Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Panowie,

stwierdzam, że Panów stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2025 r. wpłynął Panów wniosek z 8 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniliście go Panowie pismem z 8 kwietnia 2025 r. (wpływ 8 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan PB

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan GW

3.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan PW

Opis zdarzeń przyszłych

Zainteresowani podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zainteresowani są wspólnikami (dalej: Wspólnicy) w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, (dalej: Spółka), która podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zainteresowany będący stroną postępowania posiada (…) udziałów o łącznej wartości nominalnej (…) PLN stanowiących 10% kapitału zakładowego Spółki. Pozostali Zainteresowani niebędący stroną postępowania posiadają każdy po (…) udziałów o łącznej wartości nominalnej (…) PLN, stanowiących po 45% kapitału zakładowego Spółki.

W dniu (…) czerwca 2024 r. Zgromadzenie Wspólników Spółki jednomyślnie i przy obecności 100% kapitału zakładowego Spółki podjęło uchwałę nr (…) w której podzieliło zysk netto Spółki za 2023 rok w wysokości (…) PLN w ten sposób, że kwotę (…) PLN przeznaczyło do wypłaty pomiędzy Wspólników, a pozostałą część (… PLN) przeznaczyło na kapitał zapasowy.

W tej samej uchwale, Zgromadzenie Wspólników Spółki zadecydowało, że kwota przeznaczona do wypłaty zostanie podzielona pomiędzy Wspólników w następujący sposób:

1)GW – (…) PLN (co stanowi ok. 43,64% zysku przeznaczonego do wypłaty),

2)PW – (…) PLN (co stanowi ok. 43,64% zysku przeznaczonego do wypłaty),

3)PB – (…) PLN (co stanowi ok. 12,72% zysku przeznaczonego do wypłaty).

Intencją Wspólników była taka dyspozycja zyskiem Spółki, w wyniku której wspólnik mniejszościowy - zainteresowany będący stroną postępowania – otrzyma (…) PLN. Wspólnicy w momencie podejmowania uchwały pozostawali w błędnej świadomości co do możliwości rozporządzenia zyskiem w sposób odmienny od zapisów kodeksowych i umownych. Z całą pewnością Uchwała nie zostałaby podjęta gdyby udział w zysku Zainteresowanego będącego stroną postępowania miał być mniejszy. O tym, że Zgromadzenie Wspólników przyjęłoby inną treść przesądza m.in. fakt, że w poprzednich latach uchwały o podziale zysku albo pokryciu straty nie zawierały informacji o procentowym udziale Wspólników.

Do dnia dzisiejszego zysk przeznaczony do wypłaty dla Wspólników nie został w całości rozdysponowany (tj. fizycznie wypłacony) pomiędzy Wspólników.

Od kwot wypłaconych Wspólnikom Spółka potrąciła zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) i odprowadziła do właściwego urzędu skarbowego.

Spółka pod koniec 2024 roku była obiektem nieformalnego audytu korporacyjnego. Audytorzy zwrócili uwagę na wady prawne Uchwały. Uchwała ta dysponowała zyskiem pomiędzy Wspólników niezgodnie z zapisami umowy spółki i przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 z późn. zm., dalej: „KSH”).

Zainteresowany będący stroną postępowania otrzymał bowiem 12,72% zysku zamiast 10%, które mu przysługują zgodnie z liczbą posiadanych udziałów. Udziały nie zostały w żaden sposób uprzywilejowane w umowie Spółki ani jakimkolwiek innym akcie. Z uwagi na upływ czasu nie występują kodeksowe możliwości stwierdzenia sądowej nieważności uchwały. Bez względu na powyższe w ocenie Wspólników Uchwała została podjęta błędnie, tj. niezgodnie z przepisami KSH oraz umowy Spółki i nigdy nie mogła wywołać żadnych skutków prawnych, w tym podatkowych.

Dodatkowo Zainteresowani wskazali, że nienależnie otrzymana przez wspólników kwota (potraktowana jako wypłata dywidendy) na podstawie uchwały nie została do tej pory zwrócona przez wspólników do Spółki, jednak nastąpi to w 2025 roku.

Pytania

1.Czy w związku z błędną kwalifikacją wypłaty Wspólnikom kwoty na podstawie Uchwały jako dywidendy, pobrany przez Spółkę, a obciążający Wspólników podatek PIT od tej kwoty jest nienależny i stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm., dalej: o.p.)?

2.Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna to czy Wspólnicy są uprawnieni do odzyskania nienależnie zapłaconego podatku PIT i w tym celu powinni złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku w rozumieniu art. 75 § 1 o.p.?

Panów stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Zainteresowanych pobrany przez Spółkę, a obciążający Wspólników podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty wypłaconej na podstawie Uchwały, błędnie zakwalifikowanej jako dywidenda, jest nienależny i nigdy nie powinien zostać pobrany, ponieważ Wspólnicy nie mogli otrzymać przychodu z tytułu dywidendy i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych na podstawie nieważnej od samego początku Uchwały, która nie powinna wywołać żadnych skutków prawnych, w tym podatkowych.

Ad 2.

W związku z tym, że Spółka nienależnie pobrała podatek od kwoty wypłacanej Wspólnikom na podstawie Uchwały, mają oni prawo do odzyskania nadpłaconego podatku i powinni w tym celu złożyć stosowny wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku w rozumieniu art. 75 § 1 o.p.

Uzasadnienie: Ad. 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej: ustawa o PIT), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł opodatkowania stanowi art. 10 ust. 1 ustawy o PIT. Jednym z takich źródeł są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT).

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m in. dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT).

Od uzyskanych przychodów (dochodów) dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób praw pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, zastrzeżeniem art. 52a (art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT).

W myśl art 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11 b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z powyższych przepisów wynika, że uzyskanie przychodu (dochodu) przez osobę fizyczną z tytułu dywidendy i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskanych z tego udziału jest przychodem z kapitałów pieniężnych, opodatkowanym stawką 19%. Spółka dokonując wypłaty dywidendy i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych obowiązana jest do poboru podatku PIT i przekazania go na rachunek właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek.

Wypłata dywidendy następuje na podstawie uchwały o podziale zysku. W niniejszym przypadku Uchwała została podjęta sprzecznie z KSH i nie powinna od samego początku wywierać żadnych skutków prawnych, w tym podatkowych.

Zgodnie z przepisem art. 191 § 3 KSH – jeżeli umowa spółki z o.o. nie stanowi inaczej, to zysk przeznaczony do podziału między wspólników dzieli się stosunkowo do udziałów, a zatem proporcjonalnie do procentowej wartości udziału każdego ze wspólników. Ustawowe zasady podziału pomiędzy wspólników modyfikować może tylko umowa spółki poprzez uprzywilejowanie udziałów co do uczestnictwa w zysku (tak: Z. Jara (red.), Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2024).

Umowa Spółki w § 16 ust 2 stanowi, że „Zysk przypadający Wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów” Umowa Spółki nie przewiduje odstępstw od kodeksowej reguły podziału zysku. Żadne udziały nie zostały uprzywilejowane.

W świetle przepisu art. 252 § 1 i KSH przesłanką nieważności uchwały zgromadzenia spółki kapitałowej jest jej sprzeczność z ustawą. Pod pojęciem „ustawy” należy rozumieć wszystkie akty prawne mieszczące się w kategorii źródeł prawa powszechnie obowiązującego, poczynając od Konstytucji RP, kończąc zaś na aktach prawa miejscowego. Kodeks spółek handlowych bez wątpienia jest ustawą.

W doktrynie przedmiotu oraz w orzecznictwie sądowym sporna pozostaje kwestia zastosowania art. 58 Kodeksu cywilnego do nieważności uchwał wspólników w spółkach z o.o. W szczególności wątpliwa jest możliwość zastosowania dyspozycji art. 53 § 3 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana.

Gdyby jednak opowiedzieć się za możliwością zastosowania przepisów Kodeksu cywilnego w tym zakresie – wskazać należy, że w tym stanie faktycznym nie ma możliwości odseparowania „zdrowej” części uchwały od tej obarczonej sankcją nieważności Przyjąć bowiem należy, że w sytuacji gdyby Wspólnicy od początku byli świadomi niemożliwości podziału niezgodnego z posiadanymi udziałami, przeznaczyliby inną część zysku do wypłaty. W wyroku z 28 lipca 2014 r. (I ACa 97/14) Sąd Apelacyjny w Łodzi orzekł: „na gruncie art. 252 i 425 KSH dopuszczalne jest stwierdzenie nieważności części uchwały walnego zgromadzenia wspólników (akcjonariuszy), ale jedynie pod dwoma warunkami: że zaskarżona część uchwały ma charakter autonomiczny i nie jest może ona nierozerwalnie związana z innymi elementami kwestionowanej czynności prawnej. Natomiast w razie, gdy zaskarżona część czynności prawnej stanowi jej istotny składnik i z okoliczności wynika, że strony nie powzięłyby uchwał bez zakwestionowanych postanowień, stosowanie art. 58 § 3 in principio jest niedopuszczalne”.

W świetle powyższego, Uchwałę w całości należy uznać za sprzeczną z ustawą (Kodeksem spółek handlowych) i jako taką – w świetle przepisów art. 252 § 1 KSH. a także art. 58 § 1-3 Kodeksu cywilnego – za nieważną w całości.

Wobec powyższego skoro Uchwała jest od początku w całości nieważna, to nie może wywierać skutków prawnych, w tym podatkowych. Spółka zatem błędnie potraktowała wypłatę zysku jako wypłatę dywidendy i od kwoty wypłat pobrała podatek PIT.

Uchwała nie stanowiła bowiem podstawy do wypłaty zysku Wspólnikom. Niedopuszczalne jest bowiem dokonywanie bez podstawy prawnej jakichkolwiek przesunięć majątkowych między wspólnikami a spółką (wyrok WSA w Łodzi z 20 lutego 2024 r., sygn. akt I SA/Łd 883/23). Z uwagi na autonomię prawa podatkowego, prawo do otrzymania nienależnie zapłaconego podatku nie powinno być uzależnione od istnienia prawomocnego wyroku sądu stwierdzającego nieważność uchwały. Potwierdzają sądy administracyjne, przykładowo WSA w Lublinie w wyroku z 10 sierpnia 2022 r., sygn akt I SA/Lu 196/22, wskazał: „ (...) nawet w przypadku nieważnej uchwały zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i przy braku prawomocnego wyroku sądowego, stwierdzającego jej nieważność, organ podatkowy, działający w sferze władztwa daninowego, byłby zobowiązany do uwzględnienia nieważności takiej uchwały przy stosowaniu prawa podatkowego. Nie można bronić zgodności z prawem opodatkowania, kiedy jego podstawą miałaby być uchwała zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością obiektywnie w świetle prawa nieważna i – co więcej – organ podatkowy tę nieważność sam by dostrzegał. W takim przypadku organ podatkowy ma obowiązek samodzielnie, autonomicznie przesądzić nieważność uchwały zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na potrzeby obrotu publicznoprawnego, a w jego ramach opodatkowania. Do realizacji tej autonomii nie jest konieczny organowi podatkowemu prawomocny wyrok sądu powszechnego, który ma za zadanie chronić pewność, stabilność i bezpieczeństwo obrotu prywatnoprawnego”.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że skoro Wspólnicy nie mieli prawa do otrzymania wypłaty na podstawie nieważnej od samego początku Uchwały, to pobrany przez Spółkę, a obciążający Wspólników podatek PIT od przychodu błędnie zakwalifikowanego jako przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, jest nienależny. Zgodnie z orzecznictwem, świadczenie jest uiszczone nienależnie, gdy podatnik dokonuje zapłaty określonej kwoty pieniężnej, mimo że nie jest do tego zobowiązany.

Nienależność świadczenia ma również miejsce w sytuacji, gdy w chwili jego spełnienia istniała wprawdzie podstawa prawna, jednakże po jego dokonaniu podstawa ta odpadła np. z powodu uchylenia decyzji lub stwierdzenia jej nieważności. W każdym razie dla trybu zwrotu nienależnie zapłaconego podatku, jako nadpłaty w ujęciu Ordynacji podatkowej, istotnym jest, aby uiszczone świadczenie zrealizowane było na tle szeroko pojętego stosunku podatkowoprawnego, tzn. aby świadczenie to pochodziło od podmiotu stosunku zobowiązaniowego w prawie podatkowym (podatnika, płatnika, inkasenta, osoby trzeciej lub spadkobiercy), na którym generalnie ciążą zobowiązania wobec wierzyciela podatkowego (wyrok NSA z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I FSK 1620/07).

W przyszłości wspólnicy zostaną zobowiązani do zwrotu otrzymanej kwoty do Spółki, zatem tym bardziej należy wskazać, że wystąpi sytuacja, jak gdyby nigdy nie otrzymali żadnego przysporzenia.

Uwzględniając powyższe, odprowadzony przez Spółkę, a zapłacony przez Wspólników podatek PIT od kwoty wypłaconej na podstawie Uchwały z jest nienależny, bowiem Wspólnicy nie mieli prawa do otrzymania jakiegokolwiek przysporzenia ze strony Spółki.

W rezultacie kwota pobranego podatku PIT, którą odprowadziła Spółka na rzecz organu podatkowego, z powodu błędnej kwalifikacji jako wypłata zysku, jest nadpłatą w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 2 o.p. Zgodnie z tym przepisem za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Właśnie taka sytuacja wystąpiła w niniejszym stanie faktycznym, a więc mamy do czynienia z nadpłatą podatku PIT od kwoty błędnie przyjętej jako przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, wypłaconej na podstawie Uchwały.

Ad 2.

Skoro podatek PIT od kwoty wypłaconej na podstawie nieważnej od samego początku Uchwały jest podatkiem nienależnym to Wspólnicy uprawnieni są do otrzymania jego zwrotu W tym celu powinni złożyć wniosek o nadpłatę stosownie do art 75 § 1 o.p.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Panowie we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel).

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 24 ust. 5 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powzięli Panowie wątpliwość czy w związku z błędną kwalifikacją wypłaty wspólnikom kwoty na podstawie uchwały jako dywidendy, pobrany przez spółkę podatek PIT od tej kwoty jest nienależny i stanowi nadpłatę oraz jeżeli stanowi nadpłatę to czy wspólnicy są uprawnieni do odzyskania nienależnie zapłaconego podatku PIT.

Udział wspólnika ustalany jest według stanu posiadania przez niego udziału w zysku spółki z dnia, w którym wspólnik staje się uprawnionym do otrzymania wypłaty podzielonego zysku spółki. Zasady nabywania prawa do podzielonego zysku spółki przez wspólników określają przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm.).

Zgodnie z art. 191 § 3 ustawy Kodeks spółek handlowych:

Stosownie do art. 198 § 1 ww. ustawy:

Regulacje te definiują przychód (dochód) pochodzący z kapitałów pieniężnych, stanowiąc, że jest to przychód (dochód) faktycznie uzyskany z udziału.

Jednocześnie katalog dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest katalogiem otwartym, co oznacza, że wymienione w ww. przepisach przykłady nie stanowią jedynych kategorii podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym do katalogu tego można zaliczyć dochody, których odzwierciedleniem uzyskania będzie udział w osobie prawnej, np. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zatem skoro – w przedstawionej we wniosku sytuacji – podstawą wypłaty wspólnikom kwoty, był udział w spółce, bo inaczej nie uzyskaliby Panowie wskazanego świadczenia, stwierdzić należy że ww. kwota stawowi przychód w rozumieniu art 24 ust. 5 w zw. z art 17 ust. 1 pkt 4. Powyższej kwalifikacji podatkowej nie zmienia fakt, iż wypłata była dokonana na podstawie uchwały podjętej niezgodnie z przepisami KSH oraz umowy spółki.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Zgodnie z art. 73 § 1 Ordynacji podatkowej:

Biorąc pod uwagę powyższe i fakt, że skoro na moment wypłaty wskazanej we wniosku kwoty uznano, że jest to przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, to do momentu zwrotu tego świadczenia przez wspólników nie sposób uznać, że płatnik pobrał podatek nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Dopiero w momencie zwrotu ww. kwota będzie stanowiła nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej:

Panów stanowisko należy uznać za nieprawidłowe, ponieważ moment wypłaty wspólnikom kwoty, o której mowa we wniosku, stanowi jak wskazano wyżej przychód w rozumieniu art 24 ust. 5 w zw. z art 17 ust. 1 pkt 4.

Na mocy wskazanego już art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od osiągniętych przychodów z tytułu dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych prawodawca nakazuje pobrać 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

Zatem nie sposób zgodzić się z Panami, że w związku z błędną kwalifikacją wypłaty wspólnikom kwoty na podstawie uchwały jako dywidendy, pobrany przez spółkę, a obciążający wspólników podatek PIT od tej kwoty jest nienależny i stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

W konsekwencji dopiero w momencie zwrotu przez wspólników wskazanej we wniosku kwoty, powstanie nadpłata podatku i prawo wspólników do żądania stwierdzenia i zwrotu tej nadpłaty na podstawie wskazanego przez Panów art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Reasumując – stanowisko Panów należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Panów i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Panów sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Panów, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.