Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia osobie fizycznej bonifikaty, której nie trzeba zwracać w związku z uchwałą rady miejskiej podjętej na skutek uprzednio złożonego wniosku nabywcy w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokami: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Po 486/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 5 lipca 2017 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 731/15 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia osobie fizycznej bonifikaty, której nie trzeba zwracać w związku z uchwałą rady miejskiej podjętej na skutek uprzednio złożonego wniosku nabywcy w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia osobie fizycznej bonifikaty, której nie trzeba zwracać w związku z uchwałą rady miejskiej podjętej na skutek uprzednio złożonego wniosku nabywcy w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz w zakresie opodatkowania wartości umorzonych odsetek.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 13 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualne interpretacje:

• nr ILPB2/415-1092/13-2/AJ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy (pytanie nr 1), że odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
• nr ILPB2/415-1092/13-3/AJ, w której uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy (pytanie nr 2).

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 13 lutego 2014 r. nr ILPB2/415-1092/13-2/AJ wniósł pismem z 27 lutego 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 27 marca 2014 r. nr ILPB2/415W -16/14-2/JWP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 13 lutego 2014 r. nr ILPB2/415-1092/13-2/AJ złożył skargę z 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 5 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Po 486/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 13 lutego 2014 r. nr ILPB2/415-1092/13 -2/AJ.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 5 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Po 486/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z 5 stycznia 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 731/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych udzielenia osobie fizycznej bonifikaty, której nie trzeba zwracać w związku z uchwałą rady miejskiej podjętej na skutek uprzednio złożonego wniosku nabywcy w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony. Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34.

Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niżej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za zgodą odpowiednio wojewody albo rady sejmiku, właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Na podstawie uchwały rady miejskiej z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie ustalenia zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących zasób mieszkaniowy miasta - prezydent dokonał sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz ich najemców, udzielając im bonifikaty.

Udzielenie bonifikaty ma w określonym przedziale czasowym charakter warunkowy. Stosownie do art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nabywca nieruchomości przed upływem 5 lat licząc od dnia nabycia zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

Wyjątkami określonymi w art. 68 ust. 2a, zezwalającymi z mocy ustawy o gospodarce nieruchomościami na odstąpienie od żądania zwrotu jest:

• zbycie lokalu na rzecz osoby bliskiej, z zastrzeżeniem ust. 2b,
• zbycie pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego,
• zbycie pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego i Skarbem Państwa,
• zamiana lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny albo nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe,
• sprzedaż lokalu mieszkalnego, jeżeli środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystywanej na cele mieszkaniowe.

W myśl art. 68 ust. 2b przepis ust. 2 ww. ustawy stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej, która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia.

Zgodnie z art. 68 ust. 2c właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, w innych przypadkach niż określone w ust. 2a, za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku.

W dniu 10 lutego 2012 r. gmina zbyła lokal mieszkalny na rzecz współwłaścicieli (po 1/3 części). Przy sprzedaży ww. nieruchomości lokalowej udzielona została bonifikata w kwocie 90.858,07 zł. W dniu 18 kwietnia 2012 r. współwłaścicielka ww. mieszkania zbyła w drodze umowy darowizny posiadany udział 1/3 części w lokalu mieszkalnym na rzecz pasierbicy, tj. osoby spoza katalogu osób bliskich wymienionych w art. 4 pkt 13 ustawy o gospodarce nieruchomościami (w toku wyjaśniania sprawy ustalono brak istnienia stosunku przysposobienia). W tej sytuacji nie zostały spełnione wymogi ustawowe określone w art. 68 ust. 2a ww. ustawy umożliwiające zwolnienie ze zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty. W związku z wszczętym postępowaniem w sprawie - w dniu 15 listopada 2012 r. - zainteresowana zwróciła się do Prezydenta z wnioskiem o odstąpienie od żądania zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty.

Mając na uwadze okoliczności zbycia udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym oraz zasady współżycia społecznego w dniu 7 lutego 2013 r. rada miejska - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami - podjęła uchwałę wyrażającą zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 30.649,46 zł.

Umową z dnia 22 września 2006 r. gmina sprzedała lokal mieszkalny na rzecz dotychczasowego najemcy. Przy sprzedaży ww. mieszkania została udzielona bonifikata w kwocie 29.643,30 zł. Nabywca lokalu dokonał jego sprzedaży w dniu 30 marca 2007 r. Pismem z dnia 5 lutego 2013 r. Prezydent wezwał do zwrotu kwoty udzielonej bonifikaty po jej waloryzacji.

Na uzasadniony i udokumentowany wniosek dłużnika na podstawie uchwały rady miejskiej z dnia 28 października 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym przypadających Miastu na prawach powiatu lub jego jednostkom podległym, warunków dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną oraz wskazania organów i osób uprawnionych do udzielania ulg, Prezydent dokonał umorzenia odsetek naliczonych od niewpłaconej w terminie należności głównej w kwocie 2.180,19 zł, natomiast spłata należności głównej w kwocie 34.978,86 zł rozłożona została na raty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy:

1. odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami,
2. wartość umorzonych odsetek naliczonych od należności głównej z tytułu zwrotu zwaloryzowanej bonifikaty przy sprzedaży lokalu mieszkalnego, zgodnie z zawartą umową na podstawie uchwały rady miejskiej z dnia 28 października 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym przypadających Miastu na prawach powiatu lub jego jednostkom podległym, warunków dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną oraz wskazania organów i osób uprawnionych do udzielania ulg,

stanowi dla dłużnika przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z powyższym, czy na płatniku ciąży obowiązek wystawienia tym osobom i przekazania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. PIT-8C?

Tut. organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 w dniu 13 lutego 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-1092/13-3/AJ.

Zdaniem Wnioskodawcy &− w odniesieniu do pytania nr 1 &− odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2010 r. (sygn. akt. ILPB2/415-1122/09-2/TR) Dyrektor Izby Skarbowej Poznaniu stwierdził: (...) wartość bonifikaty, której beneficjenci nie muszą zwracać na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi dla tych beneficjentów przychodu podlegającego opodatkowaniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia tym osobom PIT-8C. Natomiast w stosunku do sytuacji nabywców, w których odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty miało miejsce w związku z uchwałami rady miejskiej - podjętymi na skutek uprzednio złożonych wniosków tych nabywców - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, należy stwierdzić, że odstąpienie od żądania zwrotu tych bonifikat nastąpiło w drodze uznaniowych uchwał rady miejskiej, zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, organ mógł, ale nie musiał od żądania tego zwrotu odstąpić. (...) kwoty przedmiotowych bonifikat, od których żądania zwrotu odstąpiono w związku z uchwałami rady miejskiej - podjętymi na skutek uprzednio złożonych wniosków tych nabywców - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowią dla ich beneficjentów przychód podlegający opodatkowaniu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych..

Stanowisko wyrażone w przytoczonej wyżej interpretacji indywidualnej zostało jednak zweryfikowane orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 października 2010 r. Skarżący wydaną interpretację zaskarżył, wniósł o jej uchylenie w części dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych bonifikat, których nie trzeba zwracać w związku z uchwałami rady miejskiej - podjętymi w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że: przychód podatkowy z innych źródeł ma miejsce, gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Odstąpienie przez wierzyciela od dochodzenia zwrotu bonifikaty udzielonej przy sprzedaży lokali mieszkalnych, nie stanowi przysporzenia dla beneficjenta, ponieważ nie uzyskuje on realnej korzyści. Gdyby gmina wyliczyła i zażądała zwrotu bonifikaty, wystawiając stosowną korektę faktury dokumentującej sprzedaż lokalu mieszkalnego, a następnie zwolniła kupującego z obowiązku jej zapłaty, kwota taka stanowiłaby realną korzyść dla nabywcy i podlegałaby opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zdaniem strony skarżącej realne przysporzenie majątkowe ma miejsce w momencie sprzedaży lokalu najemcy wraz z bonifikatą. Wówczas u najemcy powstaje przysporzenie stanowiące różnicę między wartością towaru, a faktycznie zapłaconą ceną. (...) Zdaniem Sądu zaskarżona interpretacja jest niezgodna z prawem, w tym także w części nieobjętej skargą. (...) Nabywca zostaje zwolniony z obowiązku zwrotu korzyści, którą już uzyskał. W rezultacie powyższego Sąd przyjął, że nabywcy lokali mieszkalnych nie uzyskują przychodu podlegającego opodatkowaniu, zaś po stronie gminy nie powstaje obowiązek, przekazania organowi podatkowemu informacji o uzyskanym przez nabywców przychodzie. (...) niewątpliwie nabywca nieruchomości z bonifikatą osiągnął korzyść materialną, bowiem zapłacił za nieruchomość cenę obniżoną o wysokość bonifikaty. (...) uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

Stanowisko WSA potwierdzone zostało przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2012 r.: W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadnie przyjął Sąd pierwszej instancji, że sprzedaż mieszkania z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje otrzymanie nieodpłatnego świadczenia.

Wskutek powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacją indywidualną z dnia 1 marca 2013 r. (sygn. akt ILPB2/415-1122/09/13-S/TR), po uwzględnieniu zapadłych orzeczeń stwierdził, iż mimo, że nabywcy nieruchomości uzyskują niewątpliwe korzyści majątkowe, to nie otrzymują nieodpłatnych świadczeń, a w rezultacie nie osiągają przychodu z tego źródła. W przedmiotowej sprawie wartość bonifikaty, której beneficjenci nie muszą zwracać na mocy art. 68 ust. 2a, bądź art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi dla tych beneficjentów przychodu podlegającego opodatkowaniu (...).

Biorąc pod uwagę wykładnię prawa zawartą w wyżej przytoczonych orzeczeniach WSA oraz NSA, a także zmianę stanowiska przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Wnioskodawca stwierdza, że odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie przepisu art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W tej sytuacji uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

Brak żądania zwrotu bonifikaty wynika z samej ustawy. Nie ma więc znaczenia, że organ gminy podjął uchwałę o zaniechaniu zwrotu, ponieważ działał na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z przytaczanym wyżej wyrokiem WSA Ustalenie przez właściciela nieruchomości ceny odbiegającej od wartości rynkowej, nie stanowi świadczenia na rzecz kupującego. Jest to wyrażenie woli przez sprzedawcę, iż sprzeda nieruchomość za określoną cenę. Wyrażając wolę organ jednostki samorządu terytorialnego nie wykonuje na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje. W konsekwencji mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Po 486/14 i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 731/15.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu, został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 tego artykułu wymienia się jako źródła przychodów - inne źródła, które nie zostały wymienione w tym artykule.

Z kolei przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy).

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 10 lutego 2012 r. gmina zbyła lokal mieszkalny na rzecz współwłaścicieli. Przy sprzedaży ww. nieruchomości lokalowej udzielona została bonifikata. W dniu 18 kwietnia 2012 r. współwłaścicielka ww. mieszkania zbyła w drodze umowy darowizny posiadany udział 1/3 części w lokalu mieszkalnym na rzecz pasierbicy, tj. osoby spoza katalogu osób bliskich wymienionych w art. 4 pkt 13 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W dniu 15 listopada 2012 r. Zainteresowana zwróciła się do Prezydenta z wnioskiem o odstąpienie od żądania zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty. Rada miasta w trybie art. 68 ust. 2c ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, podjęła uchwałę wyrażającą zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty.

Stosownie do art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102 poz. 651 ze zm.), w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony.

Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, na podstawie odpowiednio zarządzenia wojewody albo rady lub sejmiku, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Na podstawie art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami, w zarządzeniu wojewody albo uchwale rady lub sejmiku, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności warunki udzielenia bonifikat i wysokość stawek procentowych.

W myśl art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia nabycia, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

Na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:

1. zbycia na rzecz osoby bliskiej, z zastrzeżeniem ust. 2b;
2. zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego;
3. zbycia pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego i Skarbem Państwa;
4. zamiany lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny albo nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe;
5. sprzedaży lokalu mieszkalnego, jeśli środki uzyskane z jego sprzedaży przeznaczone zostaną w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystanej na cele mieszkaniowe.

Jednakże w myśl ust. 2b tegoż artykułu, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej, która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia.

Ponadto zgodnie z art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, w innych przypadkach niż określone w ust. 2a, za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku.

Jak wywiódł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, przyznanie bonifikaty oznacza sprzedaż nieruchomości po obniżonej cenie z zastrzeżeniem, że w określonym w ustawie o gospodarce nieruchomościami przedziale czasu (5 lub 10 lat) nabywca nieruchomości, który sprzeda nieruchomość lub wykorzysta ją na inne cele niż uzasadniające udzielenie bonifikaty, będzie musiał dopłacić zwaloryzowaną równowartość bonifikaty. Po upływie określonego w ustawie czasu przyznanie bonifikaty staje się bezwarunkowe, zatem nabywca może dysponować nieruchomością w sposób nieograniczony.

Zdaniem Sądu, przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że: () niewątpliwie w momencie nabycia nieruchomości kupujący uzyskuje wymierną korzyść majątkową, ponieważ zapłaci za nieruchomość obniżoną cenę. Podkreślić jednak należy, że uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem nieodpłatnego świadczenia.

Jak już wcześniej wskazano, stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia nieodpłatne świadczenie. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że termin ten obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (opubl. ONSA nr 2/2003, poz. 47 i ONSAiWSA nr 12/2006, poz. 153, uchwała NSA z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, opubl. ONSAiWSA 2010/4/58, LEX nr 577354).

Jak wskazał skład orzekający Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu i potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny: () sprzedaż mieszkania z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje otrzymanie nieodpłatnego świadczenia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie stanowi, że przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje wówczas gdy podatnik takie świadczenie otrzyma.

Z powyższego wynika, że podmiot, który zamierza sprzedać nieruchomość z bonifikatą nie wykonuje na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje. Na podstawie art. 68 ust. 1 i ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami rada gminy może pojąć uchwałę, tj. akt prawny, w którym ustali cenę nieruchomości z bonifikatą, tj. poniżej wartości nieruchomości. Ustalenie przez właściciela nieruchomości ceny odbiegającej od wartości rynkowej, nie stanowi świadczenia na rzecz kupującego. Jest to wyrażenie woli przez sprzedawcę, że sprzeda nieruchomość za określoną cenę.

Mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła. W dalszej zaś kolejności, skoro w tym przypadku brak jest przychodu, to wobec jednostki samorządu terytorialnego, nie powstaje obowiązek przekazania naczelnikowi informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, po uwzględnieniu zapadłych w niniejszej sprawie orzeczeń, stwierdzić należy, że mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie osiąga przychodu z tego źródła.

W przedmiotowej sprawie wartość bonifikaty, której beneficjent nie musi zwracać na mocy art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi dla tego beneficjenta przychodu podlegającego opodatkowaniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia tej osobie i przekazania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej