Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe, w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych

–w części dotyczącej uznania wydatku poniesionego w 2019 roku na nabycie usługi badawczo-rozwojowej od Spółki za koszt uwzględniony pod literą „b” wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe,

–w pozostałej części – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 czerwca 2023 r. (data wpływu 27 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca od dnia 20 czerwca 2008 r. prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której podstawowym przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego (PKD 62.01 .Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według stawki liniowej 19%. Ewidencję dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki, ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca tworzy i rozwija oprogramowanie komputerowe klasy B2B. Nie są to produkty informatyczne komercjalizowane na masową skalę, ale dedykowane systemy informatyczne, dopasowane do indywidualnych preferencji odbiorcy. Dostrzegając ze strony swoich potencjalnych klientów zapotrzebowanie na systemy informatyczne pozwalające efektywnie gromadzić i przetwarzać dane marketingowe, Wnioskodawca rozpoczął w 2019 roku prace zmierzające do stworzenia takiego narzędzia. Przez dane marketingowe należy rozumieć zbiory informacji o aktualnych i potencjalnych klientach/odbiorach usług, produktów. Można je wykorzystać do generowania spersonalizowanej komunikacji w działaniach sprzedażowych.

Choć Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na stosunkowo niewielką skalę i nie posiada w swoim przedsiębiorstwie wyodrębnionego działu badawczo-rozwojowego, to prace były prowadzone w sposób metodyczny i uporządkowany. Całokształt podjętych przez Wnioskodawcę czynności, zmierzających do osiągnięcia zamierzonego celu, tj. stworzenia ww. systemu informatycznego opisać można jako projekt, składający się z kilku etapów:

1.Wyznaczenie celu

Celem Wnioskodawcy było stworzenie takiego oprogramowania komputerowego, które pozwoli użytkownikom gromadzić wysokiej jakości informacje marketingowe. (...). Co istotne, celem (a ostatecznie osiągniętym rezultatem) było stworzenie systemu informatycznego opartego na oryginalnych, nowatorskich w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy rozwiązaniach programistycznych.

2.Weryfikacja posiadanych zasobów i identyfikacja problemów

Zrealizowanie systemu według opracowanej przez Wnioskodawcę wstępnie koncepcji wymagało zastosowania specjalistycznej wiedzy w zakresie programowania, nowych technologii oraz sprzętu komputerowego. Na tym etapie Wnioskodawca oceniał posiadane zasoby wiedzy i ustalał, w jakich obszarach będzie musiał je uzupełnić. Trzeba bowiem podkreślić, że projekt miał charakter nowatorski i wymagał przede wszystkim koncepcyjnej pracy umysłowej, zdobycia i wykorzystania umiejętności w różnych dziedzinach kodowania, rozwiązywania problemów algorytmicznych.

3.Faza przygotowania

Wnioskodawca konkretyzował wizję systemu i wypracowywał warianty rozwiązania zidentyfikowanych na poprzednim etapie problemów. Ustalany był harmonogram prac, szczegółowa struktura działań z podziałem na prace realizowane samodzielnie oraz zlecone podmiotom zewnętrznym.

4.Faza wykonawcza

Na tym etapie Wnioskodawca przystąpił do faktycznej realizacji projektu zarówno jako jego koordynator, jak i wykonawca, czyli programista odpowiedzialny za architekturę systemu (rozumianego jako całościowy produkt informatyczny) oraz twórca kodu źródłowego poszczególnych modułów.

5.Zakończenie projektu

Wnioskodawca podsumował osiągnięte wyniki testując system, rozpatrując możliwości zastosowania zdobytej wiedzy do jego dalszego rozwoju/ulepszenia, bądź też napisania zupełnie innych programów, czy zaoferowania nowych usług. Zwieńczeniem projektu jest wdrożenie systemu u klienta i komercjalizacja.

Wszystkie fazy projektu stanowiły logicznie powiązane ze sobą ciągi działań i praktycznie na każdym z etapów Wnioskodawca nabywał, łączył, kształtował i wykorzystywał dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym zwłaszcza z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania. Nie były to w żadnym wypadku prace rutynowe, czy odtwórcze.

Podjęte przez Wnioskodawcę prace przyniosły zamierzony efekt. Wnioskodawca stworzył produkt informatyczny odpowiadający przyjętym założeniom: (...) Oprogramowanie uzewnętrznione jest w postaci kodu napisanego w językach programowania PHP, JavaScript, Python. Kod źródłowy systemu można najogólniej zdefiniować jako zestaw instrukcji (rozkazów), przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Wytworzony przez Wnioskodawcę produkt informatyczny podlega ochronie na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 90. poz. 631 ze zm.), a Wnioskodawcy przysługują w całości autorskie prawa majątkowe do niego. Ilekroć w dalszej części niniejszego wniosku mowa będzie o „Systemie”, należy przez to rozumieć kompletny produkt, który Wnioskodawca ostatecznie skomercjalizował.

