Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych:

‒w części dotyczącej uznania Pani działalności będącej przedmiotem zapytania za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe;

‒w pozostałej części – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

INFORMACJE OGÓLNE

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą: X od 3 czerwca 2016 r. i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”).

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a dochód Wnioskodawcy z ww. działalności opodatkowany jest podatkiem liniowym od 1 stycznia 2022 roku. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.). Wnioskodawca jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 ze zm.). Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w zakresie świadczenia usług związanych projektowaniem UX/UI oprogramowania.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje w trybie projektowym prace zlecane przez Klientów, prowadzące do powstania autorskich, indywidualnych, kompleksowych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Efektem tych prac jest (...). Chociaż Wnioskodawca podczas realizacji projektów stanowi część zespołu produktowego (na który składają się: programiści, product ownerzy, testerzy, scrum masterzy itd.), w każdym zespole pracuje autonomicznie i jest odpowiedzialny za własne zadania.

W ramach świadczonych usług Wnioskodawca uzyskuje od Klienta ogólne wytyczne co do przedmiotu prac. Następnie Wnioskodawca we własnym zakresie projektuje Oprogramowanie. Wnioskodawcy nie jest narzucony żaden konkretny sposób realizacji Oprogramowania, wobec czego korzysta ze swobody w tym zakresie. Wnioskodawca realizuje prace w czasie i miejscu przez siebie wybranym, chyba że dla dobra realizacji projektu strony umowy przyjmą inny sposób realizacji prac. Wnioskodawca ma możliwość wykonywania zleceń zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, a także nie jest związany sztywnymi godzinami pracy. Umowy obligują Wnioskodawcę do wykonania całości lub części zleceń w terminach ustalonych z danym Klientem. Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat i czynności wykonywane w ramach zawartej umowy, a w szczególności za rażące zaniedbania. Wnioskodawca ponosi też ryzyko gospodarcze, ponieważ w razie niepowodzenia realizowanego projektu straci Klienta – Spółka zaprzestanie z nim współpracy.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się wprowadzaniem nowych lub modyfikacją obecnych rozwiązań informatycznych, w celu zwiększenia efektywności np. procesów logistycznych. Każde opracowane przez Wnioskodawcę rozwiązanie poparte jest badaniami na użytkownikach i/lub bezpośredniej obserwacji zachowania użytkowników (najczęściej za pomocą danych analitycznych). Natomiast rezultatem prac Wnioskodawcy jest kompleksowa dokumentacja projektowo-wdrożeniowa obejmująca: makiety i interaktywne prototypy interfejsów stanowiące bezpośrednią podstawę dalszych prac programistycznych. Dla większości wdrożeń Wnioskodawca przygotowuje również scenariusze i ścieżki wskazujące bezpośrednio programistom, w którym momencie interakcja użytkownika z interfejsem powoduje zmiany w systemie i odwrotnie. W wyniku prac Wnioskodawcy powstaje również dodatkowa dokumentacja dla programistów front-end, mająca na celu uzupełnienie makiet/prototypów o dodatkowe informacje na temat planowanego działania danego elementu.

W ramach prowadzonych prac na rzecz Klientów Wnioskodawca stworzył/rozwinął następujące projekty:

1.(...) – projekt polega na (...).

2.(...) – celem projektu było (...).

3.(...) – celem projektu było (...).

4.(...) – celem projektu było (...)

Wnioskodawca podczas tworzenia i rozwoju Oprogramowania używa szerokiego zestawu narzędzi i technologii. Poniżej najważniejsze z nich:

·Narzędzia do prototypowania i projektowania interfejsów: (...)

·Technologie frontendowe: (...);

·Narzędzia do badań i analizy UX: (...);

·Narzędzia do tworzenia grafiki i zasobów wizualnych: (...);

·Narzędzia do zarządzania projektami i współpracy: (...);

·Systemy projektowania i zarządzania stylami: (...);

·Testowanie dostępności: (...);

·Zarządzanie projektem: (...);

·Zarządzanie bazami danych:(...).

W swojej pracy Wnioskodawca korzysta również z metodyk pracy projektowej oraz metodyk projektowania i prowadzenia badań.

Podkreślenia wymaga fakt, że utwory tworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę w każdym przypadku są chronione przez art. 74 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). Wskazać należy, że w zakresie rozwoju Oprogramowania, Wnioskodawca staje się użytkownikiem takiego na mocy postanowień umowy o świadczenie usług podpisanej ze Zleceniodawcą. Zobowiązuje on Wnioskodawcę do rozwoju Oprogramowania, które to rozwinięcie stanowi odrębne programy komputerowe chronione w art. 74 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca na mocy umowy o świadczenie usług przenosi odpłatnie w ramach wynagrodzenia umownego ogół wytworzonych praw autorskich do programu komputerowego na rzecz Klienta. Sposób przeniesienia każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje z chwilą jego ustalenia i zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach Ustawy o prawie autorskim, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

W zakresie rozwoju istniejącego oprogramowania Wnioskodawca staje się użytkownikiem takiego oprogramowania do celów wykonania prac na mocy postanowień umowy o świadczenie usług podpisanej z Klientem.

DZIAŁALNOŚĆ TWÓRCZA

Wnioskodawca realizując dany projekt musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania Klienta na określoną strukturę kodu źródłowego, dokumentacji technicznej lub algorytmów, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy doborze i obsłudze narzędzi informatycznych, aby móc sprawnie wdrożyć dane założenie. Prace nad Oprogramowaniem realizowane są przez Wnioskodawcę w sposób uporządkowany i systematyczny według poniższych etapów.

Etap 1:

Definiowanie problemu – projekty zlecane są przez danego Klienta według jego założeń biznesowych/aktualnych potrzeb lub według rekomendacji Wnioskodawcy. Rekomendacja ta powstaje na podstawie obserwacji zachowania użytkowników (przez (...)). Rekomendacje powstają również na podstawie wywiadów/rozmów z użytkownikami oraz zgłoszeń z biura obsługi Klienta. Zdarza się również, że wykonywane są eksperymenty, które mają zbadać na użytkownikach serwisu, jak będą reagować na dane rozwiązanie.

Etap 2:

Stawianie hipotez projektowych i definiowanie założeń – następnym etapem jest konstruowanie założeń projektu – jego cele, definiowane sukcesu, analiza ryzyka, wpływ na pozostałe elementy systemu.

Etap 3: Scenariusze i schemat działania – na podstawie założeń projektowych Wnioskodawca przygotowuje schemat działania (flow) funkcjonalności uwzględniający: jakie elementy będą składać się na te funkcjonalności, gdzie i jakiego rodzaju interakcje wykona użytkownik, jaki będzie rezultat tych interakcji zarówno z poziomu użytkownika, jak i na poziomie systemu. Wnioskodawca na tym etapie definiuje wszelkie walidacje, przekierowania, komunikację i maile systemowe. Schemat taki uwzględnia wszystkie możliwe scenariusze i stanowi pierwszy etap dokumentacji technicznej, na podstawie której programiści definiują możliwe zagrożenia oraz szacują skomplikowanie wdrożenia w takiej postaci.

Etap 4: Projektowanie – na tym etapie następuje faza projektowania makiet, czyli szablonów ekranów funkcjonalności, mającej na celu zobrazowanie wyglądu i sposobu działania jej elementów. Bardzo często w przypadku skomplikowanych scenariuszy Wnioskodawca na podstawie makiet tworzy interaktywne prototypy, mające na celu zasymulowanie działania funkcjonalności, tak jakby była już zaimplementowana przez programistów (przed fazą programowania). Prototyp taki, z jednej strony jest wykorzystywany do badań na użytkownikach (czy taki proces jest dla nich zrozumiały i intuicyjny), z drugiej strony stanowi element dokumentacji dla programistów i uzupełnia opisy działania funkcjonalności, stanowiąc punkt odniesienia dla ich dalszych prac.

Etap 5: Wdrożenie – schematy, makiety i prototypy uzupełniane są o niezbędne opisy i następuje przekazanie ich do programistów. Na etapie wdrożenia prowadzone są konsultacje w celu upewnienia się, czy projekt i proces jest przez nich dobrze zrozumiany, na etapie wdrożenia zdarzają się również zmiany/korekty w projekcie.

Etap 6: Odbiór i badania – Wdrożona i przetestowana funkcjonalność jest odbierana finalnie przez Wnioskodawcę jako osobę odpowiadającą za jej prawidłowe działanie. Po odbiorze funkcjonalność zostaje wdrożona w serwisie, najczęściej w formie testu A/B (gdzie A jest pierwotną wersją, a część B jest wersją po zmianach). Pozwala to na porównanie skuteczności lub nieskuteczności wprowadzonych zmian w porównaniu do stanu poprzedniego. Następnie Wnioskodawca analizuje dane, które przygotowuje dział analiz oraz obserwuje „na żywo” zachowania użytkowników, aby sprawdzić skuteczność zmian i potwierdzić lub obalić hipotezy projektowe. Na podstawie obserwacji podejmowane są kolejne decyzje dotyczące projektu, tj. czy ma być on ulepszany, czy ma pozostać we wdrożonej postaci dla wszystkich użytkowników, czy ma zostać wycofany.

Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Jak wskazano powyżej działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu, a jej efektem jest tworzenie Oprogramowania dopasowanego do indywidualnych potrzeb Klientów i przede wszystkim użytkowników końcowych oprogramowania. Działania Wnioskodawcy zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Wskazane powyżej efekty prowadzonych prac twórczych kwalifikują się jako prace prowadzące do powstania utworów w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.), bądź poprzez stworzenie nowego programu komputerowego, bądź poprzez twórczą zmianę istniejącego programu komputerowego (systemu wykorzystywanego przez Klienta Wnioskodawcy). W przypadku rozwijania programów komputerowych, powstają utwory zależne, o których mowa w art. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach podejmowanej działalności Wnioskodawca podejmuje działalność twórczą, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działania te podejmowane są przez Wnioskodawcę od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje, że brak prowadzenia prac rozwojowych uniemożliwiłby mu uzyskanie przychodu. Dodatkowo Wnioskodawca w zakresie tworzenia i rozwijania programów komputerowych nie prowadzi innych prac niż prace rozwojowe, prowadząc je oddzielnie na każdy projekt. Prace zmierzające do stworzenia lub rozwinięcia programu komputerowego kończą się pozytywnym wynikiem, którego efektem jest program komputerowy w zakresie kompletu specyfikacji dotyczących UX/UI. Wnioskodawca wykorzystuje te wyniki we wszystkich efektach swojej pracy.

Projekty polegające na tworzeniu i rozwoju Oprogramowania mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności o charakterze programistycznym. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności oraz niepowtarzalny charakter. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy i jego Zleceniodawcy. Wnioskodawca przenosi ogół praw autorskich na rzecz Zleceniodawcy na mocy umowy o świadczenie usług. Przenosi on prawa autorskie odpłatnie na rzecz Zleceniodawcy. Przeniesienie praw majątkowych na Zleceniodawcę następuje na podstawie pisemnej umowy na wskazanych w niej polach eksploatacji, są to warunki zgodne z art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca uzyskuje ze sprzedaży praw majątkowych do programów komputerowych (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT).

DOCHÓD IP

Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% w odniesieniu do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (prawa IP Box), uregulowanego w art. 30ca ustawy o PIT począwszy od 1 stycznia 2022 r. oraz w przyszłości, o ile stan faktyczny nie ulegnie zmianie. W tym celu Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadził odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawa o PIT. Ewidencja jest i będzie prowadzona na bieżąco w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo IP Box oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT przypadających na każde kwalifikowane IP, w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przychód IP BOX – z tytułu świadczenia usług Klient zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia stanowiącego, bądź iloczyn godzin poświęconych na realizację usług oraz określonej stawki godzinowej, bądź ustalone wynagrodzenie stałe za ustalone zlecenie. Wynagrodzenie za świadczenie usług jest łączną zapłatą za usługi, które mają na celu stworzenie Oprogramowania (A) oraz ewentualne usługi pozostałe (B) (jeżeli wystąpiły w danym okresie rozliczeniowym). Wynagrodzenie za przeniesienia praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę Oprogramowania zawarte jest w wynagrodzeniu (A). Przychód i konsekwentnie dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca uzyskuje zatem ze sprzedaży praw majątkowych do programów komputerowych (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT), tj. ze sprzedaży usług A, w ramach których powstaje oprogramowanie.

Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji pozaksięgowej ustala przychód/dochód z każdego kwalifikowanego prawa IP Box oraz z usług pozostałych na podstawie odrębnych zapisków.

Koszty IP BOX – Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił szereg kosztów bezpośrednio, w następujący sposób funkcjonalnie związanych z tworzeniem i rozwojem Oprogramowania, tj.:

a)koszty licencji do programu komputerowego, służącego do prowadzenia księgowości przez Wnioskodawcę; koszt związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością; księgowość wskazuje, jakie koszty są kosztami poniesionymi w danym okresie, wskazuje prawidłowość przyporządkowania ze strony księgowej danych kosztów do danego prawa IP BOX oraz umożliwia rozdział faktury za usługi, ponadto wskazuje, pod którą pozycją dany koszt znajduje się w księdze przychodów i rozchodów;

b)koszty subskrypcji do programu „(...)” – oprogramowanie do projektowania graficznego;

c)opłaty abonamentowe za dostęp do Internetu, abonament telefoniczny – usługi niezbędne do projektowania Oprogramowania, komunikacji z Klientami;

d)koszty nabycia telefonu, laptopa – wykorzystywany przez Wnioskodawcę we wszystkich pracach projektowych będących przedmiotem niniejszego wniosku; służy do testowania interfejsu Oprogramowania, tworzenia dokumentacji technicznej oraz umożliwia kontakt z Klientem;

e)koszty edukacyjne – zakup kursów, studiów związanych z przedmiotem działalności Wnioskodawcy, rozwijających wiedzę i nowe umiejętności niezbędne do świadczenia najwyższej jakości usług dla Klientów.

Wszystkie wskazane we wniosku wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę były i są ponoszone – w celu prowadzenia wskazanych wyżej prac związanych z kwalifikowanymi prawami IP Box. Przypisanie kosztów na każde prawo IP Box dokonywane jest kluczem przychodowym. Różnica pomiędzy ustalonymi w powyższy sposób przychodami IP Box oraz kosztami IP Box stanowić będzie dochód z praw IP Box. Pozostały dochód osiągany przez Wnioskodawcę podlegać będzie opodatkowaniu PIT według stawki 19%. Poprzez pozostały dochód Wnioskodawca rozumie dochód z pozostałych usług, np. konsultacji niezwiązanych z tworzeniem lub rozwijaniem Oprogramowania, weryfikacją prac wykonanych przez innych członków zespołu. Ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco od dnia 1 stycznia 2022 r.

Pytania

1.Czy opisane prace prowadzone przez Wnioskodawcę, w związku ze świadczeniem usług opisanych w stanie faktycznym w ramach Umów z Klientami, należy kwalifikować jako działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT?

2.Czy prawa IP Box, tj. autorskie prawa majątkowe do Projektu programu komputerowego, wskazane w niniejszym wniosku będące efektem tworzenia lub rozwijania programów komputerowych, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

3.Czy dochód osiągany z przeniesienia praw IP Box (autorskich praw majątkowych do programów komputerowych) z tytułu tworzenia Projektów programów komputerowych wskazanych we wniosku będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%?

4.Czy ustalając wskaźnik Nexus, Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględniania kosztów, opisanych w niniejszym wniosku do litery „a” wskaźnika?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1.

Prace programistyczne, prowadzone przez Wnioskodawcę w związku ze świadczeniem usług informatycznych w ramach danej Umowy, należy kwalifikować jako prace rozwojowe, a w konsekwencji uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Ad 2.

Mając na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym prace programistyczne, prowadzone przez Wnioskodawcę w związku ze świadczeniem usług w ramach danej Umowy, należy kwalifikować jako działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, to autorskie prawo do programu komputerowego, wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prac informatycznych, których dotyczy pytanie nr 1, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ad 3.

Dochód (strata) Wnioskodawcy, jaki uzyskuje on w związku z odpłatnym przeniesieniem autorskiego prawa do programu komputerowego (projektów programów komputerowych wskazanych we wniosku) na rzecz danego Klienta w ramach Umowy, jest dochodem (stratą) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ad 4.

Wydatki z tytułu nabycia: licencji do programu komputerowego, służącego do prowadzenia księgowości, licencji do programu komputerowego „(...)”, opłaty abonamentowe za dostęp do Internetu, abonament telefoniczny, koszty nabycia telefonu, laptopa, koszty edukacyjne są kosztami faktycznie poniesionymi przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT i przy obliczaniu wskaźnika, o którym mowa w tym przepisie, koszty te powinny zostać rozpoznane we wzorze pod literą „a”.

UZASADNIENIE

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu projektu Oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT. Stosownie do treści art. 5a ust. 38 ustawy o PIT przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ustawodawca definiując w art. 5a ust. 39 ustawy o PIT termin badania naukowe oraz definiując pojęcie prace rozwojowe odwołuje się wprost do definicji zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j.: Dz. U. z 2020 r. poz. 85 z późn. zm.).

Tym samym, przez badania naukowe zgodnie z art. 5a ust. 39 w zw. z art. 4 ust. 2 UPSWN, rozumie się:

-badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

-badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast przez prace rozwojowe, stosownie do treści art. 5a ust. 38 w zw. z art. 4 ust. 3 UPSWN, należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest dostawcą usług analitycznych/konsultacyjnych i projektowych IT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje prace zlecane przez Klientów, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Prace badawczo-rozwojowe są realizowane w sposób ciągły i systematyczny. W celu realizacji prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii. Należy przy tym podkreślić, iż opisane w stanie faktycznym podejmowane prace zmierzające do stworzenia Projektu oprogramowania nie mają charakteru prac rutynowych, a zadania i problemy, przed którymi stawiany jest Wnioskodawca wymagają zawsze indywidualnego podejścia i praktycznego zastosowania posiadanej wiedzy i umiejętności.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawa IP Box, tj. autorskie prawa majątkowe do Projektu programu komputerowego, wskazane w niniejszym wniosku będące efektem tworzenia Projektów programów komputerowych, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Za takie ustawodawca w art. 30ca ust. 1 ustawy PIT traktuje m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest jego ochrona prawna na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest RP, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest UE, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, że przejaw jego działań prowadzonych w ramach działalności gospodarczej stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 ustawy o PIT. Jego praca spełnia bowiem definicję prac rozwojowych zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 85 z późn. zm.), Wnioskodawca wskazuje, że w ramach działalności m.in. „tworzy” i „rozwija” oprogramowanie, co ustawodawca wymaga, aby uznać je za prace rozwojowe. Prawa autorskie realizowane przez Wnioskodawcę są programami komputerowymi, podlegającymi osobnej ochronie, o której mowa w art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi MF do IP BOX (pkt 80), program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Stwierdzono ponadto, że pojęcie to należy traktować szeroko. Wnioskodawca w takim przypadku wytwarza program komputerowy. Nadto jak zostało wyżej podkreślone, podlega ono ochronie prawnej.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód osiągany z przeniesienia praw IP Box (autorskich praw majątkowych do Projektów programów komputerowych) z tytułu tworzenia i rozwijania Projektów programów komputerowych wskazanych we wniosku będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%. Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych na zlecenie. Wnioskodawca przenosi prawa autorskiego do programów wytworzonych na Zleceniodawców za wynagrodzeniem, które jest zaliczone jako składowa usługi. Wnioskodawca ponosi koszty, które mogą być uznane za bezpośrednie bowiem są związane bezpośrednio z tworzeniem Projektów Oprogramowania. Wobec czego Wnioskodawca jest w stanie ustalić wskaźnik Nexus dla tworzonych praw IP. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności oraz nie działa pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wskazanym przez Zleceniodawcę. Zarówno tworzone, jak i rozwijane (tworzone funkcjonalności, cechy implementowane w kod źródłowy) są chronione przez art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw. W odesłaniu do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.), w art. 1 ustawodawca wskazuje, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT podatnik zobowiązany jest zaprowadzić ewidencję, która umożliwia wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach – tu podatkowych. Prowadzenie ewidencji pozaksięgowej w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Z uwagi na to, że Wnioskodawca spełnia te wszystkie przesłanki ma prawo do opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw autorskich w stawce 5%.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając wskaźnik Nexus, Wnioskodawca będzie miał prawo do uwzględniania wszystkich kosztów, opisanych w niniejszym wniosku do litery „a” wskaźnika. Ustawodawca w art. 30ca ust. 4 ustawy PIT wskazuje, że podatnik chcący skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej, zobowiązany jest obliczyć tzw. wskaźnik nexus. Jedną ze składowych mających zastosowanie w przedmiotowym wskaźniku, są koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Zastrzeżono przy tym, że nie wszystkie koszty uznać można za kwalifikowane. Nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wartość odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Ustawodawca posłużył się tu katalogiem otwartym takich kosztów. Jednak wykładnia tego przepisu powinna prowadzić do uznania, że mowa tu o tzw. kosztach pasywnych i to w części finansowej oraz takich, które dotyczą miejsca powstawania prawa własności intelektualnej.

Głównymi kosztami Wnioskodawcy w prowadzonej działalności są koszty bezpośrednio związane z działalnością polegającą na realizacji praw autorskich opisanych szeroko w stanie faktycznym, tj.:

a)koszty licencji do programu komputerowego, służącego do prowadzenia księgowości przez Wnioskodawcę; koszt związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością; księgowość wskazuje, jakie koszty są kosztami poniesionymi w danym okresie, wskazuje prawidłowość przyporządkowania ze strony księgowej danych kosztów do danego prawa IP BOX oraz umożliwia rozdział faktury za usługi, ponadto wskazuje, pod którą pozycją dany koszt znajduje się w księdze przychodów i rozchodów,

b)koszty subskrypcji do programu „(...)” – oprogramowanie do projektowania graficznego;

c)opłaty abonamentowe za dostęp do Internetu, abonament telefoniczny – usługi niezbędne do projektowania Oprogramowania, komunikacji z Klientami;

d)koszty nabycia telefonu, laptopa – wykorzystywany przez Wnioskodawcę we wszystkich pracach projektowych będących przedmiotem niniejszego wniosku; służy do testowania interfejsu Oprogramowania, tworzenia dokumentacji technicznej oraz umożliwia kontakt z Klientem;

e)koszty edukacyjne – zakup kursów, studiów związanych z przedmiotem działalności Wnioskodawcy, rozwijających wiedzę i nowe umiejętności niezbędne do świadczenia najwyższej jakości usług dla Klientów.

Są to koszty bezpośrednie, a więc takie, których wartość powinna zostać zaliczona przy obliczaniu wskaźnika Nexus.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Artykuł 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571,1871 i 1897),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pani w trybie projektowym prace prowadzące do powstania autorskich, indywidualnych, kompleksowych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Efektem Pani prac jest (...).

Działalność prowadzona jest przez Panią w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu. Działania Pani zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena, czy prowadzone przez Panią prace stanowią działalność badawczo-rozwojową, dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Panią efektów tych prac.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazała Pani, że realizując dany projekt musi w sposób twórczy przełożyć oczekiwania Klienta na określoną strukturę kodu źródłowego, dokumentacji technicznej lub algorytmów, a przy tym procesie nieodzowne jest wykorzystywanie własnej wiedzy, doświadczenia oraz kreatywności przy doborze i obsłudze narzędzi informatycznych, aby móc sprawnie wdrożyć dane założenie. Prace realizowane są przez Panią w sposób uporządkowany i systematyczny według poszczególnych etapów. Pani projekty mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności o charakterze programistycznym. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności oraz niepowtarzalny charakter. Opracowuje Pani nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Pani i Zleceniodawcy.

Zatem prowadzona przez Panią działalność ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazała Pani, że prowadzi działalność w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu. Działania Pani zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach świadczonych usług uzyskuje Pani od Klienta ogólne wytyczne co do przedmiotu prac. Następnie we własnym zakresie projektuje Pani „Oprogramowanie”, rozumiane jako kompletna specyfikacja dotycząca UX/UI danego systemu/aplikacji. Każde opracowane przez Panią rozwiązanie poparte jest badaniami na użytkownikach i/lub bezpośredniej obserwacji zachowania użytkowników (najczęściej za pomocą danych analitycznych).

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie działalności w sposób systematyczny, jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem

badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Projekty i dokumentacja projektowa, o których mowa we wniosku, zostały wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Panią w ramach prowadzonej działalności, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z opisu sprawy wynika, że przy realizacji usług projektowania UX/UI ((...)) używa Pani szerokiego zestawu narzędzi i technologii, takich jak:

·Narzędzia do prototypowania i projektowania interfejsów: (...);

·Technologie frontendowe: (...);

·Narzędzia do badań i analizy UX: (...);

·Narzędzia do tworzenia grafiki i zasobów wizualnych: (...);

·Narzędzia do zarządzania projektami i współpracy: (...);

·Systemy projektowania i zarządzania stylami: (...);

·Testowanie dostępności: (...);

·Zarządzanie projektem: (...);

·Zarządzanie bazami (...).

W swojej pracy korzysta Pani również z metodyk pracy projektowej oraz metodyk projektowania i prowadzenia badań.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pani istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

‒badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

‒prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazała Pani w opisie sprawy, działalność prowadzona jest przez Panią w sposób ciągły i systematyczny, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu. Działania Pani zmierzają do (...).

Pani projekty mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności o charakterze programistycznym. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności oraz niepowtarzalny charakter. Opracowuje Pani nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Pani i Zleceniodawcy.

Wskazane efekty prowadzonych prac twórczych kwalifikują się jako prace prowadzące do powstania utworów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nie realizuje Pani prac rutynowych. Pani działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, według przyjętego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, Pani działania mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w tym zakresie (odnoszącym się do pytania nr 1) Pani stanowisko jest prawidłowe.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość Pani działalności, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku oraz w warunkach działalności opisanych we wniosku.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.; dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług projektowania UX/UI (doświadczeń użytkownika oraz interfejsu systemu/aplikacji), które są integralną częścią procesu tworzenia oprogramowania. Wyniki Pani prac mają bezpośredni wpływ na prace wykonywane przez zespół programistów, odpowiedzialnych za przełożenie projektu UX/UI na formę kodu źródłowego danego oprogramowania.

Jak Pani wskazała, realizuje prace w sposób uporządkowany i systematyczny według poniższych etapów:

1.Etap 1: Definiowanie problemu;

2.Etap 2: Stawianie hipotez projektowych i definiowanie założeń – następnym etapem jest konstruowanie założeń projektu – jego cele, definiowane sukcesu, analiza ryzyka, wpływ na pozostałe elementy systemu;

3.Etap 3: Scenariusze i schemat działania – na podstawie założeń projektowych przygotowuje Pani schemat działania (flow) funkcjonalności;

4.Etap 4: Projektowanie – na tym etapie następuje faza projektowania makiet, czyli szablonów ekranów funkcjonalności;

5.Etap 5: Wdrożenie – schematy, makiety i prototypy uzupełniane są o niezbędne opisy i następuje przekazanie ich do programistów;

6.Etap 6: Odbiór i badania – Wdrożona i przetestowana funkcjonalność jest odbierana finalnie przez Panią jako osobę odpowiadającą za jej prawidłowe działanie.

Przedmiotem Pani wniosku są projekty/dokumentacja projektowa, stanowiące utwory podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Rezultatem Pani prac jest kompleksowa dokumentacja projektowo-wdrożeniowa obejmująca: makiety i interaktywne prototypy interfejsów stanowiące bezpośrednią podstawę dalszych prac programistycznych. Dla większości wdrożeń przygotowuje Pani również scenariusze i ścieżki wskazujące bezpośrednio programistom, w którym momencie interakcja użytkownika z interfejsem powoduje zmiany w systemie i odwrotnie. W wyniku Pani prac powstaje również dodatkowa dokumentacja dla programistów front-end, mająca na celu uzupełnienie makiet/prototypów o dodatkowe informacje na temat planowanego działania danego elementu.

Na mocy umowy o świadczenie usług przenosi Pani odpłatnie w ramach wynagrodzenia umownego ogół wytworzonych „praw autorskich do programu komputerowego” na rzecz Klienta. Sposób przeniesienia każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje z chwilą jego ustalenia i zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o Prawie autorskim, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wskazać trzeba, że z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej będziemy mieli do czynienia przy spełnieniu łącznie trzech warunków:

a)przedmiot ochrony jest wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

b)należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, m.in. autorskie prawo do programu komputerowego;

c)podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, przypadku tworzenia, rozwijania, ulepszania programu komputerowego (oprogramowania), w sytuacji, gdy powstaje program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz jest wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, wówczas powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

W okolicznościach niniejszej sprawy taka sytuacja nie występuje, bowiem efektem Pani prac jest wyłącznie kompleksowy projekt UX/UI (doświadczeń użytkownika oraz interfejsu systemu/aplikacji), mający bezpośredni wpływ na prace wykonywane przez zespół programistów, odpowiedzialnych za przełożenie tego projektu na formę kodu źródłowego danego oprogramowania. Tym samym nie tworzy Pani samodzielnie programu komputerowego, a jedynie jego część, co oznacza, że nie powstaje – wbrew Pani twierdzeniu – program komputerowy, do którego przenosi Pani autorskie prawo.

Dlatego też uzyskiwane przez Panią dochody z tytułu wykonywanych prac opisanych we wniosku, polegających na projektowaniu UX/UI (doświadczeń użytkownika oraz interfejsu systemu/aplikacji), których efektem jest kompletna dokumentacja projektowa UX/UI, nie stanowią dochodów ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego, podlegającego ochronie prawnej (…), o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, pomimo, że – jak Pani wskazała – tworzona przez Panią dokumentacja projektowa podlega ochronie prawnej tak jak program komputerowy na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to sama w sobie nie stanowi programu komputerowego, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że wyłącznie w sytuacji, gdyby efektem Pani pracy był program komputerowy, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wytworzony w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, mielibyśmy do czynienia z powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego).

Zatem, skoro tworzy Pani jedynie kompleksowy projekt UX/UI oprogramowania (kompleksową dokumentację projektowo-wdrożeniową obejmującą: makiety i interaktywne prototypy interfejsów stanowiące bezpośrednią podstawę dalszych prac programistycznych oraz w większości wdrożeń scenariuszami i ścieżkami wskazującymi bezpośrednio programistom, w którym momencie interakcja użytkownika z interfejsem powoduje zmiany w systemie i odwrotnie, a także dodatkową dokumentację dla programistów front-end, mającą na celu uzupełnienie makiet/prototypów o dodatkowe informacje na temat planowanego działania danego elementu), to w opisanych okolicznościach nie można przyjąć, że prawo autorskie do takiego wytworzonego projektu UX/UI oprogramowania, a więc do części programu komputerowego, stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest bowiem – w świetle tego przepisu – autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej (…), a nie – jak w Pani przypadku – autorskie prawo do projektu UX/UI (doświadczeń użytkownika oraz interfejsu systemu/aplikacji), czyli do części programu komputerowego.

Nie można się więc zgodzić, że w opisanych okolicznościach autorskie prawo do dokumentacji projektowej UX/UI (doświadczeń użytkownika oraz interfejsu systemu/aplikacji), której jest Pani twórcą, stanowi kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu warto przywołać Dyrektywę Rady z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (91/250/EWG), w której wskazano, że: „(…) części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”.

Natomiast „Aby ustalić, czym w konkretnej sytuacji jest interfejs użytkownika należy uwzględnić specyfikę danego programu komputerowego. Jednakże, potocznie mówiąc, interfejsem użytkownika jest wszystko to, co jest widziane gołym okiem (też za pomocą innych zmysłów) przy korzystaniu z programu komputerowego.

Interfejs użytkownika występuje jako:

‒interfejs tekstowy

‒interfejs graficzny.

Interfejs graficzny sprowadza się najczęściej do standardowego okna programu” (...).

W informatyce najczęściej jako „interfejs użytkownika” rozpatruje się część oprogramowania zajmującą się obsługą urządzeń wejścia-wyjścia przeznaczonych dla interakcji z użytkownikiem (https://pl.wikipedia.org/wiki/Interfejs_u%C5%BCytkownika).

Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawie Bezpecnostni softwarova asociace – Svaz softwarove ochrany przeciwko Ministerstvu kultury (C-393/09) uznał, że:

„Interfejsy są częściami programu komputerowego umożliwiającymi wzajemne połączenie i interakcję wszystkich elementów oprogramowania i sprzętu komputerowego z innym oprogramowaniem i sprzętem, jak również z użytkownikami, tak aby stały się one w pełni funkcjonalne. Graficzny interfejs użytkownika stanowi element programu komputerowego, za pomocą którego użytkownicy wykorzystują właściwości programu. W związku z tym, interfejs nie stanowi formy wyrażania programu komputerowego i nie może korzystać ze szczególnej ochrony przyznanej na mocy tej dyrektywy w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych”.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Trybunał zauważył, że graficzny interfejs użytkownika nie pozwala na powielanie programu komputerowego. Stanowi on jedynie element programu, za pomocą którego użytkownicy wykorzystują właściwości omawianego programu. Wynika stąd, że interfejs ten nie stanowi formy wyrażenia programu komputerowego w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy 91/250 oraz że w konsekwencji nie może korzystać ze szczególnej ochrony przyznanej na mocy tej dyrektywy programom komputerowym w prawie autorskim.

„Graficzny interfejs użytkownika jest interfejsem interakcji, pozwalającym na komunikację pomiędzy programem komputerowym a użytkownikiem. W związku z tym graficzny interfejs użytkownika nie pozwala na powielanie tego programu komputerowego, lecz stanowi po prostu element tego programu, za pomocą którego użytkownicy wykorzystują właściwości omawianego programu”. Innymi słowy, nie można uznać interfejsów za formę wyrażenia programu, gdyż wykorzystując interfejs nie jesteśmy w stanie odtworzyć treści programu komputerowego. Natomiast trzeba zauważyć, na co zresztą zwrócił również uwagę TSUE w komentowanym orzeczeniu, że interfejs – jeśli będzie spełniał warunki uznania go za utwór – może być chroniony na podstawie przepisów ogólnych” (https://www.parp.gov.pl/component/content/article/57199:ochrona-programow-komputerowych-w-prawie-wlasnosci-intelektualnej-czesc-i).

W sprawie SAS Institute v. World Programming Ltd. - C-406/10 TSUE przyznał jednak, że interfejs użytkownika może zostać objęty ochroną, ale musi charakteryzować się wyrazem własnej twórczości intelektualnej swego autora i podkreśla istotę ustalenia w takim przypadku, czy spełnione zostało kryterium oryginalności. W tej sprawie TSUE odniósł się do sprawy C-393/09, powtórzył i dookreślił, że interfejs użytkownika jako taki nie podlega szczególnej ochronie prawa autorskiego i dodał, że stanowi on element programu zapisanego kodem i przez to podlega ochronie (https://cyberlawbyjudyta.com/2019/03/01/prawa-autorskie-do-interfejsu-uzytkownika/).

Z objaśnień w zakresie IP Box ust. 85 wynika:

Oczywiście to, czy dany interfejs stanowi funkcjonalną część programu komputerowego, podlega każdorazowo odrębnej ocenie i nie może wynikać tylko lub głównie z nazwy elementu danego produktu informatycznego, ale z jego rzeczywistych cech i funkcjonalności.

W konsekwencji, jeżeli interfejs jest rzeczywiście źródłem funkcjonalnego wzajemnego połączenia i wzajemnego oddziaływania na siebie różnych elementów programu komputerowego, innego oprogramowania i sprzętu komputerowego („interoperacyjność”), to interfejs można uznać za nierozerwalną, funkcjonalną część składową programu komputerowego. Interfejs jako funkcjonalnie nierozerwalna część programu komputerowego, podlega tożsamej ochronie jak program komputerowy zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i dlatego może stanowić kwalifikowane IP.

Z Pani wniosku wynika, że efektem Pani prac jest stworzenie kompleksowego projektu UX/UI oprogramowania. Jak sama Pani wskazała, poprzez projekt Oprogramowania rozumie Pani kompletną specyfikację dotyczącą UX/UI danego systemu/aplikacji. Projektowanie UX (doświadczeń użytkownika) /UI (interfejsu systemu/aplikacji) jest integralną częścią tworzenia oprogramowania. Wyniki Pani prac mają bezpośredni wpływ na prace wykonywane przez zespół programistów, odpowiedzialnych za przełożenie projektu UX/UI na formę kodu źródłowego danego oprogramowania. Rezultatem prac, jak sama Pani wskazała, jest kompleksowa dokumentacja projektowo-wdrożeniowa obejmująca: makiety i interaktywne prototypy interfejsów stanowiące bezpośrednią podstawę dalszych prac programistycznych. Zatem nie można uznać tworzonych przez Panią projektów za program komputerowy.

Powyższe zatem potwierdza – w świetle orzecznictwa TSUE – że efektem Pani pracy są jedynie projekty UX/UI (interfejsu i doświadczeń użytkownika), których nie można uznać za programy komputerowe, jak również za formę wyrażania programu komputerowego. Bez znaczenia natomiast, jak już wcześniej wskazano, pozostaje wskazana przez Panią okoliczność, że tworzone przez Panią projekty stanowią utwory, podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, odpłatne przeniesienie przez Panią prawa do wytwarzanych projektów opisanych we wniosku (dokumentacji projektowej UX/UI) nie stanowi sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym uzyskane z tego tytułu wynagrodzenie nie stanowi przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP.

W świetle powyższego, w odniesieniu do dochodów z tytułu przeniesienia praw do efektów Pani pracy nie ma możliwości zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania 5%, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwentnie, skoro – jak rozstrzygnięto – uzyskane wynagrodzenie z tytułu przeniesienia prawa do wytwarzanych projektów nie stanowi przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, będącego podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP, wskazane w opisie sprawy wydatki nie mogą stanowić kosztów, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pani stanowisko odnoszące się do pytań nr 2, 3 i 4 jest nieprawidłowe.

Bez znaczenia w przedstawionym opisie okoliczności pozostaje okoliczność, że Pani działalność spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej, określone w art. 5a ust. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

-zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.