Temat interpretacji

Generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ścisłe powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z uzyskiwanymi przez niego przychodami.

Stosownie do uregulowań zawartych w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych lub postawionych do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym w związku z wynajmem nieruchomości (lokali) stanowią źródło przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Kwestię zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów reguluje przepis art. 22 ust. 1 ww. ustawy, z brzmienia którego wynika, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Z uwagi na fakt, iż prawo podatkowe nie posługuje się pojęciem "koszty" w kategorii ekonomicznej czy rachunkowej lecz specyficzną i właściwą tylko sobie kategorią kosztów uzyskania przychodów, podatkowe ujęcie kosztów różni się znacznie od ujęcia ekonomicznego (finansowego) oraz rachunkowego.

Z tego też względu wydatek będący kosztem w sensie ekonomicznym poniesiony przez podatnika w związku z wynajmem nieruchomości nie musi wcale stanowić kosztu w znaczeniu podatkowym, i w konsekwencji nie każdy poniesiony koszt w znaczeniu ekonomicznym jest możliwym do potrącenia kosztem podatkowym - bowiem jedynie ustawowo określone koszty umożliwiają zmniejszenie podstawy opodatkowania i wpływają na wysokość zobowiązania podatkowego.

Sformułowana w powyższym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, które poniesione zostały w danym roku podatkowym, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej wyżej ustawy.

Jak wynika z powyższego przepisu, decydującym dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek:

• celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodu oraz
• wydatek ten nie może znajdować się w określonym w art. 23 katalogu wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym wszakże warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodów (w Pana przypadku z najmem stanowiącego Pana własność budynku mieszkalnego), a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Mając na względzie stan faktyczny przedstawiony w przedmiotowym wniosku oraz przedstawiony wyżej stan prawny należy stwierdzić, iż kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Jeżeli zatem wyburzenie komórek na węgiel podyktowane jest względami bezpieczeństwa lokatorów zamieszkujących w będącej Pana własnością, wynajmowanej nieruchomości, to poniesione w danym roku podatkowym wydatki dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.