Dotyczy ustalenia czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę (konsola do gier komputerowych do strefy relaksacyjno-integracyjnej) stanowi/będzie stanowić koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę (konsola do gier komputerowych do strefy relaksacyjno-integracyjnej) stanowi/będzie stanowić koszty uzyskania przychodu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej także jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży szeroko pojętych usług spedycyjnych i transportowych, a także branży programistycznej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zatrudnia pracowników (w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U z 2016 r. poz. 1666, z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm., dalej: „Kodeks pracy”), a także współpracuje z innymi osobami fizycznymi na podstawie zawieranych z nimi umów cywilnoprawnych (umowa zlecenie).

Wnioskodawca podejmuje działania mające na celu utrzymanie w Spółce pracowników/osób współpracujących ze Spółką, a także nieustannie prowadzi działania mające na celu pozyskanie nowych pracowników oraz specjalistów współpracujących ze Spółką. Tym samym, szczególnie dba o rozwój zawodowy swoich pracowników oraz atmosferę pracy, warunki zatrudnienia, w tym warunki pozafinansowe. Działania te są również  wynikiem aktualnych trendów na rynku pracy oraz konieczności konkurowania z innymi podmiotami oferującymi zatrudnienie w branży transportowej. Aby realizować powyższe cele, Wnioskodawca ponosi i zamierza ponosić w przyszłości wydatki na różnego rodzaju świadczenia (w tym w zakresie organizowanych spotkań integracyjnych) na rzecz pracowników i w określonych przypadkach także osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych. Do takich działań Spółka zalicza stworzenie strefy relaksu w biurze Spółki, umożliwiającej integrację pracowników/współpracowników między innymi poprzez wspólną grę na konsoli do gier. Strefa relaksu ma być dostępna zarówno w godzinach pracy (korzystanie w przerwach), a także poza godzinami pracy – w przypadku wydarzeń integracyjnych organizowanych na terenie biura. Chodzi o stworzenie pracownikom i osobom współpracującym możliwości odpoczynku/zrelaksowania się w miejscu pracy, które korzystnie wpłynie na ich efektywność.

Spółka już wcześniej stworzyła także firmową bibliotekę, umożliwiającą korzystanie z różnego rodzaju pozycji branżowych lub fabularnych.

Spółka dokonała zakupu konsoli do gier, jednak zdecydowała się na wystąpienie o indywidualną interpretację podatkową.

Wnioskodawca zaznacza, że powyższe wydatki nie były/nie będą finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Poszczególne świadczenia nie są również przyznawane pracownikom w oparciu o jakiekolwiek kryteria socjalne w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 800, winno być: t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 998).

Pytanie

Czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę (konsola do gier komputerowych do strefy relaksacyjno-integracyjnej) stanowi/będzie stanowić koszty uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany wyżej wydatek poniesiony przez Spółkę, a dotyczący stworzenia strefy relaksacyjno-integracyjnej dla pracowników i współpracowników (zakup konsoli do gier komputerowych), stanowi/będzie stanowił koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „UPDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle tego przepisu, ocena konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

W świetle powyższego, zgodnie z ugruntowaną praktyką, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 UPDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”, czyli co do zasady wszelkie koszty pozostające w związku z zatrudnieniem pracowników. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Niemniej mogą one również obejmować tzw. świadczenia, w tym wydatki ponoszone na rzecz pracowników mające na celu integrację, ujawnienie potencjału pracowników oraz lepszą organizację pracy, poprawę atmosfery w pracy, zwiększenie motywacji do pracy i identyfikacji z pracodawcą, czy też zwiększenie efektywności w pracy.

W ocenie Wnioskodawcy, można oczekiwać, iż istnieje pozytywny związek pomiędzy wydatkami ponoszonymi na świadczenia o takim charakterze, a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a w konsekwencji, również zabezpieczeniem lub zwiększeniem przychodów osiąganych z takiej działalności. Świadczenia wskazane we wniosku stanowią element świadomej polityki Spółki. Ich celem jest zbudowanie więzi pracowników oraz współpracowników ze Spółką oraz zwiększenie ich motywacji (co ma służyć zapewnieniu stabilności zatrudnienia w Spółce dzięki utrzymaniu go na stałym a wręcz rosnącym poziomie). Cel ten jest realizowany poprzez działania Spółki dotyczące stworzenia strefy relaksacyjno-integracyjnej.

Należy wskazać, iż działalność Spółki jest szczególnie wrażliwa na prawidłową komunikację oraz pracę zespołową, dlatego szczególnie istotne jest położenie nacisku na działania służące integrowaniu ze sobą pracowników i osób współpracujących. Realizacja działań podejmowanych przez Spółkę w obszarze HR stanowi bardzo istotną wartość z perspektywy Spółki i jej pozycji ekonomicznej, gdyż ma na celu utrzymanie w Spółce pracowników oraz osób współpracujących, wbrew panującym obecnie na rynku pracy trendom (gdzie czynnik trwałości i stabilności zatrudnienia nie jest zwykle kluczowy dla pracowników) oraz przyciąganie nowych osób do Spółki poprzez atrakcyjny system świadczeń oferowanych przez Spółkę oraz innych rozwiązań.

Świadczenia oferowane/udostępniane przez Spółkę pracownikom oraz osobom współpracującym, promują tym samym Wnioskodawcę jako atrakcyjnego pracodawcę, co bezpośrednio przekłada się na możliwość pozyskiwania nowych i utrzymania najcenniejszych pracowników/osób współpracujących.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli dana osoba ma do wyboru kilka ofert pracy/współpracy, czynnikiem który może wpłynąć na jej wybór mogą być także dodatkowe świadczenia, które są oferowane przez Spółkę. Jest to istotne na konkurencyjnym rynku pracy w szczególności w branży usług informatycznych.

Dodatkowym argumentem przemawiającym w ocenie Wnioskodawcy, za racjonalnością ponoszonych wydatków i tym samym za uznaniem wskazanych wydatków za koszty uzyskania przychodów, jest wspomniana specyfika współczesnego rynku pracy w Polsce, w szczególności w branży usług transportowych.

Pozyskanie wykwalifikowanych pracowników oraz osób współpracujących w tej branży jest wymagające i kosztowne (m.in. z powodu wysokich kosztów rekrutacji oraz silnej konkurencji na rynku podmiotów branży TSL).

W związku z powyższym, Spółka przywiązuje dużą wagę do stwarzania pracownikom oraz osobom współpracującym korzystnych/atrakcyjnych warunków pracy/lub świadczenia usług, które obejmują poza wynagrodzeniem pieniężnym, również możliwość korzystania z dodatkowych benefitów wymienionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone na świadczenia wskazane we wniosku stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Spółka pragnie podkreślić, iż prezentowane wyżej stanowisko jest zgodne z praktyką organów podatkowych. Przykładowo takie stanowisko zostało wyrażone w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

-Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacjach indywidualnych z dnia:

- 21 czerwca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.15.2018.3.KK, w której organ uznał za prawidłowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na narzędzia mające na celu integrację, takie jak konsola do gier czy „piłkarzyki”.

- 1 września 2017 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.127.2017.1, w której organ uznał za prawidłowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spotkania działowe po godzinach pracy oraz dodatkowe atrakcje z nimi związane np. wyjścia na gokarty. „Spotkania działowe polegają na spotkaniu po godzinach pracy pracowników z jednego działu. W celu organizacji spotkań działowych Spółka ponosi wydatki na posiłki, alkohol oraz dodatkowe atrakcje w postaci np. korzystania z gokartów. (…) Tym samym stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na organizację spotkań działowych w zakresie, w jakim dotyczą wydatków na posiłki, dodatkowe atrakcje dla Pracowników należy uznać za prawidłowe. Natomiast odnosząc się do wydatków związanych z zakupem napojów alkoholowych, uznać należy, że wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (…)”.

- 3 lipca 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.20.2017.1.AB „mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych (cateringowych) nabywanych przez Spółkę w związku z organizowanymi wewnętrznymi naradami pracowników Spółki i osób nieprowadzących działalności gospodarczej współpracujących ze Spółką na podstawie umów o świadczenie usług oraz spotkaniami zarządu Spółki należy kwalifikować do wydatków na reprezentację, podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie wyżej analizowanego art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Tym samym, przedmiotowe wydatki, jako wydatki spełniające przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. i niewymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów”.

- 17 marca 2017 r. Znak: 1462-IPPB5.4510.1106.2016.1.BC, w której organ uznał, za prawidłowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na tzw. spotkania działowe: „Spotkania działowe, polegają na spotkaniu po godzinach pracy pracowników z jednego działu. Spotkania odbywają się raz w roku i mogą być o charakterze sportowym (np. kajaki, karting), kulturalnym (np. wyjście do teatru, kina), czy też gastronomicznym (np. wyjście do restauracji)”.

-Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia:

- 5 sierpnia 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4510-168/16-1-WRZ, w której organ potwierdził możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na stół do gry w piłkarzyki: „Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek związany z zakupem stołu do gry w piłkarzyki na potrzeby osób zatrudnionych w spółce, stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (…) Obecnie na rynku pracy brakuje specjalistów. Taki stan utrudniłby sprawne funkcjonowanie spółki, co z pewnością przełożyłoby się na obniżenie przychodów spółki. Chcąc wyjść naprzeciw oczekiwaniom pracowników oraz spełnić wymagania rynku firm IT, spółka postanowiła podjąć decyzję o zakupie stołu do tzw. piłkarzyków. Jednocześnie spółka zapewni, że ww. stół będzie wykorzystywany wyłącznie przez osoby zatrudnione, w czasie przerw w pracy, których obowiązek zapewnienia wynika bezpośrednio z przepisów Kodeksu pracy. W związku z faktem, że pracownicy będą korzystać ze stołu wyłącznie wspólnie oraz jedynie w trakcie przerw w pracy, nie będzie można uznać, że korzystanie z niego będzie miało charakter osobisty”.

-Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia:

- 31 lipca 2015 r. Znak: IPPB5/4510-574/15-2/AK, w której organ uznał za prawidłowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych m.in. na: drobne upominki, spotkania integracyjne, organizację zawodów sportowych, posiłki w nadgodzinach oraz bilety na wydarzenia kulturalne: „Wydatki przedstawione przez Spółkę w stanie faktycznym ponoszone przez Spółkę w ramach Programów na drobne upominki, posiłki w nadgodzinach, wynajem sali na zajęcia sportowe, bilety na wydarzenia kulturalne i edukacyjne, spotkania integracyjne, organizację zawodów sportowych, karnety sportowe, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów dla Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 (…)”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są – co do zasady – tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

Koszty ponoszone przez podatników należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub utrzymanie tego przychodu. Kosztami będą koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić cel w jakim dany wydatek został poniesiony.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podkreślić przy tym należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę (konsola do gier komputerowych do strefy relaksacyjno-integracyjnej) stanowi/będzie stanowić koszty uzyskania przychodu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmuje działania mające na celu utrzymanie w Spółce pracowników/osób współpracujących ze Spółką, a także nieustannie prowadzi działania mające na celu pozyskanie nowych pracowników oraz specjalistów współpracujących ze Spółką. Tym samym, szczególnie dba o rozwój zawodowy swoich pracowników oraz atmosferę pracy, warunki zatrudnienia, w tym warunki pozafinansowe. Działania te są również  wynikiem aktualnych trendów na rynku pracy oraz konieczności konkurowania z innymi podmiotami oferującymi zatrudnienie w branży transportowej. Aby realizować powyższe cele, Wnioskodawca ponosi i zamierza ponosić w przyszłości wydatki na różnego rodzaju świadczenia (w tym w zakresie organizowanych spotkań integracyjnych) na rzecz pracowników i w określonych przypadkach także osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych. Do takich działań Spółka zalicza stworzenie strefy relaksu w biurze Spółki, umożliwiającej integrację pracowników/współpracowników między innymi poprzez wspólną grę na konsoli do gier. Strefa relaksu ma być dostępna zarówno w godzinach pracy (korzystanie w przerwach), a także poza godzinami pracy – w przypadku wydarzeń integracyjnych organizowanych na terenie biura. Chodzi o stworzenie pracownikom i osobom współpracującym możliwości odpoczynku/zrelaksowania się w miejscu pracy, które korzystnie wpłynie na ich efektywność. Spółka dokonała zakupu kontroli do gier, jednak zdecydowała się na wystąpienie o indywidualną interpretację podatkową. Wnioskodawca zaznacza, że powyższe wydatki nie były/nie będą finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Poszczególne świadczenia nie są również przyznawane pracownikom w oparciu o jakiekolwiek kryteria socjalne w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że wydatek poniesiony na konsole do gier komputerowych do strefy relaksacyjno-integracyjnej nie ma bezpośredniego związku z żadnym konkretnym przychodem Wnioskodawcy, ale ma związek pośredni, bowiem zapewnienie pracownikom i współpracownikom w miejscu pracy możliwości odpoczynku i zrelaksowania się w przerwach od pracy niewątpliwie może się przyczynić do poprawy atmosfery w pracy, relacji między pracownikami i współpracownikami, a także efektywności i wydajności pracowników i współpracowników, co z kolei ma pośredni wpływ na osiągane przez Wnioskodawcę przychody.

Zatem ww. wydatek pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów. W konsekwencji Wnioskodawca może go zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem prawidłowego udokumentowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).