Faza wykonawcza projektu była najbardziej złożonym procesem, wymagającym rozwiązania licznych problemów natury algorytmicznej. (...). W związku z powyższym Wnioskodawca zaangażował podmiot zewnętrzny, którego zadaniem było znalezienie rozwiązań organizacyjno-technologicznych przezwyciężających te bariery – spółkę X S A. z siedzibą A. (dalej w skrócie: „Spółka”), z którą zawarł w dniu 28 lutego 2019 r. umowę na przeprowadzenie usług badawczo-rozwojowych.

W tym miejscu Wnioskodawca wyjaśnia, że ww. umowa została wykonana w związku z realizowanym przez Wnioskodawcę projektem współfinansowanym przez Unię Europejską w ramach działania (...). Wydatek na nabycie przedmiotowych usług badawczo-rozwojowych (ustalone wynagrodzenie Spółki) został ujęty przez Wnioskodawcę jako koszt podatkowy tylko w części pokrytej z jego własnych środków.

Na mocy umowy zawartej ze Spółką Wnioskodawca nabył wyniki prac badawczo-rozwojowych, w tym autorskie prawa majątkowe do wszelkich utworów powstałych w ramach tych prac. Spółka opracowała m.in. (...):

(...)

Efekty przeprowadzonych przez Spółkę prac miały niebagatelne znaczenie dla powodzenia całego projektu realizowane przez Wnioskodawcę. Jednak nabyte wyniki prac badawczo-rozwojowych oraz autorskie prawa majątkowe do utworów nie stanowią samodzielnie docelowego Systemu, który byłby źródłem przychodów Wnioskodawcy. Wprawdzie kod źródłowy (...) www można uznać za program/programy komputerowe podlegające ochronie na mocy art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to z perspektywy Wnioskodawcy, czy jego klienta są to jedynie pewne części składowe, komponenty nadrzędnego programu komputerowego – Systemu. Komponenty te zostały wykorzystane przez Wnioskodawcę w dalszych pracach, prowadzonych już samodzielnie. Podkreślić przy tym trzeba, że opracowane przez Spółkę rozwiązania zostały przez Wnioskodawcę dodatkowo usprawnione i wzbogacone, co polegało na:

(...)

W toku prowadzonych prac wykonawczych Wnioskodawca rozwijał swoje umiejętności kodowania z wykorzystaniem skryptowego języka programowania PHP, skryptowego oraz wieloparadygmatowego języka JavaScript oraz wysokopoziomowego języka ogólnego przeznaczenia Python. Ponadto nabywał i wykorzystywał wiedzę związaną z najnowszymi technologiami, które znalazły zastosowanie podczas budowy Systemu. Wśród nich należy wymienić tytułem przykładu:

(...)

Rozwiązania opracowane przez Spółkę w wyniku zleconych prac badawczo-rozwojowych zostały (po ich wcześniejszym rozszerzeniu i usprawnieniu przez Wnioskodawcę) zaimplementowane w module (...).

Celem zaprezentowania obszerności Systemu, poniżej Wnioskodawca przedstawił szczegółowe zestawienie wszystkich jego modułów i zawartych w nich funkcjonalności:

(...)

Wyłączając pewne koncepcje, czy fragmenty kodu nabyte w ramach usługi badawczo-rozwojowej zrealizowanej przez Spółkę, całość Systemu jest wyłącznym dziełem Wnioskodawcy i stanowi wyraz jego indywidualnej pracy intelektualnej oraz kreacyjnej. Zatem poza wykonywaniem czynności o charakterze organizacyjnym i planistycznym, Wnioskodawca wniósł również wkład twórczy, przeważający o powodzeniu całego projektu.

Dnia 20 października 2021 roku Wnioskodawca zawarł umowę licencyjną z Y sp. z o.o. z siedzibą w B., udzielając zgody na korzystanie z Systemu przez czas określony za ustalonym wynagrodzeniem. Autorskie prawa majątkowe do Systemu pozostają przy Wnioskodawcy. Uzgodniono, że wynagrodzenie licencyjne płatne będzie miesięcznie z góry, przez okres ośmiu miesięcy, począwszy od maja 2022 roku. Wnioskodawca pragnie nadmienić, że spółka Y sp. z o.o. na wdrożenie Systemu otrzymała dofinansowanie w ramach Programu (...).

Wnioskodawca posiada i prowadzi począwszy od rozpoczęcia prac nad Systemem, tj. od początku 2019 roku odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję spełniającą wymogi art. 30cb u.p.d.o.f. Jako przychody z potencjalnie rozpatrywanego jako „kwalifikowane” prawa własności intelektualnej, tj. prawa autorskiego do Systemu Wnioskodawca rozpoznaje wynagrodzenie należne z tytułu udzielonej licencji. Ze względu na specyfikę działalności programistycznej, opierającej się przede wszystkim na intelektualnym zaangażowaniu samego Wnioskodawcy, do ekonomicznych kosztów związanych z tworzeniem Systemu zaliczono wydatek na nabycie usługi badawczo-rozwojowej od ww. Spółki X S.A. Koszt został zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodu w części, w jakiej został pokryty ze środków własnych Wnioskodawcy. Jednocześnie Wnioskodawca przypisał ten wydatek w całości (tj. w pełnej wysokości wynagrodzenia wynikające z zawartej 28 lutego 2019 r. umowy) do wzoru wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., rozpoznając „nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego”, tzn. alokując koszt pod literę ,,b”. Spółka nie jest podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca wyjaśnił, iż pod pojęciem „całokształt działań podjętych w ramach opisanego projektu, zmierzających do wytworzenia Systemu” należy rozumieć wyodrębnione zadanie realizowane w ramach działalności gospodarczej, polegające na stworzeniu ww. Systemu, tj. oprogramowania komputerowego, (...). Wnioskodawca nadmienił, że w opisie stanu faktycznego wniosku o wydanie interpretacji przedstawił dokładną specyfikację Systemu, wymieniając jego wszystkie moduły i funkcjonalności.

W ramach pierwszego pytania Wnioskodawca oczekuje oceny, czy całokształt działań podjętych w ramach opisanego projektu, zmierzającego do wytworzenia Systemu mieści się w kategorii działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof) jako prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 40 updof.

W ramach tej działalności Wnioskodawca nie prowadził, ani nie prowadzi samodzielnie badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W ramach działalności Wnioskodawca samodzielnie prowadził/prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace były prowadzone od początku 2019 roku do maja 2022 r.

Celem prac było stworzenie oprogramowania komputerowego, (...) na potrzeby działalności marketingowej – Systemu. Prace obejmowały:

1)Wyznaczenie celu

Celem Wnioskodawcy było stworzenie takiego oprogramowania komputerowego, które pozwoli użytkownikom gromadzić wysokiej jakości informacje marketingowe. (...). Co istotne, celem (a ostatecznie osiągniętym rezultatem) było stworzenie systemu informatycznego opartego na oryginalnych, nowatorskich w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy rozwiązaniach programistycznych.

2)Weryfikację posiadanych zasobów i identyfikacja problemów

Zrealizowanie Systemu według opracowanej przez Wnioskodawcę wstępnie koncepcji wymagało zastosowania specjalistycznej wiedzy w zakresie programowania, nowych technologii oraz sprzętu komputerowego. Na tym etapie Wnioskodawca oceniał posiadane zasoby wiedzy i ustalał, w jakich obszarach będzie musiał je uzupełnić. Trzeba bowiem podkreślić, że projekt miał charakter nowatorski i wymagał przede wszystkim koncepcyjnej pracy umysłowej, zdobycia i wykorzystania umiejętności w różnych dziedzinach kodowania, rozwiązywania problemów algorytmicznych.

3)Fazę przygotowania

Wnioskodawca konkretyzował wizję systemu i wypracowywał warianty rozwiązania zidentyfikowanych na poprzednim etapie problemów. Ustalany był harmonogram prac, szczegółowa struktura działań z podziałem na prace realizowane samodzielnie oraz zlecone podmiotom zewnętrznym.

4)Fazę wykonawczą

Na tym etapie Wnioskodawca przystąpił do faktycznej realizacji projektu, zarówno jako jego koordynator, jak i wykonawca, czyli programista odpowiedzialny za architekturę Systemu (rozumianego jako całościowy produkt informatyczny) oraz twórca kodu źródłowego poszczególnych modułów.

5)Zakończenie projektu

Wnioskodawca podsumował osiągnięte wyniki testując System, rozpatrując możliwości zastosowania zdobytej wiedzy do jego dalszego rozwoju/ulepszenia, bądź też napisania zupełnie innych programów, czy zaoferowania nowych usług. Zwieńczeniem projektu jest wdrożenie systemu u klienta i komercjalizacja.

Wszystkie fazy projektu stanowiły logicznie powiązane ze sobą ciągi działań i praktycznie na każdym z etapów Wnioskodawca nabywał, łączył, kształtował i wykorzystywał dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym zwłaszcza z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania. Nie były to w żadnym wypadku prace rutynowe, czy odtwórcze.

