Interpretacja indywidualna z dnia 18 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.609.2023.2.KP
Temat interpretacji
Ustalenie rezydencji podatkowej, opodatkowanie przychodów z najmu.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Dnia 22 sierpnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 17 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 października 2023 r. (wpływ 9 października 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Polskę opuściła Pani na stałe w listopadzie 2010 roku. Od kilku lat mieszka Pani w Wielkiej Brytanii i pracuje na umowę o pracę. Podlega Pani pod brytyjskie zabezpieczenie społeczne i tamże odprowadza Pani podatki. Posiada Pani różnego rodzaju certyfikaty ukończenia kursów w Wielkiej Brytanii – z ostatnich lat, głównie wymaganych przez brytyjskiego pracodawcę.
Spędza Pani w Wielkiej Brytanii większą cześć roku, do Polski przyjeżdża Pani tylko na wakacje – około 6 tygodni w ciągu roku.
Nie posiada Pani rodziny – męża ani dzieci, w Polsce mieszkają Pani rodzice, u których jest Pani zameldowana i właśnie u nich spędza Pani wakacje.
Nie osiąga Pani w Polsce żadnych dochodów.
W Wielkiej Brytanii posiada Pani tymczasowy status przesiedleńca, ważny do 30/03/2024. Potem będzie Pani mogła ubiegać się o stały status.
W Polsce jest Pani właścicielką jednego mieszkania. Ma Pani założony w Polsce rachunek bankowy, który był niezbędny do wniesienia zapłaty za zakupioną nieruchomość. W Polsce nie posiada Pani innego majątku.
Zamierza Pani osiągać dochody z wynajmu tegoż mieszkania.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku przekazała Pani następujące informacje:
Na chwilę obecną nie planuje Pani powrotu do Polski. Nie jest to temat zamknięty, ale nie ma Pani też żadnych planów, aby cokolwiek miało się w tej kwestii zmienić w najbliższych latach.
Centrum Pani zainteresowań osobistych znajduje się w Wielkiej Brytanii. Wszelkie formy aktywności społecznej czy kulturalnej związane są z Wielką Brytanią, tutaj robi Pani kursy dokształcające, chodzi do lekarza, czy kina. Jednak większość Pani dnia zajmuje praca zawodowa, ma Pani mało wolnego czasu, w związku z czym aktywności Pani są dość ograniczone.
Nic podejmuje Pani aktywności politycznej ani sportowej w żadnym kraju.
W Pani opinii centrum interesów gospodarczych znajduje się w Wielkiej Brytanii – to właśnie w tym kraju na chwilę obecną ma Pani jedyne i stałe źródło utrzymania, pracuje Pani na umowę o pracę. W Polsce nie otrzymuje Pani żadnych świadczeń ani zasiłków.
Poza kontem bankowym oraz mieszkaniem nie posiada Pani w Polsce nic innego, co mogłoby Panią w jakikolwiek sposób łączyć z Polską pod względem gospodarczym. Na koncie w Polsce ma Pani jedynie środki na utrzymanie mieszkania.
Posługuje się Pani głównie rachunkiem bankowym w Wielkiej Brytanii. Odwiedzając rodziców w Polsce, posługuje się Pani kartą bankową wydaną do brytyjskiego rachunku bankowego. Nie ma Pani karty bankowej wydanej do rachunku polskiego.
Majątek ruchomy posiada Pani wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Nie ma Pani kredytów, wolne środki lokuje Pani na brytyjskim rachunku bankowym. Również tylko w Wielkiej Brytanii ma Pani wykupioną polisę ubezpieczeniową na życie.
Pytanie
Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT może Pani zostać uznana za osobę posiadającą ograniczony obowiązek podatkowy i rozliczać w przyszłości w Polsce jedynie dochody osiągnięte z wynajmu mieszkania?
Pani stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
1a. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Odnosząc się do stanu faktycznego, należy uznać, że nie są spełnione warunki wynikające z powołanych wyżej przepisów zarówno w kwestii powiązań osobistych – brak męża i dzieci, gospodarczych – nie prowadzi Pani w Polsce żadnych interesów, nie pracuje, a jedynymi źródłami przyszłych dochodów będą dochody z wynajmu 1 mieszkania. Nie przebywa Pani również w Polsce dłużej niż 183 dni.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a w/w Ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W związku z powyższym uważa Pani, iż zgodnie z przytoczonymi przepisami należy Panią uznać za osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, która w Polsce będzie zobligowana do rozliczenia jedynie dochodów z wynajmowanej nieruchomości.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast na podstawie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2b cytowanej ustawy:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Obie przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby stwierdzić, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w omawianym przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Z opisu sprawy wynika, że od kilku lat mieszka Pani w Wielkiej Brytanii. Pracuje Pani tam na podstawie umowy o pracę. Podlega Pani pod brytyjskie zabezpieczenie społeczne. Tam też odprowadza Pani podatki. Spędza Pani w Wielkiej Brytanii większą część roku, do Polski przyjeżdża Pani tylko na wakacje – około 6 tygodni w roku. Nie ma Pani męża oraz dzieci. W Polsce mieszkają Pani rodzice, u których jest Pani zameldowana. W Wielkiej Brytanii posiada Pani tymczasowy status przesiedleńca ważny do końca marca 2024 r. Potem będzie Pani mogła ubiegać się o stały status. W Polsce posiada Pani mieszkanie, które zamierza wynajmować, oraz rachunek bankowy założony na potrzeby kupna tego mieszkania i jego utrzymania. Nie ma Pani karty bankowej wydanej do rachunku polskiego. Na chwilę obecną nie planuje Pani powrotu do Polski. Centrum Pani zainteresowań osobistych znajduje się w Wielkiej Brytanii. Wszelkie formy aktywności społecznej czy kulturalnej związane są z Wielką Brytanią. W Wielkiej Brytanii robi Pani kursy dokształcające, chodzi do lekarza, czy kina. W Polsce nie otrzymuje Pani żadnych świadczeń ani zasiłków. Poza kontem bankowym oraz mieszkaniem nie posiada Pani w Polsce nic innego. Posługuje się Pani głównie rachunkiem bankowym w Wielkiej Brytanii. Odwiedzając rodziców w Polsce, posługuje się Pani kartą bankową wydaną do brytyjskiego rachunku bankowego. Majątek ruchomy posiada Pani wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Wolne środki lokuje Pani na brytyjskim rachunku bankowym. Również tylko w Wielkiej Brytanii ma Pani wykupioną polisę ubezpieczeniową na życie.
Na podstawie tego opisu sprawy wskazuję, że w Polsce podlega Pani ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli podlega Pani w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na jej terytorium.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika też, że w Polsce posiada Pani mieszkanie, które planuje Pani wynajmować.
Stosownie do art. 6 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.; dalej: Konwencja):
Dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
Zgodnie z art. 6 ust. 2 Konwencji:
Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.
Natomiast na podstawie art. 6 ust. 3 Konwencji:
Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
Postanowienia określone w art. 6 ust. 1 Konwencji należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1 Komentarza do art. 6), przyjmując, że ust. 1 przyznaje prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. Ta praktyka wynika z faktu, że zawsze istnieje bardzo ścisły związek gospodarczy między źródłem dochodu i państwem źródła.
Użyty w art. 6 ust. 1 Konwencji zwrot „może być opodatkowany w tym drugim państwie” oznacza, że o tym, czy będzie tam opodatkowany zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować. Określenie „może być opodatkowany” nigdy nie zezwala podatnikowi na wybór miejsca opodatkowania, lecz daje możliwość opodatkowania dochodu danemu państwu, gdy jego wewnętrzne prawo przewiduje takie opodatkowanie, czyli jest to przywilej danego państwa, a nie podatnika.
Zgodnie z powyżej wyrażonymi zasadami państwo miejsca położenia majątku nieruchomego dysponuje pełnym prawem do nakładania podatku na dochody z niego uzyskiwane przez osoby będące rezydentami innych państw.
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, regulując kwestie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego, nie definiują samego pojęcia majątku nieruchomego. Postanowienia umów stanowią jedynie, że określenie to posiada takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego umawiającego się państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony.
Nie znaczy to jednak, że każde z państw może całkowicie dowolnie rozstrzygać, co stanowi majątek nieruchomy w rozumieniu umowy/konwencji. Jednocześnie podkreślam, że prawo państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony, do nałożenia podatku na dochód uzyskiwany z majątku nieruchomego ma zawsze pierwszeństwo przed prawem państwa rezydencji.
Dlatego też w odniesieniu do uregulowań zawartych w art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również w postanowieniach art. 6 Konwencji wskazuję, że w przypadku przychodów (dochodów) uzyskiwanych z tytułu nieruchomości położonej w Polsce przez osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, decydujące znaczenia w kwestii zasad opodatkowania ma miejsce położenia nieruchomości, z której przychód (dochód) ten jest osiągany. Podstawowym kryterium przesądzającym o konieczności rozliczenia podatku w danym państwie w przypadku nierezydenta jest bowiem miejsce położenia nieruchomości.
Skoro posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Wielkiej Brytanii, a w Polsce posiada Pani ograniczony obowiązek podatkowy, to w Polsce opodatkowuje Pani jedynie dochody osiągane z najmu nieruchomości położonej w Polsce.
Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Z kolei zgodnie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.):
Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.
Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Stwierdzam zatem, że przychody, które będzie Pani uzyskiwać z najmu mieszkania położonego na terenie Polski, będą opodatkowane w Polsce.
Reasumując ‒ zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce posiada Pani ograniczony obowiązek podatkowy. To oznacza, że w Polsce opodatkuje Pani jedynie przychody osiągane z najmu mieszkania położonego w Polsce.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).