Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 marca 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 7 kwietnia 2024 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą jako instruktor A. Pani praca zawodowa wymaga stałego utrzymania kondycji fizycznej oraz sprawności, które są kluczowe do prawidłowego wykonywania obowiązków zawodowych, takich jak prowadzenie zajęć A, demonstrowanie ćwiczeń i dbanie o prawidłową technikę uczestników.

W związku z charakterem Pani działalności ponosi Pani wydatki na:

1.treningi i zajęcia A, które służą zachowaniu kondycji fizycznej wymaganej do wykonywania Pani pracy oraz umożliwiają kontynuację zajęć na odpowiednim poziomie;

2.treningi medyczne, mające na celu leczenie i rehabilitację problemów zdrowotnych, takich jak ból kolana spowodowany przeciążeniem wynikającym z obowiązków zawodowych.

Problemy zdrowotne uniemożliwiały Pani wykonywanie pracy w pełnym zakresie, co prowadziło do ryzyka utraty przychodów i klientów. Aby zapobiec dalszym ograniczeniom w działalności, podejmuje Pani działania w zakresie regularnych treningów A oraz medycznych, które są nieodzowne dla zabezpieczenia źródła przychodów.

Planuje Pani nadal ponosić wydatki na treningi A oraz medyczne, aby utrzymać zdolność do pracy i kontynuować działalność gospodarczą. Przyszłe wydatki na te cele będą związane wyłącznie z poprawą i utrzymania Pani kondycji fizycznej oraz rehabilitacją, a ich ponoszenie ma na celu zabezpieczenie możliwości generowania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku z 7 kwietnia 2025 r. wyjaśnia Pani, że wniosek odnosi się do dwóch sytuacji, które na dzień jego złożenia miały charakter stanu faktycznego (miesiąc luty, rok 2025).

Ma Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. jest Pani opodatkowana na zasadach ogólnych.

Odnośnie tytułu/tytułów z jakich uzyskuje Pani przychody z prowadzonej działalności wskazuje Pani, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako instruktor A realizuje Pani zajęcia zarówno w formie grupowej, jak i indywidualnej. Wystawia Pani paragony fiskalne i faktury, a zajęcia odbywają się w formie zajęć osobistych.

Odnośnie źródeł „problemów zdrowotnych”, o których wspomina Pani we wniosku wskazuje Pani, że w wyniku nierównomiernego obciążenia mięśni nóg oraz całego ciała podczas wykonywania codziennych obowiązków zawodowych pojawiły się dolegliwości bólowe w obrębie stawów kolanowych. Nasilenie bólu uniemożliwiało normalne funkcjonowanie, w tym chodzenie, wchodzenie po schodach, wstawanie oraz siadanie. W celu zdiagnozowania problemu konieczna była konsultacja ortopedyczna oraz wykonanie rezonansu magnetycznego (...). Następnie podjęła Pani kompleksowe działania terapeutyczne, obejmujące rehabilitację, terapię manualną, ćwiczenia wykonywane w warunkach domowych oraz regularne sesje fizjoterapeutyczne. Dodatkowo, w ramach procesu leczenia i profilaktyki, zdecydowała się Pani na uczestnictwo w zajęciach prowadzonych przez trenera medycznego, które – zgodnie z Pani odczuciami – znacząco wspierają eliminację dolegliwości bólowych, umożliwiają Pani wykonywanie obowiązków zawodowych jako instruktor A oraz kontynuację prowadzonej działalności gospodarczej.

Zajęcia medyczne umożliwiają Pani realizację obowiązków wynikających z pełnienia funkcji instruktora A, jednocześnie stanowiąc istotny element podnoszenia kwalifikacji zawodowych w zakresie prowadzenia zajęć A. Udział w tych zajęciach przyczynia się do systematycznego poszerzania wiedzy oraz doskonalenia kompetencji w obszarze prowadzenia zajęć.

Zajęcia A stanowią kluczowy element Pani rozwoju zawodowego oraz systematycznego podnoszenia kwalifikacji w zakresie prowadzenia zajęć z tej dyscypliny. Umożliwiają Pani nie tylko realizację obowiązków instruktora, ale także skuteczne wspieranie klientów w ich dążeniu do poprawy kondycji fizycznej i zdrowia. Jako trenerka pełni Pani rolę przewodnika i motywatora, zachęcając uczestników zajęć do świadomej pracy nad swoim ciałem oraz rozwijania sprawności ruchowej.

W kontekście własnych doświadczeń, udział w zajęciach A odgrywa istotną rolę również w Pani osobistym procesie dbania o sprawność i profilaktykę zdrowotną. W szczególności pozwala Pani na wzmacnianie mięśni stabilizujących, co stanowi skuteczną ochronę przed kontuzjami oraz wspiera proces radzenia sobie z dolegliwościami bólowymi. Wiedza zdobywana podczas zajęć medycznych umożliwia Pani efektywne wdrażanie odpowiednich technik zarówno we własnym treningu, jak i w pracy z podopiecznymi, co pozytywnie wpływa na jakość prowadzonej przez Panią działalności.

Zajęcia A oraz treningi medyczne są niezbędne dla wykonywania działalności gospodarczej, ponieważ są bezpośrednio związane z charakterem wykonywanej przez Panią pracy. Regularny udział w tego typu zajęciach jest niezbędny zarówno dla podnoszenia Pani kwalifikacji zawodowych, jak i dla zdobywania praktycznej wiedzy, którą może Pani następnie efektywnie wykorzystywać w pracy z klientami. Dzięki nim może Pani zapewnić najwyższą jakość usług oraz dostosować metody treningowe do aktualnych potrzeb Pani klientów.

Ponoszone koszty treningów i zajęć A mają bezpośredni wpływ na podnoszenie Pani kompetencji zawodowych jako instruktora tej dyscypliny. Regularny udział w zajęciach pozwala Pani na:

·Doskonalenie techniki – Uczestnictwo w profesjonalnie prowadzonych treningach umożliwia Pani pogłębianie wiedzy o biomechanice ruchu, metodach korekcji postawy oraz skutecznych technikach treningowych, które następnie wykorzystuje Pani w pracy z klientami;

·Rozwój metodyczny – Obserwacja różnych stylów prowadzenia zajęć i metod treningowych pozwala Pani na lepsze dostosowywanie programów ćwiczeń do indywidualnych potrzeb podopiecznych oraz wzbogacanie własnej praktyki instruktorskiej;

·Zdobywanie aktualnej wiedzy – Regularne treningi dają Pani możliwość poznania najnowszych trendów w A, co jest kluczowe dla podnoszenia jakości świadczonych przez Panią usług;

·Wzmacnianie własnej sprawności fizycznej – Jako instruktor A musi Pani zachować odpowiedni poziom sprawności i mobilności, aby prawidłowo demonstrować ćwiczenia i prowadzić zajęcia zgodnie z zasadami bezpieczeństwa;

·   Samodzielne doświadczenie efektów ćwiczeń – Osobiste uczestnictwo w treningach pozwala Pani lepiej rozumieć reakcje organizmu na poszczególne techniki i ćwiczenia, co przekłada się na efektywność Pani pracy instruktorskiej i zdolność indywidualnego dopasowania ćwiczeń dla klientów.

W związku z powyższym, ponoszone koszty stanowią inwestycję w rozwój zawodowy, umożliwiając Pani świadczenie usług na najwyższym poziomie oraz efektywne wspieranie Pani podopiecznych w osiąganiu ich celów treningowych i zdrowotnych.

Zajęcia z A odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu wysokiej jakości prowadzonych przez Panią treningów oraz w profesjonalnym prowadzeniu działalności gospodarczej związanej z tą dyscypliną.

Regularny udział w zajęciach pozwala Pani na systematyczne udoskonalanie własnej techniki oraz praktyczne zastosowanie najnowszych metod treningowych, pogłębianie wiedzy. Zdobyta wiedza pozwala mi na prowadzenie zajęć w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb uczestników, co wpływa na profesjonalizm oferowanych usług.

Jako instruktor musi Pani utrzymywać odpowiedni poziom sprawności, aby skutecznie demonstrować ćwiczenia, prowadzić zajęcia w dynamiczny sposób oraz unikać kontuzji. Udział w zajęciach pomaga Pani w budowaniu silnego gorsetu mięśniowego, który jest kluczowy dla stabilności ciała i bezpieczeństwa treningu.

Regularne uczestnictwo w zajęciach pozwala Pani osobiście odczuć efekty wykonywanych ćwiczeń, co przekłada się na lepsze rozumienie ich wpływu na organizm. Dzięki temu może Pani precyzyjnie dostosowywać ćwiczenia do potrzeb klientów oraz świadomie korygować ich technikę.

Kontakt z innymi instruktorami, wymiana doświadczeń oraz możliwość obserwowania ich pracy jest dla Pani źródłem inspiracji, które motywuje Panią do dalszego doskonalenia swoich umiejętności oraz ulepszania metod nauczania. Zajęcia te wpływają na Pani zaangażowanie w pracę trenerską i pozwalają Pani nieustannie podnosić poziom świadczonych usług.

Wydatki związane z uczestnictwem w zajęciach A i treningach medycznych są odpowiednio dokumentowane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Proces ich ewidencji przebiega zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego oraz zasadami rachunkowości. Wszystkie ponoszone koszty są potwierdzone fakturami lub rachunkami. Faktury i inne potwierdzenia transakcji są przechowywane.

Pytania

1.Czy wydatki ponoszone na zajęcia A, które bezpośrednio wspierają utrzymanie kondycji fizycznej wymaganej do profesjonalnego prowadzenia działalności gospodarczej jako instruktor A, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy wydatki na treningi medyczne, które mają na celu zabezpieczenie i utrzymanie zdolności do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia zajęć A, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że wydatki poniesione na treningi A mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Regularne treningi A są niezbędne do utrzymania kondycji fizycznej wymaganej do wykonywania Pani zawodu jako instruktora A. Demonstrowanie ćwiczeń, ciągłe wstawanie, siadanie, poprawianie techniki uczestników zajęć oraz dbanie o ich bezpieczeństwo wymagają od Pani wysokiego poziomu sprawności fizycznej. Dzięki tym treningom rozwija Pani również swoje umiejętności zawodowe, co przynosi korzyści w postaci wyższej jakości świadczonych usług i zabezpieczenia źródła przychodów.

Treningi medyczne, które wspierają Pani rehabilitację i prewencję zdrowotną, mają istotne znaczenie dla kontynuacji Pani działalności gospodarczej. Umożliwiają Pani zachowanie pełnej zdolności do wykonywania pracy, co bezpośrednio wpływa na generowanie przychodów. W połączeniu z treningami A, treningi medyczne pozwalają kompleksowo zabezpieczyć Pani sprawność fizyczną, dzięki czemu może Pani wykonywać swoje obowiązki zawodowe na odpowiednim poziomie. Wydatki na te treningi są zatem konieczne do zachowania źródła przychodów oraz kontynuacji działalności gospodarczej. W Pani ocenie, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, mogą być one uznane za koszty uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podkreślam, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów nie tyle co z działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

·być właściwie udokumentowany.

Dokonując powyższej kwalifikacji należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji, zatem przy wykładni powyższych pojęć, należy odnieść się do ich wykładni językowej.

Reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania, których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r., sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie – z punktu widzenia podatnika – posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Jak wskazano w wyroku NSA z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11 oraz wyroku NSA z 17 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3813/14, wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

Natomiast w wyroku WSA we Wrocławiu z 17 października 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1291/13 wyjaśniono, że:

Nie jest (…) wykluczone, że dany wydatek teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do powstania przychodu jest czysto teoretyczna.

Kryterium celowości nie wyznacza w sposobu ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy (patrz wyrok NSA z 8 sierpnia 2017 r. sygn. II FSK 1859/15)

Zauważyć należy również, że aby wydatki mogły stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, muszą być poniesione wyłącznie na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej. Oznacza to, że wydatki nie mogą mieć charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W konsekwencji wydatki ponoszone w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą jako instruktor A. Realizuje Pani zajęcia zarówno w formie grupowej, jak i indywidualnej. Zajęcia odbywają się w formie zajęć osobistych.

W związku z charakterem Pani działalności wskazała Pani, że ponosi dwa rodzaje wydatków, tj. wydatki na:

1.treningi i zajęcia A, które służą zachowaniu kondycji fizycznej wymaganej do wykonywania Pani pracy oraz umożliwiają kontynuację zajęć na odpowiednim poziomie;

2.treningi medyczne, mające na celu leczenie i rehabilitację problemów zdrowotnych.

Co istotne, wskazuje Pani między innymi, że:

·zajęcia medyczne stanowią istotny element podnoszenia kwalifikacji zawodowych w zakresie prowadzenia zajęć A. Udział w tych zajęciach przyczynia się do systematycznego poszerzania wiedzy oraz doskonalenia kompetencji w obszarze prowadzenia zajęć;

·zajęcia A stanowią kluczowy element Pani rozwoju zawodowego oraz systematycznego podnoszenia kwalifikacji w zakresie prowadzenia zajęć z tej dyscypliny. Umożliwiają Pani nie tylko realizację obowiązków instruktora, ale także skuteczne wspieranie klientów w ich dążeniu do poprawy kondycji fizycznej i zdrowia;

·zajęcia A oraz treningi medyczne są niezbędne dla wykonywania działalności gospodarczej, ponieważ są bezpośrednio związane z charakterem wykonywanej przez Panią pracy. Regularny udział w tego typu zajęciach jest niezbędny zarówno dla podnoszenia Pani kwalifikacji zawodowych, jak i dla zdobywania praktycznej wiedzy, którą może Pani następnie efektywnie wykorzystywać w pracy z klientami. Dzięki nim może Pani zapewnić najwyższą jakość usług oraz dostosować metody treningowe do aktualnych potrzeb Pani klientów.

Ww. informacje sugerują zatem na związek ponoszonych kosztów treningów i zajęć z profilem Pani działalności gospodarczej.

Wskazuje Pani ponadto, że udział w zajęciach A odgrywa istotną rolę również w Pani osobistym procesie dbania o sprawność i profilaktykę zdrowotną. W szczególności pozwala Pani na wzmacnianie mięśni stabilizujących, co stanowi skuteczną ochronę przed kontuzjami oraz wspiera proces radzenia sobie z dolegliwościami bólowymi.

Te informacje wskazywałyby natomiast na osobisty charakter ponoszonych wydatków. Pamiętać trzeba bowiem, że wydatki ponoszone w związku np. z profilaktyką zdrowotną i zakup różnorodnych usług z tym związanych stanowią co do zasady wydatki związane z faktem funkcjonowania. Niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi dbać o własne zdrowie i z tej też przyczyny wydatki tego typu mogą stanowić co do zasady spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej.

Często jednak determinantem decydującym o kwalifikacji kosztu jest specyfika prowadzonej działalności, jak w Pani przypadku.

Z wniosku wynika bowiem, że ponoszone koszty treningów i zajęć A mają bezpośredni wpływ na podnoszenie Pani kompetencji zawodowych jako instruktora tej dyscypliny. We wniosku wskazała Pani, że regularny udział w zajęciach pozwala Pani na:

·Doskonalenie techniki – Uczestnictwo w profesjonalnie prowadzonych treningach umożliwia Pani pogłębianie wiedzy o biomechanice ruchu, metodach korekcji postawy oraz skutecznych technikach treningowych, które następnie wykorzystuje Pani w pracy z klientami;

·Rozwój metodyczny – Obserwacja różnych stylów prowadzenia zajęć i metod treningowych pozwala Pani na lepsze dostosowywanie programów ćwiczeń do indywidualnych potrzeb podopiecznych oraz wzbogacanie własnej praktyki instruktorskiej;

·Zdobywanie aktualnej wiedzy – Regularne treningi dają Pani możliwość poznania najnowszych trendów w A, co jest kluczowe dla podnoszenia jakości świadczonych przez Panią usług;

·Wzmacnianie własnej sprawności fizycznej – Jako instruktor A musi Pani zachować odpowiedni poziom sprawności i mobilności, aby prawidłowo demonstrować ćwiczenia i prowadzić zajęcia zgodnie z zasadami bezpieczeństwa;

·Samodzielne doświadczenie efektów ćwiczeń – Osobiste uczestnictwo w treningach pozwala Pani lepiej rozumieć reakcje organizmu na poszczególne techniki i ćwiczenia, co przekłada się na efektywność Pani pracy instruktorskiej i zdolność indywidualnego dopasowania ćwiczeń dla klientów.

Na podstawie tak przedstawionych informacji, zasadnym jest uznać za oczywisty związek ponoszonych i opisanych we wniosku kosztów treningów i zajęć z możliwością uzyskiwania przychodów. Związek ten jest ewidentny z uwagi na rodzaj zawodu jaki Pani uprawia. Wydatki te w tak opisanym stanie faktycznym nie wykazują więc cech wydatków o charakterze reprezentacyjnym czy osobistym.

Skoro, jak wynika z Pani wniosku:

·ponoszone koszty stanowią inwestycję w rozwój zawodowy, umożliwiając Pani świadczenie usług na najwyższym poziomie oraz efektywne wspieranie Pani podopiecznych w osiąganiu ich celów treningowych i zdrowotnych;

·zajęcia z A odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu wysokiej jakości prowadzonych przez Panią treningów oraz w profesjonalnym prowadzeniu działalności gospodarczej związanej z tą dyscypliną;

·regularny udział w zajęciach pozwala Pani na systematyczne udoskonalanie własnej techniki oraz praktyczne zastosowanie najnowszych metod treningowych, jak również pogłębianie wiedzy, ci pozwala na prowadzenie zajęć w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb uczestników, wpływając na profesjonalizm oferowanych usług;

·   jako instruktor musi Pani utrzymywać odpowiedni poziom sprawności, aby skutecznie demonstrować ćwiczenia, prowadzić zajęcia w dynamiczny sposób oraz unikać kontuzji;

–to mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, stwierdzić należy, że opisane we wniosku wydatki dotyczące treningów i zajęć mogą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zastrzec należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestiach prawidłowości dokumentowania opisanych przez Panią wydatków, gdyż nie była ona przedmiotem Pani wątpliwości interpretacyjnych.

Ponadto nadmieniam, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pani i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto zauważam, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.