Interpretacja indywidualna z dnia 15.12.2015, sygn. ITPB2/4511-836/15/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Czy na wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C w związku z opłaceniem za nią szkolenia, a jeżeli tak, to z jakim NIP-em (Urzędu Gminy, czy Gminy)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2015 r. (wpływ do tutejszego organu 4 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 3 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dofinansowania w części szkolenia pielęgniarce pracującej z osobami uzależnionymi i członkami ich rodzin - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dofinansowania w części szkolenia pielęgniarce pracującej z osobami uzależnionymi i członkami ich rodzin. Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 19 listopada 2015 r. Nr ITPB2/4511-836/15-2/MM wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 listopada 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 3 grudnia 2015 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Uchwałą Rady Miejskiej przyjęto Gminny Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych dla Miasta X. Punkt 1.6 tego programu zawiera zadanie zwiększenia dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzależnionych od alkoholu poprzez świadczenie usług terapeutycznych w Oddziale Odwykowym po przeszkoleniu wyznaczonych pracowników. Gmina Miasta X. zgodnie z tym programem podjęła decyzję o dofinansowaniu w części opłaty za Szkołę Psychoterapii i Uzależnień pielęgniarce pracującej z osobami uzależnionymi i członkami ich rodzin w Oddziale Odwykowym ZOZ. Kwota dofinansowania została przekazana na konto X prowadzącym ww. Szkołę ze wskazaniem osoby uczestniczącej w szkoleniu. Pielęgniarka, której Gmina sfinansowała szkolenie nie jest związana z Wnioskodawcą stosunkiem pracy ani żadną umową cywilnoprawną. Pielęgniarka ta nie jest również członkiem Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Gmina Miasta powinna sporządzić dla pielęgniarki uczestniczącej w ww. szkoleniu informację podatkową PIT-8C, czy też zwolnić z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie wypełniać PIT-8C?
2. Z jakim NIP-em należy wystawić PIT-8C, jeżeli NIP nadany przez Urząd Skarbowy, Urzędowi Miejskiemu w X. został nadany jako płatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od wynagrodzeń pracowników oraz NIP Gminie Miasto X. nadany został jako podatnikowi podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe świadczenie powinno być zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to jest finansowane ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Gminny program profilaktyki i rozwiazywania problemów alkoholowych wpisuje się swoją treścią w cele strategiczne wytyczone programami rządowymi, stanowiąc ogniwo skutecznej ich realizacji.

W dniu 22 marca 2011 r. podjęta została przez Radę Ministrów, na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, uchwała nr 35/2011 w sprawie przyjęcia Narodowego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych za lata 2011-2015. Tworzy on bazę do realizacji integralnej polityki wobec alkoholu i przeciwdziałania negatywnym konsekwencjom jego używania, a dopełnieniem tego programu są właśnie wojewódzkie i gminne programy profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych. Ponadto obowiązuje również Narodowy Program Zdrowia na lata 2007-2015 przyjęty uchwałą nr 90/2007 Rady Ministrów z 15 maja 2007 r., w którym wytyczono cele i wskaźniki, jakie winny być osiągnięte w zakresie struktury i jakości spożywanych napojów alkoholowych. Administracja samorządowa została zaś wskazana jako jeden z podmiotów odpowiedzialnych za realizację tych celów.

Powyższe pozwala zatem uznać, że świadczenia udzielane w ramach gminnych programów są świadczeniami dokonanymi w ramach programu rządowego, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym podlegają zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 11 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. w pkt 9 ustawodawca wymienia inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, iż przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku określonego tym przepisem musi otrzymać:

• nieodpłatne świadczenie, bądź
• świadczenie częściowo odpłatne, bądź
• świadczenie rzeczowe (w naturze),
• świadczenia te muszą być sfinansowane (współfinansowane) z konkretnych, ściśle określonych źródeł,
• otrzymanie świadczeń winno nastąpić w ramach programów rządowych.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, uchwałą Rady Miejskiej przyjęto Gminny Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych dla Miasta X. Punkt 1.6 tego programu zawiera zadanie zwiększenia dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzależnionych od alkoholu poprzez świadczenie usług terapeutycznych w Oddziale Odwykowym po przeszkoleniu wyznaczonych pracowników. Gmina Miasta zgodnie z tym programem podjęła decyzję o dofinansowaniu w części opłaty za Szkołę Psychoterapii i Uzależnień pielęgniarce pracującej z osobami uzależnionymi i członkami ich rodzin w Oddziale Odwykowym ZOZ. Kwota dofinansowania została przekazana na konto X prowadzącym ww. Szkołę ze wskazaniem osoby uczestniczącej w szkoleniu. Pielęgniarka, której Gmina sfinansowała szkolenie nie jest związana z Wnioskodawcą stosunkiem pracy ani żadną umową cywilnoprawną. Pielęgniarka ta nie jest również członkiem Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2015 r., poz. 1286 ze zm.), organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego są zobowiązane do podejmowania działań zmierzających do ograniczania spożycia napojów alkoholowych oraz zmiany struktury ich spożywania, inicjowania i wspierania przedsięwzięć mających na celu zmianę obyczajów w zakresie sposobu spożywania tych napojów, działania na rzecz trzeźwości w miejscu pracy, przeciwdziałania powstawaniu i usuwania następstw nadużywania alkoholu, a także wspierania działalności w tym zakresie organizacji społecznych i zakładów pracy.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin. W szczególności zadania te obejmują:

1. zwiększanie dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzależnionych od alkoholu;
2. udzielanie rodzinom, w których występują problemy alkoholowe, pomocy psychospołecznej i prawnej, a w szczególności ochrony przed przemocą w rodzinie;
3. prowadzenie profilaktycznej działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych i przeciwdziałania narkomanii, w szczególności dla dzieci i młodzieży, w tym prowadzenie pozalekcyjnych zajęć sportowych, a także działań na rzecz dożywiania dzieci uczestniczących w pozalekcyjnych programach opiekuńczo-wychowawczych i socjoterapeutycznych;
4. (uchylony);
5. wspomaganie działalności instytucji, stowarzyszeń i osób fizycznych, służącej rozwiązywaniu problemów alkoholowych;
6. podejmowanie interwencji w związku z naruszeniem przepisów określonych w art. 131 i 15 ustawy oraz występowanie przed sądem w charakterze oskarżyciela publicznego;
7. wspieranie zatrudnienia socjalnego poprzez organizowanie i finansowanie centrów integracji społecznej.

Jednocześnie ustawodawca wyraźnie określił, jakie podmioty zobowiązane zostały do realizacji ww. programu. Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 2 ww. ustawy, realizacja zadań, o których mowa w ust. 1, jest prowadzona w postaci gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, stanowiącego część strategii rozwiązywania problemów społecznych, uchwalanego corocznie przez radę gminy. Program jest realizowany przez ośrodek pomocy społecznej, o którym mowa w przepisach o pomocy społecznej, lub inną jednostkę wskazaną w programie. W celu realizacji programu wójt (burmistrz, prezydent miasta) może powołać pełnomocnika.

Wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego (art. 41 ust. 3 tej ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, w skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.

Ustawodawca nakłada więc obowiązek przeszkolenia w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych jedynie w stosunku do członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym pielęgniarka, której Wnioskodawca w części dofinansował opłatę za Szkołę Psychoterapii i Uzależnień uzyskała świadczenie częściowo odpłatne, które wbrew stanowisku Wnioskodawcy nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem opłata za ww. Szkołę nie została poniesiona w ramach programu rządowego.

Wartość tego dofinansowania stanowi dla pielęgniarki przychód z tzw. innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C. Zgodnie bowiem z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Ponadto, skoro w przedmiotowej sprawie dokonującym świadczenia był Wnioskodawca, który w części dofinansował szkolenie pielęgniarki, to w informacji PIT-8C - jako podmiot zobowiązany do wystawienia tego dokumentu powinien wpisać swoje dane, w tym również NIP, który został jemu nadany (nie powinien zatem wpisywać NIP-u, który został nadany Urzędowi Miasta Gminy X.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy