Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobierania podatku u źródła. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismami, które wpłynęły 31 marca 2025 r. i 3 maja 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i nabywa od podmiotu zagranicznego – …, mającego siedzibę w Tajwanie (dalej: „Kontrahent”) tzw. usługi niematerialne (dalej: „Usługi”), obejmujące usługi prawne.

Ze względu na charakter Usług, mogą być one świadczone wyłącznie w Tajwanie, ponieważ dotyczą zgłaszania i procedowania zgłoszeń patentowych przed Tajwańskim Urzędem Własności Intelektualnej i czynności z tym związanych, np. tłumaczenia dokumentów na język chiński i wnoszenia opłat urzędowych.

Kontrahent jest spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, oraz nie posiada na terytorium Polski oddziału (zakładu).

Zgodnie z certyfikatem rezydencji zaświadczono, że pan A jest rezydentem Tajwanu i podlega opodatkowaniu na terytorium, na którym prawo podatkowe zarządzane przez Ministerstwo Finansów Tajwanu jest stosowane w odniesieniu do roku 2024 w rozumieniu określonym w umowie między Biurem Gospodarczym i Kulturalnym Tajpej w Warszawie a Warszawskim Biurem Handlowym w Tajpej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „Porozumienie”).

Pan A jest wspólnikiem i prezesem ww. spółki osobowej.

Kontrahent został poinformowany przez Biuro Podatkowe w Tajwanie, że nie jest możliwe wydanie certyfikatu rezydencji na Kontrahenta, ponieważ Kontrahent nie jest osobą prawną, a spółką osobową.

Analogiczny certyfikat rezydencji zostanie wydany na 2025 r.

W związku z otrzymaniem not obciążeniowych od Kontrahenta, Wnioskodawca uprzejmie prosi o odpowiedź na poniższe pytania.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest 2025 r.

W okresie będącym przedmiotem zapytania, Wnioskodawca posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163; dalej: „ustawa PDOF”).

Wnioskodawca wskazał, że jako rzecznik patentowy prowadzi kancelarię patentową, więc świadczy usługi z zakresu własności intelektualnej, w szczególności: prowadzenie działalności doradztwa prawnego i ogólnych konsultacji, przygotowywania dokumentów prawnych w zakresie dokumentacji patentowej i praw autorskich (kod PKD: 69.10.Z Działalność prawnicza).

Działalność opodatkowana jest wg skali podatkowej (opodatkowanie na zasadach ogólnych).

Na pytanie Organu:

Jaki rodzaj umowy łączy Panią z Kontrahentem z Tajwanu?

Wnioskodawca odpowiedział, że:

Od strony prawnej, moim zdaniem, umowy w zależności od przedmiotu mogą mieć charakter umów zlecenia lub o dzieło.

Kontrahent (…), jest kancelarią patentową, więc świadczy usługi z zakresu własności intelektualnej. Wnioskodawca zawiera z Kontrahentem umowy o świadczenie usług w ramach działalności gospodarczej Kontrahenta.

Kontrahent z Tajwanu nie jest w stosunku do Wnioskodawcy podmiotem powiązanym, o którym mowa w art. 23m ust. 1 pkt 4 i pkt 5 ustawy PDOF.

Na pytanie Organu:

Czy wspólnik i zarazem prezes spółki osobowej z Tajwanu, Pan A każdorazowo przedstawia Pani certyfikat rezydencji?

Wnioskodawca odpowiedział, że:

Certyfikat rezydencji jest wydawany na dany rok podatkowy, więc certyfikat rezydencji jest przedstawiany raz w roku. Jeśli Kontrahent będzie świadczył usługi lub będzie zamierzał świadczyć usługi w 2026 roku, to w 2026 roku przedstawi certyfikat rezydencji na 2026 rok.

Pan A jest jedynym wspólnikiem spółki osobowej z Tajwanu.

Przychód z tytułu świadczenia usług prawnych przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy nie przekracza w roku podatkowym kwoty 2 000 000 zł.

Na pytanie Organu:

Co należy rozumieć pod pojęciem:

Wnioskodawca jest osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i nabywa od podmiotu zagranicznego - …, mającego siedzibę w Tajwanie (dalej: „Kontrahent”) tzw. usługi niematerialne (dalej: „Usługi”), obejmujące usługi prawne Proszę wskazać konkretnie jaki jest zakres ww. usług, czego dotyczą ww. usługi?

Wnioskodawca odpowiedział, że:

Uprzejmie informuję, że zakres ww. usług został konkretnie wskazany w kolejnym zdaniu we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej:

„Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i nabywa od podmiotu zagranicznego - …, mającego siedzibę w Tajwanie (dalej: „Kontrahent”) tzw. usługi niematerialne (dalej: „Usługi”), obejmujące usługi prawne. Ze względu na charakter Usług, mogą być one świadczone wyłącznie w Tajwanie, ponieważ dotyczą zgłaszania i procedowania zgłoszeń patentowych przed Tajwańskim Urzędem Własności Intelektualnej, i czynności z tym związanych np. tłumaczenia dokumentów na język chiński i wnoszenia opłat urzędowych.”.

W związku z powyższym Kontrahent zgłasza (dokonuje zgłoszeń patentowych) i proceduje zgłoszenia patentowe (prowadzi postępowanie zgłoszeniowe) przed Tajwańskim Urzędem Własności Intelektualnej, i prowadzi czynności z tym związane - tłumaczy dokumenty na język chiński i wnosi wymagane opłaty urzędowe.

Kontrahent jest podmiotem transparentnym podatkowo i płaci podatki zgodnie z ustawą o podatku dochodowym.

Certyfikat rezydencji, który Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahenta zawiera następujące dane identyfikacyjne: imię i nazwisko: A; numer identyfikacji podatkowej: …; adres: ….

Pytania

1.Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do potrącenia podatku u źródła, o którym mowa w art. 29 ustawy o PDOF, od wypłat dokonywanych na rzecz Kontrahenta, będącego spółką osobową, które to wypłaty dotyczą Usług i opłat urzędowych, w sytuacji, gdy dysponuje certyfikatem rezydencji wydanym na osobę fizyczną, będącą wspólnikiem i prezesem tej spółki osobowej, a Usługi są wykonywane poza terytorium Polski?

2.Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do przekazywania Kontrahentowi informacji IFT-1/IFT-1R w sytuacji, gdy Usługi są wykonywane poza terytorium Polski?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PDOF, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o PDOF, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o PDOF, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 Porozumienia, z zastrzeżeniem postanowień prawa terytorium, o którym mowa w artykule 2 ust. 3 lit. b), podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium o którym mowa w art. 2 ust. 3 lit. b) osiąga dochód na drugim terytorium, kwota podatku od takiego dochodu, zapłaconego na drugim terytorium (…) oraz zgodnie z postanowieniami niniejszego Porozumienia, będzie zaliczona na poczet podatku nałożonego na tę osobę w pierwszym wymienionym terytorium. Jednakże kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty podatku od dochodu, w pierwszym wymienionym terytorium, wyliczonego zgodnie z jego prawem i regulacjami podatkowymi.

Pan A jest osobą fizyczną, o której mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o PDOF.

Kontrahent/pan A świadczy usługi, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o PDOF.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o PDOF, załączony certyfikat rezydencji dokumentuje dla celów podatkowych miejsce zamieszkania podatnika (pana A), więc stosuje się przepisy art. 29 ust. 1 ustawy o PDOF z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, czyli Porozumienia.

Pan A ma miejsce zamieszkania na terytorium, o którym mowa w art. 2 ust. 3 lit. b) Porozumienia (Tajwan) i osiąga dochód na drugim terytorium (Polska), więc zgodnie z art. 22 ust. 2 Porozumienia, kwota podatku od takiego dochodu, zapłaconego na drugim terytorium (Polska), będzie zaliczona na poczet podatku nałożonego na pana A w pierwszym wymienionym terytorium (Tajwan).

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest zobowiązany do potrącenia podatku u źródła w wysokości 20% przychodu, o którym mowa w art. 29 ustawy o PDOF, od wypłat dokonywanych na rzecz Kontrahenta, będącego spółką osobową, w sytuacji, gdy dysponuje certyfikatem rezydencji wydanym na osobę fizyczną – pana A, będącego wspólnikiem i prezesem tej spółki osobowej, a Usługi są wykonywane poza terytorium Polski.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, potrącenie podatku u źródła powinno dotyczyć jedynie wypłat dotyczących Usług, a nie wypłat dotyczących opłat urzędowych, ponieważ opłaty urzędowe nie stanowią dochodu Kontrahenta.

Ad 2

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o PDOF, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jest zobowiązany do przekazywania ww. Kontrahentowi informacji IFT-1/IFT-1R w sytuacji, gdy Usługi są wykonywane poza terytorium Polski.

Informacja IFT-1/IFT-1R obejmuje przychody (dochody), o których mowa w art. 29 ustawy o PDOF uzyskiwane przez osoby podlegające w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, więc Wnioskodawca jest zobowiązany do przekazywania imiennych informacji IFT-1/IFT-1R.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

- podatku, zaliczki.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 7ww. ustawy:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

5a. umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie „źródła”. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Według postanowień art. 29 ust. 2 powołanej ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W świetle powyższego zastosowanie przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zatem możliwe pod warunkiem uzyskania przez płatnika certyfikatu rezydencji podatnika, potwierdzającego miejsce jego zamieszkania. Certyfikat rezydencji stanowi środek dowodowy posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego potwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Posiadanie certyfikatu rezydencji podatnika upoważnia płatnika do zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę, zamiast stosowania stawki określonej w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub niepobrania podatku zgodnie z odpowiednim przepisem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę. Zatem, w sytuacji kiedy płatnik nie posiada aktualnego certyfikatu rezydencji tej osoby, ma on obowiązek stosowania przepisów prawa krajowego.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie doradztwa prawnego i ogólnych konsultacji, przygotowywania dokumentów prawnych w zakresie dokumentacji patentowej i praw autorskich. Zawiera Pani z Kontrahentem z Tajwanu umowy o świadczenie usług (obejmujące usługi prawne ) w ramach działalności gospodarczej Kontrahenta. Kontrahent jest spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, oraz nieposiadającą na terytorium Polski oddziału (zakładu). Jedynym wspólnikiem i jednocześnie prezesem spółki osobowej z Tajwanu jest Pan A. Zgodnie z certyfikatem rezydencji wystawionym na 2024 r. zaświadczono, że Pan A jest rezydentem Tajwanu i podlega opodatkowaniu na terytorium Tajwanu. Analogiczny certyfikat rezydencji zostanie wydany także na 2025 r. lub w razie potrzeby na 2026 r., jeśli Kontrahent będzie świadczył usługi lub będzie zamierzał świadczyć usługi w 2026 r.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała ustawa z dnia 15 grudnia 2016 r. o zasadach unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu stosowanych przez Rzeczpospolitą Polską i terytorium, do którego stosuje się prawo podatkowe należące do właściwości Ministra Finansów Tajwanu (Dz. U. z 2016 r. poz. 2244; dalej również: „Porozumienie”).

W myśl art. 1 ww. ustawy:

Zasady unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu stosowane przez Rzeczpospolitą Polską i terytorium, do którego stosuje się prawo podatkowe należące do właściwości Ministra Finansów Tajwanu, określa Porozumienie między Warszawskim Biurem Handlowym w Tajpej a Biurem Gospodarczym i Kulturalnym Tajpej w Warszawie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisane w Tajpej dnia 21 października 2016 r., zwane dalej „Porozumieniem”, które stanowi załącznik do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy:

Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, umowach w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska lub ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umowach międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, należy przez to rozumieć również Porozumienie.

W świetle art. 2 ust. 1 Porozumienia między Warszawskim Biurem Handlowym w Tajpej a Biurem Gospodarczym i Kulturalnym Tajpej w Warszawie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu stanowiącego załącznik do ww. ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r.:

Niniejsze Porozumienie ma zastosowanie do podatków od dochodu, pobieranych na terytoriach, bez względu na sposób ich poboru.

W myśl art. 7 ust. 1 Porozumienia:

Zyski przedsiębiorstwa terytorium podlegają opodatkowaniu tylko na tym terytorium, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą na drugim terytorium przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane na tym terytorium, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jednocześnie w związku z faktem, że usługi na Pani rzecz wykonuje spółka z siedzibą w Tajwanie, która jest podmiotem transparentnym podatkowo, przychód z tego tytułu należy rozpoznać stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe).

Certyfikat rezydencji ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania podatnika (siedziby), jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieposiadający miejsca zamieszkania na terytorium RP a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium RP, posiada rezydencję podatkową, tj. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

Mając na uwadze powyższe, nie będzie Pani zobowiązana do potrącenia podatku u źródła od usług prawnych i opłat urzędowych, dokonywanych na rzecz Kontrahenta, będącego spółką osobową (podmiotem transparentnym podatkowo), w sytuacji gdy dysponuje Pani certyfikatem rezydencji wydanym na osobę fizyczną, będącą wspólnikiem i prezesem tej spółki osobowej, a usługi te wykonywane są poza terytorium Polski, tj. na Tajwanie.

Pani stanowisko jest zatem nieprawidłowe.

Odnosząc się do obowiązku sporządzenia informacji IFT1/IFT1-R wskazuję, że stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl, art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Stosownie do art. 42 ust. 4 ww. ustawy:

Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imiennej informacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2.

Według art. 42 ust. 6 ww. ustawy:

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Powyższe oznacza, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wypłacające zagranicznym osobom fizycznym należności opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym, po zakończeniu roku muszą sporządzić informację IFT-1R. Jeden egzemplarz informacji powinien być złożony w urzędzie skarbowym właściwym w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, a drugi powinien otrzymać podatnik, czyli zagraniczny podmiot.

Informację IFT-1R płatnik musi sporządzić i przekazać do urzędu skarbowego i podatnikowi nawet wówczas gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie był zobowiązany do poboru podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują też, że informację IFT-1 płatnik sporządza i przesyła podatnikom na ich wniosek (w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku). Sporządzenie informacji IFT-1 na wniosek podatnika nie zwalnia płatnika z obowiązku sporządzenia informacji IFT-1R w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.

Informacje IFT-1/IFT-1R składają osoby fizyczne będące przedsiębiorcami oraz osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które w ciągu roku podatkowego pobierają zryczałtowany podatek od należności osób objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym.

Ustawodawca wskazał w tym przepisie, że płatnicy zobowiązani są składać informacje imienne. Oznacza to, że informacja ta winna zostać sporządzona i przekazana każdej osobie, której pobrano podatek oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Powołany wyżej przepis art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter ogólny i nie zawiera wyjątków od reguły. Przepis ten obowiązuje wszystkich płatników wymienionych w art. 41 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, skoro posiada Pani niezbędne informacje wynikające z certyfikatu rezydencji dotyczące wspólnika Kontrahenta, tj. Pana A (osoby fizycznej) to jest Pani zobligowana do wypełniania swoich obowiązków płatnika w zakresie wystawienia informacji IFT-1/IFT-1R.

Zatem stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wypłacanymi należnościami z tytułu usług prawnych na rzecz Kontrahenta (spółki transparentnej podatkowo), powinna Pani sporządzić informacje IFT-1/IFT-1R i przesłać podatnikowi, tj. osobie fizycznej będącej wspólnikiem spółki transparentnej oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym, Pani stanowisko, zgodnie z którym jest Pani zobowiązana do przekazywania informacji IFT-1/IFT-1R Kontrahentowi jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.