawczyni opiera się w tej kwestii na ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych odwołującym się do regulacji z zakresu prawa cywilnego.

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym ugruntowane jest stanowisko, zgodnie z którym pojęcie dziedziczenia oznacza przejście na spadkobierców praw i obowiązków majątkowych zmarłego, powodujące następstwo prawne pod tytułem ogólnym, czyli sukcesję uniwersalną, co oznacza, że prawo związane z majątkiem przechodzi na kolejnych spadkobierców. Zatem jeżeli A i B mieli prawo do bezpodatkowego zbycia swego lokalu (bo od czasu jego nabycia upłynęło przed ich śmiercią ponad 5 lat), to tym samym prawo to zostało odziedziczone przez ich spadkobiercę C, a w dalszej kolejności - przez jego spadkobierców, w tym E.

W wyroku z 19 listopada 2024 r. (sygn. akt I SA/Łd 607/24) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi orzekł w sprawie skargi na interpretację podatkową: „Stosownie do art. 10 ust. 5 updof okres 5 lat liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (lub wybudowanie) tej nieruchomości przez spadkodawcę, czyli - lege non distinguente - także spadkodawcę spadkodawcy”.

Tożsamy pogląd można wyprowadzić również z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2016 r. sygn. akt II FSK 1014/14.

Potwierdza go także liczne orzecznictwo WSA przywołane w pierwszym z ww. wyroków. Zgodnie z przywołanym przepisem spadkobierca do 5-letniego okresu od nabycia lub wybudowania nieruchomości, których upływ skutkuje brakiem opodatkowania zbycia przedmiotowej nieruchomości, może doliczyć okres od jej nabycia lub wybudowania przez spadkodawcę. W art. 10 ust. 5 pdf ustawodawca nie wprowadził ograniczenia do jednego powiązania z bezpośrednim spadkobiercą.

Powyższe znajduje także uzasadnienie w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym spadkobierca podatnika przejmuje przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkobiercy. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 listopada 2014 r. sygn. akt II FPS 3/14 wskazał, że w piśmiennictwie przyjmuje się, iż pojęcie dziedziczenia oznacza przejście na spadkobierców praw i obowiązków majątkowych zmarłego w drodze jednego zdarzenia, jakim jest śmierć osoby fizycznej, powodujące następstwo prawne pod tytułem ogólnym, czyli sukcesję uniwersalną. Oznacza to, że na spadkobiercę (spadkobierców) przechodzi na skutek dziedziczenia całość praw i obowiązków majątkowych należących do spadku, w wyniku czego spadkobierca nabywa wszelkie przedmioty majątkowe zaliczane do spadku, niezależnie od ich charakteru. Przedmioty spadkowe (ale też prawa i obowiązki) przechodzą więc na spadkobiercę w takim kształcie prawnym, w jakim przysługiwały spadkodawcy. Z chwilą otwarcia spadku, spadkobiercy w drodze sukcesji generalnej, wstępują we wszelkie prawa majątkowe spadkodawcy, przysługujące mu w chwili śmierci.

Przenosząc to na grunt stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie należy przyjąć, iż raz ukształtowane prawo do zbycia przedmiotowej nieruchomości bez obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, na zasadzie sukcesji generalnej stanowiło przedmiot każdorazowego dziedziczenia przez kolejnych spadkobierców, aż w końcu zostało nabyte przez E i Wnioskodawczynię. Nie ma podstaw do przyjęcia przeciwnego, tzn. że w którymkolwiek momencie prawo to wygasło lub nie zostało nabyte w drodze dziedziczenia.

W efekcie w opisanej sytuacji, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a pdf, nie powstanie przychód podatkowy ze względu upływu 5-letniego okresu liczonego od daty nabycia nieruchomości przez A i B.

Reasumując, analiza wskazanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przytoczonego powyżej ugruntowanego orzecznictwa prowadzi do wniosku, iż w przytoczonym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–    jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa majątkowego nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie stanowi ono źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa majątkowego w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Z powyższego przepisu wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast jeżeli nieruchomość lub prawa majątkowe były nabyte przez spadkodawcę również w drodze spadku, wówczas moment nabycia tej nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkodawcę określany jest zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, tj. z chwilą śmierci spadkodawców spadkodawcy.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres własności nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres własności nieruchomości (praw majątkowych) spadkodawcy. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (czyli nabytych w drodze spadku), decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia przez spadkodawcę.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Jak stanowi art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego:

Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

Wg treści art. 931 § 1 oraz Kodeksu cywilnego:

W pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek; dziedziczą oni w częściach równych. Jednakże część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku.

Na podstawie art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

W świetle art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Jak stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Z treści wniosku wynika, że w 1972 r. małżonkowie A i B otrzymali przydział na lokal mieszkalny. W 1990 r. prawo do tego lokalu zostało przekształcone na własnościowe prawo do lokalu i stanowiło ono majątek wspólny małżonków. A zmarł w 2005 r., a spadek po nim nabyli: żona B i syn C - po połowie, w wyniku czego wdowa (B) stała się właścicielką mieszkania w 3/4, a syn (C) - w 1/4. B zmarła w 2022 r., a spadek po niej odziedziczył w całości syn C. C zmarł w 2023 r., a spadek po nim odziedziczyły: Pani i E po 1/2 części. W 2024 r. Pani i E sprzedały spółdzielcze własnościowe prawo do ww. lokalu.

Powzięła Pani wątpliwość, czy z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości nabytej w spadku po C ma Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Panią udziału w przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jego odpłatne zbycie będzie miało miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Pani spadkodawcę, tj. C.

Użyty w ww. przepisie termin „nabycie” oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) bez względu na fakt czy jest to nabycie w części ułamkowej, czy w całości. Poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Stosownie do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można więc, np. w drodze zakupu, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, spadku), a w przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

Wskazała Pani, że udział w nieruchomości (lokalu mieszkalnym) odziedziczyła Pani po C, który odziedziczył 1/4 udziału w nieruchomości po swoim ojcu, który zmarł w 2005 r. i oraz 3/4 udziału w nieruchomości po swojej matce, która zmarła w 2022 r.

Wyjaśniam, że przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje wyłącznie na nabycie lub wybudowanie nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, po którym następuje dziedziczenie. W przepisie tym ustawodawca wskazuje tylko i wyłącznie na spadkodawcę, a nie na poprzednich spadkodawców spadkodawcy.

W przedmiotowej sprawie to nie spadkobierca (Pani) ale tylko i wyłącznie spadkodawca (tj. C) mógłby doliczyć do wskazanego w ww. przepisie okresu, okres nabycia przez spadkodawców (rodziców C), po których on sam dziedziczył.

W Pani sytuacji nie ma również zastosowania wskazany przez Panią art. 97 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), w myśl którego:

Spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Z regulacji zawartej w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Sposób w jaki spadkodawca liczyłby termin pięcioletni z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji gdyby zbywał swoją nieruchomość nie jest prawem majątkowym podlegającym sukcesji. Potwierdzeniem tego faktu jest wprowadzenie przez ustawodawcę art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten także nie wprowadza sukcesji podatkowej w odniesieniu do sposobu liczenia terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 omawianej ustawy. Przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza odrębny preferencyjny sposób ustalenia tego terminu przez spadkobierców i wskazuje wyłącznie na nabycie lub wybudowanie nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, po którym następuje dziedziczenie.

Tym samym, nie można zgodzić się z Pani stanowiskiem, że sprzedaż odziedziczonego udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem należy wziąć również pod uwagę czas posiadania nieruchomości przez rodziców Pani spadkodawcy, co znajduje uzasadnienie w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej.

Podkreślam również, że dla oceny możliwości doliczenia do okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, okresu od nabycia przez spadkodawcę nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. W sytuacji, gdy ustawodawca wskazuje w przedmiotowym przepisie na okres od nabycia przez spadkodawcę, nieuprawnionym jest odwoływanie się do okresu od nabycia przez poprzednich spadkodawców spadkodawcy.

Przechodząc zatem na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku wskazuję, że Pani spadkodawcą jest C, który udziały w nieruchomości nabył w dwóch datach, tj. datami nabycia poszczególnych udziałów w nieruchomości przez Pani spadkodawcę (C), który uprzednio nabył udziały w tej nieruchomości w spadkach po swoich rodzicach, są daty śmierci spadkodawców C (odpowiednio ojca – 2005 r. i matki - 2022 r.).

Zatem, w odniesieniu do tej części udziału w nieruchomości, która została nabyta przez Panią w drodze spadku po C, który odziedziczył ten udział w nieruchomości po swoim ojcu, pięcioletni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym zmarł ojciec C, tj. od końca 2005 r., zatem termin ten upłynął z końcem 2010 r.

Natomiast w odniesieniu do tej części udziału w nieruchomości, która została nabyta przez Panią w drodze spadku po C, który odziedziczył ten udział w nieruchomości po swojej matce, pięcioletni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym zmarła matka C, tj. od końca 2022 r., zatem termin ten upłynąłby dopiero z końcem 2027 r.

Podsumowując, sprzedaż przez Panią w 2024 r. udziału w nieruchomości nabytego w spadku:

1)  w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po C, który nabył uprzednio ten udział w spadku po swoim ojcu, nie stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie i tym samym nie skutkuje dla Pani obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych – w tej części Pani stanowisko jest prawidłowe;

2)  w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po C, który nabył uprzednio ten udział w spadku po swojej matce, stanowi dla Pani źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynął termin, o którym mowa w tym przepisie. Uzyskany ze sprzedaży dochód w tej części podlega opodatkowaniu 19% podatkiem, według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w tej części Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Zgodnie bowiem z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazuję, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Skoro stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest Pani, to ta interpretacja nie wywołuje skutków podatkowych dla drugiego spadkobiercy nieruchomości.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Panią wyroków sądów wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.