Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 05.03.2008 r. (data wpływu 25.03.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych udziałowcom będącym zagranicznym podmiotem transparentnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.03.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych udziałowcom będącym zagranicznym podmiotem transparentnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka komandytowa (Spółka) jest beneficjentem usług doradczych świadczonych przez podmiot zagraniczny, którym jest spółka prawa angielskiego L. Spółka z siedzibą w Polsce wypłaca należności zagranicznemu podmiotowi, który z perspektywy prawa podatkowego zbliżony jest w swej konstrukcji do polskiej spółki osobowej, a na gruncie angielskiego prawa podatkowego nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (transparentny dla celów podatkowych). Oznacza to, że nie L, ale jej członkowie (osoby fizyczne) są podatnikami podatku dochodowego w związku z otrzymanymi należnościami.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Powyższą regulację w oparciu o art. 4a ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przychody uzyskane przez członków z tytułu świadczenia usług doradczych, usług prawnych etc. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podlegają zryczałtowanemu podatkowi w wysokości 20% przychodu. Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem postanowień odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. W przedstawionym stanie faktycznym, z uwagi na mnogość członków L oraz rezydencji podatkowych, nie jest możliwe zebranie certyfikatów rezydencji dotyczących każdego członka. Możliwe jest natomiast uzyskanie pism od władz podatkowych poszczególnych krajów, których rezydentami są członkowie L, w formie zbiorowego potwierdzenia statusu rezydenta osób wymienionych w takim piśmie.

Jednocześnie pismem z dnia 14.05.2008 r. Nr IPPB1/415-352/08-2/MO wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku poprzez złożenie oryginału lub urzędowo poświadczonego pełnomocnictwa potwierdzającego upoważnienie dla Pana X, który podpisał przedmiotowy wniosek. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest uwzględnienie przedstawionych zbiorowych certyfikatów rezydencji, a więc zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w takiej proporcja w jakiej udział w zysku L mają jej członkowie (czyli analogicznie do zasad opodatkowania dochodu uzyskanego z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, w przypadku gdy uzyskującym przychód jest osoba fizyczna). W związku z tym wypłacający należności (Spółka), dysponujący:

• opisanymi wyżej potwierdzeniami rezydencji oraz
• dokumentami wystawionymi przez L świadczącymi o członkostwie i udziale w zysku L może wypłacać niniejsze należności, pobierając podatek w formie ryczałtu z zastosowaniem właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w tej proporcji, w jakiej wynika to z powyższych dokumentów. Jeżeli dana umowa przewiduje, że przedmiotowy dochód opodatkowany jest wyłącznie w kraju rezydencji a nie w Polsce jako kraju źródła dochodu, to od części należności odpowiadającej udziałowi w zysku członków L, którzy wymienieni są w certyfikatach rezydencji jako osoby mające miejsce zamieszkania w państwie, które zawarło z Polską przedmiotową umowę, podatek w formie ryczałtu nie zostanie pobrany przez Spółkę.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Przepisy prawa podatkowego w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nadają spółce osobowej statusu podatnika.

Rozliczenie podatku dochodowego w przypadku spółek osobowych spoczywa na jej udziałowcach, będących podatnikami podatku dochodowego z tytułu uzyskiwanych dochodów w ramach posiadanego udziału w spółce osobowej.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku.

Oznacza to, że dochody uzyskane z tytułu udziału w spółce osobowej będą opodatkowane odrębnie u każdego udziałowca.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 5) ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Przepis art. 29 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, iż przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż płatnicy mogą stosować preferencyjne stawki przewidziane w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku, tylko pod warunkiem posiadania zaświadczenia o siedzibie lub miejscu zamieszkania osoby zagranicznej (certyfikat rezydencji), której te należności są wypłacane.

W interesie podatnika jest więc, by dostarczyć wymagany prawem dokument certyfikat. Pobranie podatku w stawce wynikającej z umowy bądź też odstąpienie od poboru zryczałtowanego podatku możliwe jest bowiem tylko pod warunkiem udokumentowania płatnikowi, dla celów podatkowych, miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika (odbiorcy płatności) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zauważyć należy, że ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) od 1 stycznia 2007 r. wprowadzono do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a pkt 21 legalną definicję certyfikatu rezydencji. Za taki dokument uznaje się zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej właściwy dla odbiorcy należności, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieposiadający miejsca zamieszkania na terytorium RP a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium RP, posiada rezydencję podatkową, t. j. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

Definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodu i majątku. Ponieważ umowy te nie określają obowiązującej formy zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedziby, certyfikat rezydencji nie zawsze wydawany jest na sformalizowanym druku, jak również nie musi wprost zawierać nazwy certyfikat rezydencji.

Z treści tych przepisów wynika, że certyfikat rezydencji powinien spełniać przynajmniej następujące warunki:

• zostać wydany przez właściwą administrację podatkową,

• określać miejsce rezydencji (miejsce zamieszkania bądź siedziby) podatnika dla celów podatkowych,

• zawierać datę wydania certyfikatu i/lub datę, na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa.
  
  

Nie wszystkie dokumenty, jakie może otrzymać polski płatnik, będą więc mogły być uznane za certyfikat rezydencji dla potrzeb zastosowania omawianych przepisów ustaw podatkowych oraz zasad opodatkowania wynikających ze stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Kolejnym zagadnieniem związanym z formą certyfikatu rezydencji jest język, w jakim został on wydany. Oczywistym wydaje się, że niemożliwe będzie uzyskanie od zagranicznej administracji podatkowej oryginału certyfikatu rezydencji w języku polskim.

Zauważyć należy jednak, że przepis art. 27 Konstytucji oraz art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 07 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999 ze zm.), stanowi, że językiem urzędowym konstytucyjnych organów państwa jest język polski, a oświadczenia składane tym organom muszą być dokonywane w języku polskim (art. 5 ust. 2 powołanej ustawy). Wskazane przepisy obligują zatem do posługiwania się urzędowymi tłumaczeniami obcojęzycznych dokumentów.

W konsekwencji, organ podatkowy może zażądać przedstawienia uwierzytelnionego tłumaczenia zagranicznego certyfikatu rezydencji na język polski. W razie kontroli podatkowej polski podmiot wypłacający należności za granicę będzie obowiązany posiadać tłumaczenie tego dokumentu na język polski.

Powyższe wynika z treści przepisu art. 287 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), który przewiduje, że kontrolowany, osoba upoważniona do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw, pracownik oraz osoba współdziałająca z kontrolowanym są obowiązani, w szczególności, przedstawić na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji dotyczącej spraw będących przedmiotem kontroli. Ponadto, do celów podatkowych obcojęzyczne dokumenty, bez ich urzędowego przetłumaczenia na język polski, w świetle art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nie mogą być uznane za dowód w sprawie, gdyż posługiwanie się nimi w postępowaniu prowadzonym przez organ administracji publicznej jest sprzeczne z prawem, wobec wskazanych wyżej zapisów Konstytucji RP oraz przepisów ustawy o języku polskim.

Jednakże sporządzenie tłumaczenia nie jest warunkiem zastosowania niższej stawki podatkowej wynikającej z umowy. Należy je sporządzić na wypadek ewentualnej kontroli organów podatkowych lub dopiero na żądanie kontrolujących.

Na gruncie powyższych rozważań nie ulega wątpliwości, że warunkiem niepobrania podatku od nierezydenta bądź pobrania wg stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest uzyskanie przez płatnika, od odbiorcy należności, certyfikatu jego rezydencji podatkowej wystawionego przez administrację podatkową właściwą dla danego odbiorcy potwierdzającego, że jest on w danym kraju podatnikiem podatku dochodowego podlegającym w tym kraju opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce (kraj) ich uzyskania.

Reasumując Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zamierza dokonać płatności na rzecz zagranicznego podmiotu, którym jest spółka prawa angielskiego, który dla celów podatkowych wybrał zasadę opodatkowania na poziomie wspólników, zbieżną z regułami opodatkowania spółek osobowych.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż dokonując wypłaty świadczeń o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5) ww. ustawy na rzecz podmiotu nieposiadającego rezydencji podatkowej Rzeczpospolitej Polskiej, należy stosować zasady opodatkowania obowiązujące wspólników spółek osobowych, uwzględniając zasadę proporcjonalności posiadanych udziałów.

W związku z tym w przypadku uzyskania dokumentu spełniającego warunki certyfikatu rezydencji, należy uwzględnić umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W przeciwnym razie płatnik jest zobowiązany potrącić od wypłaconych należności zryczałtowany podatek w wysokości 20% przychodów.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.