Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 27 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 29 kwietnia 2025 r. (wpływ 29 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W 2024 r. zakupiła Pani auto z programu (…) z PFRON. Koszt przystosowania do przewozu osoby niepełnosprawnej wyniósł (…) zł. Pani wkład własny do zakupu auta wyniósł (…) tys. zł, dofinansowanie z PFRON to (…) tys. zł.
Posiada Pani znaczny stopień niepełnosprawności.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani co następuje.
Orzeczenie o niepełnosprawności wydał Pani Powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności w (…).
Orzeczenie o niepełnosprawności zostało Pani wydane (…) 2014 r. na stałe.
Na pytanie czy z orzeczenia o niepełnosprawności wynika, od kiedy datuje się stopień Pani niepełnosprawności? Jeżeli tak, to proszę wskazać tę datę oraz doprecyzować czy Pani niepełnosprawność istniała w dacie poniesienia wydatków jakie zamierza Pani odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej? udzieliła Pani odpowiedzi od (…) moja niepełnosprawność istniała wcześniej choruję na (…) od urodzenia.
Na pytanie czy nabyła Pani odrębnie samochód i odrębnie usługę przystosowania pojazdu do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności? udzieliła Pani odpowiedzi Nie.
Przystosowanie samochodu do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności polegało na montażu punktów typu slide’n clicke montowane w podłodze do kotwiczenia pasów, przednie pasy mocowania wózka, (bez napinacza), tylne pasy mocowania wózka (z napinaczem mechanicznym), trzypunktowy pas bezpieczeństwa dla osoby na wózku.
Na pytanie na czym polegało „dofinansowanie z PFRON”? W szczególności, czy dofinansowanie dotyczyło zakupu:
a)nowego (używanego) samochodu od dealera samochodowego zgodnie z jego ofertą handlową (samochodu, który nie był dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnością), który następnie na zlecenie dealera został przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych przez firmę zewnętrzną?
b)nowego (używanego) samochodu od dealera samochodowego zgodnie z jego ofertą handlową (samochodu, który nie był dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnością), który następnie na Pani zlecenie został przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych przez firmę zewnętrzną?
c)nowego (używanego) dostosowanego samochodu, tj. zakupu fabrycznie przystosowanego samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych?
udzieliła Pani odpowiedzi Zakupu nowego samochodu od dealera samochodowego zgodnie z jego ofertą handlową (samochodu, który nie był dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnością), który następnie na zlecenie dealera został przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych przez firmę zewnętrzną (…).
Na pytanie czy z zawartej umowy z PFRON lub innych posiadanych przez Panią dokumentów wynika, jaka część dofinansowania przeznaczona została na zakup samochodu, a jaka na przystosowanie samochodu do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności? udzieliła Pani odpowiedzi Tak mam wyszczególnioną kalkulację kosztów przystosowania przez firmę zewnętrzną w kwocie (…)zł brutto, plus (…)zł brutto za rejestrację – wpis do dowodu _ opinia (…).
Posiada Pani dokumenty stwierdzające wysokość poniesionych wydatków.
Pani część własna wkładu do zakupu auta nie zostanie sfinansowana ani dofinansowania przez PFRON, czy zakładowy fundusz aktywności czy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i wydatki te nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie.
Wydatki, o których mowa we wniosku nie zostały/zostaną:
·zaliczone do kosztów uzyskania przychodów;
·odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c;
·odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym;
Wydatki, o których mowa we wniosku nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie.
W okresie, którego dotyczy wniosek, uzyskiwała Pani dochody podlegające opodatkowaniu z tytułu stosunku pracy.
Pytanie
Czy w takiej sytuacji jest możliwość odliczenia od podatku (…) tys. zł związanych dostosowaniem?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, ponieważ zakup auta tak samo jak zakup np. wózka elektrycznego dla osoby niepełnosprawnej na wózku jest dofinansowany ze środków PFRON i część, która jest wpłatą własną za wózek elektryczny można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej to rozumie Pani, że zakup samochodu z dofinansowaniem z PFRON także może Pani odliczyć, tzn. część wpłaty własnej uwzględniającej koszty dostosowania auta dla osoby z niepełnosprawnością.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g oraz ust. 13a tego artykułu.
Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 2 powołanej ustawy:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
W myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 cytowanej ustawy:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Jak wynika natomiast z art. 26 ust. 7d przywołanej ustawy:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Według art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa)niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.
Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Na mocy zaś art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Należy zaznaczyć, że katalog wydatków określony w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.
Niewątpliwie, samochód w przypadku osoby niepełnosprawnej, znacznie ułatwia wykonywanie różnych czynności, np. dojazd do pracy, na spotkania ze znajomymi, czy na zabiegi rehabilitacyjne. Jednakże ustawodawca w art. 26 ust. 7a omawianej ustawy wyraźnie określił, które wydatki poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną uznaje za „wydatki” poniesione na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające do dokonania odliczeń od dochodu.
Z brzmienia art. 26 ust. 7a pkt 2 wskazanej ustawy wynika, że odliczone od dochodu mogą być wyłącznie wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Skoro więc prawodawca tworzy przepis, z którego brzmienia wynika jednoznacznie, jakie wydatki w przypadku pojazdu mechanicznego mogą być odliczone od dochodu jako wydatki na cele rehabilitacyjne, to znaczy, że w tym właśnie przepisie ta problematyka uregulowana jest wyczerpująco.
Określenie „przystosowanie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności” rozumieć należy jako upoważnienie do odliczania tylko tych wydatków, których skutkiem jest „przerobienie” pojazdu mechanicznego w sposób umożliwiający korzystanie z niego przez osobę niepełnosprawną. Przeróbki te mogą dotyczyć zarówno elementów związanych z kierowaniem pojazdem, czyli dostosowaniem pojazdu do potrzeb niepełnosprawnego kierowcy, jak i elementów umożliwiających przemieszczanie się pojazdem, czyli dostosowaniem pojazdu do potrzeb niepełnosprawnego pasażera. Pamiętać jednak należy, iż przepis ten wyraźnie zawęża zakres przeróbek, uzależniając je każdorazowo od potrzeb osoby niepełnosprawnej wynikających z charakteru niepełnosprawności. Co również ważne, nie jest możliwe odliczenie wydatków na zakup lub remont samochodu. Ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidział dla osób niepełnosprawnych preferencji podatkowych związanych z zakupem samochodów osobowych. Nabycie samochodu, nawet przystosowanego do korzystania przez osobę niepełnosprawną nie mieści się w zakresie tej ulgi.
Z wniosku wynika, że w 2024 r. zakupiła Pani auto z programu (…) z PFRON. Koszt przystosowania do przewozu osoby niepełnosprawnej wyniósł (…) zł. Pani wkład własny do zakupu auta wyniósł (…) tys. zł, dofinansowanie z PFRON to (…) tys. zł. Dokonała Pani zakupu nowego samochodu od dealera samochodowego zgodnie z jego ofertą handlową (samochodu, który nie był dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnością), który następnie na zlecenie dealera został przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych przez firmę zewnętrzną (…). Nie nabyła Pani odrębnie samochodu i odrębnie usługi przystosowania pojazdu do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności.
Powyższe wskazuje zatem, że nabyła Pani już przystosowany do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności samochód, a nie samochód, który przystosowała Pani do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności. Wobec tego kwota, którą wydatkowała Pani z własnych środków, stanowi pozostałą do zapłaty cenę zakupu samochodu, która nie została pokryta ze środków PEFRON w ramach programu (…). Wydatkowana przez Panią kwota nie stanowi więc wydatku na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności wskazanego w art. 26 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a część kwoty należnej za zakup tego samochodu.
Reasumując, poniesiony przez Panią wydatek na zakup samochodu przystosowanego do Pani niepełnosprawności nie jest wydatkiem na cele rehabilitacyjne oraz wydatkiem związanym z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegającym odliczeniu od podstawy opodatkowania na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy.
Podsumowując, nie przysługuje Pani prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w ramach ulgi rehabilitacyjnej kwoty (…) zł.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.