Podjęte przez Wnioskodawcę prace przyniosły zamierzony efekt, a więc zakończyły się pozytywnym wynikiem. Wynikiem tych prac jest stworzony, w ich toku, produkt informatyczny – System – odpowiadający przyjętym założeniom: (...). Oprogramowanie uzewnętrznione jest w postaci kodu napisanego w językach programowania PHP, JavaScript, Python. Kod źródłowy systemu można najogólniej zdefiniować jako zestaw instrukcji (rozkazów), przeznaczonych do użycia bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Wytworzony przez Wnioskodawcę produkt informatyczny podlega ochronie na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.), a Wnioskodawcy przysługują w całości autorskie prawa majątkowe do niego, dzięki czemu może uzyskiwać dochody z jego licencjonowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowy produkt w postaci cyfrowej, tj. opisany System. Wnioskodawca zaoferował ten System w ramach swojej działalności gospodarczej wskazanemu w opisie stanu faktycznego podmiotowi – spółce Y sp. z o.o. z siedzibą w B. z którą została zawarta umowa licencyjna.

Produkt – System ma nowy i innowacyjny charakter w skali działalności Wnioskodawcy. Innowacyjny i nowatorski charakter systemu nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian.

Wnioskodawca zaprzeczył, że w ramach działalności samodzielnie prowadził albo prowadzi prace o innym charakterze niż badania naukowe lub prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca znacząco rozwinął i ulepszył nabyte od Spółki X S.A. programy komputerowe w postaci (...). W efekcie ich zaimplementowania, powstał finalny produkt informatyczny – System, który jako program komputerowy podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Efekt prac Wnioskodawcy odznacza się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, jest kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Efekty prac Wnioskodawcy nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny i nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

System stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują do niego osobiste i majątkowe prawa autorskie.

Wyłączając nabycie komponentów (...) od X S.A. z siedzibą w A. (zwanej w opisie stanu faktycznego „Spółką”) tworzenie Systemu było w każdym przypadku samodzielnym podejmowaniem prac rozwojowych w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca prowadził w celu wytworzenia Systemu wyodrębnione prace rozwojowe.

System jest efektem prac rozwojowych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wytworzył system jako niezależny podmiot gospodarczy i ponosi odpowiedzialność wyłącznie wobec kontrahentów, z którymi łączyć go będą umowy dotyczące ww. Systemu (np. umowa licencyjna).

Wnioskodawca, zgodnie z umową, otrzymuje wynagrodzenie wyłącznie z tytułu udzielenia na rzecz Kontrahenta – Y sp. z o.o. licencji, tj. prawa do korzystania z Systemu. Jest to licencja pełna i wyłączna. Przedmiotem licencji jest program komputerowy (System) podlegający ochronie prawno-autorskiej – prawo autorskie do programu komputerowego.

Wnioskodawca zawarł jedną umowę, bowiem jest to licencja wyłączna i na jej podstawie otrzymywał wynagrodzenie w cyklach miesięcznych – kwota wynagrodzenia licencyjnego została rozłożona na 8 równych rat, opłacanych w okresie maj-grudzień 2022 r.

W umowie zawartej z Y Sp. z o.o. ustalono, że Licencjodawca (czyt. Wnioskodawca) zobowiązany jest do przekazania Nabywcy (Licencjobiorcy) w terminie 7 dni od daty pierwszej płatności kopii pełnej dokumentacji Systemu. Wnioskodawca udziela pełnej i wyłącznej licencji na korzystanie z Systemu, w szczególności na jego przemysłowe zastosowanie oraz prowadzenie działalności gospodarczej przy wykorzystaniu Systemu, na okres dwóch lat od daty wejścia w życie umowy. Po upływie tego okresu licencja wyłączna przechodzi w licencję niewyłączną udzieloną na okres 3 lat. Licencja udzielona jest bez ograniczeń terytorialnych. Potwierdzenie „udostępnienia praw” do Systemu stanowi zawarta w formie pisemnej umowa licencyjna.

Wnioskodawca potwierdził, że działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Wnioskodawca potwierdził również, że jego działalność jest działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w jego praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u Wnioskodawcy funkcjonujących.

Działalność, którą Wnioskodawca opisał we wniosku w latach kolejnych będzie prowadzona w taki sam sposób jak dotychczas.

Pytania

1.Czy całokształt działań podjętych w ramach opisanego projektu, zmierzających do wytworzenia Systemu można uznać za prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca u.p.d.o.f. w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.?

2.Czy prawo autorskie do opisanego Systemu stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8, a w konsekwencji Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodów z licencjonowania Systemu?

3.Czy w razie podjęcia decyzji o skorzystaniu z preferencji IP Box w rozliczeniu za rok 2022, tj. zastosowaniu 5% stawki opodatkowania wobec dochodu z kwalifikowanego IP (prawa autorskiego do Systemu) Wnioskodawca może na potrzeby ustalenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. (tzw. wskaźnika nexus) uwzględnić poniesiony w 2019 roku koszt nabycia usługi badawczo-rozwojowej od Spółki, alokując go pod literę „b” wzoru?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane działania, podjęte w ramach projektu zmierzającego do wytworzenia Systemu można uznać za prowadzoną przez niego działalność badawczo- rozwojową, o której mowa w art. 30ca u.p.d.o.f. w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Artykuł 5a pkt 38 u.p.d.o.f. określa działalność badawczo-rozwojową jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W zakresie definicji prac rozwojowych art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f. odsyła wprost do art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, w świetle którego prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z kolei badania naukowe zdefiniowane zostały w art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f. jako badania podstawowe lub aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce badania podstawowe rozumiane są jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne. Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 pkt 1 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce badania aplikacyjne to prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, działalność badawczo-rozwojowa powinna posiadać następujące cechy:

I. musi być twórcza,

II. podejmowana w sposób systematyczny,

III. musi obejmować jedną z dwóch kategorii czynności - badania naukowe lub prace rozwojowe,

IV. musi być podejmowana w określonym przez ustawę celu - zwiększenia lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ponadto, w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej: „Objaśnienia IP Box”) w definiowaniu działalności badawczo-rozwojowej następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati. Według Podręcznika Frascati, działalność badawczo-rozwojowa powinna być:

I. nowatorska,

II. twórcza,

III. nieprzewidywalna (nieoparta na istniejących już rutynowych schematach),

IV. metodyczna,

V. możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Opisany projekt, rozumiany jako całokształt podjętych działań zmierzających do stworzenia Systemu – oprogramowania komputerowego (...) na potrzeby działalności marketingowej, mieści się w ramach definicyjnych prac rozwojowych, o których mowa w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f. w związku z art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce. Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego, działania podejmowane przez Wnioskodawcę sprowadzały się do wykorzystania, kształtowania i łączenia istniejącej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, w tym w zakresie narzędzi informatycznych, języków programowania, algorytmów (oraz nabywaniu nowej w trakcie trwania projektu), do zaprojektowania nowych lub ulepszonych rozwiązań (przekładających się na licencjonowany produkt – System informatyczny). Wskazany wyżej projekt spełnia zatem wszystkie przesłanki określone w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f.

Jednocześnie aktywność Wnioskodawcy spełnia pozostałe kryteria wskazane w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.:

I.     twórczości – stanowi wytwór intelektu o indywidualnym i oryginalnym charakterze, który prowadzi do powstania nowych rozwiązań (oprogramowania komputerowego), które do tej pory nie występowało w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy ; nie są to działania rutynowe lub odtwórcze mające na celu jedynie powielenie, bądź skopiowanie rozwiązań już istniejących i stosowanych przez Wnioskodawcę w obrębie jego przedsiębiorstwa;

II.    systematyczności – Wnioskodawca realizował projekt w sposób metodyczny i uporządkowany, tj. przed rozpoczęciem projektu ustalił jego cel, harmonogram działania oraz zapewnił zasoby wiedzy i techniczne niezbędne w toku prac ; prace te mają zatem charakter metodyczny, zaplanowany i nie stanowiły działań jedynie incydentalnych;

III.   wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań – działalność Wnioskodawcy polega na wykorzystaniu posiadanych zasobów wiedzy w celu tworzenia nowych, niefunkcjonujących w tej postaci na rynku programów komputerowych ; wykorzystywane zasoby wiedzy to, zarówno wiedza skumulowana w toku wcześniejszej działalności Wnioskodawcy, jak i wiedza nabyta w toku realizacji samego projektu.

Analizowany projekt spełnia również wszystkie przesłanki wynikające z Podręcznika Frascati. Jak wskazano wyżej, podjęte działania są nowatorskie, twórcze, nierutynowe, metodyczne oraz istnieje możliwość ich przeniesienia.

Powyższego stanowiska nie zmienia fakt zaangażowania podmiotu zewnętrznego, od którego Wnioskodawca nabył pewne wyniki prac badawczo-rozwojowych. Należy mieć na uwadze, że to Wnioskodawca zainicjował projekt, koordynował jego przebieg, a ostatecznie wniósł swój indywidualny wkład – jako programista – w prace wykonawcze.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, w rozpatrywanym przypadku powstałe aktywo niematerialne, tj. autorskie prawo do Systemu, należy skategoryzować jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej wskazane w art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f., a Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodów, na które składa się wynagrodzenie uzyskane z tytułu udzielenia licencji na korzystanie z Systemu.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z póżn. zm., dalej w skrócie: ustawa o PAIPP). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, dlatego w tym zakresie koniecznym jest odwołanie się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source code), czy kod wynikowy (ang. object code) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015). Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikać z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej. Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Późniak-Niedzielska. w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9-11). Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Trapie, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001, s. 74; J. Sieńczyło-Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46).

Niewątpliwie System stanowi nowe i wartościowe rozwiązanie zaobserwowanych sytuacji problemowych. Wnioskodawca nie powiela istniejących już na rynku rozwiązań. Nawet jeśli funkcjonują podobne narzędzia informatyczne, to kod źródłowy Systemu nie został z nich skopiowany. Wnioskodawca dysponuje również swobodą twórczą, nie realizuje narzuconych odgórnie wytycznych.

Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej Objaśnienia): pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (...) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. W orzecznictwie polskich sądów powszechnych podkreśla się, że ochrona prawno-autorska uaktywnia się od momentu ustalenia czy dany produkt jest utworem w rozumieniu ustawy o PAIPP. Konsekwencją powyższych założeń jest fakt, iż efekt prac Wnioskodawcy, obejmujący algorytmy i kody źródłowe Systemu spełnia wszelkie przesłanki definicyjne programu komputerowego podlegającego ochronie prawno-autorskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca pisząc kod wytworzył dobro niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością. Podejmował wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Ponadto, efekty prac Wnioskodawcy są uzewnętrzniane w postaci kodu napisanego w danym języku programowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, o twórczym i indywidualnym charakterze Systemu przesądza sam fakt jego wytworzenia w ramach działalności badawczo-rozwojowej, co zostało już wykazane w uzasadnieniu niniejszego wniosku. Reasumując, autorskie prawo do programu komputerowego w postaci przedmiotowej aplikacji jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f.

Jak stanowi art. 30ca ust. 7 pkt 1 u.p.d.o.f. dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wobec powyższego, dochód uzyskiwany z odpłatnego licencjonowania Systemu stanowi kwalifikowany dochód, który Wnioskodawca, zważywszy na wypełnienie wymogów ewidencyjnych, ma prawo opodatkować 5% stawką.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w razie skorzystania z ulgi IP Box w roku 2022, tj. rozliczenia dochodów osiągniętych w tym roku podatkowym z komercjalizacji Systemu, na potrzeby ustalenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. (tzw. wskaźnik nexus) można uwzględnić poniesiony w 2019 roku koszt nabycia usługi badawczo-rozwojowej od Spółki i w zaistniałym stanie faktycznym powinien on zostać rozpoznany pod literą „b” wzoru.

IP Box to preferencja dochodowa (tj. skupiająca się na dochodzie poprzez możliwość wyboru 5% stawki podatkowej w zeznaniu rocznym), dlatego zasadność skorzystania z tej ulgi pojawia się na etapie komercjalizacji kwalifikowanego IP – co może nastąpić w różnych latach podatkowych. W rozpatrywanym stanie faktycznym Wnioskodawca rozpoczął realizację projektu mającego na celu stworzenie Systemu w roku 2019, ale z uwagi na czasochłonność prac, pierwsze przychody uzyskane z prawa autorskiego do Systemu wygenerował dopiero w 2022 roku.

Ze względu na koncepcyjny charakter prowadzonych prac programistycznych, oparty w głównej mierze na umysłowym wysiłku Wnioskodawcy, do kosztów funkcjonalnie związanych z wytworzeniem Systemu zaliczyć można przede wszystkim pracę własną Wnioskodawcy oraz nabycie usług badawczo-rozwojowych od podmiotu zewnętrznego. Jak wskazano w pkt 128 Objaśnień IP Box: „W przeciwieństwie do wydatków zwróconych w jakiejkolwiek formie, koszty pracy własnej nie mogą być brane pod uwagę do kalkulacji wskaźnika nexus. W przypadku środków zwróconych w jakiejkolwiek formie mamy bowiem do czynienia z kwotami faktycznie wydatkowanymi/ponoszonymi przez podatnika, natomiast w przypadku pracy własnej takich kwot nie ma ”. O ile zatem uwzględnienie kosztu pracy własnej jest wykluczone, tak wyraźnie dopuszczono alokację do wzoru nexus wydatków zwróconych w jakiejkolwiek formie. Warto podkreślić, że jest to dopuszczalne niezależnie od wyłącznie tych wydatków z kategorii kosztów uzyskania przychodu na mocy art. 23 ust. 1 pkt 56 u.p.d.o.f.

Jak wynika z treści akapitu 45 Raportu BEPS, wskaźnik nexus stanowi proporcję kwalifikowanych kosztów poniesionych w związku z danym Kwalifikowanym IP do wszystkich kosztów poniesionych w związku z tym Kwalifikowanym IP przez cały okres istnienia Kwalifikowanego IP. W rezultacie, każdorazowe poniesienie kwalifikowanych kosztów powinno wpływać na wskaźnik nexus. Co istotne, art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. nie przewiduje jakiegokolwiek ograniczenia czasowego w zakresie momentu poniesienia kosztu związanego z Kwalifikowanym IP. Zasadniczo, wyłącznie na podstawie art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., celem ustalenia wskaźnika nexus należy brać pod uwagę koszty, o których mowa w treści tego przepisu, poniesione przez podatnika przez cały okres prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej dotyczącej danego Kwalifikowanego IP. W związku z powyższym, Wnioskodawca może alokować do wzoru nexus wydatki poniesione w 2019 roku, gdy nie korzystał z preferencji IP Box.

Trzeba również podkreślić, że w celu wyliczenia wskaźnika nexus podatnik powinien uwzględniać koszty faktycznie poniesione, wskazane w treści art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. Jednoczenie, kosztów faktycznie poniesionych, o których mowa w treści art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodów, o których mowa w treści art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Koszt faktycznie poniesiony jest w ocenie Wnioskodawcy pojęciem szerszym od pojęcia kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z treścią Raportu BEPS, koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku nexus niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika nexus należy rozumieć szerzej niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów u.p.d.o.f.

Wykładnia taka została również zaprezentowana w Objaśnieniach IP Box. Zgodnie z pkt 126: „Odmienne podejście do kalkulacji wskaźnika nexus byłoby sprzeczne z ratio legis przepisów o IP Box wobec wszystkich podatników prowadzących działalność badawczo- rozwojową częściowo lub całkowicie finansowaną z dotacji lub przy udziale inwestorów”.

Pewne rozbieżności mogą powstać na tle przypisania rozpatrywanego wydatku pod właściwą literę wskaźnika nexus. Zgodnie z art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f. poszczególne litery wzoru oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a- prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3, c- nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d- nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Kosztu nabytej od Spółki usługi nie można uznać za koszt poniesiony przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym IP, ponieważ zlecone czynności nie były realizowane przez Wnioskodawcę osobiście. Tym samym, wykluczone jest uwzględnienie kosztu pod literą „a” wzoru.

Do rozstrzygnięcia pozostaje natomiast kwestia, czy w związku z nabyciem autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez Spółkę kodów źródłowych, które można uznać za oprogramowanie komputerowe, koszt nie powinien zostać alokowany pod literę „d” - nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego indywidualny wkład w napisanie dodatkowych modułów Systemu oraz poczynione modyfikacje przesądzają o tym, że nabyte od Spółki efekty prac badawczo-rozwojowych nie mogą stanowić samodzielnie kwalifikowanego IP. Kontrahent Wnioskodawcy, tj. Y sp. z o.o. nabył produkt informatyczny wyposażony w szereg funkcjonalności, stanowiący z punktu widzenia użytkownika jednolite oprogramowanie komputerowe. Należy mieć na uwadze, że kody źródłowe (...), do których autorskie prawa majątkowe nabył Wnioskodawca stanowią jedynie pewne komponenty Systemu, jego części składowe, które nie są komercjalizowane przez Wnioskodawcę jako samodzielne programy komputerowe.

Reasumując, Wnioskodawca nie nabywa praw do całościowego oprogramowania (który by podlegało dalszemu rozwojowi przez Wnioskodawcę). Działalność nakierowana na stworzenie Systemu, czyli podjęty na przestrzeni 3 lat projekt, była bowiem inicjowana i organizowana przez Wnioskodawcę, a efekty prac składają się na jedną całość w ramach procesu twórczego, tj. działając jako twórca Wnioskodawca tworzył końcowy rezultat w postaci nowego programu komputerowego. W celu umożliwienia przeprowadzenia tego procesu Wnioskodawca co najwyżej nabył autorskie prawa do elementów oprogramowania, ale efekt końcowy w postaci Systemu wytworzony w jest w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Zaprezentowana argumentacja pozostaje w zgodzie z Objaśnieniami IP Box pkt 111: „Warto pamiętać, że podatnik nie jest zobowiązany do samodzielnego prowadzenia prac badawczo- rozwojowych. Przepisy o IP Box dają podatnikowi możliwość nabycia wyników prac badawczo- rozwojowych od innych podmiotów, zarówno powiązanych jak i niepowiązanych. Podatnik musi jednak pamiętać, że koszty przez niego poniesione na nabycie wyników prac badawczo- rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP od innego podmiotu będzie musiał umieścić w odpowiednim miejscu we współczynniku nexus, tj. koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu niepowiązanego - w literze b, a koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu powiązanego - w literze c”.

