Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 22, art. 23 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Dębicy, po rozpatrzeniu pana wniosku z dnia 13.06.2006 r. dotyczącego zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie objętej wnioskiem, postanawia uznać za nieprawidłowe stanowisko podatnika przedstawione we wniosku.

Wnioskiem z dnia 13.06.2006 r. podatnik zwrócił się o wydanie wiążącej interpretacji przepisów ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w indywidualnej sprawie przedstawionej w piśmie. Przedmiotem zapytania jest kwestia czy przedsiębiorca - kierowca świadczący usługi kierowania obcym pojazdem ma prawo do odliczania diet z tytułu świadczenia usług transportowych za granicą. Przedstawiając stan faktyczny podatnik podał, iż prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług kierowania pojazdem nie stanowiącym jego własności. Zajmując własne stanowisko w sprawie podatnik uznał, iż ma prawo do odliczenia diet w wysokości takiej jak pracownicy.

Po analizie stanu faktycznego przestawionego przez stronę tutejszy organ podatkowy uznał, iż podatnik jest uprawniony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji, a w sprawie tej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W odpowiedzi na zapytanie należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
2. nie znajdować się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy,
3. być właściwie udokumentowany.

Problematykę zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą reguluje art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych tych osób w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Tymi przepisami są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej :

• z 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• z 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

W przedmiotowej sprawie zasadnicze znaczenie ma ustalenie, czy osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług kierowcy odbywa podróż służbową w związku z wykonywaniem tych usług. Jednakże ustawa nie definiuje pojęcia "podróż służbowa". Definiuje je ustawa z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), gdzie w myśl art. 77⁵ § 1, pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług kierowania pojazdem brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną na zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Wyjazdy należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi, stanowiąc czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast istotą podróży służbowej jest wykonywanie zadania w miejscu innym niż stałe miejsce pracy. W konsekwencji powyższego przedsiębiorcy świadczącemu usługi transportu samochodowego lub kierowania pojazdem nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży krajowych i zagranicznych. Podróże te są realizacją usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.

Reasumując, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków osób prowadzących działalność gospodarczą w omawianym zakresie.