Interpretacja indywidualna z dnia 10 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.436.2023.2.MK
Temat interpretacji
Opodatkowanie renty wdowiej z Irlandii.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości dochodzenia zwrotu zapłaconego podatku za 2016 r. oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej z Irlandii. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 lipca 2023 r. (wpływ 25 lipca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski, na stałe mieszka w Polsce, nie zamierza wyjeżdżać. W Polsce znajduje się ośrodek interesów życiowych Wnioskodawczyni. W okresie podatkowym obejmującym przedmiot wniosku Wnioskodawczyni posiadała ośrodek interesów życiowych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie przebywa nieprzerwanie. Wnioskodawczyni podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W 2015 r. Wnioskodawczyni została przyznana renta wdowia po zmarłym mężu. Renta wdowia została przyznana na stałe i jest wypłacana od 15 maja 2015 r. Pierwszy przelew z Irlandii Wnioskodawczyni otrzymała w lipcu 2016 r.
Przyznana renta wdowia jest świadczeniem rodzinnym przyznanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Irlandii. Otrzymywana renta jest wypłacana według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Irlandii, z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Irlandii. Świadczenie w Irlandii jest całkowicie zwolnione od podatku.
Od każdej kwoty, która wpłynęła na konto Wnioskodawczyni od lipca 2016 r., Bank … pobierał i pobiera automatycznie zaliczki na podatek dochodowy twierdząc, że się należą. Próby pozyskania informacji, czy ww. podatek jest w Polsce należny, nie dały rezultatu.
Uzyskawszy informację, że Wnioskodawczyni może wnioskować o interpretację indywidualną, zgłębiła temat za pomocą wyszukiwarki internetowej. Okazało się, że renta wdowia wypłacana z funduszu socjalnego z Irlandii jest świadczeniem rodzinnym zwolnionym z podatku także w Polsce.
Wnioskodawczyni posiłkowała się wyszukiwaniem w systemie celno-skarbowym (interpretacją indywidualną z 15 maja 2023 r., sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.199.2023.2.EC).
Pytania
1.Czy renta wdowia po mężu otrzymywana z Irlandii, podlega opodatkowaniu w Polscei czy w związku z tym bank słusznie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy?
2.Czy w 2023 r. i w latach następnych Wnioskodawczyni powinna odprowadzać zaliczkina podatek dochodowy?
3.Jeżeli niesłusznie w latach 2016-2023 bank pobrał i odprowadził zaliczki na podatek dochodowy, to czy Wnioskodawczyni może prosić o zwrot nienależnie zapłaconego podatku od świadczenia (renty wdowiej)?
Pani stanowisko w sprawie
Ad 1
Renta wdowia przyznana i wypłacana przez Social … w Irlandii na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych jest zwolniona z podatku w Irlandii i podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.
W Polsce jest także zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym bank niesłusznie pobiera zaliczki na podatek dochodowy.
Ad 2
Według Wnioskodawczyni, jeżeli prawo podatkowe w Polsce nie ulegnie zmianie, nie powinna odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy w 2023 r. i w latach następnych.
Ad 3
Według Wnioskodawczyni, jeżeli zaliczki na podatek zostały pobrane przez bank niesłusznie, powinna Ona mieć możliwość uzyskania zwrotu nienależnie zapłaconego podatku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Jak stanowi art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 ww. ustawy) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (art. 4a ww. ustawy).
Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelem Polski, na stałe mieszka w Polsce. W Polsce znajduje się ośrodek interesów życiowych Wnioskodawczyni. W okresie podatkowym obejmującym przedmiot wniosku Wnioskodawczyni posiadała ośrodek interesów życiowych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie przebywa nieprzerwanie. Wnioskodawczyni podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W 2015 r. Wnioskodawczyni została przyznana renta wdowia po zmarłym mężu. Renta wdowia została przyznana na stałe i jest wypłacana od 15 maja 2015 r. pierwszy przelew z Irlandii Wnioskodawczyni otrzymała w lipcu 2016 r. Przyznana renta wdowia jest świadczeniem rodzinnym przyznanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Irlandii. Świadczenie w Irlandii jest całkowicie zwolnione od podatku. Od każdej kwoty, która wpłynęła na konto Wnioskodawczyni od lipca 2016 r., bank pobierał i pobiera automatycznie zaliczki na podatek dochodowy.
W związku z tym, że posiadała i posiada Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce oraz otrzymuje rentę wdowią z Irlandii, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdują przepisy Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 29 poz. 129), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisanej przez Polskę i Irlandię w dniu 7 czerwca 2017 r. („Konwencja MLI”).
W myśl art. 18 ust. 1 ww. Umowy:
Z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu wcześniejszego zatrudnienia oraz każda renta wypłacana takiej osobie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Stosownie do art. 18 ust. 2 ww. Umowy:
Określenie „renta” oznacza określoną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez konkretny lub dający się wymierzyć okres, jako spełnienie zobowiązania dokonywania płatności w zamian za uprzednio w pełni wykonane świadczenie pieniężne lub w równoważniku pieniężnym.
Jak stanowi art. 22 ust. 1 ww. Umowy:
Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd są one osiągane, a które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że otrzymywana przez Panią renta wdowia z Irlandii podlega opodatkowaniu w miejscu Pani zamieszkania, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, otrzymywana przez Panią renta wdowia z Irlandii podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.
Jednocześnie jednak, skoro otrzymywana renta wdowia - jak Pani twierdzi - jest świadczeniem rodzinnym przyznanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Irlandii, to jest ona zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji, nie była Pani zobowiązana do płacenia z tytułu otrzymywania ww. świadczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, jak również nie była Pani zobowiązana do wykazywania tego świadczenia w zeznaniach podatkowych. Powyższe oznacza, że bank w Polsce nie był zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W 2023 r. również nie ciąży na Pani obowiązek odprowadzania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy. Powyższe ustalenia będą miały również zastosowanie do ww. świadczenia wypłacanego w latach kolejnych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.
Odnosząc się do kwestii zwrotu zaliczek na podatek dochodowy wyjaśnić należy, że w zeznaniu podatkowym, które Pani złoży za 2023 r. nie powinna Pani wykazywać uzyskanych w 2023 r. przychodów z tytułu świadczenia wdowiego z Irlandii, a jedynie pobrane przez płatnika z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy. Takie postępowanie umożliwi zwrot pobranych przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Natomiast, w sytuacji gdy złożyła już Pani zeznanie podatkowe wykazując w nim przychody uzyskane tytułem świadczenia wdowiego z Irlandii i pobrane zaliczki na podatek dochodowy, to celem zwrotu niezasadnie pobranego podatku ma Pani prawo do sporządzenia korekty tych zeznań i wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, tj. za lata 2017-2022. W korekcie zeznań podatkowych powinna Pani wykazać wyłącznie pobrane przez płatnika zaliczki od świadczenia z Irlandii.
Jak stanowi art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):
Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.
W myśl natomiast art. 75 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:
Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.
Zgodnie z art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).
Natomiast prawo do sporządzenia korekty zeznania i wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty nie będzie Pani przysługiwało za rok podatkowy 2016, z uwagi na fakt, że z dniem 31 grudnia 2022 r. upłynął termin przedawnienia zobowiązania podatkowego za ten okres.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej :
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a ;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej :
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … .
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm).