Interpretacja indywidualna z dnia 13 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.579.2023.2.KP
Temat interpretacji
Skutki podatkowe zbycia przez małżonków środka trwałego wycofanego z działalności gospodarczej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
W dniu 9 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 9 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 października 2023 r. (wpływ 9 października 2023 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
(...);
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawczyni (...), Strona postępowania i (…) (Zainteresowany niebędący stroną postępowania), objęci wspólnością małżeńską majątkową prowadzili działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej od 2007 r. (z udziałami po 50%), rozliczenie w PIT zasady ogólne. W toku prowadzonej działalności i dla jej potrzeb 25-10-2017 r. spółka nabyła garaż od osoby prywatnej aktem notarialnym (bez odliczenia VAT). Garaż ten był środkiem trwałym, a dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowiły koszt uzyskania przychodu uzyskiwanego z działalności spółki (wartość początkowa …, kwota odpisów ujętych w KUP …). Rozwiązanie umowy spółki nastąpiło w dniu 30-04-2021 roku, garaż został wycofany z majątku spółki i przekazany na cele osobiste wspólników. … nie prowadzi od tego dnia działalności, nadal prowadzi ją Wnioskodawczyni w formie jednoosobowej działalności gospodarczej.
W dniu 4-05-2021 r. garaż został przyjęty jako środek trwały do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, rozliczanej w ramach zasad ogólnych. Naliczane były odpisy amortyzacyjne od ustalonej wartości początkowej, stanowiące KUP (opisy ujęte w KUP do momentu wycofania garażu z JDG …). Koszty bieżące, eksploatacyjne (czynsz + rozliczenie oświetlenia płacone zarządcy) były także zaliczane w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności. W dniu 28-02-2023 roku nastąpiło wycofanie garażu z działalności Wnioskodawczyni i przekazanie do majątku wspólnego małżonków …. W dniu 3-04-2023 roku garaż został sprzedany.
Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, kto pozostaje podatnikiem podatku dochodowego z tytułu zbycia garażu i od jakiej wartości powinien być naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych u podatnika/podatników.
Pytania
1.Czy każdy z małżonków uzyskuje przychód z działalności gospodarczej w wysokości 1/2 uzyskanej ceny w związku ze zbyciem garażu-środka trwałego?
2.Czy opodatkowanie zbycia garażu w ramach źródła działalności gospodarczej powinno nastąpić przez każdego z małżonków od połowy dochodu (stanowiącego różnicę między połową przychodu a połową niezamortyzowanej wartości początkowej garażu)?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy:
1)podatnikami pozostaje zarówno Wnioskodawczyni, jak i Zainteresowany niebędący Stroną, bowiem oboje wykorzystywali garaż w prowadzonej działalności w formie spółki i w JDG (odpowiedź na pytanie 1) oraz, że
2)podstawą opodatkowania w przypadku zbycia środków trwałych pozostaje dochód, czyli przychód pomniejszony o niezamortyzowaną część wartości początkowej (ceny nabycia w 2017 roku) przypisany po połowie każdemu z małżonków.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f., działalność gospodarcza jest jednym ze źródeł przychodów.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 17 u.p.d.o.f. przychodem z działalności gospodarczej są między innymi przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:
a) pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie,
b) otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.
Z kolei w świetle art. 14 ust. 3 pkt 12 u.p.d.o.f. do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:
a) pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie,
b) otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki
– jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, likwidacja spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Sprzedaż po upływie tego okresu nie stanowi źródła przychodów – art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.
W efekcie przychód ze sprzedaży nieruchomości w ciągu powyższego okresu stanowi przychód z działalności gospodarczej.
W zakresie działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki nie upłynął okres 6 lat od likwidacji spółki do zbycia (zakończenie działalności spółki było w 2021 roku, zbycie w 2023 roku), podobnie od momentu zakończenia jednoosobowej działalności gospodarczej (zakończenie działalności w lutym 2023, zbycie w kwietniu 2023 roku). Zatem powstaje przychód z działalności gospodarczej u obojga z małżonków, z racji tej, że pozostają oni we wspólności małżeńskiej majątkowej, przychód ten należy przypisać w zaistniałym stanie sprawy po połowie każdemu z małżonków.
Opodatkowanie zbywanego majątku, skoro stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, winno być opodatkowane według zasad stosowanych w tejże działalności – a więc w tym przypadku podatkiem opłacanym na zasadach ogólnych. Zaliczka na podatek dochodowy winna być uiszczona do 20. dnia miesiąca następującego po zbyciu, a po zakończeniu roku podatkowego rozliczona na PIT-36 (łączne opodatkowanie lub zeznania indywidualne).
Z art. 24 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. wynika, że dochodem z odpłatnego zbycia środków trwałych jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków i wartości. To oznacza, że podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia środków trwałych ich niezamortyzowaną część wartości początkowej. Potwierdza to treść art. 23 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., z którego treści wynika, że pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f.
Powyższe dotyczy również sytuacji, gdy sprzedaż środków trwałych następuje jakiś czas po ich wycofaniu z działalności gospodarczej. A zatem w przedstawionej sytuacji niezamortyzowaną część wartości początkowej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu (będącego przychodem z działalności gospodarczej) z jego odpłatnego zbycia (sprzedaży), a rozliczenie przychodu po połowie przez małżonków oznacza konsekwentnie – w celu ustalenia poprawnej podstawy opodatkowania – przypisania kosztów w tej proporcji każdemu z małżonków.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są:
-pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);
-odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).
W myśl natomiast art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat;
W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a) środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
c) składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d) składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Przychodami z działalności gospodarczej są więc zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
Z opisu sprawy wynika, że są Państwo objęci wspólnością majątkową małżeńską. Od 2007 r. prowadzili Państwo w formie spółki cywilnej działalność gospodarczą. W trakcie prowadzenia tej działalności spółka nabyła garaż, który wprowadzili Państwo do środków trwałych i dokonywali odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego garażu. Dnia 30 kwietniu 2021 r. rozwiązali Państwo umowę spółki cywilnej, a garaż został wycofany z majątku spółki i przekazany na Państwa cele osobiste. Od tego dnia nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Działalność prowadziła natomiast Pani w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. W maju 2021 r. przyjęła Pani garaż jako środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej i dokonywała Pani odpisów amortyzacyjnych. W lutym 2023 r. wycofała Pani garaż z działalności gospodarczej i przekazała do Państwa majątku wspólnego. W kwietniu 2023 r. garaż został sprzedany.
W tym miejscu wskazuję, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).
Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.
W świetle art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
W przypadku małżonków będących współwłaścicielami nieruchomości należącej do ich majątku wspólnego zasadą jest, że każde z nich ma udział w całej nieruchomości wspólnej. Nie można więc w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej wyodrębnić części należącej do żony i części należącej do męża, ponieważ nieruchomość ta jest niepodzielnie własnością męża, jak i żony.
Jak wynika z wniosku, garaż został w celu wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pierwotnie przez Państwa w formie spółki cywilnej, a ostatecznie był wykorzystywany tylko przez Panią w ramach Pani jednoosobowej działalności gospodarczej.
Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzam, że odpłatne zbycie składnika majątkowego, stanowiącego przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego przed zbyciem w działalności gospodarczej przez jednego z nich, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał do celów prowadzonej działalności gospodarczej jako ostatni.
W związku z tym sprzedaż garażu (środka trwałego) uprzednio wykorzystywanego i wycofanego z prowadzonej przez Panią jednoosobowej działalności gospodarczej, w sytuacji gdy jego sprzedaż nastąpiła przed upływem sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce wycofanie tego składnika z Pani jednoosobowej działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten jest w całości Pani przychodem, gdyż jako ostatnia wykorzystywała Pani garaż w prowadzonej działalności gospodarczej.
Zatem przychód ze sprzedaży garażu stanowi w całości Pani przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast po Pana stronie przychód w związku z tym nie powstaje.
Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia dochodu z tytułu sprzedaży garażu, wskazuję, co następuje.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.
Powyższy przepis (zdanie drugie), określając sposób ustalania dochodu z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości, nie posługuje się kategorią kosztów podatkowych, lecz wskazuje na konieczność uwzględnienia w tej mierze wyłącznie trzech wartości:
·przychodu z odpłatnego zbycia,
·wartości początkowej środka trwałego,
·sumy odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Wobec powyższego, ustalając dochód ze sprzedaży wskazanego we wniosku garażu, należy od kwoty przychodu uzyskanego ze sprzedaży odjąć wartość początkową tego garażu, według jakiej wykazano ten środek trwały w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w Pani jednoosobowej działalności gospodarczej, pomniejszoną o dokonane przez Panią w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne.
Reasumując – opodatkowanie zbycia garażu w ramach źródła – działalność gospodarcza powinno nastąpić jedynie przez Panią, od całości dochodu uzyskanego ze sprzedaży tego garażu. Jednocześnie dochodem ze sprzedaży wskazanego we wniosku garażu jest różnica między kwotą przychodu uzyskanego ze sprzedaży a wartością początkową tego garażu wykazaną w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej w ramach Pani jednoosobowej działalności gospodarczej powiększoną o dokonane przez Panią w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej odpisy amortyzacyjne.
Natomiast po Pana stronie zbycie garażu nie powoduje powstania przychodu do opodatkowania.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania
Pani … (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).