Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 marca 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan po operacji (w dniu (...) 2019 r.) (...).

Posiada Pan wydane orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z (...) 2019 r., nr (...) o stopniu niepełnosprawności (...) oraz dalsze orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z (...) 2024 r., nr (...) o stopniu niepełnosprawności (...).

Pracuje Pan zawodowo i ciągły ból sprawia, że miewa Pan (...). Mimo dwóch zabiegów (...) ból nasila się i postępuje. Zaczął Pan chodzić na psychoterapię prywatnie do psychoterapeuty i widzi Pan poprawę nastroju oraz (...). Posiada Pan imienne faktury od psychoterapeuty.

Uzupełnienie wniosku

Potwierdził Pan, że w 2024 r. ponosił wydatki na psychoterapię oraz wskazał daty dzienne poniesienia tych wydatków: 12 sierpnia 2024, 20 sierpnia 2024, 9 września 2024, 16 września 2024, 30 września 2024, 28 października 2024, 18 listopada 2024, 2 grudnia 2024.

W roku, w którym ponosił Pan wydatki na psychoterapię, uzyskał Pan dochody z pracy na podstawie umowy o pracę, opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Orzeczenia o stopniu niepełnosprawności – o których mowa we wniosku – zostały wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...). Pierwsze orzeczenie zostało wydane w dniu (...) 2019 r. na okres do (...) 2021 r. oraz drugie orzeczenie z (...) 2024 r. wydane do (...) 2027 r.

W orzeczeniach jest wskazane, że nie da się ustalić od kiedy niepełnosprawność istnieje a ustalony stopień niepełnosprawności datuje od (...) 2019 r.

Opisał Pan ścisły związek pomiędzy wydatkami na psychoterapię, a rodzajem Pana niepełnosprawności w następujący sposób: Pana problemy z (...) zostały zdiagnozowane w 2009 r. Na początku wystarczały zwykłe leki, rehabilitacja w postaci masaży i prądów. Niestety dolegliwości bólowe pogłębiały się, komfort życia robił się coraz gorszy aż w 2019 r. został Pan poddany operacji (...).

Wg orzeczenia Powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności wymaga Pan czasowej lub częściowej pomocy innych osób w pełnieniu ról społecznych, co oznacza konieczność udzielania wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego, współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji oraz pełnienia ról społecznych. Pana rola w komórce społecznej uległa zmianie. Odczuwa Pan bezradność życiową z powodu nieprzemijających dolegliwości bólowych, ciągłych wizyt u lekarzy, rehabilitacji. Zażywa Pan duże ilości leków przeciwbólowych oraz (...). Emanuje w Panu ciągły strach przed pogłębiającą się niepełnosprawnością. Dlatego wspomaga Pan swoją rehabilitację terapią psychologiczną, która pozwala lżej przejść przez chorobę oraz pogłębiającą się niepełnosprawność. W związku z wykonywaną pracą, pewność siebie i brak (...), pozwala Panu na pełne wykonywanie obowiązków służbowych bez okazywania niepełnosprawności.

Pan jako osoba z niepełnosprawnością ruchową, często musi radzić sobie z ograniczeniami w zakresie mobilności, co prowadzi do poczucia utraty kontroli nad swoim życiem. To wywołuje frustrację, lęk i depresję oraz rzutuje na Pana pracę zawodową, a zajmuje Pan wysokie stanowisko – (...).

Psychoterapia jest Panu bardzo pomocna w radzeniu sobie z emocjonalnymi skutkami niepełnosprawności ruchowej. Psychoterapia pomaga zaakceptować Panu nową sytuację i znaleźć strategie radzenia sobie z wyzwaniami. Jest to proces stopniowy, długotrwały, który wymaga profesjonalnego wsparcia. Terapia pomaga Panu w radzeniu sobie z emocjami takimi jak: (...), które pojawiają się w wyniku ograniczonej mobilności, bólu i zmian w życiu. Psychoterapia pomaga Panu w budowaniu pozytywnego obrazu siebie, zwiększaniu samoakceptacji i poprawie poczucia wartości, które są zaburzone w wyniku niepełnosprawności oraz uporczywymi dolegliwościami bólowymi.

Potwierdził Pan, że faktury od psychoterapeuty są imienne i zawierają dane sprzedającego, kupującego oraz przedmiot i kwotę zapłaty.

W ww. fakturach usługa, za którą Pan zapłacił została opisana jako konsultacje psychologiczne.

W odpowiedzi na pytanie: czy posiada Pan stosowne zaświadczenie wydane przez lekarza specjalistę potwierdzające, że psychoterapia jest dla Pana niezbędna w rehabilitacji, stosownie do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności, wskazał Pan, że nie posiada zaświadczenia od lekarza specjalisty. Ma Pan tylko przepisywane leki (...) od lekarza chorób wewnętrznych w związku z (...) związanymi z przewlekłymi bólami.

Wydatki na psychoterapię nie zostały/nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie zostały/nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Pytanie

Czy może Pan w ramach ulgi rehabilitacyjnej uznać poniesione wydatki na terapię psychologiczną jako wydatki zgodne z art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o PIT i traktować je jako zabiegi rehabilitacyjne i odliczyć w zeznaniu podatkowym za 2024 r.

Pana stanowisko w sprawie

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć „zabieg rehabilitacyjny” i „zabieg leczniczo-rehabilitacyjny”, nie wymienia też zabiegów objętych ulgą. Co istotne w tej sytuacji organy podatkowe stosują definicję słownikową, uznając, że chodzi o działania mające na celu przywrócenie sprawności fizycznej i psychicznej. Należy zgodzić się z taką interpretacją, która pozwala na szeroki zakres odliczenia wydatków, stosownie do potrzeb osoby niepełnosprawnej Osoba niepełnosprawna może odliczyć również wydatki na własne prywatne sesje psychoterapii wg interpretacji z 2 marca 2022 r. (nr 0113-KDIPT2-2.4011.1142.2021.2.SRz) fiskus potwierdził, że są to zabiegi rehabilitacyjne, gdyż służą poprawie zdrowia lub przywróceniu sprawności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Jak stanowi art. 26 ust. 7a pkt 6b cytowanej ustawy:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne.

Katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym. Odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Przepisy regulujące prawo do ulgi powinny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Art. 26 ust. 7c ww. ustawy wskazuje, że:

W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;

2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.

3. (uchylony)

W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W świetle art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy ust. 7a-7d i 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu w roku podatkowym pozostają następujące osoby niepełnosprawne: osoba będąca w stosunku do podatnika lub jego małżonka osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn lub dziecko obce przyjęte na wychowanie przez podatnika lub jego małżonka, pod warunkiem że uzyskane w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, dodatku energetycznego, o którym mowa w art. 5c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, dodatku osłonowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o dodatku osłonowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 759 i 2760 oraz z 2024 r. poz. 123), dodatku węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 1630), dodatku dla gospodarstw domowych z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła i dodatku dla niektórych podmiotów niebędących gospodarstwami domowymi z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła, o których mowa w art. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 15 września 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (Dz.U. z 2023 r. poz. 1772, 1693 i 2760), dodatku elektrycznego, o którym mowa w art. 27 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku oraz w 2024 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej (Dz.U. z 2023 r. poz. 1704, 1785 i 2760), refundacji kwoty odpowiadającej podatkowi VAT, o której mowa w art. 18 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. oraz w 2024 r. w związku z sytuacją na rynku gazu (Dz.U. z 2024 r. poz. 303), bonu energetycznego, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 23 maja 2024 r. o bonie energetycznym oraz o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia cen energii elektrycznej, gazu ziemnego i ciepła systemowego (Dz.U. poz. 859), oraz przyznanych na podstawie odrębnych przepisów zasiłku pielęgnacyjnego, dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów oraz kolejnego dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b) znaczny stopień niepełnosprawności;

2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a) całkowitą niezdolność do pracy albo

b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele – nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością – nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Pana wątpliwości budzi kwestia związana z możliwością odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych w 2024 r. na terapię psychologiczną.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan po (...). Posiada Pan wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (...) z (...) 2019 r., nr (...) na okres do (...) 2021 r. oraz dalsze orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (...) z (...) 2024 r., nr (...) wydane do (...) 2027 r. W orzeczeniach jest wskazane, że nie da się ustalić od kiedy niepełnosprawność istnieje a ustalony stopień niepełnosprawności datuje od (...) 2019 r.

Pracuje Pan zawodowo i ciągły ból sprawia, że miewa Pan (...). Mimo dwóch zabiegów (...). Zaczął Pan chodzić na psychoterapię prywatnie do psychoterapeuty i widzi Pan poprawę nastroju oraz (...). Odczuwa Pan bezradność życiową z powodu nieprzemijających dolegliwości bólowych, ciągłych wizyt u lekarzy, rehabilitacji. Zażywa Pan duże ilości leków przeciwbólowych oraz (...). Emanuje w Panu ciągły strach przed pogłębiającą się niepełnosprawnością. Dlatego wspomaga Pan swoją rehabilitację terapią psychologiczną, która pozwala lżej przejść przez chorobę oraz pogłębiającą się niepełnosprawność. W związku z wykonywaną pracą, pewność siebie i brak (...), pozwala Panu na pełne wykonywanie obowiązków służbowych bez okazywania niepełnosprawności. Faktury od psychoterapeuty są imienne i zawierają dane sprzedającego, kupującego oraz przedmiot i kwotę zapłaty a usługa, za którą Pan zapłacił została opisana jako konsultacje psychologiczne.

Podkreślić należy, że w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczeniu podlegają między innymi wydatki poniesione na zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne (terapie). Wysokość tych wydatków stosownie do art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „konsultacja”. Zgodnie z definicjami zawartymi w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych. Natomiast „konsultacja” zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/konsultacja.html) oznacza zasięganie opinii u specjalisty lub rzeczoznawcy, udzielanie rad i wyjaśnień przez specjalistę lub rzeczoznawcę, naradę specjalistów lub rzeczoznawców w jakiejś sprawie.

W opisie sprawy wskazał Pan, że usługa, za którą Pan zapłacił została opisana jako konsultacje psychologiczne, co wynika z faktur wystawionych przez psychoterapeutę. Jednocześnie z przedstawionych definicji słownikowych pojęć „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „konsultacja” można wywieść, że nie są one z sobą tożsame. W rezultacie konsultacje psychologiczne, które de facto stanowią jedynie zasięganie opinii u specjalisty (w tym przypadku u psychoterapeuty) nie wpisują się w definicję zabiegu rehabilitacyjnego lub leczniczo-rehabilitacyjnego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz zaprezentowany opis sprawy stwierdzić należy, że Pana wydatki poniesione na konsultacje psychologiczne nie wpisują się w zakres wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie przysługuje Panu prawo do zastosowania ulgi rehabilitacyjnej odnośnie ww. wydatków, gdyż ustawodawca w obowiązujących przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidział możliwości ich odliczenia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.