Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 5 kwietnia 2025 r. (wpływ) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

18 lutego 1998 r. w księdze wieczystej o nr (...) wpisano jako właścicieli na prawach wspólnoty małżeńskiej A. A oraz B. A.

2 lutego 2001 r. sąd wydał postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym A. A na mocy, którego spadek nabyli żona B. A, synowie C. A oraz D. A – każda z wymienionych osób po 1/3.

16 sierpnia 2021 r. sąd wydał postanowienie, że spadek po zmarłej B. A nabyli synowie C. A oraz D. A po 1/2.

C. A zmarł 1 kwietnia 2019 r.

9 grudnia 2021 r. sąd wydał postanowienie, że spadek po zmarłym C. A nabyli: żona E. A w 1/4, dzieci: A. B, A. C, A. D oraz F. A - każde z dzieci po 3/16.

Z uwagi na ciągłe niestawiennictwo uczestników postępowania spadkowego: A. D oraz F. A - postępowanie się przedłużało. Aby móc sprzedać nieruchomość i spłacić pozostałe po C. A długi spadkowe konieczny był dział spadku przed sądem.

15 stycznia 2025 r. sąd wydał postanowienie częściowe, w którym orzekł, że dokonał działu spadku po A. A, B. A oraz C. A w ten sposób, że przyznał na współwłasność nieruchomość: w 1/6 [powinno być ½ - dopisek organu] na rzecz D. A oraz E. A w 1/6, A. B w 1/6 i A. C w 1/6.

W tym samym postanowieniu sąd zasądził spłatę A. D oraz F. A w kwocie po 13 625 zł dla każdego z wymienionych od każdej, czyli E. A, A. B i A. C w terminie 7 lat od wydania postanowienia.

28 lutego 2025 r. nieruchomość została przez Panią oraz pozostałych współwłaścicieli sprzedana. 28 lutego 2025 r. została sprzedana nieruchomość za kwotę 390 000 zł.

Uzupełnienie wniosku

Nieruchomość jest to dom - budynek mieszkalny jednorodzinny.

Przez cały okres trwania małżeństwa A. A oraz B. A obowiązywał ustrój wspólności majątkowej - nie ma Pani wiedzy, żeby było inaczej.

A. A zmarł 19 maja 1999 r.

B. A zmarła 13 listopada 2018 r.

Informacje o masie spadkowej wynikają z załączonych do wniosku postanowień wydawanych przez sąd o nabyciu poszczególnych spadków oraz spisu z inwentarza sporządzonego przez komornika:

a)W skład masy spadkowej po A. A wchodził udział w nieruchomości wspominanej w piśmie, czyli domu znajdującego się przy ul. A 1. Udział wynosił 1/2 - wspólnota z B. A. Według posiadanej przez Pani wiedzy nic więcej oprócz w/w nieruchomości nie wchodziło w skład masy spadkowej. Po A. A dziedziczyła żona B. A w 1/3, oraz synowie C. A i D. A również po 1/3;

b)W skład masy spadkowej po B. A wchodził udział w nieruchomości wspominanej w piśmie, czyli domu znajdującego się przy ul. A 1. Udział wynosił 2/3. Po B. A dziedziczyli synowie C. A oraz D. A - każdy po ½;

c)W skład masy spadkowej po C. A wchodził udział 1/2 w nieruchomości wspominanej w piśmie, czyli domu znajdującego się przy ul. A 1, kredyt w banku Y oraz udziały w sp. z o.o. (sp. z o.o. obecnie z wniosku sądu jest w trakcie likwidacji, gdyż nie posiada żadnego majątku). Po C. A dziedziczyła żona E. A w udziale 1/4 oraz dzieci: F. A, A. D, A. B i A. C - każde po 3/16.

Na pytanie, czy dział spadku dotyczył również innych (niż wskazana nieruchomość) składników masy spadkowej odpowiedziała Pani, że zostało wydane postanowienie częściowe, które dotyczyło jedynie nieruchomości.

