Temat interpretacji
Zakwaterowanie i transport pracowników a przychód ze stosunku pracy
Spółka z branży budowlanej, zajmująca się produkcją domów prefabrykowanych, realizuje projekty zarówno na terenie Polski, jak i za granicą (w tym w krajach UE i Wielkiej Brytanii). W tym celu czasowo oddelegowuje pracowników do pracy poza stałym miejscem zatrudnienia, zapewniając im zakwaterowanie oraz transport. Pracownicy nie mają wpływu na wybór miejsca noclegowego, a decyzje podejmuje pracodawca, kierując się przede wszystkim organizacją pracy i interesem firmy.
W związku z powziętymi wątpliwościami co do zasad rozliczania tych świadczeń, spółka wystąpiła do KIS o wydanie interpretacji indywidualnej. Zapytała, czy zapewnienie zakwaterowania i transportu pracownikom delegowanym – zarówno na terenie Polski, jak i poza jej granicami – skutkuje po ich stronie powstaniem przychodu ze stosunku pracy. Jednocześnie twierdziła, że świadczenia te nie stanowią przysporzenia majątkowego i nie powinny podlegać opodatkowaniu.
Świadczenia dla pracowników delegowanych podlegają opodatkowaniu
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe i wyjaśnił, że finansowanie zakwaterowania i transportu pracowników przez pracodawcę skutkuje powstaniem opodatkowanego przychodu ze stosunku pracy.
W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, do przychodów pracownika zalicza się także wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych od pracodawcy. Jeżeli pracodawca zapewnia pracownikowi nocleg i transport, a ten z tych świadczeń korzysta, unika ponoszenia wydatków, które musiałby pokryć z własnych środków. Tym samym uzyskuje realną, wymierną korzyść majątkową – co oznacza, że powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.
Organ podkreślił, że oddelegowanie pracownika nie jest tożsame z podróżą służbową w rozumieniu Kodeksu pracy. W związku z tym do takich świadczeń nie mają zastosowania przepisy dotyczące zwolnień z tytułu podróży służbowych.
KIS odrzuciła także argumentację spółki opartą na przepisach unijnych, w tym Dyrektywie 96/71/WE. W jej ocenie dyrektywy unijne nie mają bezpośredniego zastosowania w zakresie prawa podatkowego i nie mogą uchylać obowiązków wynikających z ustawy o PIT. Nawet jeżeli z przepisów unijnych wynika obowiązek zapewnienia pracownikowi zakwaterowania, nie oznacza to automatycznie, że świadczenie to nie stanowi przychodu w rozumieniu prawa krajowego.
Organ podatkowy zaznaczył jednak, że możliwe jest skorzystanie z częściowego zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT. Zwolnienie to dotyczy świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników – do wysokości 500 zł miesięcznie – o ile pracownik mieszka poza miejscowością wykonywania pracy i nie korzysta z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o PIT.