W związku z powyższym, koszt usługi Spółki X S.A. należy uznać za nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka nie jest podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tym samym koszt powinien zostać uwzględniony pod literę „b” wzoru.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Wskazany przepis do 31 grudnia 2021 r. brzmiał następująco:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że posiada Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według „stawki liniowej 19%”. W ramach działalności gospodarczej, prowadził Pan prace polegające na stworzeniu Systemu, tj. oprogramowania komputerowego, (...). Działania te stanowią prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Pana działalność jest działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Tym samym Pana działalność w zakresie tworzenia autorskich programów komputerowych mieści się w definicji działalności badawczo-rozwojowej, zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazał Pan, że podjęte przez Pana prace przyniosły zamierzony efekt, a więc zakończyły się pozytywnym wynikiem. Wynikiem tych prac jest stworzony, w ich toku, produkt informatyczny – System – odpowiadający przyjętym założeniom: „(...). System stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a Panu przysługują w całości autorskie prawa majątkowe do niego, dzięki czemu może uzyskiwać dochody z jego licencjonowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Posiada Pan i prowadzi począwszy od rozpoczęcia prac nad Systemem, tj. od początku 2019 roku odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję spełniającą wymogi art. 30cb u.p.d.o.f. Jako przychody z potencjalnie rozpatrywanego jako „kwalifikowane” prawa własności intelektualnej, tj. prawa autorskiego do Systemu rozpoznaje Pan wynagrodzenie należne z tytułu udzielonej licencji. Realizację projektu mającego na celu stworzenie Systemu rozpoczął Pan w roku 2019, ale z uwagi na czasochłonność prac, pierwsze przychody uzyskane z prawa autorskiego do Systemu wygenerował Pan dopiero w 2022 roku. Do ekonomicznych kosztów związanych z tworzeniem Systemu zaliczył Pan wydatek na nabycie usługi badawczo-rozwojowej od ww. Spółki X S.A. Koszt został zaliczony do podatkowych kosztów uzyskania przychodu w części, w jakiej został pokryty z Pana środków własnych Wnioskodawcy. Jednocześnie przypisał Pan ten wydatek w całości (tj. w pełnej wysokości wynagrodzenia wynikający z zawartej 28 lutego 2019 r. umowy) do wzoru wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., rozpoznając „nabycie wyników prac badawczo- rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego”, tzn. alokując koszt pod literę ,,b”. Spółka nie jest podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że stworzony w ramach opisanej działalności program komputerowy (System) podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązanie będące bezpośrednim efektem Pana działalności badawczo-rozwojowej – jest kwalifikowanymi IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia, może Pan opodatkować sumę uzyskanych w latach 2019 –2022 kwalifikowanych dochodów z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. przeniesienia autorskich praw do programów komputerowych, wytwarzanych w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, preferencyjną 5% stawką podatkową.

Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii objętej zakresem pytania 3 na wstępie wskazać należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika Nexus, obliczanego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne jest to, aby ze wskaźnika Nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik Nexus należy pamiętać, aby istniał związek między:

–wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

–kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

–dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik Nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym kwalifikowanym IP.

W związku z powyższym przyjąć należy, że jeżeli nabył Pan usługę badawczo-rozwojową, którą kwalifikuje jako koszty prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem Pana wątpliwości jest kwestia dotycząca prawidłowości obliczania wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez odniesienie kosztu nabycia usługi badawczo-rozwojowej od Spółki X S.A. do właściwej litery wskaźnika nexus.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że pod literą „b” wskaźnika nexus, należy uwzględniać nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pod literą „d” wskaźnika nexus należy natomiast kwalifikować koszty faktycznie poniesione przez podatnika na nabycie przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że nabył Pan na mocy umowy zawartej ze Spółką X S.A. – niebędącą podmiotem powiązanym w myśl art. 23m ust. 1 pkt 3 ustawy – wyniki prac badawczo-rozwojowych, w tym autorskie prawa majątkowe do wszelkich utworów powstałych w ramach tych prac. Spółka opracowała m.in. (...):

(...)

Dostarczony kod źródłowy można uznać za program/programy komputerowe podlegające ochronie na mocy art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przedmiotowe programy wykorzystywał Pan następnie w dalszych pracach nad Systemem.

Stwierdzić zatem należy, że skoro – jak sam Pan wskazał – nabył od Spółki całość autorskich praw majątkowych do będących programami komputerowymi utworów powstałych na podstawie zawartej umowy, które są wynikiem prowadzonych przez Spółkę prac badawczo-rozwojowych, to nie można zgodzić się z Pana stanowiskiem, że nabył Pan jedynie wyniki tych prac, lecz odrębne programy komputerowe (stanowiące kwalifikowane prawo własności intelektualnej). Bez znaczenia pozostaje, przy tym w fakt jaki sposób wykorzystał Pan następnie te programy.

Wobec powyższego, wydatki, które poniósł Pan na nabycie od Spółki konkretnych programów komputerowych (...) wraz z prawami autorskimi do tych programów, mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „d” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu Nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanego IP.

Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytań interpretacyjnych). Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy, bądź własnego stanowiska nieobjęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

–Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

–Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm. (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).