Na pytanie, czy prawidłowo odczytuję, że dział spadku nie był ekwiwalentny w naturze skoro towarzyszyły mu spłaty odpowiedziała Pani, że nie do końca jest Pani pewna, czy dobrze odczytuje Pani znaczenie słowa „ekwiwalentny” w tym kontekście. Dział spadku został dokonany przez sąd w ten sposób, że D. A, E. A, A. B oraz A. C przyznał udział w nieruchomości, a także nakazał spłatę E. A, A. B oraz A. C spadkobierców: F. A i A. D. Spowodowane było to tym, że tylko w taki sposób mogło dojść do sprzedaży nieruchomości. F. A oraz A. D przez ponad 5 lat trwania postępowań spadkowych nie stawiali się w sądzie, byli nieskutecznie poszukiwani przez komornika oraz kuratorów. Stąd takie rozwiązanie orzekł sąd.

Na pytanie, czy wartość majątku nabytego w następstwie działu spadku łącznie z wartością udziałów w pozostałych składnikach znajdujących się w masie spadkowej po A. A, B. A oraz C. A, które nie podlegały temu działowi spadku nie przekroczyły wartości udziału, jaki pierwotnie przysługiwał Pani w całej masie spadkowej (tzn. we wszystkich składnikach majątku wchodzących w skład masy spadkowej po A. A, B. A oraz C. A) odpowiedziała Pani, że w Pani ocenie i analizując stan faktyczny wygląda to w następujący sposób: dziedzicząc spadek odziedziczyła Pani udział w spadku po ojcu w 3/16. Ojciec, czyli C. A posiadał udział w nieruchomości 1/2. Wobec czego odziedziczyła Pani w nieruchomości udział 6/32. Sąd dokonując działu spadku, aby możliwa była sprzedaż nieruchomości przyznał Pani udział 1/6 w nieruchomości, ale nakazał jednocześnie spłatę udziałów na rzecz F. A oraz A. D i tutaj Sąd wskazał konkretne kwoty do spłaty, które wynikały z wyceny nieruchomości dokonanej przez biegłego sądowego. Nieruchomość została wyceniona na kwotę wyższą niż została sprzedana, a mianowicie na 440 000 zł, sprzedana została za 390 000 zł. W związku z powyższym opisem mimo, że przyznano Pani wyższe udziały niż A. D i F. A to zobowiązano Panią do wyższej wartości spłaty niż przypadłaby tym osobom, które ich udziały zostały takie jak Pani i dokonaliby Państwo sprzedaży wspólnie.

Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej. Nie prowadziła Pani działalności w dniu sprzedaży nieruchomości, ani nie prowadzi jej Pani obecnie.

Na pytania, czy dokonała/dokona Pani spłaty na rzecz A. D oraz F. A, a jeśli tak, to kiedy spłata została/zostanie dokonana oraz w jaki sposób spłata ta jest/będzie udokumentowana odpowiedziała Pani, że obecnie nie dokonała Pani spłaty na rzecz F. A i A. D. Sąd postanowił, że ma Pani na to 7 lat od daty postanowienia. Z tymi osobami nie ma Pani żadnego kontaktu, sądowi przez te wszystkie lata również nie udało się z nimi skontaktować. Na ten moment oczekuje Pani na odpowiedź w związku ze złożonym wnioskiem o interpretację podatkową, aby móc podjąć dalsze działania. Spłata najprawdopodobniej będzie udokumentowana przelewem do w/w osób lub depozytu sądowego.

Pytanie

Po analizie treści wniosku przyjąłem, że intencją Pana jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy sprzedaż przez Panią udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Biorąc pod uwagę opisane stany faktyczne oraz odpowiedzi na zadane przez Państwa pytania w uzupełnieniu wniosku - na podstawie przepisów dotyczących opodatkowania w postaci ust. 5-7 art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: aktualnie przepisy stanowią, że w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, czy też prawa wieczystego użytkowania gruntów, okres pięcioletni, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Innymi słowy, nie powstanie obowiązek podatkowy w sytuacji, gdy sprzedający spadkobierca sprzeda nabytą nieruchomość po upływie 5 lat od dnia nabycia bądź jej wybudowania przez spadkodawcę, a nie jak było dotychczas po upływie 5 lat liczonych od dnia jej nabycia przez spadkobiercę w drodze dziedziczenia (najczęściej od chwili śmierci spadkodawcy). Aby skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego nie trzeba zatem czekać ze sprzedażą nieruchomości 5 lat od dnia jej nabycia w drodze spadku, wystarczy, że upłynęło 5 lat od dnia jej nabycia przez zmarłego.

Odnosząc się również do różnicy w dziedziczonych przez Panią udziałach pierwotnie, a po podziale spadku dochodzę do wniosku, że skoro odziedziczyła Pani większą ilość udziałów niż na początku Pani przysługiwało, ale ich wartość po sprzedaży wyniosła mniej niż wynika z zobowiązania postanowienia sądowego o spłacie i spłaty musi Pani dokonać to wnioskuje Pani, że tutaj odnosząc się do przepisu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o PIT - jeśli dokona Pani rozliczenia PIT i jako koszty uzyskania przychodów wykaże Pani dokonane spłaty na rzecz A. D oraz F. A - to koszty przewyższą przychód i podatek nie będzie należny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c omawianej ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ww. przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do art. 10 ust. 5 cytowanej ustawy:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Jak stanowi zaś art. 10 ust. 7 tej ustawy:

Nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres własności nieruchomości (praw majątkowych) spadkobiercy, który dokonuje odpłatnego zbycia, ale także okres własności nieruchomości (praw majątkowych) spadkodawcy. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to odpłatne zbycie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W sytuacji, gdy podatnik dokonuje sprzedaży nieruchomości lub udziału w nieruchomości nabytej w drodze spadku i kolejno w ramach działu spadku to istotne znaczenie ma ustalenie:

·daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę oraz

·czy w wyniku dokonania działu spadku nie nastąpiło nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany udział w spadku.

Z treści wniosku wynika, że:

·Pani dziadkowie (A. A oraz B. A) nabyli do wspólności majątkowej małżeńskiej w 1998 r. nieruchomość – budynek mieszkalny, jednorodzinny;

·W 1999 r. zmarł A. A. W skład spadku po A. A wchodził udział ½ w ww. nieruchomości. Dziedziczyli po nim: żona oraz dwa synowie (C. A – Pani ojciec oraz D. A). Każde z nich po 1/3.

·W 2018 r. zmarła B. A. W skład masy spadkowej po zmarłej wchodziło 2/3 udziału w omawianej nieruchomości. Po zmarłej dziedziczyli synowie (C. A – Pani ojciec oraz D. A). Każdy z nich po połowie.

·W 2019 r. zmarł Pani ojciec – C. A. W skład masy spadkowej po zmarłym wchodził m.in. udział ½ w opisywanej we wniosku nieruchomości. Po zmarłym dziedziczyli: żona w ¼ oraz każde z dzieci: Pani oraz A. B, A. D oraz F. A – po 3/16.

·Z uwagi na ciągłe niestawiennictwo uczestników postępowania spadkowego - A. D i F. A postępowanie się przedłużało. Chcieli Państwo sprzedać udział w nieruchomości po zmarłym C. A. Dlatego też wystąpili Państwo o sądowny dział spadku;

·W styczniu 2025 r. sąd wydał postanowienie częściowe, w którym orzekł, że dokonał działu spadku po A. A, B. A oraz C. A w ten sposób, że przyznał na współwłasność nieruchomość: w 1/2 na rzecz D. A oraz E. A w 1/6, A. B w 1/6 i Pani w 1/6. W tym samym postanowieniu sąd zasądził spłatę A. D oraz F. A w kwocie po 13 625 zł dla każdego z wymienionych od każdej, czyli E. A, A. B i A. C w terminie 7 lat od wydania postanowienia.

·W lutym 2025 r. nieruchomość została sprzedana przez współwłaścicieli, w tym przez Panią.

·Nie dokonała Pani jeszcze spłaty na rzecz A. D oraz F. A.

Wątpliwości Pani sprowadzają się do ustalenia, czy sprzedaż udziału w nieruchomości – w opisanych – we wniosku okolicznościach spowoduje u Pani powstanie obowiązku podatkowego.

Dla wyjaśnienia Pani wątpliwości konieczne jest odwołanie się do regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061).

Zgodnie z zgodnie z art. 922 § 1 tego Kodeksu:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 1025 § 1 ww. Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku  od momentu jego otwarcia.

Art. 1035 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy:

Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź  na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział spadku powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Jeżeli zatem wartość nieruchomości (udziałów w nieruchomości) nabytych w wyniku działu spadku jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku – nie następuje nabycie, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością, jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności.

Jednocześnie nabycie nieruchomości w drodze działu spadku w części przekraczającej udział spadkowy stanowi nabycie nieruchomości w tym udziale, który przekracza udział nabyty w spadku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością. Bezsprzeczne jest bowiem, że udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału, które były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw, aż do momentu działu spadku.

Powyższe potwierdza brzmienie - przytoczonego powyżej - art. 10 ust. 7 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku. Natomiast, gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Skoro po ojcu odziedziczyła Pani udział w wysokości 3/16, a Pani ojciec posiadał ½ udziału w nieruchomości to Pani udział w całości wynosił 3/32 (9/96). Natomiast w ramach postanowienia częściowego, które odnosiło się do przedmiotowej nieruchomości sąd przyznał Pani 1/6 (16/96) w tej nieruchomości. Tym samym w związku z dokonanym postanowieniem częściowym sądu otrzymała Pani wyższy udział w nieruchomości niż Pani pierwotnie przysługiwał w ramach spadku po Pani ojcu.

Tym samym nabycie w wyniku postanowienia częściowego części majątku - w analizowanej sprawie udziałów nieruchomości, które należały do innych spadkobierców (tj. do Pani rodzeństwa), należy traktować jako nabycie, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisanej sprawie, wartość uzyskanych przez Panią udziałów w nieruchomości po postanowieniu częściowym sądu ewidentnie przekroczyła pierwotny udział w spadku.

Wskazuję również, że w przedmiotowej sprawie datą nabycia udziału w nieruchomości będącej przedmiotem wniosku przez spadkodawcę (Pani ojca), o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

·19 maj 1999 r, tj. dzień śmierci jego ojca oraz

·13 listopada 2018 r., dzień śmierci jego matki

-jego spadkodawców.

Dlatego też wyjaśniam, że odpłatne zbycie udziału w nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Panią w wyniku spadku, nie stanowi źródła przychodu, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zbycie tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez spadkodawcę. Oznacza to, że przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ jednak, w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości, była ona objęta postanowienie częściowym sądu z 2025 r., w wyniku którego Pani udziały w prawie własności nieruchomości uległy zwiększeniu, tym samym, datą nabycia dla części udziałów w prawie własności tej nieruchomości, nabytej ponad udziały przysługujące Pani w spadku będzie rok 2025.

Zatem, sprzedaż w 2025 r. udziału w nieruchomości, w części przypadającej na nabycie w drodze postanowienia częściowego sądu, stanowi źródło przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, dochód w tej części, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e w związku z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Jak stanowi art. 19 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ww. ustawy, nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za ww. koszty uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, których zasady ustalania określone zostały w art. 22 ust. 6c i ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy:

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Jak stanowi art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wskazano wyżej, w analizowanej sprawie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega część dochodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – tj. część przypadająca na udziały nabyte przez Panią w 2025 r. w drodze postanowienia częściowego sądu ponad przysługujący Pani pierwotnie udział w spadku po Pani ojcu.

Pojęcie kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy tych wydatków, które zbywca musiał ponieść, aby nabyć zbywaną przez siebie nieruchomość lub prawo.

We wskazanej kategorii kosztów mieszczą się zatem udokumentowane (faktyczne) kwoty spłat na rzecz pozostałych spadkobierców, które może podatnik uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

Natomiast Pani w opisie sprawy wskazała, że obecnie nie dokonała Pani spłaty na rzecz spadkobierców - F. A i A. D. Sąd bowiem postanowił, że ma Pani na to 7 lat od daty postanowienia. Spłata najprawdopodobniej będzie udokumentowana przelewem do w/w osób lub depozytu sądowego.

Dlatego też wyjaśniam, że jedynie udokumentowane spłaty (faktycznie poniesione) na rzecz pozostałych spadkobierców stanowią koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Skoro – jak sama Pani podała – nie dokonała Pani spłaty to nie może Pani uwzględnić jej w kosztach uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Dlatego też stanowisko Pani zgodnie z którym:

(…) jeśli dokona Pani rozliczenia PIT i jako koszty uzyskania przychodów wykaże Pani dokonane spłaty na rzecz A. D oraz F. A - to koszty przewyższą przychód i podatek nie będzie należny.

uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczam, że w ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego nie mogę potwierdzić prawidłowości jakichkolwiek kwot, np. przychodu, kosztu, etc. Zgodnie z obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadą samoopodatkowania to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji podatkowoprawnej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, ponieważ prawidłowość rozliczenia podatków podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Końcowo wyjaśniam, że wydając tę interpretację nie analizowałem załączanych do wniosku dokumentów. Nie prowadzę, bowiem klasycznego postępowania dowodowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.