Temat interpretacji

Do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć przychód uzyskany ze sprzedaży ww. lokalu użytkowego i w jaki sposób powinien on zostać opodatkowany?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1176/10 stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów osiągniętych w związku ze sprzedażą lokalu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów osiągniętych w związku ze sprzedażą lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 28 września 2007 r. sprzedał lokal użytkowy, zakupiony w dniu 14 lipca 1999 r. Lokal był wynajmowany innym podmiotom w ramach prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej w zakresie najmu (do dnia 8 lutego 2002 r.) oraz w ramach najmu cywilnoprawnego bez prowadzenia działalności gospodarczej (od dnia 23 lutego 2002 r.). Najem cywilnoprawny trwał do czasu sprzedaży lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Do jakiego źródła przychodów należy zaliczyć przychód uzyskany ze sprzedaży ww. lokalu użytkowego i w jaki sposób powinien on zostać opodatkowany...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie nieruchomości lokalu użytkowego należy zaliczyć do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowany wyraził pogląd, iż upływ 5-letniego okresu czasu, liczonego od końca roku kalendarzowego, od dnia nabycia tego lokalu, decyduje o fakcie, iż nie wystąpi w takiej sytuacji obowiązek podatkowy.

W wydanej w dniu 20 lutego 2008 r. interpretacji indywidualnej nr ILPB1/415-204/07-2/IM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów na mocy upoważnienia wynikającego z § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm) uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 11 marca 2008 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 9 kwietnia 2008 r. znak ILPB1/415W-10/08-2/AP. W dniu 8 maja 2008 r. wpłynęła do tut. organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Warszawie) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Postanowieniem z dnia 14 października 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1529/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przekazał sprawę do rozpoznania według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.

Wyrokiem z dnia 27 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1244/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 17 kwietnia 2009 r. sygn. akt ILRP/007-78/09-1/TW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu skierował do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1244/08.

Wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2010 r. sygn. akt II FSK 986/09 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1176/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 lutego 2008 r. nr ILPB1/415-204/07-2/IM.

Dnia 28 marca 2011 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1176/10 w sprawie doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

Prawomocne orzeczenie wyroku wpłynęło do tut. organu w dniu 23 maja 2011 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że niezbędnym elementem interpretacji indywidualnej jest wskazanie zajętego stanowiska przez organ podatkowy, jak też jego uzasadnienie prawne. Przedstawienie stanowiska organu podatkowego w indywidualnej interpretacji powinno polegać przede wszystkim na jasnej i zrozumiałej odpowiedzi organu na zadane we wniosku pytanie oraz wskazaniu w jaki sposób należy rozumieć konkretny przepis określający skutki podatkowe dla Wnioskodawcy i jak go należy stosować w przedstawionym we wniosku stanie faktyczny.

Sąd uznał, iż dla potwierdzenia słuszności zajętego stanowiska organ przywołał jedynie brzmienie przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 10 ust. 2 i art. 14 ust. 2 pkt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odwołał się zatem do regulacji prawnych które normują opodatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia lokalu użytkowego w wykonaniu działalności gospodarczej. Do regulacji prawnych przywołanych wyżej odnosił się również Wnioskodawca, a w szczególności do art. 14 ust. 2 pkt 1 wywodząc, iż przywołane regulacje prawne nie mają zastosowania w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. Zdaniem Sądu rzeczą organu dokonującego interpretacji prawnej było wskazanie dlaczego organ uznał, iż zbywany przez Wnioskodawcę lokal użytkowy należało uznać jako zbyty w wykonaniu działalności gospodarczej. Ustosunkowanie się do powyższej kwestii zdaniem Sądu było niezbędne skoro Wnioskodawca wyraził stanowisko odmienne.

W sytuacji dokonania przez organ interpretacyjny negatywnej oceny stanowiska Wnioskodawcy uzasadnienie prawne interpretacji nie może ograniczać się jedynie do przytoczenia treści przepisów.

Sąd Administracyjny uznał, iż przedmiotowa interpretacja indywidualna nie spełnia wymogów wskazanych w powołanym art. 14c § 2 ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1176/10 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi iż, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500,00 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dokonując jednak wykładni przepisów ww. ustawy w tym zakresie stwierdzić należy, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi w związku z prowadzoną działalnością. Art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w ramach tej działalności. Bez znaczenia w tym przypadku jest okoliczność, iż składnik majątku nie był ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wykorzystywanie składnika majątku na cele związane z działalnością gospodarczą jest niezależne od ujęcia w ewidencji środków trwałych i ewentualnej amortyzacji, a istotne znaczenie mają okoliczności faktyczne, tj. czy dany składnik jest lub był faktycznie używany przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, czy też nie. Jeśli przedmiotowy lokal był wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, to przychód ze zbycia tegoż lokalu powinien być potraktowany jako przychód z działalności gospodarczej tj. ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 28 września 2007 r. Wnioskodawca sprzedał lokal użytkowy, nabyty w dniu 14 lipca 1999 r., wykorzystywany do dnia 8 lutego 2002 r. w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie najmu.

Analiza tych dat wskazuje, że od dnia, od którego lokal przestał być wykorzystywany w działalności gospodarczej, do dnia jego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży wskazanego we wniosku lokalu użytkowego, jako składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu