Czy odsetki od Pożyczek udzielonych Spółce przez Komplementariuszy, będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy odsetki od Pożyczek udzielonych Spółce przez Komplementariuszy, będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) spółka komandytowo-akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką komandytowo-akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Komplementariuszami Spółki są trzy osoby fizyczne - Pan (…), Pan (…) oraz Pan (…), będące polskimi rezydentami podatkowymi (dalej: „Komplementariusze”). Spółka jest obecnie komandytariuszem spółki A Spółka komandytowa zajmującej się działalnością inwestycyjną w zakresie nabywania portfeli wierzytelności osób fizycznych od funduszy lub instytucji finansowych (dalej: „Portfele Wierzytelności”).

Spółka planuje rozpoczęcie działalności gospodarczej polegającej na zakupach Portfeli Wierzytelności we własnym zakresie (bez pośrednictwa spółki A Spółka komandytowa). Spółka będzie nabywać Portfele Wierzytelności za cenę niższą niż wartość nominalna tych wierzytelności. Spółka, po nabyciu Portfeli Wierzytelności, będzie dokonywała windykacji składających się na nie wierzytelności lub ich dalszej odsprzedaży. W zamierzeniu Spółki, łączne koszty ponoszone na zakup Portfeli Wierzytelności będą niższe niż przychody uzyskiwane z tych portfeli.

W celu sfinansowania zakupu Portfeli Wierzytelności, Spółka zawrze umowy pożyczki z Komplementariuszami („Pożyczki”), będącymi podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”). Umowy Pożyczki będą zawierane na warunkach nieodbiegających od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Umowy Pożyczki będą zobowiązywały Spółkę, jako pożyczkobiorcę, do zapłaty odsetek na rzecz pożyczkodawców (Komplementariuszy). Spółka nie będzie wliczała części kapitałowej spłacanych Pożyczek do kosztów uzyskania przychodów. Spółka nie będzie również nabywała ani obejmowała udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, wnosiła dopłat, podwyższała kapitału zakładowego lub wykupywała udziałów własnych w celu ich umorzenia ze środków pochodzących z Pożyczek.

Wydatek na spłatę odsetek od Pożyczek będzie ponoszony przez Spółkę z jej własnego majątku i nie będzie zwracany jej w żaden sposób - ani przez Komplementariuszy, ani przez inne podmioty. Odsetki będą spłacane od Pożyczek zaciągniętych w celu finansowania działalności gospodarczej Spółki, polegającej na windykacji i obrocie wierzytelnościami - tym samym będą pozostawać z nią w związku. Samo zaciągnięcie Pożyczki będzie konieczne, w celu pozyskania przez Spółkę środków na nabycie Portfeli Wierzytelności - w związku z tym odsetki stanowić będą wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu, którego źródłem będą Portfele Wierzytelności (spłata wierzytelności lub odsprzedaż). Spółka udokumentuje ponoszone wydatki na spłatę odsetek umowami Pożyczki, a także potwierdzeniami dokonania przelewu lub pokwitowaniami, w przypadku zapłaty środków w gotówce.

Pytanie

Czy odsetki od Pożyczek udzielonych Spółce przez Komplementariuszy, będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od Pożyczek udzielonych Spółce przez komplementariuszy, będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodów.

Odsetki od pożyczek jako koszt uzyskania przychodów: spełnienie ogólnych warunków

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

-kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (art. 15 ust. 1);

-przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione (art. 15c ust. 12);

-nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

- pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

- pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału (art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a);

-nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) (art. 16 ust. 1 pkt 11);

-nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 uzyskanego przez spółkę albo spółkę niebędącą osobą prawną od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, w części, w jakiej zostało ono przeznaczone na transakcje kapitałowe, w szczególności na nabycie lub objęcie udziałów (akcji), nabycie ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, wniesienie dopłat, podwyższenie kapitału zakładowego lub wykup udziałów własnych w celu ich umorzenia, z wyjątkiem kosztów finansowania dłużnego udzielonego:

- na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) lub ogółu praw i obowiązków w podmiotach niepowiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 z podatnikiem, w tym na nabycie lub objęcie kolejnych udziałów (akcji) w tych podmiotach niepowiązanych, w których podatnik uprzednio nabył lub objął część udziałów (akcji), w przypadku gdy kolejne nabycie lub objęcie nastąpi w terminie 12 miesięcy, licząc od dnia nabycia lub objęcia pierwszych udziałów (akcji),

- przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, mające siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (art. 16 ust. 1 pkt 13f).

W świetle powyższych przepisów, zapłacone lub skapitalizowane odsetki od pożyczek mogą co do zasady stanowić koszt uzyskania przychodów. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, kosztem uzyskania przychodów będzie koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, wydatek na spłatę odsetek będzie ponoszony przez Spółkę, z jej własnego majątku i nie będzie zwracany jej w żaden sposób, ani przez Komplementariuszy, ani przez inne podmioty. Odsetki będą spłacane od Pożyczek zaciągniętych w celu finansowania działalności gospodarczej Spółki, polegającej na windykacji i obrocie wierzytelnościami - tym samym będą pozostawać z nią w związku. Samo zaciągnięcie Pożyczki będzie konieczne, w celu pozyskania przez Spółkę środków na nabycie Portfeli Wierzytelności - w związku z tym odsetki stanowić będą wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu, którego źródłem będą Portfele Wierzytelności (spłata wierzytelności lub odsprzedaż). Spółka udokumentuje ponoszone wydatki na spłatę odsetek, umowami Pożyczek, a także potwierdzeniami dokonania przelewu lub pokwitowaniami, w przypadku zapłaty środków w gotówce.

Mając na uwadze powyższe, odsetki od Pożyczek stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Ponadto, wydatek na spłatę odsetek od Pożyczek nie znajduje się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W szczególności, nie znajduje do niego (zastosowanie – przypis Organu) wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy CIT, co Wnioskodawca poniżej uzasadnia.

Zakup portfeli wierzytelności poza zakresem pojęcia „transakcja kapitałowa”

Odsetki od pożyczek udzielanych przez komplementariuszy będą przy tym w rozumieniu Ustawy CIT kosztami finansowania dłużnego. Ustawodawca wprowadził dodatkowe wyłączenie kosztów finansowania dłużnego, zgodnie z którym nie można uznać ich za koszty uzyskania przychodu jeśli samo finansowanie dłużne zostało:

1. uzyskane przez spółkę od podmiotu powiązanego;

W przypadku Spółki przesłanka ta zostanie spełniona. Podmiotami udzielającymi pożyczek będą Komplementariusze Spółki, stanowiący podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

2. przeznaczone na transakcje kapitałowe.

Ustawa CIT nie zawiera definicji legalnej transakcji kapitałowej. Konieczne jest zatem dokonanie wykładni językowej art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy CIT. W myśl wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2021 r., sygn. akt II FSK 979/21: „Zgodnie z zasadą pierwszeństwa wykładni językowej w procesie wykładni prawa, należy w pierwszej kolejności zastosować dyrektywy wykładni językowej, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości lub w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej, sięgać kolejno po wykładnię systemową lub funkcjonalną”.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN pojęcie „transakcji” oznacza operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług, umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług, czy też zawarcie takiej umowy (https://sjp.pwn.pl/slowniki/transakcja.html). Słowo „kapitał” zaś należy rozumieć jako środki trwałe oraz aktywa finansowe zainwestowane w produkcję i mające przynosić dochód (https://sjp.pwn.pl/szukaj7kapita%C5%82.html). We wskazanych definicjach nie mieści się nabywanie wierzytelności, a tym samym na poziomie wykładni językowej, wykluczyć należy „kapitałowy” charakter transakcji dokonywanych przez Spółkę.

Ponadto, w analizowanym przepisie ustawodawca, w ramach przykładowego wyliczenia, wskazał otwarty katalog „transakcji kapitałowych”. W świetle powyższego konieczne jest przeprowadzenie analizy podobieństwa pomiędzy transakcjami, które Spółka ma zamiar przeprowadzać, a czynnościami wymienionymi w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy CIT. Planowane przez Spółkę inwestycje, polegające na nabywaniu Portfeli Wierzytelności, swoim charakterem nie przypominają żadnej z wymienionych w katalogu analizowanego przepisu czynności. Na skutek dokonywanych nabyć Spółka nie pozyska dodatkowych praw kapitałowych.

Do podobnych wniosków prowadzi wykładnia celowościowa przywołanego przepisu. Z treści uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wprowadzającej do ustawy CIT omawiany art. 16 ust. 1 pkt 13f wynika, że: „Projektowany przepis ma przeciwdziałać sytuacjom obniżenia dochodu podatkowego w ramach grupy podmiotów powiązanych na skutek przekształcenia finansowania dłużnego w finansowanie własne. Działanie to polega na zaciągnięciu przez podatnika pożyczki od podmiotu powiązanego, która następnie, jest zmieniana na transakcję kapitałową (np. wkład pieniężny do innej spółki). W ten sposób dochodzi do erozji podstawy opodatkowania w ramach grupy kapitałowej na poziomie podatnika uzyskującego finansowanie długiem, który dokonuje jego konwersji na kapitał. Odsetki od finansowania długiem pomniejszają jego dochód i jednocześnie podatnik nie wykazuje z tego tytułu przychodu na skutek przekwalifikowania na finansowanie kapitałem. W skali grupy kapitałowej w wyniku takich transakcji wartość zadłużenia względem podmiotów niepowiązanych (zewnętrznych) nie wzrasta, ponieważ zmianie ulega wyłącznie wewnątrzgrupowy stosunek proporcji długu do kapitału”.

Uwzględniając zatem wykładnię językową oraz celowościową art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy CIT, przepis ten nie znajduje zastosowania w przypadku uregulowania należności z tytułu odsetek. Celem zaciągnięcia Pożyczek nie będzie bowiem bezpośrednio lub pośrednio finansowanie transakcji kapitałowych, służących przekształceniu przez Spółkę finansowania dłużnego w finansowanie własne i wykorzystaniu otrzymanych z tego tytułu środków na dokapitalizowanie innego niż Spółka podmiotu poprzez m.in. powołane powyżej tytułem przykładu wniesienie wkładu pieniężnego.

Tym samym nie zostanie spełniona druga przesłanka warunkująca wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odsetek od Pożyczek zaciągniętych przez Spółkę od Komplementariuszy. W przypadku inwestycji dokonywanych przez Spółkę nie może być mowy o transakcjach kapitałowych. Ani ich charakter, ani cel planowanych działań Spółki, nie pozwalają na zakwalifikowanie czynności jako transakcji kapitałowych.

Należy przy tym zaznaczyć, iż celem uzyskania pożyczek przez Spółkę jest finansowanie jej działalności gospodarczej. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie nabywała Portfele Wierzytelności w celu ich windykacji lub dalszej odsprzedaży, co w istocie stanowi dla niej działalność operacyjną. W przypadku Spółki nie można zatem mówić o przeznaczeniu finansowania dłużnego na transakcje kapitałowe w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy CIT. Celem uzyskania Pożyczek jest bowiem umożliwienie Spółce realizowania jej celów gospodarczych związanych z prowadzoną działalnością, a nie (jak wskazuje ww. przepis) dokonanie transakcji kapitałowej. Co za tym idzie, nabywanie przez Spółkę Portfeli Wierzytelności jest częścią działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, która nastawiona jest na osiągnięcie zysku, czyli - na płaszczyźnie CIT - zmierza w pierwszej kolejności (wskutek windykacji lub późniejszej odsprzedaży Portfeli Wierzytelności) do osiągnięcia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Ponieważ Spółka będzie kupować Portfele Wierzytelności na rynku poniżej ich wartości nominalnej, szanse na osiągnięcie zysku na przedmiotowych operacjach są wysokie. Głównym ekonomicznym celem Spółki jest zatem osiągnięcie zysku z działalności gospodarczej, zaś pozyskanie finansowania dłużnego w postaci Pożyczek jest narzędziem umożliwiającym Spółce sfinansowanie zakupu Portfeli Wierzytelności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, takich jak:

- interpretacja Dyrektora KIS z 14 listopada 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.615. 2022.1.AW: „W analizowanej sprawie w przypadku pożyczek zaciągniętych od podmiotu powiązanego, które zostaną przeznaczona na zakup obligacji korporacyjnych, trudno jest uznać, że miała miejsce transakcja kapitałowa. Wnioskodawca zakupił (nabył) obligacje korporacyjne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z opisu stanu faktycznego ponadto nie wynika, że ww. zakup wiązał się dodatkowo z uzyskaniem przez Wnioskodawcę określonych praw kapitałowych. W związku z powyższym do ww. pożyczki nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT.”;

- interpretacja Dyrektora KIS z 29 września 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.450. 2022.1.BS: „Zgodnie z treścią niektórych umów dotyczących tych pożyczek, środki udostępniane na ich podstawie miały być przeznaczane na ogólne cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym finansowanie inwestycji oraz bieżącej działalności operacyjnej, zatem pożyczki te nie mieszczą się w zakresie pojęcia transakcji kapitałowych. W związku z powyższym do ww. pożyczek nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT. [...] Zauważyć należy, że wskazane we wniosku odsetki od pożyczki, do których zapłaty dojdzie w wyniku potrącenia wzajemnych wierzytelności, nie stanowią kosztów finansowania dłużnego, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT. Jak bowiem wynika z wniosku ww. odsetki dotyczą pożyczek przeznaczonych na ogólne cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym finansowanie inwestycji oraz bieżącej działalności operacyjnej. Opisane w zdarzeniu przyszłym Pożyczki nie zostały przez Spółkę F przeznaczone bezpośrednio lub pośrednio na transakcje kapitałowe [...].”;

- interpretacja Dyrektora KIS z 22 września 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.197. 2022.1.BD: „Z kolei, przez transakcje kapitałowe należy rozumieć operacje lub umowy handlowe związane z kapitałem zakładowym spółki (w tym np. podwyższenie lub obniżenie kapitału zakładowego), które jednocześnie bezpośrednio wpływają na prawa udziałowe poszczególnych wspólników w związku ze zwiększeniem bądź zmniejszeniem liczby lub wartości nominalnej posiadanych udziałów (por. Z. Jara, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, wydawnictwo C.H. Beck, 2020, wydanie 3, art. 177). [...] Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy (Druk sejmowy 1532), zastosowanie ograniczenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT ma miejsce w sytuacji przekwalifikowania finansowania długiem (czyli finansowania zwrotnego) na finansowanie kapitałem”.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że odsetki od pożyczek udzielonych Spółce przez Komplementariuszy, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów. Wyłączenie dotyczące kosztów finansowania dłużnego znalazłoby zastosowanie jedynie w przypadku wykorzystania przez Spółkę finansowania dłużnego na transakcje kapitałowe. Transakcje, których Spółka będzie dokonywać (tj. zakup Portfeli Wierzytelności) nie mają charakteru „kapitałowego”. W związku z tym, odsetki od Pożyczek udzielonych Spółce przez Komplementariuszy będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy zaznaczyć, że kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie zapłacone odsetki od pożyczek, jak wynika bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczenia sądu administracyjnego, stwierdzić należy, że zostały one wydane w  sprawach innych podmiotów i nie wiążą one Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: