Interpretacja indywidualna z dnia 27.09.2017, sygn. 0115-KDIT2-3.4011.45.2017.5.MK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 września 2017 r. oraz pismem z dnia 22 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony w dniu 12 września 2017 r. oraz pismem z dnia 22 września 2017 r. (data wpływu 25 września 2017 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wskazała, że w czasie trwania związku małżeńskiego i pozostawania we wspólności majątkowej, mąż X nabył w dniu 29 kwietnia 2003 r. nieruchomość położoną w XXX wraz z domem mieszkalnym i garażem.

Mąż zmarł w dniu 20 października 2016 r. Zgodnie z wolą męża Wnioskodawczyni nabyła 1/2 część ww. nieruchomości /Akt poświadczenia dziedziczenia.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w dniu 24 stycznia 2017 r. potwierdził, że podatek od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie od tego podatku.

W dniu 25 stycznia 2017 r. ww. nieruchomość została sprzedana za kwotę 360 000 zł. - w tym 1/2 części Wnioskodawczyni wyniosła 180.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nabytego spadku, tj. 1/2 części nieruchomości nie powinna podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, bowiem od dnia zakupu ww. nieruchomości minęło 13 lat, a więc nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, bowiem datą, od której zależy opodatkowanie jest moment nabycia nieruchomości.

W tej sprawie wypowiedział się również NSA w dniu 15 maja 2017 r. - uchwała II FPS 2/17. Zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich.

W piśmie z dnia 22 września 2017 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w czasie trwania związku małżeńskiego zawartego w dniu 31 stycznia 1987 r. i pozostawania przez cały okres we wspólności majątkowej, mąż nabył w dniu 29 kwietnia 2003 r. nieruchomość położoną w P. ul. D. wraz z domem mieszkalnym i garażem. W akcie notarialnym - Repertorium nr XXXX/XXXX w § 5. zapisano, że mąż nabył ww. nieruchomość z majątku odrębnego na swoją wyłączną własność.

Wszystkie formalności związane z zakupem i remontem tej nieruchomości załatwiał mąż, gdyż w tym czasie mąż przebywał na emeryturze, natomiast Wnioskodawczyni pracowała. Między małżonkami nie było rozdzielności majątkowej ani też intercyzy a dochody żony i męża stanowiły wspólność majątkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nabytego spadku, tj. 1/2 części nieruchomości nie powinna podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, bowiem od dnia zakupu ww. nieruchomości minęło 13 lat, a więc nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, bowiem datą, od której zależy opodatkowanie jest moment nabycia nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2016 poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a - c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości.

Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Zgodnie z art. 31 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r. poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku wspólnego należą w szczególności:

1. pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków;
2. dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków;
3. środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków;
4. kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 963, z późn. zm.).

Natomiast do majątku osobistego każdego z małżonków należą (art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego):

1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;
7. wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Reasumując, reguła zapisana w art. 31 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jest taka, że przedmioty majątkowe nabyte (przede wszystkim kupione) w trakcie małżeństwa przez oboje małżonków lub przez każdego z nich z osobna tworzą ich majątek wspólny (dorobkowy). Jeżeli więc istniała między nimi wspólność majątkowa małżeńska (a ta powstaje automatycznie, chyba że przed ślubem podpisali umowę o ustanowienie rozdzielności majątkowej między małżonkami kolokwialnie określaną jako intercyza) to również nieruchomość kupiona tylko na imię jednego ze współmałżonków należy do majątku wspólnego.

W przypadku jednak, gdy dany składnik majątkowy został kupiony za pieniądze z majątku osobistego (odrębnego), tj. za pieniądze darowane, odziedziczone albo pochodzące ze sprzedaży kupionych za nie dóbr czy też uzyskane przed ślubem należy do majątku osobistego danego małżonka a to tego rodzaju sytuacji nie odnosi się powołana, w treści wniosku, uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r. - uchwała II FPS 2/17.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu stan faktyczny (mąż nabył ww. nieruchomość z majątku odrębnego na swoją wyłączną własność; mąż zmarł w dniu 20 października 2016 r.; zgodnie z wolą męża Wnioskodawczyni nabyła 1/2 część ww. nieruchomości; w dniu 25 stycznia 2017 r. ww. nieruchomość została sprzedana) stwierdzić należy, że odpłatne zbycie nieruchomości nie miało miejsca po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (tj. z chwilą otrzymania spadku), a w konsekwencji będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, że sprzedaż nabytego spadku nie powinna podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, bowiem od dnia zakupu ww. nieruchomości minęło 13 lat, a więc nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, bowiem datą, od której zależy opodatkowanie jest moment nabycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul, Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej