Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 07.03.2006, sygn. PB6/033-054-BM6-11178/05/mm, Minister Finansów
Temat interpretacji
Pytanie podatnika
Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz.U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20),
Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej rezydencji podatkowej.
UZASADNIENIE
Z treści złożonego wniosku wynika, że Pan X wyjechał do pracy w Zjednoczonym Królestwie. Podatnik oświadcza, że wyjazd ma charakter stały i wiąże się z przeniesieniem ośrodka interesów życiowych do Zjednoczonego Królestwa. Pan X informuje, że nie jest obecnie związany w sposób osobisty lub gospodarczy z Polską, tzn. jest kawalerem, nie posiada dzieci, nie prowadzi w Polsce żadnych interesów, nie osiąga dochodów z tytułu lokat, akcji, wynajmu nieruchomości itp.
Pan X zwraca się z prośbą o ustalenie kraju jego rezydencji podatkowej.
W ocenie Podatnika w związku wyjazdem do Zjednoczonego Królestwa na stałe i przeniesieniem ośrodka interesów życiowych jest on zwolniony z rozliczania dochodów w Polsce.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, Minister Finansów stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast w myśl art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy jeżeli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Wymienione przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska - art. 4a ww. ustawy.
Definicja osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie zawarta jest
w art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz.U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20). W rozumieniu tego przepisu określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona.
Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnienia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie miejsca zamieszkania nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Pan X mieszka na terytorium Zjednoczonego Królestwa i jak oświadcza ma zamiar stałego pobytu w tym państwie. Ponadto nie jest on obecnie związany w sposób osobisty lub gospodarczy z Polską, tzn. jest kawalerem, nie posiada dzieci, nie prowadzi w Polsce żadnych interesów, nie osiąga dochodów z tytułu lokat, akcji, wynajmu nieruchomości itp.
Mając na uwadze powyższe, Minister Finansów stwierdza, że Pan X od momentu wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.
Biorąc pod uwagę powyższe, Minister Finansów postanowił jak w sentencji.
Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Odpowiedź nie jest wiążąca dla Strony, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Minister Finansów