Temat interpretacji

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego ŁódźGórna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r . Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Panią we wniosku z dnia 31 stycznia 2007 r. (data wpływu 02 lutego 2007 r. ), uzupełnionym w dniu 19 lutego 2007 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pani indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z przepisami art. 14a § 1 cytowanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl przepisu art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja, o której mowa wyżej, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W dniu 02 lutego 2007 r. został przez Panią złożony w tutejszym organie podatkowym wniosek (uzupełniony w dniu 19 lutego 2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa w Pani indywidualnej sprawie

Opisany przez Panią stan faktyczny przedstawia się następująco:

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Rozlicza się Pani na zasadach ogólnych, płacąc 19% podatek liniowy.

Dla celów prowadzonej działalności dzierżawi Pani dwie kamienice. Umowę dzierżawy zawarła Pani z Panem X, prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą PHU Z, właścicielem kamienic a czynsz określono w wysokości 14.000,00 zł + VAT.

Z zawartej umowy dzierżawy wynika, iż na Pani jako dzierżawcy spoczywa między innymi. obowiązek spłaty zaległości w podatku od nieruchomości, ciążących na tych kamienicach a powstałych przed objęciem przez Panią wyżej wymienionych kamienic w dzierżawę. Umowa nie przewiduje możliwości pomniejszania należnego czynszu o kwotę spłacanych zaległości w podatku od nieruchomości. Wpłat zaległego podatku dokonuje Pani w kasie Wydziału Finansowego Urzędu Miasta, otrzymując pokwitowania wystawiane na nazwisko właściciela kamienic z adnotacją na odwrocie, iż Pani jest osobą wpłacającą.

Według Pani opinii wydatki poniesione na spłatę wyżej wymienionych zaległości ma Pani prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bowiem zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna, po sprawdzeniu, że spełnione zostały warunki określone w art.14a § 1 i 2 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa udziela poniższej informacji :

Stosownie do przepisów art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Interpretacja takiego zapisu oznacza, iż aby dany wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, konieczne jest istnienie pośredniego lub bezpośredniego związku wydatku z osiągniętym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów oraz brak umieszczenia tego wydatku w katalogu wydatków wyłączonych z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego przez Panią stanu faktycznego stwierdzić należy, iż wydatki poniesione przez Panią na spłatę zaległych zobowiązań podatkowych w podatku od nieruchomości, ciążących na wydzierżawiającym, jako właścicielu kamienic które Pani dzierżawi, należnych za okresy, w których nie była Pani jeszcze ich dzierżawcą nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Nie pozostają bowiem nawet w pośrednim związku z przychodami osiąganymi przez Panią z wynajmu i zarządzania dzierżawionymi kamienicami, które powstały lub mogły powstać dopiero od momentu przejęcia przez Panią w dzierżawę przedmiotowych nieruchomości.

Ponadto zauważyć należy, iż poniesienie wydatku, powinno być udokumentowane dowodem jego poniesienia przewidzianym w przepisach § 12-14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Pokwitowanie wystawione przez Wydział Finansowy Urzędu Miasta na nazwisko właściciela kamienic, z adnotacją urzędnika, iż to Pani dokonała wpłaty nie jest dowodem księgowym, o którym mowa w przepisach § 12-14 cytowanego rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiącym podstawę udokumentowania poniesienia wydatku oraz zapisu w księdze.

Dodatkowo należy podkreślić, iż brak możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikał również z przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., które określały, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.