Interpretacja indywidualna z dnia 09.02.2009, sygn. IBPBI/1/415-907/08/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat interpretacji
Skutki podatkowe sprzedaży prywatnego samochodu osobowego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani B., przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 14 listopada 2008 r.), uzupełnionym w dniu 4 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej -jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 listopada 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanego w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 19 stycznia 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 4 lutego 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Od 1 czerwca 2007 r. wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą. Od rozpoczęcia tej działalności wykorzystuje samochód osobowy, który nie jest środkiem trwałym. W związku z jego użytkowaniem prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu i na tej podstawie zalicza wydatki związane z jego eksploatacją w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. W najbliższym czasie planuje sprzedać ten samochód.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy dla celów podatkowych ma znaczenie fakt sprzedaży samochodu osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, czy firmie bądź osobie prowadzącej działalność...
Zdaniem wnioskodawczyni, nie ma znaczenia komu sprzedaje samochód.
Sprzedaż tego samochodu nie będzie przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
- środkami trwałymi,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
- wartościami niematerialnymi i prawnymi
- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).
W opisanym przez wnioskodawczynię zdarzeniu przyszłym, w przypadku zbycia przedmiotowego samochodu osobowego, nie będziemy mieli jednak do czynienia z uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej. Przedmiotowy samochód nie stanowi składnika majątku prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej, nie został on również ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jest on wprawdzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, jednak wydatki związane z jego eksploatacją zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Specyfika prowadzenia tej ewidencji pozwala osobom prowadzącym działalność gospodarczą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tej działalności wyłącznie te wydatki, które z tą działalnością są ściśle związane, w wysokości nie przekraczającej limitu wynikającego z pomnożenia liczby przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu określonej w odrębnych przepisach.
Brak jest zatem jakichkolwiek przesłanek, by uznać, że przychód osiągnięty ze sprzedaży przedmiotowego samochodu będzie przychodem z działalności gospodarczej. Zbycie tego samochodu nie będzie zbyciem środka trwałego, ani też zbyciem składnika majątku funkcjonalnie powiązanych z działalnością gospodarczą. Bez znaczenia jest okoliczność, iż samochód ten wykorzystany jest w prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej, skoro jest samochodem prywatnym, a w koszty działalności wliczane są jedynie wydatki jakie poniesiono związku z jego eksploatacją w tej działalności co bezpośrednio wynika z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.
Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, innych rzeczy jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Jeżeli zatem odpłatne zbycie samochodu osobowego nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, to przychód uzyskany z jego zbycia nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast na gruncie przedmiotowej sprawy bez znaczenia staje się fakt, kim będzie nabywca przedmiotowego samochodu osobowego (czy osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, nie prowadzącą działalności gospodarczej, osobą prawną, itd.).
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach